Πάμε!

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Η προπαγάνδα τους λέει ότι οι «αγώνες» είναι καλό πράγμα...

image

Athens voice - Edito 505

του Φώτη Γεωργελέ

Αν εξαιρέσεις τη στενοχώρια μας και τις ζημιές, οι επιθέσεις στην ATHENS VOICE ίσως έχουν και μια χρησιμότητα. Γιατί είναι αποκαλυπτικές. Ποιοι μπορεί να στοχοποιούν μια εφημερίδα πόλης η οποία, επιπλέον, ξεκινάει κάθε βδομάδα με μένα να επαναλαμβάνω μονότονα, σε όλες τις παραλλαγές, την ίδια ακριβώς φράση, «το πολιτικό σύστημα προσπαθεί να διασώσει ό,τι μπορεί από το οικονομικό μοντέλο της χρεοκοπίας φορτώνοντας την κρίση στα ασθενέστερα στρώματα»; Πάντως όχι τα θύματα της κρίσης.

Το σύστημα εξουσίας που χρεοκόπησε το 2009, είχε δείξει από την αρχή τις διαθέσεις του. Το 2010 δεν είχε συμβεί τίποτα απ’ όσα έγιναν μετά, ούτε 100δες χιλιάδες επιχειρήσεις είχαν κλείσει, ούτε 1 εκατομμύριο άνθρωποι είχαν μείνει άνεργοι. Μιλούσαμε για κάποιες μειώσεις μισθών 10%, για κατάργηση του «επιδόματος έγκαιρης προσέλευσης», για πλαφόν αυξήσεων στις συντάξεις των 2.000 ευρώ. Κι όμως οι συγκρούσεις ήταν απίστευτα βίαιες. 3 άνθρωποι δολοφονήθηκαν στη Μαρφίν. Για τι πράγματα μιλούσαμε τότε; Για ένα μεγάλο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που το παρομοίαζαν με αυτό της Ανατολικής Γερμανίας το ’89 και υπολόγιζαν τα έσοδά του στα 50 δις. Και για κλείσιμο ή συγχώνευση των εκατοντάδων ή χιλιάδων άχρηστων φορέων, υπηρεσιών, νομικών προσώπων του Δημοσίου που διόγκωναν την κρατική γραφειοκρατία και εκτίνασσαν το κόστος της στο τριπλάσιο από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Πρώτος αρμόδιος ήταν ο τότε αντιπρόεδρος Πάγκαλος, μετά άλλος, μετά έγιναν μερικές συγχωνεύσεις κοροϊδία όπου υπό ένα νέο όνομα οι παλιοί φορείς διατηρούσαν τη λειτουργία τους όπως ήταν, μετά έγιναν κι άλλοι «αγώνες», μετά ξεχάστηκαν. Γλίτωσε η κρατική γραφειοκρατία, μειώθηκαν οι κοινωνικές δαπάνες. Το ταμείο για τις αποκρατικοποιήσεις άλλαξε 7 διοικήσεις, ένας ένας σήκωνε τα χέρια, ζήτημα είναι αν μαζέψαμε 1-2 δις, γιατί οι διαγωνισμοί αργούν να «ωριμάσουν», γιατί υπάρχουν αντιδράσεις, γιατί κηρύσσονται άγονοι, γιατί δεν υπάρχει ενδιαφέρον έτσι που συντάσσονται για να μην υπάρχει ενδιαφέρον, γιατί η Δικαιοσύνη τούς γυρίζει πίσω, γιατί γίνονται «αγώνες».

Αυτά δεν έγιναν 5 χρόνια. Τι έγινε; Χρωστάς άλλα 70 δις φόρους στο κράτος και τα ταμεία. Το Σύστημα ήξερε πολύ καλά γιατί έδωσε αυτές τις μάχες με τόση ένταση. Το ελληνικό κράτος έχει τεράστια ακίνητη περιουσία. Εμπορική ακίνητη περιουσία, όχι δάση και παραλίες που λέει η προπαγάνδα. Αυτή την περιουσία εμπορεύεται η κομματική και κρατική γραφειοκρατία για λογαριασμό της. Χωρίς τα έσοδα να πηγαίνουν στο δημόσιο, δηλαδή στο λαό, αλλά στις τσέπες των λειτουργών του. Κτηματολόγιο 20 χρόνια δεν μπορεί να γίνει, η Google χαρτογραφεί και τη γλάστρα που έχεις στο μπαλκόνι. Άλλα 700.000 αυθαίρετα ετοιμάζονται να νομιμοποιηθούν. Το Ταμείο στα πρώτα 80.000 εμπορικά ακίνητα που μπόρεσε να βρει, διαπίστωσε ότι τα 30.000, τα καλύτερα, τα φιλέτα, είναι καταπατημένα. Παραδόξως κανείς απ’ όσους φώναζαν «όχι στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας» δεν συγκινήθηκε. Γιατί είναι το δικό τους ξεπούλημα. Δίνουν «αγώνες» για να μην αξιοποιηθεί τίποτα, ανακαλύπτουν σπάνιες κουτσές μπεκάτσες παντού, ηρωικά αποτρέπουν κάθε επένδυση. Και ιδιωτικοποιούν τη δημόσια περιουσία μεταξύ τους, με τους πελάτες-ψηφοφόρους τους.

