Πάμε!

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Ανέκδοτο: Ο ΔΟΛ και το Mega στηρίζουν την κυβέρνηση!


Οι συνάξεις των δήθεν αγανακτισμένων, που ενώ είναι απολιτίκ (λέμε τώρα...) και δεν έχουν συγκεκριμένα αιτήματα (μόνο αντικυβερνητικά όλως τυχαίως), προβάλλεται από ΤΑ ΝΕΑ ως "η μεγάλη γιορτή της διαμαρτυρίας"!!!

Οι κόποι της πολυετούς προσπάθειας των δημοσιογραφικών κολοσσών σιγά σιγά πιάνουν τόπο (;)

Αλλοίμονο στην Ελλάδα αν το μέλλον της εξαρτάται από την "αγανάκτηση" κάποιων!

Αλλοίμονο στην Ελλάδα αν το ότι δρα κανείς είναι από μόνο του κάτι ευκταίο και ανεξάρτητο με την ίδια τη δράση και το αποτέλεσμά της!

Δεν πέρασαν και τόσες πολλές δεκαετίες από τότε που μια ομάδα, "αγανακτισμένων" με τους πολιτικούς, συνταγματαρχών αποφάσισε να "δράσει"...

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Άλλη μια χαμένη ευκαιρία.


"Ο Σαμαράς «αυτοκτονεί» αν συναινέσει", έγραψε ο Γιώργος Δελαστίκ.
Για την ακρίβεια, αυτός ήταν ο τίτλος του ακραία αντιευρωπαϊκού και κλειστοφοβικού άρθρου του. Καμία έκπληξη σε ό,τι με αφορά. Ποτέ μου δεν παρεξήγησα τον κ. Δελαστίκ για προοδευτικό ή για Ευρωπαϊστή.

Η έκπληξη είναι στην αυτοκαταστροφική στάση του κ. Σαμαρά: δεν διδάχτηκε τίποτα από το προηγούμενο 'κλειστό' εγχείρημα του; Αυτό της Πολιτικής Άνοιξης; Η απάντηση μέχρι στιγμής είναι "προφανώς όχι".

Αν είχε μάθει, θα είχε αδράξει την ευκαιρία της συναίνεσης, και θα έθετε έτσι τον ίδιο και το κόμμα του ως τοποτηρητές της διεξόδου μάς από την κρίση. Κάτι σαν την εγχώρια εκδοχή της Τρόικας δηλαδή.
Θα μπορούσε έτσι να ασκεί δριμεία κριτική σε κάθε βήμα, επιβάλλοντας την υλοποίηση του μοναδικού σχεδίου που έχουμε αυτή τη στιγμή στα χέρια μας.
Ακόμα κι αν δεν συμφωνεί με τα επιμέρους, δεν μπορεί να μην συμφωνήσει με την λογική. Και η λογική λέει ότι αυτοί είναι οι όροι του μοναδικού δανειστή που μπορούμε να βρούμε εδώ που φτάσαμε.

ΑΝ μπορούσε να ξεφύγει λοιπόν από τους Φαηλικούς Δελαστικισμούς της φαιοκόκκινης αγκύλωσης που δείχνει να τον έχει κυριεύσει, θα εκπλήρωνε άξια τον ρόλο του ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, προβάλλοντας έτσι και το προφίλ του δυνάμει καλύτερου κυβερνήτη. Κι όλα αυτά επωφελείας του κράτους και της χώρας, κι όχι εναντίον μας.

Άλλη μία χαμένη ευκαιρία. Η χώρα θα ανακάμψει και χωρίς αυτόν. Μπορεί να είναι κι αυτό μέρος της λύσης. Ήρθε άλλωστε η ώρα να αναδειχθούν πολιτικοί που δεν θα έχουν μία θηλιά στο λαιμό αγκιστρωμένη σε ένα θολό συντηρητικό παρελθόν, αλλά ανθρώπων τολμηρών με πραγματικό όραμα τόσο για τον χώρο τους, όσο και για την Δημοκρατία μας.

Άλλη μία χαμένη ευκαιρία κ. Σαμαρά, με την επιφύλαξη για τις αποφάσεις σας της ερχόμενης Τρίτης, αλλά και δεν έχω πολλές ελπίδες. Η αυτοπαγίδευση σας με το Ζάππειο ΙΙ, όσο και ο κατά κόρο αντιμνημονιακός λόγος, τόσο ο δικός σας όσο και των ΜΜΕ που σας στηρίζουν, δεν μου αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας. Μπορεί τελικά να έχει μερικώς δίκιο στον τίτλο του άρθρου του ο κ. Δελαστίκ, αν και του διέφυγε ότι πρόκειται τελικά για ενδεχόμενο 'ρουά ματ'.


Από το blog "Πολίτης"

http://alexacos.blogspot.com/2011/05/blog-post_21.html

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Γεια σου ρε μάγκα Πεταλωτή!






Κι όμως στο MEGA, έβγαλαν τον … 100 χρονών Μανώλη Κεφαλογιάννη, να μιλήσει για την οικονομία!!! Ποιος είδε τον Πεταλωτή και δεν τον φοβήθηκε. «Έχετε υποχρέωση στον Κεφαλογιάννη», τους είπε ο βουλευτής Ροδόπης και η Όλγα Τρέμη προσπαθούσε να δικαιολογήσει … τα αδικαιολόγητα. Η στάση του Mega – λου καναλιού δεν ήταν η πρέπουσα, καθώς διέκοψε την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ του Γιώργου Πεταλωτή και του Πάνου Παναγιωτόπουλου!
Δείτε στην Piazza όλο το βίντεο, αφού το Mega έκοψε το συγκεκριμένο κομμάτι του δελτίου που αναρτά κάθε μέρα στην ιστοσελίδα του. Δείχνουν μόνο το μισό!!!

