Πάμε!

Πέμπτη 26 Απριλίου 2018

Δίκη Άλεξ Ρόντου και ΜΚΟ: Mία διχοτομημένη απόφαση

Του Τάσου Τέλλογλου

Προχθές ολοκληρώθηκε μια δίκη που είχε πολιτικοποιηθεί λόγω της εμπλοκής του Άλεξ Ρόντου, πρώην συμβούλου του Γιώργου Παπανδρέου, για τη διασπάθιση κονδυλίων του υπουργείου Εξωτερικών από τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) «Διεθνές Κέντρο Αποναρκοθέτησης». Το δικαστήριο απεφάνθη: ένοχοι οι υπάλληλοι, αθώος ο προϊστάμενος.



Eχθές βρισκόμουν στο Εφετείο Αθηνών. Στους διαδρόμους και μέσα στις αίθουσες –στα διαλείμματα των δικών– το θέμα που οι ποινικολόγοι σχολίαζαν ήταν η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της περασμένης Τρίτης, 24 Απριλίου 2018, σχετικά με την υπόθεση διασπάθισης κονδυλίων από τη μη κυβερνητική οργάνωση «Διεθνές Κέντρο Αποναρκοθέτησης». Στο επίκεντρο της κριτικής τους ήταν η απόφαση του δικαστηρίου να κριθούν οι υπάλληλοι του υπουργείου Εξωτερικών ένοχοι, όχι όμως ο προϊστάμενος και καθ’ ύλην υπεύθυνος, Άλεξ Ρόντος. Γι’ αυτούς μία πιο δίκαιη απόφαση θα ήταν να καταδικαστούν ή να αθωωθούν όλοι.

Ο γράφων παρακολούθησε τρεις δικάσιμους που έκριναν τους κατηγορουμένους της υπόθεσης της ΜΚΟ Διεθνές Κέντρο Αποναρκοθέτησης.

Κατηγορούμενος ήταν μαζί με άλλα επτά άτομα ο Άλεξ Ρόντος, πρέσβης της ΕΕ στο Κέρας της Αφρικής και πρώην στενός συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών. Η κατηγορία ήταν απάτη, ψευδής βεβαίωση, αποδοχή προϊόντων εγκλήματος και πλαστογραφία εκ μέρους υπαλλήλων του υπουργείου Εξωτερικών και υπευθύνων της ΜΚΟ.

Η συγκεκριμένη ΜΚΟ έλαβε επιχορήγηση του υπουργείου Εξωτερικών ύψους περίπου 9 εκατ. ευρώ την περίοδο 2000-2004, για να εξουδετερώσει ναρκοπέδια σε διάφορες χώρες (στον Λίβανο, στο Ιράκ, στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη). Η έρευνα έδειξε παραβίαση της νομοθεσίας σχετικά με τη χρηματοδότηση των ΜΚΟ, καθώς και τεχνάσματα εικονικών δωρεών. Η ΜΚΟ, που όφειλε να συμμετέχει σε ποσοστό 25% στα προγράμματα (συνεισφέροντας τουλάχιστον το 15% σε είδος ή χρήμα από δικές της πηγές ή και τρίτες, όπως χορηγίες και δωρεές), επιχείρησε να συγκαλύψει με διάφορα κόλπα την ελάχιστη συμμετοχή της.

Εμφάνιζε ξένους εργαζόμενους σε προγράμματα αποναρκοθέτησης (ναρκαλιευτές κ.ά.) να επιστρέφουν στη ΜΚΟ το 20-30% των αποδοχών τους ως δωρεά, χωρίς να καταχωρίζονται τα ποσά στα βιβλία, αλλά να συναθροίζονται στο ποσοστό της δικής της συμμετοχής, ώστε να εξασφαλίζεται η συνέχιση της χρηματοδότησης. Επίσης διαπιστώθηκε ότι κάποια ποσά κατέληξαν σε πληρωμές σούπερ μάρκετ, εστιατορίων, πάρκινγκ κ.λπ.

Παράλληλα, διαπιστώθηκε απουσία ελέγχου από την Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ) του υπουργείου Εξωτερικών. Ο Κώστας Τζεβελέκος, υπεύθυνος της ΜΚΟ, είπε μετά την ανακοίνωση της απόφασης στο inside story ότι «ναρκαλιευτές εργαζόντουσαν κάποιες μέρες εθελοντικά και αυτά απεικονίζονταν σε πιστωτικά τιμολόγια, επιχείρημα που δεν δέχθηκε το δικαστήριο».