Αν ανοίξεις μια οποιαδήποτε εφημερίδα στις οικονομικές σελίδες, θα δεις ότι οι 3-4 μεγαλύτερες κρατικές επιχειρήσεις έχουν αξία μεγαλύτερη από τις υπόλοιπες 200 του χρηματιστηρίου. Τα κόμματα τις διοικούν με διευθύνοντες συμβούλους και προέδρους τους πρώην βουλευτές τους, Δ.Σ. διορίζονται τα στελέχη τους, οι συνδικαλιστές, δηλαδή πάλι τα κόμματα, παίρνουν μέρισμα ως μέτοχοι με μορφή ενίσχυσης από τον εργοδότη-κράτος και οι κομματικοί στρατοί διορίζονται ως υπάλληλοι έτσι ώστε μια ελληνική κρατική επιχείρηση να έχει 4πλάσιο προσωπικό από μια αντίστοιχη ισπανική ή πορτογαλική. Το θέμα δεν είναι μόνο ότι χρεοκοπούν και με τους φόρους τούς πληρώνει ο ελληνικός λαός. Είναι ότι και καμία επένδυση δεν μπορεί να γίνει σ’ αυτό το περιβάλλον. Ενέργεια, πετρέλαια, φυσικό αέριο, ναυπηγεία, μέσα ενημέρωσης, μεταφορές, λιμάνια, αεροδρόμια, χημικές βιομηχανίες, μεταλλευτικές, επικοινωνίες, τρόφιμα, ξενοδοχεία, πού να επενδύσει κανείς στα σουβλατζίδικα; Σ’ αυτό το περιβάλλον, οι μόνοι που μπορούν να κάνουν παιχνίδι είναι μερικές δεκάδες ολιγάρχες που συναλλάσσονται και διαπλέκονται με την κομματική εξουσία, προμηθευτές του δημοσίου στην ουσία, οι μισοί μέσα ή προσωρινά έξω από τον Κορυδαλλό, αλλά βεβαίως με άφθονα μέσα ενημέρωσης ανενόχλητοι στην κατοχή τους. Οι πιο χρεοκοπημένοι απ’ αυτούς δίνουν μάχες για το Κόμμα της Δραχμής, οι υπόλοιποι, εχθρικοί σε κάθε ανταγωνισμό και επιχειρηματικότητα, αγκαλιάζουν τον Σύριζα τελευταία, γιατί αυτός υπόσχεται ακόμα μεγαλύτερο κράτος-τροφοδότη.

Πού ξέρεις, μπορεί οι φαρμακευτικές δαπάνες να ξαναγίνουν σαν της Αγγλίας των 65 εκατομμυρίων, όπως το 2009.

Το πρόβλημα, αν σταμάταγε εδώ, καλά θα ήταν. Όμως αυτό το θαυμάσιο σύστημα της μεταπολίτευσης, που το βρίζουν τώρα «χούντα που δεν τελείωσε το ’73» οι θαυμαστές της Δημοκρατίας του Σαλό και της Βορείου Κορέας, ήταν στ’ αλήθεια πολύ δημοκρατικό. Τα δανεικά δεν τα ’φαγε μόνο του. Εξασφάλισε την κοινωνική πλειοψηφία μοιράζοντας προνόμια και προσόδους σε πολλές επαγγελματικές ομάδες. Φοροαπαλλαγές, έκλεινε τα μάτια στη φοροδιαφυγή, διόριζε 100δες χιλιάδες σε μη παραγωγικές θέσεις, μοίραζε συντάξεις με 15 χρόνια ένσημα, αναπηρικά επιδόματα σε υγιείς, εξασφάλιζε για κάποιους κρατικά οριζόμενο κέδρος 35%, απέκλειε άλλους από τη δουλειά για να μην υπάρχει ανταγωνισμός, έβαζε 500 φόρους υπέρ τρίτων, έκανε προσλήψεις παράτυπες ή με πλαστά πτυχία και ούτω καθ’ εξής. 30 χρόνια, 500 δις. Δανεικά, πακέτα Ντελόρ, ΚΠΣ, ΕΣΠΑ. Μια χαρά.

