Τα πιθανά οφέλη μιας εξεταστικής για την οικονομία

Πριν από μερικές ημέρες η κυβέρνηση πήρε την απόφαση για τη σύσταση εξεταστικής των πραγμάτων επιτροπής στη Βουλή, για το θέμα της οικονομίας.
Οι αντιδράσεις ήταν αξιόλογες, τόσο από την αξιωματική αντιπολίτευση, που απειλεί να άρει την (ανύπαρκτη επί της ουσίας) συναίνεσή της στα δύσκολα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, όσο και από μερίδα της κυβερνητικής παράταξης.

Το ερώτημα είναι γιατί υπάρχουν αυτές οι αντιδράσεις!
Η κοινή δικαιολογία είναι ότι είμαστε ούτως ή άλλως σε μια δύσκολη συγκυρία και μια αναμόχλευση του (νοσηρού) παρελθόντος μπορεί να κάνει μόνο κακό στην παρούσα φάση.
(Μια δευτερεύουσα αιτιολόγηση είναι η προστασία πολιτικών φίλων και η αποπληρωμή πολιτικών γραμματίων…)

Με μια πρώτη ανάγνωση, οι ανησυχίες όσων διαφωνούν με την σύσταση της εξεταστικής, φαίνονται ορθές και βάσιμες.

Η ουσία όμως βρίσκεται βαθύτερα.
Η ουσία είναι στην κλονισμένη σχέση εμπιστοσύνης του Έλληνα πολίτη προς το Κράτος και τους θεσμούς.
Είναι προφανές ότι, αν η επιτροπή λειτουργήσει σωστά, θα βγουν πολλά και πολλών, άπλυτα στη φόρα.
Θα στραπατσαριστούν εικόνες πολιτικών και ίσως τερματιστούν πολιτικές σταδιοδρομίες.
Η διαδικασία θα πονέσει την καταστροφική προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά και παλαιότερες κυβερνήσεις. Αν είμαστε τυχεροί θα αγγίξει και τα μικρότερα κόμματα (που υποκρίνονται τις αθώες περιστερές).

Αλλά θα έχει πολλαπλάσια οφέλη.
Θα γίνει ένα σημαντικό βήμα προς την επανασύνδεση του Κράτους με τον πολίτη.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας αυτή τη στιγμή δεν είναι δημοσιονομικό.
Για παράδειγμα, αν σε μια υποθετική περίπτωση βρίσκαμε…στο δρόμο πόσο ίσο με το έλλειμμα της χώρας, θα λύναμε το πρόβλημα;
Προφανώς όχι. Γιατί αν δεν αλλάξει όλο το σύστημα, πολύ σύντομα το έλλειμμα θα ξαναδημιουργηθεί!

Το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας λοιπόν, είναι πρόβλημα αξιοπιστίας των θεσμών και εμπιστοσύνης των πολιτών.
Πρέπει πάση θυσία, ο πολίτης να εμπιστευθεί το Κράτος. Να καταλάβουμε ότι το Κράτος είμαστε εμείς και όχι ένα απρόσωπο «τέρας»
Πρέπει να ξέρουμε ότι έχουμε κέρδος όταν πληρώνουμε τους φόρους μας, γιατί αυτά τα χρήματα θα γυρίσουν πίσω σε εμάς.
Πρέπει να σταματήσει να θεωρείται μαγκιά η φοροδιαφυγή, αλλά όνειδος και προδοσία απέναντι στο Κράτος, δηλαδή απέναντι στους Έλληνες!
Σήμερα αυτοί που κατηγορούν όσους κλέβουν και δεν πιάνονται, δεν είναι γιατί θεωρούν την πράξη τους κατακριτέα, αλλά γιατί θα ήθελαν να είναι αυτοί στη θέση τους!

Όταν λοιπόν ο πολίτης καταλάβει ότι η ηγεσία του έχει το θάρρος να παραδέχεται τα σφάλματά της και να αλλάζει, όταν δει ότι οι πολιτικοί που δεν άσκησαν σωστά τα καθήκοντά τους και παρέβησαν το νόμο, τώρα διώκονται ηθικά και ποινικά, τότε θα έχει γίνει το πρώτο βήμα για την επαναπροσέγγιση της κοινωνίας με το Κράτος (του πολίτη με τον εαυτό του δηλαδή).

Κι αυτό θα είναι το μεγάλο κέρδος για τον τόπο και η καλύτερη ίσως επένδυση για το μέλλον αυτής της χώρας…

Υπάρχει όμως και μια άλλη παράμετρος που ίσως να μην περνάει από το μυαλό πολλών.
Τον τελευταίο καιρό ζούμε όλοι την πίεση που ασκείται από κάποιες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και από κέντρα εξουσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τη χώρα μας, για να πάρει όλο και πιο σκληρά μέτρα, σαν ένα είδος τιμωρίας προς το άτακτο παιδί.

Όλοι επίσης νομίζω ότι καταλαβαίνουμε πως αυτοί που μας κουνούν επιδεικτικά το δάκτυλο, δεν είναι και τόσο «αγνοί», αφού κάθε χώρα χρησιμοποιεί κάθε είδους δημοσιονομικά τερτίπια προς όφελός της.

Όταν εμείς λοιπόν περάσουμε τη διαδικασία της αυτοκάθαρσης και βγουν στη φόρα πολλά σκοτεινά σημεία του παρελθόντος μας, θα είμαστε στη θέση να ζητούμε από τους σημερινούς κατηγόρους μας, να κάνουν το ίδιο! Και είμαι σίγουρος ότι πολλές χώρες της Ε.Ε. έχουν πολλά που δεν θα ήθελαν να βγουν στη δημοσιότητα.

Μέσω αυτής της διαδικασίας λοιπόν, μπορούμε εκτός από τα οφέλη που θα αποκομίσουμε σαν κοινωνία στο εσωτερικό της χώρας μας, να αλλάξουμε τους όρους του παιχνιδιού και στο εξωτερικό και από κατηγορούμενοι να γίνουμε κατήγοροι.
Κι αυτή θα είναι μια εξέλιξη που θα ισχυροποιήσει την Ελλάδα και τη διαπραγματευτική της ικανότητα σε πολλαπλά επίπεδα.