Το δικαστήριο αποφάσισε τα εξής:
Αθώωσε ομόφωνα τον Άλεξ Ρόντο. Αποδέχτηκε τον ισχυρισμό των συνηγόρων του, Γ. Μαντζουράνη και Ι. Μαγκανιάρη, πως αυτός υπέγραφε τελευταίος, αφού προηγουμένως είχαν υπογράψει οι υφιστάμενοί του πρέσβεις και αυτός αποδεχόταν καλόπιστα πως έπρατταν σωστά το καθήκον τους. Αποδέχτηκε ακόμα πως απουσίαζε διαρκώς στο εξωτερικό σε σημαντικές αποστολές του υπουργείου Εξωτερικών και δεν είχε άμεση εποπτεία της υπηρεσίας. Αποδέχτηκε επίσης ότι σε δύο περιπτώσεις η υπογραφή του Ρόντου πλαστογραφήθηκε.
Αθώωσε τρεις υπαλλήλους υπουργείων που είχαν εμπλακεί.
Καταδίκασε σε 16 χρόνια κάθειρξης τον δημοσιογράφο και πρόεδρο της ΜΚΟ Κωνσταντίνο Τζεβελέκο και τη σύζυγό του Μαρία-Αναστασία Μακρυνιώτη σε κάθειρξη 5 ετών.
Καταδίκασε τους πρέσβεις Νικόλαο Τσαμαδό σε κάθειρξη 12 ετών και Νικόλαο Μπάζα σε κάθειρξη 14 ετών.
Αναγνώρισε σε όλους τους καταδικασθέντες τα ελαφρυντικά του προτέρου έντιμου βίου και της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη.

Ανακοίνωση για την απόφαση εξέδωσε το υπουργείο ΕξωτερικώνΗ ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών, με τον υπουργό Νίκο Κοτζιά να επιχαίρει για την τιμωρία και τις ποινές και να διαβεβαιώνει «την ελληνική κοινωνία ότι το Υπουργείο Εξωτερικών και η πολιτική του ηγεσία θα παραμείνουν άτεγκτοι έναντι ζητημάτων διαφθοράς που υπήρξε στο παρελθόν, τόσο στο πλαίσιο των οικείων Πειθαρχικών Συμβουλίων όσο και μέσω της παραπομπής υποθέσεων στην ελληνική Δικαιοσύνη, όπως ήδη γίνεται».
O Άλεξ Ρόντος

Τον Άλεξ Ρόντο τον γνώρισα στην Αθήνα το 1999. Μπέρδευε το Παγκράτι με το Χαλάνδρι και μιλούσε σπαστά ελληνικά. Προερχόταν από την οργάνωση της ορθόδοξης εκκλησίας των ΗΠΑ International Orthodox Christian CharitiesIOOC που έκανε σπουδαία δουλειά, ιεραποστολική, στην υποσαχάρια Αφρική. Με καταγωγή από την Τανζανία, ο Ρόντος έκανε γρήγορα καριέρα στα Βαλκάνια ως ειδικός απεσταλμένος του Γιώργου Παπανδρέου. Η αναπτυξιακή βοήθεια ήταν μια διεθνής υποχρέωση της χώρας μας αλλά με την οργάνωσή της ως δημόσια υπηρεσία, η καταστροφή ήταν παραπάνω από βέβαιη.

Έχοντας πολλούς ρόλους στο «καπέλο» του και αγνοώντας σε βαθμό …κακουργήματος το πώς λειτουργούσε η ελληνική γραφειοκρατία και νομοθεσία, ο Ρόντος έλειπε συχνά από την έδρα του, φορτώνοντας την ευθύνη της έγκρισης των προγραμμάτων της αναπτυξιακής βοήθειας στους αρμόδιους υπαλλήλους.
... και οι υπάλληλοι, ο πιο αρμόδιος και οι λιγότερο (αρμόδιοι)

Ο πιο αρμόδιος από τους υπαλλήλους της ΜΚΟ για την έγκριση των προγραμμάτων, κατά περίεργο τρόπο ούτε αναφέρθηκε, ούτε κατηγορήθηκε από την κατηγορούσα αρχή. «Την πλήρωσαν» όσοι υπέγραφαν –και μάλιστα όχι όλοι. Δύο από τις υπογραφές βάραιναν τον ίδιο τον Ρόντο, που το δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν είχε την παραμικρή ευθύνη –αντί γι' αυτόν, στράφηκε σε έναν από τους υφισταμένους του.