Κρατικοδίαιτος καπιταλισμός, πελατειακό κράτος, παρασιτισμός, η εποποιία του ελληνικού ληστρικού μικροκαπιταλισμού. Βασισμένη μόνο στα δανεικά. Χωρίς τα δανεικά χρεοκοπεί σε μια μέρα. Αν κοιτάξεις πίσω αυτά τα 5 χρόνια, θα δεις ότι όλοι οι αγώνες είναι για να διατηρηθούν οι δομές αυτού του καθεστώτος. Η προπαγάνδα τους λέει ότι οι «αγώνες» είναι καλό πράγμα. Οι απεργίες, οι διαδηλώσεις, οι συγκρούσεις, είναι καλό πράγμα. Έτσι, από μόνο του. Δεν είναι. Οι «αγώνες» για τη διατήρηση του παρασιτισμού είναι αντιδραστικοί, είναι αγώνες για τη διατήρηση ενός άδικου, αντιπαραγωγικού και εντέλει χρεοκοπημένου μοντέλου. Για κάθε αγώνα ή «αγώνα», η πρώτη ερώτηση πάντα είναι υπέρ ποίου. Ποιος πληρώνει με τα λουκέτα και την ανεργία αυτό που υπερασπίζεσαι εσύ;

Πριν λίγες μέρες κάποιοι έκαψαν την ATHENS VOICE για το άνοιγμα των μαγαζιών τις Κυριακές. Μα δεν χρειάζεται να είσαι αναρχικός τρομοκράτης για να το λες αυτό. Τα ίδια λένε και οι σεβάσμιοι μητροπολίτες μας, τα ίδια λένε και τα νεοδημοκρατικά προεδρεία των εμπορικών επιμελητηρίων της χώρας. Οι επίσης δεξιοί πρόεδροι των ταξιτζήδων, των γιατρών, των φαρμακοποιών, μιλάνε όπως το ΚΚΕ. Καταγγέλλουν το «ξένο κεφάλαιο» που θα φέρει εγγλέζικα ταξί και ισραηλινά φαρμακεία στις πόλεις μας. Οι συνδικαλιστές του Πασόκ είναι ήδη Σύριζα και ο Σύριζα υποστηρίζει τις προσλήψεις του Παυλόπουλου. Σ’ αυτή τη χώρα η Χρυσή Αυγή ζητάει την «εθνικοποίηση της ΔΕΗ» και ο Σύριζα δίνει μάχες για τη «διάσωση της Πολεμικής Βιομηχανίας». Και τα «παιδιά» φωνάζουν Δεν-Θα-Περάσει. Είναι δυνατόν οι νέοι να κληρονομούν ένα χρεοκοπημένο, άθλιο καθεστώς και να φωνάζουν «δεν θα περάσει»; Όχι να περάσει, να τα πάρει και να τα σηκώσει όλα, θα ’πρεπε να λένε. Αλλά δεν είναι νέοι, δεν είναι μαθητές, δεν είναι φοιτητές. Μέλη κομματικών νεολαιών είναι. Μια κοινωνία ολόκληρη δεν θέλει να «περάσει» τίποτα. Ω, τι θαυμάσια κοινωνική συναίνεση, τι υπέροχη εθνική ομοψυχία.

«Και δε μου λες, ρε πατέρα, όλοι αριστεροί είναι σ’ αυτό τον τόπο;» (Μ. Μοδινός, Τελευταία έξοδος Στυμφαλία, Εστία). Τίποτα δεν είναι. Ούτε αριστεροί, ούτε δεξιοί, ούτε σοσιαλιστές, ούτε αναρχικοί, ούτε πατριώτες, ούτε χριστιανοί, τίποτα δεν είναι οι έρημοι, υπερασπίζονται το μόνο σύστημα που ξέρουν, είναι οι εκπρόσωποι του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού και απλώς υιοθετούν την πιο κοντινή ρητορική της ιστορίας, αυτή του κρατικού καπιταλισμού των χρεοκοπημένων σοβιετικών καθεστώτων. Όπως εκείνοι, την ώρα που οι υπήκοοί τους έκαναν ουρές για μια κουταλιά καφέ, αυτοί κατηγορούσαν το δυτικό καπιταλισμό, έτσι και οι δικοί μας είναι «αντισυστημικοί» που κατηγορούν το σύστημα των «άλλων», της Ευρώπης, όχι το δικό τους.

Η επανάσταση των βολεμένων δεν έχει τύχη. Αν αυτό το σύστημα το ξεχασμένο στο 1970 ήταν ήδη παρωχημένο, τώρα με την τροπή που πήρε ο κόσμος με τη Νέα Οικονομία, είναι προϊστορικό. Το ελληνικό σύστημα εξουσίας δεν δείχνει να το αντιλαμβάνεται, αλλάζει κομματικές ταμπέλες και προσπαθεί να επιβιώσει με ψέματα. Όσο δυσκολεύεται, ακριβώς επειδή στριμώχνεται, γίνεται και πιο βίαιο και επικίνδυνο. Θα έπρεπε να είχε ήδη αντιληφθεί τις καταστάσεις και να προσπαθούσε για τη δική του ελληνική περεστρόικα. Δεν το κάνει, προτιμά τον τρόπο του ζεύγους Τσαουσέσκου. Ελπίζω να θυμούνται πώς τελείωσε εκείνη η ιστορία.

http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/505/edito-505

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Δε θα σταματήσει ποτέ, (και) γι'αυτό τον αγαπάω!



Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, όπως είχε ήδη δημοσιοποιηθεί αμέσως μετά την χθεσινή συνάντησή του με τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο, του απέστειλε σήμερα, την πρότασή του για την αναγέννηση και την ανασυγκρότηση του Κινήματος.

Στην πρότασή του, ο Γιώργος Παπανδρέου, αναφέρει:

Η πρότασή μου, αφορά στην πορεία και το μέλλον του ΠΑΣΟΚ ως πολιτικού φορέα που έχει ταυτιστεί με τους αγώνες του Ελληνικού λαού, για τη Δημοκρατία και την Αλλαγή του τόπου – και τα τελευταία χρόνια, με την ανάληψη του βάρους για την αντιμετώπιση της κρίσης, που σε κάθε περίπτωση δεν του αναλογούσε.

Στις δημόσιες παρεμβάσεις μου έχω διατυπώσει επανειλημμένα τις απόψεις μου για τα ζητήματα που αφορούν το Κίνημά μας. Και εδώ και πολύ καιρό, έχω εκφράσει με παρρησία τις θέσεις μου, τόσο για το τι χρειάζεται το Κίνημά μας στην πορεία του προς το μέλλον, όσο και τις ενστάσεις και διαφωνίες μου για τις οβιδιακές μεταμορφώσεις που επιχειρούνται κατά καιρούς στο Κίνημα.

Ωστόσο, στις κρίσιμες στιγμές που διέρχεται το Κίνημά μας, αισθάνομαι την ανάγκη να απευθυνθώ και σε κάθε μέλος και φίλο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και σε κάθε πολίτη που ενδιαφέρεται πραγματικά για την πορεία του τόπου, κοινοποιώντας τις σκέψεις μου και την πρότασή μου γραπτώς, μακριά από ενδιάμεσους και ψιθύρους.

Με απόλυτη καθαρότητα, με απόλυτη διαφάνεια.
Όπως έκανα πάντα.

Ως εκ τούτου, θέλω να είμαι σαφής και συνοπτικός:

1. Οι όποιες διεργασίες συντελούνται σήμερα στο Κίνημα, ελάχιστη σχέση έχουν με την κοινωνία και τις ανάγκες της. Η ενασχόληση με το κομματικό «καπέλο», με την ονοματολογία, αλλά και με τις όποιες μεταμορφώσεις του Κινήματος, σκοτώνει την ουσία.

2. Η ουσία είναι η Πολιτική. Η πολιτική είναι θέσεις. Από την ίδρυσή του το ΠΑΣΟΚ και στις καλύτερές του στιγμές, έθετε – και χωρίς φόβο – τα ουσιαστικά διακυβεύματα για τη χώρα. Μπορούσε έτσι και ένωνε πλατιά στρώματα του Ελληνικού λαού που διψούσαν για αλλαγές.
Την περίοδο 2009-2011, το ΠΑΣΟΚ έκανε το πατριωτικό του καθήκον. Μόνο του, χωρίς τη στήριξη καμιάς άλλης πολιτικής δύναμης, για να μην χρεοκοπήσει η χώρα.
Όμως, το διακύβευμα ήταν βαθύτερο. Το φάσμα της χρεοκοπίας προήλθε από τη γιγάντωση ενός μοντέλου πελατειακού καπιταλισμού. Από την υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών και λειτουργιών.
Η διακυβέρνηση της χώρας, με αποκορύφωμα την περίοδο 2004-2009, συνέβαλε ώστε να κυριαρχήσουν αντιλήψεις και πρακτικές, που επέτρεψαν, πόροι και πλούτος του Ελληνισμού, να γίνουν βορά ισχυρών ιδιοτελών συμφερόντων.
Επέτρεψαν, δηλαδή, να σπαταληθούν και εν τέλει να χαθούν, με ζημία για την οικονομική ανάπτυξη, το κοινό καλό και τον Έλληνα πολίτη.