Για τον έναν λοιπόν υπηρετούντα υπάλληλο, η κατηγορούσα αρχή δέχθηκε ότι είχε πλαστογραφήσει δύο υπογραφές του Ρόντου κατά τη διάρκεια των συχνών απουσιών του. Για τον άλλο υπάλληλο τα πράγματα είναι διαφορετικά, πιο περίεργα. Η εισαγγελέας πρότεινε την απαλλαγή του, αλλά το δικαστήριο αποφάσισε την καταδίκη του. Είναι όμως λογικό να καταδικασθούν οι υπάλληλοι χωρίς να καταδικασθεί ο προϊστάμενός τους;

Το δικαστήριο με την απόφασή του είπε «ναι». Η λογική(;) ήταν ότι ο Άλεξ Ρόντος υπέγραφε καλόπιστα ό,τι του έφερναν οι υπάλληλοι, δηλαδή κατά κάποιο τρόπο παραπλανήθηκε από τους υφισταμένους του, οι οποίοι όφειλαν να έχουν ελέγξει τα έργα του Τζεβελέκου, που τους καλούσε να τα ελέγξουν αλλά εκείνοι δεν πήγαιναν. Αυτή είναι η σειρά των γεγονότων.

Σημαντικοί μάρτυρες ήταν δύο ναρκαλιευτές από τη Βοσνία που κατέθεσαν εγγράφως στο αστυνομικό τμήμα του Μπρτσκο ότι λάμβαναν ποσά μικρότερα από εκείνα που φαίνονταν στο πρόγραμμα. Ο Τζεβελέκος μου είπε προχθές το μεσημέρι ότι πρόκειται για υπαρκτά πρόσωπα με ψεύτικες διευθύνσεις και εικονικά τηλέφωνα.

Η δίκη διάρκεσε συνολικά 16 μήνες και οι μάρτυρες ήταν δεκάδες. Στην διάρκεια της διαδικασίας ετέθη το ερώτημα της ανανέωσης της θητείας του Άλεξ Ρόντος ως απεσταλμένου της κ. ΜογκερίνιΦεντερίκα Μογκερίνι στις χώρες του κέρατος της Αφρικής (Σομαλία, Ερυθραία κ.λπ.). Μόνο η Ελλάδα υποστήριξε ότι δεν θα πρέπει να ανανεωθεί η θητεία του για τον λόγο ότι είναι κατηγορούμενος αλλά όχι τελεσίδικα καταδικασμένος.

Προχθές πριν από την απόφαση ο Ρόντος ρώτησε τον συνήγορό του Γιάννη Μαντζουράνη αν προλαβαίνει το αεροπλάνο για να γυρίσει στη Σομαλία, είτε καταδικασθεί είτε όχι. Ο συνήγορός του τον διαβεβαίωσε ότι θα το προλάβει.

https://insidestory.gr/article/diki-alex-rontos-mko?token=RW414209LL&utm_source=facebook&utm_medium=post&utm_campaign=op&utm_content=%2Farticle%2Fdiki-alex-rontos-mko

Δευτέρα 2 Απριλίου 2018

Σφαγιαστική αποδόμηση μιας νοσταλγίας για εποχές που δεν υπήρξαν ποτέ.


του Άρη Δημοκίδη

Το 53% των Ελλήνων απάντησαν στην έρευνα του Pew Research Center ουσιαστικά ότι ζούσαμε καλύτερα πριν από 50 χρόνια.
Αντί άλλης απάντησης, αυτό το στάτους του παιδίατρου Αντώνη Δαρζέντα:



Το 53% των Ελλήνων ισχυρίζεται πως τη δεκαετία του ’60περνούσε καλύτερα. Και αρχίζετε κάτι Ευρωλιγούρηδες και λέτε πως τώρα είμαστε καλύτερα.

Εγώ αντίθετα έχω πολύ διαφορετική γνώμη.

Τη δεκαετία του ’60 όλα ήταν πολύ όμορφα! Η νεογνικη και παιδική θνησιμότητα ήταν τεράστια. Σχεδόν 2 στα 10 παιδιά πέθαιναν πριν ενηλικιωθουν. Πολλές γυναίκες πέθαιναν στη γέννα. Αλλά κάναμε πολλά παιδιά, οπότε μας περισσευαν.