Θεωρώ αυτονόητο ότι, μπροστά σε αυτό το διακύβευμα απαιτούνται θέσεις που να υπηρετούν αρχές και αξίες, θέσεις – και αγωνιστική διάθεση για αυτές – που να ανταποκρίνονται στις δημοκρατικές και σοσιαλιστικές μας ρίζες.
Θέσεις, δηλαδή, που να διασφαλίζουν έμπρακτα το δημόσιο συμφέρον και το συλλογικό καλό, με κοινούς κανόνες για όλους, χωρίς εξαιρέσεις και γκρίζες περιοχές.
Καθαρές θέσεις, συνεχείς πρωτοβουλίες και μάχες για θεσμούς και πρακτικές που να προωθούν την ισονομία, την διαφάνεια, την αξιοκρατία, τη λογοδοσία.
Αυτή και μόνο μπορεί να είναι η βάση για μια βιώσιμη οικονομία και για την εμπέδωση κοινωνικής δικαιοσύνης και δημοκρατικού κράτους δικαίου.

Αυτή είναι η μάχη που πρέπει και αξίζει να δοθεί.
Αυτή η μάχη μπορεί να ενώσει ευρύτατα στρώματα του Ελληνικού λαού.
Και αυτή η μάχη, απαιτεί και Συμμετοχή του κόσμου.

Σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία όσων πονάνε πραγματικά για το ΠΑΣΟΚ και τις αξίες που εξέφρασε, λένε ότι, τα όσα γίνονται στο Κίνημα δεν οδηγούν πουθενά. Κάθε μέρα που συνεχίζονται όλες αυτές οι πρακτικές και οι διαδικασίες, το Κίνημα αιμορραγεί. Μερικοί λένε, μάλιστα, ότι πλέον ψυχορραγεί. Ούτε Θέσεις υπάρχουν, ούτε Συμμετοχή.
Είναι προφανές ότι, τα όποια σχήματα έπονται.
Όποιος δεν το βλέπει, εθελοτυφλεί.

3. Είτε το θέλουμε είτε – κάποιοι – όχι, το ΠΑΣΟΚ υπήρξε η θεσμική έκφραση της Παράταξης, των ευρύτερων δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων τις τελευταίες δεκαετίες. Πρέπει, λοιπόν, να το σεβαστούμε όλοι. Ο σεβασμός αυτός δεν είναι ζήτημα συμβόλων ή ονομάτων. Είναι ζήτημα σεβασμού των αρχών του, και εντέλει, όσων αγωνίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια και συνεχίζουν να αγωνίζονται, παλαιότερων και νεότερων, εμάς των ίδιων, αν θέλουμε να πάμε παρακάτω συντεταγμένα και με προοπτική.

4. Το ΠΑΣΟΚ είναι ο κόσμος του. Υπαρξιακά ζητήματα του Κινήματος τα λύνει ο κόσμος του, κανένας άλλος. Αν το ΠΑΣΟΚ σταματήσει να υπάρχει, ή συνεχίσει να υπάρχει, ή μετεξελιχθεί σε κάτι άλλο, ή μετονομαστεί σε οτιδήποτε άλλο, αυτό είναι θέμα του κόσμου του, κανενός άλλου.
Εν τέλει, η μετεξέλιξη είναι μέρος της ζωής, αλλά είναι και μια πολιτική – παιδευτική διαδικασία, ένα εργαστήρι ιδεών και προτάσεων, που δεν πραγματοποιείται ερήμην όσων πίστεψαν και πιστεύουν στις αρχές και τις αξίες του Κινήματος.
Γιατί η πραγματική μετεξέλιξη έχει νόημα, όταν δεν είναι φραστική αλλά όταν γίνεται ευθύνη του καθενός μας και συλλογικά όλων μας. Και αυτό είναι εφικτό μόνο εάν η διαδικασία είναι συμμετοχική – βαθιά δημοκρατική.

5. Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται ένα εγερτήριο πολιτικό δημοκρατικό ΣΟΚ για να ανανήψει. Τίποτα λιγότερο. Όλα από την βάση. Τώρα.

6. Η πρότασή μου:
α) Προκηρύσσεται Έκτακτο και Ανοιχτό Συνέδριο ΠΑΣΟΚ – Συνέδριο Εκτάκτων Αποφάσεων, όπως επιβάλλουν οι περιστάσεις.

β) Η προκήρυξη συνοδεύεται με προσκλητήριο προς όλους, είτε είναι στο ΠΑΣΟΚ σήμερα, είτε δεν είναι.
Ανοιχτό σε όλους όσοι αντιλαμβάνονται την ανάγκη ριζικής αλλαγής της χώρας με προοδευτικό πρόσημο και με στόχο την κοινωνική δικαιοσύνη. Όλους όσοι είναι έτοιμοι να απελευθερώσουν την Ελλάδα από τις δουλείες του παρελθόντος.
Ανοιχτό στην κατάθεση και συλλογική επεξεργασία καινοτόμων προτάσεων από όλους όσοι αντιλαμβάνονται την πρόκληση της Μεταπελατειακής Ελλάδας.

Με ανοιχτό μητρώο, για να δοθεί η δυνατότητα συμμετοχής σε όλους όσους ενδιαφέρονται.
Το σύνολο των μελών του Κινήματος που θα προκύψουν μετά από τις διαδικασίες αυτοοργάνωσης που επιβάλλεται να δρομολογηθούν, στο πλαίσιο του προσκλητηρίου που θα απευθυνθεί και προκειμένου η συμμετοχή τους να είναι και ουσιαστική, θα κληθούν να εκλέξουν με άμεση εκλογή και την Οργανωτική Επιτροπή, που θα καθορίσει και τους κανόνες διεξαγωγής του Συνεδρίου – με βάση τη δημοκρατική παράδοση και συγκρότηση του Κινήματος.

γ) Στις ανοιχτές διαδικασίες προς και κατά την διάρκεια του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, να συζητηθούν και να αποφασιστούν τα πάντα: στίγμα, φυσιογνωμία, θέσεις, σύμβολα, δομή, πρόσωπα.

δ) Αμέσως μετά το Συνέδριο, εκλογή νέου Προέδρου από τη βάση.

7. Οι πρωτοβουλίες αυτές, μπορούν να προκαλέσουν αυτό το πολιτικό και δημοκρατικό ΣΟΚ που χρειάζεται, το Κίνημα, η χώρα – που χρειαζόμαστε όλοι. Άμεσα. Είναι πρωτοβουλίες που υπηρετούν την πολιτική, τις δημοκρατικές αποφάσεις, τη συλλογική δράση. Είναι πρωτοβουλίες που ανταποκρίνονται και υπηρετούν τις αρχές του ΠΑΣΟΚ, αλλά και την αποστολή του ΠΑΣΟΚ να υπηρετεί τη χώρα και τον Ελληνικό λαό.
Και μπορούν να κινητοποιήσουν κόσμο, να προκαλέσουν και πάλι το ενδιαφέρον του.
Μόνο με κινηματικού χαρακτήρα ενέργειες μπορεί να κινητοποιηθεί ξανά η βάση της Παράταξής μας – που σήμερα αποστασιοποιείται, αδιαφορεί, αισθάνεται πολιτικά άστεγη.

8. Προσωπικά, ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, θα τιμήσω μέχρι τέλους την αποστολή που μου εμπιστεύθηκαν οι πολίτες. Και δεσμεύομαι να στηρίξω ένα πραγματικό εγερτήριο ΣΟΚ στο Κίνημα. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν ενδιαφέρομαι για καμία καρέκλα. Το μόνο που θέλω – και γι” αυτό θα συνεχίσω να αγωνίζομαι, είναι να συμβάλλω στην αναγέννηση του Κινήματος, αλλά και στην ανόρθωση της χώρας – για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας δικαίου και για την ενδυνάμωση της προοπτικής του λαού μας προς την ευημερία.

9. Είναι προφανές, κατόπιν όλων αυτών, πως αν, επιτέλους, αναληφθούν πρωτοβουλίες που σέβονται τις αρχές, τις αξίες και τον κόσμο του Κινήματος, θα συμβάλλω με όλες μου τις δυνάμεις και από οποιαδήποτε θέση μάχης, στο εγχείρημα αυτό.

10. Στην κρίσιμη αυτή φάση που περνά η χώρα μας, οι δυνάμεις της Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού πρέπει και μπορούν να αποτελέσουν και πάλι την ατμομηχανή που θα πάει την χώρα μπροστά. Σπάζοντας κατεστημένες αντιλήψεις, κτίζοντας ευρύτερες συναινέσεις και συμμαχίες, με στόχο θεσμούς και πρακτικές που θα εδράζονται σε προοδευτικές αξίες και αρχές, ώστε να καταστήσουν δυνατή μια νέα Προοδευτική Διακυβέρνηση για μια Νέα Αλλαγή.

Όσο δεν αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες προς αυτήν την κατεύθυνση, το πολιτικό σκηνικό θα βυθίζεται στην αστάθεια, με αρνητικές επιπτώσεις για τη γενικότερη ισορροπία και πρόοδο της χώρας, που τώρα πια, όλοι αντιλαμβάνονται – ακόμα και όσοι πρωταγωνίστησαν στην ισοπέδωση του ΠΑΣΟΚ.

Σήμερα, ο ένας μετά τον άλλο δικαιώνουν τις επιλογές του ΠΑΣΟΚ, πολιτικοί σχηματισμοί – παλαιοί και νεοπαγείς – ιδιοποιούνται μέρος των θέσεων του, πολλοί καρπώνονται αδιάντροπα το έργο του, και όλοι μαζί το απαξιώνουν.