Οι πόλεις και τα χωριά ήταν υπέροχα, γραφικά. Χωματοδρομοι παντού, όπου τα παιδιά έπαιζαν ευτυχισμένα, μιας και λίγα πήγαιναν σχολείο. Όταν είχαν να φάνε βέβαια. Ή όταν δεν δούλευαν από 12 χρονών.
Τα σπίτια ήταν απλά, λιτά, απέριττα. Συνήθως παραγκες, οι τυχεροί είχαν πέτρινα που το χειμώνα είχαν υπέροχη μούχλα και υγρασία ενώ η απουσία αφρολουτρων και σαπουνιων τους γλύτωνε πολύτιμο χρόνο. Δεν υπήρχαν τουαλέτες μέσα στα σπίτια και απολάμβαναν την υπέροχη αφοδευση στην ελληνική ύπαιθρο.

Οι σχέσεις των ανθρώπων ήταν ειλικρινείς. Η γυναίκα ψήφιζε ότι και ο άντρας. Έπαιρνε και το όνομα του, όχι μόνο το επώνυμο αλλά και το μικρό. Μητσαινα, του Δημήτρη, Γιωργαινα του Γιώργη. Όχι όπως τώρα που τη ρωτάς «τίνος είσαι συ μάνα μου» και δεν ξέρει. Οι γυναίκες δεν κυκλοφορουσαν μόνες τους στο δρόμο. Η τιμή της αδερφής ήταν πάνω από όλα. Πολλά εγκλήματα τιμής γίνονταν. Όχι όπως τώρα που υποδεχεσαι χαμογελαστός το φίλο της κόρης σου και της αδερφής σου. Της έριχνες τότε μια μπουφλα και της έλεγες «δεν θα πας πουθενά μωρή». Και όλα λυνονταν αρμονικά, χωρίς διαφωνίες.

Δεν υπήρχε αυτισμός και κατάθλιψη. Ο τρελός της γειτονιάς ή του χωριού ήταν ένας από εμάς τον κοροϊδευαμε και τον σφαλιαρωναμε ή του πετουσαμε πέτρες και περνούσαμε πολύ ωραία. Αν τυχόν ήταν επικίνδυνος είχαν φροντίσει οι δικοί του να είναι μόνιμα κλειδωμένος σε ένα υπόγειο.

Οι σχέσεις των ανθρώπων με τα ζώα ήταν επίσης όμορφες.

Δεν υπήρχαν αδέσποτα! Γιατί οι καλοί χωριάτες όποτε έβλεπαν αδέσποτο ή το πυροβολουσαν ή του έριχναν φόλα. Τα παιδιά επίσης εδεναν ντενεκέδια στην ουρά τους ή τα πιο μερακλιδικα τους έβαζαν και στουπί με φωτιά.

Κρέας τρώγαμε μια φορά το εξάμηνο και αν, οπότε δεν υπήρχε δυσκοιλιοτητα και υψηλή χοληστερίνη. Ούτε καρκίνος. Ο κόσμος πέθαινε αγνά, από μια απλή ιωση, από πνευμονία, ελονοσία, διφθερίτιδα κοκκυτη. Και ζούσε έως τα 55 του. Ούτε σύνταξη ούτε να ταλαιπωρειται στις ουρές των τραπεζών.

Στη Σαντορίνη στο χωριό του πατέρα μου παιδιά έμεναν τυφλά από τραχωμα, μια νόσο που περνά με νερό και σαπούνι, ή με μια και μόνο σταγόνα αντιβιοτικού κολλυρίου.

Οι καρδιές των ανθρώπων όμως ήταν κοντά γιατί περνούσαμε εκείνα τα υπέροχα βράδια. Ιδίως το χειμώνα τουρτουριζοντας από το κρύο αγκαλιά όλοι μαζί για να ζεσταθουμε.

Ήταν υπέροχα λοιπόν τη δεκαετία του ’60. Και τη νοσταλγουμε. Και ξέρετε γιατί;.

Γιατί αυτήν την Ελλάδα αξίζουμε.


http://mikropragmata.lifo.gr/zoi/eiste-sto-53-ton-ellinon-pou-leei-pos-ti-dekaetia-tou-60-pernousame-kalytera-tote-diavaste-afto/