Εμείς, οφείλουμε πια να το σεβαστούμε και να το υπερασπιστούμε.
Η ιστορία, η προσφορά, η πορεία του ΠΑΣΟΚ στο μέλλον, όπως και η όποια αλλαγή του, δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση και απόφαση δική μας, όλων μας.
Από τη βάση, κινηματικά, δημοκρατικά, συμμετοχικά.

Η ευθύνη για την σφυρηλάτηση της ουσιαστικής ενότητάς μας, με απόλυτη προσήλωση και σεβασμό στις αρχές μας, ανήκει σε όλους μας και στον καθένα χωριστά.
Έτσι διασφαλίζεται ο ιστορικός ρόλος και η αποστολή του Κινήματός μας, να ανταποκρίνεται στα πραγματικά διακυβεύματα που αφορούν τη χώρα και τον Ελληνικό λαό.

Η ευθύνη για να δρομολογηθούν οι αναγκαίες πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση, ανήκει στην ηγεσία του Κινήματος, που απαιτείται να λειτουργήσει με πνεύμα δημιουργικό.


http://papandreou.gr/protasi_papandreou_pasok/

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Οι επίμονοι "κηπουροί"!



Σε απάντηση στην τελευταία μου ανάρτηση έλαβα στο mail μου s.xinidis@gmail.com το παρακάτω:
Ευάγγελος Βλάχος <vlaxosvaggelis@gmail.com>
31 Οκτ (Πριν από 4 ημέρες)
προς Εμένα
Καλα κάνουν κ δε σε καλούνε πουθενα γιατι δεν εισαι ουτε ησουν ποτε ΠΑΣΟΚ !!!!κατα λαθος μπηκες γλυφοντας το γιωργακη !!!ντροπιασες το ΠΑΣΟΚ!!!αντρ γριά απο το ΠΑΣΟΚ !!!κατσε εκει στην Ξάνθη καλα εισαι εκει !!!εξαιτιας πολλών σαν κ σενα έφτασε το ΠΑΣΟΚ εδώ που ειναι τωρα!!!θαπρεπε να ντρεπεσε που μιλας για το ΠΑΣΟΚ εσυ!!!
Ενας απο τους 35 εργαζόμενους του ελκεδε που καταστρεψες με τις μαλακιες σου!!!!
Βλαχος Βαγγέλης


Και θα με ρωτήσετε: ρε κακούργε τι του έκανες του ανθρώπου; Έχασε τη δουλειά του εξαιτίας σου;
Καταρχήν ξεκαθαρίζω ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα προσωπικό, ιδίως με ανθρώπους που δεν γνωρίζω καν. Ούτε ήμουν ποτέ θιασώτης της αντίληψης ότι οι απολύσεις θα λύσουν το πρόβλημα της Ελλάδας.

Ποιες είναι οι ... μαλακίες που μου καταμαρτυρεί ο υβριστής μου; Ότι αποφασίσαμε και υλοποιήσαμε την κατάργηση του ΕΟΜΜΕΧ και των αμαρτωλών του θυγατρικών του ΕΛΚΕΔΕ, ΕΛΚΑ, ΚΕΓ. Τι; Δεν το θυμάστε; Γιατί να το θυμάστε αφού η κατάργησή τους δεν δημιούργησε την παραμικρή δυσλειτουργία οπουδήποτε, παρότι σε αυτές απασχολούνταν και αμείβονταν εκατοντάδες εργαζόμενοι; Μπορείτε ίσως να θυμηθείτε ότι οι οργανισμοί αυτοί είχαν εκτραπεί σε κομματικά παραμάγαζα, ιδίως του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι τυχαίο που στη συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής για την ψήφιση της διάταξης της κατάργησης, μύδροι εκτοξεύτηκαν κυρίως από την πλευρά των παλαιών στελεχών των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, κυρίως της Β' Αθήνας, όπως του τότε κοινοβουλευτικού εκπροσώπου και παλαιού υπουργού Χρήστου Πρωτόπαπα, του πρώην Προέδρου της Βουλής και υπουργού Απόστολου Κακλαμάνη αλλά και του τότε Προέδρου της Βουλής Φίλιππου Πετσάλνικου, ο οποίος κάνοντας μάλιστα «χρήση βαθμού» -από έδρας Προέδρου- με επέπληξε για την κατάργηση του Κέντρου Ελληνικής Γούνας στην εκλογική του περιφέρεια (τα πρακτικά και οι μαγνητοσκοπημένες συνεδριάσεις ευτυχώς είναι ακόμη στη σελίδα της Βουλής των Ελλήνων στο διαδίκτυο). Και όταν ακούω τον Μητσοτάκη να λέει ότι κατάργησε τον Οργανισμό Κωπαίδας ενώ οι προηγούμενοι δεν έκαναν τίποτα ... με πιάνουν τα νεύρα μου. Επίσης ο οργανισμός αυτός (ΕΟΜΜΕΧ) είχε μετατραπεί σε «τροχονόμο» στα γραφεία «μελετών» και «συμβούλων» για την υποβολή φακέλλων ένταξης σε προγράμματα μικρομεσαίων, με αφανείς εταίρους κάποιους από τους εργαζόμενους. Όλη η πιάτσα το συζητούσε και όλοι έκαναν πως δεν ήξεραν τίποτα.
Αλλά τα χειρότερα δεν σας τα είπα ακόμη και είμαι σίγουρος ότι εξακολουθείτε να βλέπετε με συμπάθεια τον υβριστή μου. Οι θυγατρικές εταιρείες του ΕΟΜΜΕΧ υλοποιούσαν και ο ΕΟΜΜΕΧ ενέκρινε, ευρωπαϊκά προγράμματα EUREKA, τα οποία φερόντουσαν ως δήθεν συγχρηματοδοτούμενα αλλά ρουφούσαν ΠΑΡΑΝΟΜΑ χρήμα, αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό. ΕΚΛΕΒΑΝ δηλαδή χρήματα από τον κρατικό κορβανά χωρίς να το εντοπίζει κανείς. Και τα ξόδευαν με παραστατικά αποδείξεις super-market και συνδρομές πιστωτικών καρτών και άλλα άσχετα. Χάρη στην ευσυνειδησία κάποιων υπηρεσιακών παραγόντων όπως του τότε Προϊστάμενου της Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας κ. Διονύση Τσαγκρή και στην εμμονή των συνεργατών μου να μην υπογράφουμε με κλειστά μάτια ό,τι υπέγραψαν προηγούμενοι, το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε, όλα τα σχετικά στάλθηκαν στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και η δικαστική έρευνα απ’ότι μαθαίνω από διάφορους που κλητεύθηκαν να καταθέσουν, καλά κρατεί. Ο υβριστής μου προφανώς είναι ένας από τους 35 εργαζόμενους του ΕΛΚΕΔΕ, που δεν ξέρω με ποιες διαδικασίες προσλήφθηκε αλλά αμειβόταν από τα παράνομα προγράμματα που εκπονούσαν και διαχειριζόντουσαν στον οργανισμό και σε βάρος του κρατικού ταμείου και ο οποίος μαζί με τους λοιπούς εργαζόμενους των θυγατρικών του ΕΟΜΜΕΧ απαίτησαν με νομοθετική ρύθμιση να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι, λύση που ήδη είχε υιοθετηθεί για τους εργαζόμενους του ΕΟΜΜΕΧ που μετατάχθηκαν σε παρεμφερείς υπηρεσίες. Στην απαίτηση αυτή δεν υποκύψαμε παρόλες τις πιέσεις γιατί δεν μπορούσαμε να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε την απάτη και την παρανομία και να αντιμετωπίζουμε αμαρτωλούς οργανισμούς ως αθώες περιστερές, ανταμείβοντας με διορισμό στο δημόσιο τους εργαζόμενους σε αυτούς. Και μην λαϊκίσει κανείς ότι 35 άτομα όλα κι όλα σε έναν οργανισμό δεν διερωτήθηκαν ποτέ για την νομιμότητα των προγραμμάτων από τα οποία πληρωνόντουσαν και τα οποία αποτελούσαν το σχεδόν αποκλειστικό πόρο του οργανισμού. Αντίθετα λοιπόν από τις επιδιώξεις των ιδίων και των πολιτικών που τους συνεπικουρούσαν, όπως άλλωστε θα συνέβαινε και στον ιδιωτικό τομέα, η εκκαθάριση των οργανισμών αυτόματα έλυνε και τις συμβάσεις εργασίας.

Αυτά τα εγκλήματα λοιπόν κάναμε οι κηπουροί. Γιατί πήραμε στα σοβαρά και υπηρετήσαμε την κατεύθυνση του Παπανδρέου να γίνουμε αντιεξουσιαστές της εξουσίας. Συγκρουόμενοι με τις κακές νοοτροπίες δεκαετιών. Κι όποιος αντέξει … Εντάξει δεν αντέξαμε και πολύ αλλά γι’αυτό φρόντισαν και πολλοί άλλοι. Προφανώς δεν γίναμε ποτέ ευχάριστοι και αρεστοί. Στους πολλούς που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στη χώρα γιατί έτσι τους βολεύει. Κάποτε θα το πετύχουμε. Η Ελλάδα θα αλλάξει. Όσο πιο γρήγορα τόσο καλύτερα για όλους μας.

http://xinidis.blogspot.gr/2014/11/blog-post.html