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Η added value του τηλεοπτικού Λάκη!




Σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία, οι διαπραγματεύσεις που κάνει ο Μέγας Αριστερός (με την 735 BMW) και υπερασπιστής(;) των απανταχού φτωχών Λάκης Λαζόπουλος με τον Alpha έχουν ως εξής: Ζητάει για τη νέα σεζόν... 5.100.000 για 30 εκπομπές. Δηλαδή 170.000 ευρώ ανά εκπομπή!

Με δεδομένο ότι ο καθαρός χρόνος (εκτός διαφημίσεων) είναι περίπου 2 ώρες, αυτό σημαίνει ότι το "ταλέντο" του Λάκη του Αριστερούλη εκτιμάται από τον ίδιο σε 1.416 ευρώ ανά λεπτό! Χωρίς να υπολογίζεται το added value και τα "παράπλευρα έσοδα" όπως π.χ. η τζάμπα διαφήμιση του θεάτρου του ή οι πωλήσεις δικαιωμάτων.

Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατα ο Λάκης ο Αριστερούλης πούλησε τα δικαιώματα προηγουμένων εκπομπών σε εκδοτικό οίκο για μόλις 7.000.000 ευρώ (Επτά Εκατομμύρια Ευρώ!!!)

Υ.Γ.: Κι εσύ Έλληνα (μακάκα όπως σε λέει ο Λάκης ο Αριστερούλης) κάθεσαι και βλέπεις τον "φίλο" του λαού και την προπαγάνδα του… και το χειρότερο όλων... τον πιστεύεις!
http://www.reporter.gr/%CE%91%CF%80%CF%8C%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82/MarketingBrowser/%CE%A0%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%A4%CF%83%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82/item/179263-%CE%97-added-value-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%9B%CE%AC%CE%BA%CE%B7

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Ένα μέλλον που δεν είχαμε ποτέ


Ένα από τα προβλήματα του σύγχρονου Έλληνα, που τον αυτοπεριορίζει, είναι το γεγονός ότι δεν έχει όραμα για το μέλλον. Συνήθως, ακόμα κι εκεί που υπάρχει αυτό το όραμα, είναι συγκεχυμένο. Λίγοι είναι οι συνάνθρωποί μας που ξέρουν τι θέλουν να δουν σε αυτή τη χώρα και (πιστεύουν ότι) ξέρουν πως θα το πετύχουν.

Οι απαισιόδοξοι, που σήμερα αποτελούν την πλειοψηφία στην κοινωνία μας λόγω της έκτακτης – έκρυθμης κατάστασης, νοσταλγούν τις «δόξες» του παρελθόντος. Τότε που τα λεφτά είχαν μεγαλύτερη αξία και σκεφτόταν κανείς λιγότερο πριν τα σκορπίσει. Τότε που ο φόβος της ανεργίας ήταν μικρότερος. Τότε που μπορούσες να κάνεις τα κουμάντα σου για το μέλλον, βάζοντας και «πέντε δραχμές» στην άκρη για μια δύσκολη στιγμή! Τότε που το μέλλον δε φάνταζε αβέβαιο…

Ακούγοντας έναν από αυτούς τους νοσταλγούς του παρελθόντος τις προάλλες, συνειδητοποίησα ότι το μέλλον που αυτοί ονειρεύονται είναι η επιστροφή στο παρελθόν. Συνειδητοποίησα ταυτόχρονα πόσο απεχθές μου φαίνεται το παρελθόν και πόσο μικρή η επιθυμία να γυρίσω πίσω!

Θυμήθηκα ότι τότε, εκείνο τον καιρό, ονειρευόμουν κι εγώ μια άλλη Ελλάδα:

Μια Ελλάδα που ο φοροφυγάς δεν θα κομπάζει στην παρέα του για το πόσο μάγκας είναι που κλέβει το κράτος και «σιγά μην τον πιάσουν ποτέ» κι η παρέα θα τον θαυμάζει.

Μια Ελλάδα που δεν θα καβαλάει ο κάθε στερημένος το αυτοκίνητο ή τη μηχανή κι όποιον πάρει ο χάρος. Δεν θα το (διπλό)παρκάρει πάνω σε διαβάσεις, πεζοδρόμια, πλατείες, ποδηλατοδρόμους (ξέρω, κλέβω, δεν υπήρχαν τότε…). Δεν θα νιώθει σαν θηρίο στο κλουβί επειδή ήταν ο πρώτος που τον έπιασε κόκκινο φανάρι (συγκρατήσου ρε μάγκα).

Μια Ελλάδα που δεν θα βρίζει όποιον είναι διαφορετικός.

Μια Ελλάδα που δεν θα είναι όλοι παντογνώστες, αλλά «έκαστος στο είδος του».

Μια Ελλάδα όπου η ευγένεια δεν θα λαμβάνεται ως αδυναμία χαρακτήρα (και η αγένεια ως μαγκιά)!

Μια Ελλάδα όπου ο καθένας θα αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεών του και δεν θα προσπαθεί να τις πασάρει με κάθε τρόπο στο διπλανό του.

Μια Ελλάδα που κάποιος δεν θα ζητάει να εφαρμοστεί ο νόμος μόνο όταν αφορά τους άλλους, αλλά κι όταν αφορά τον ίδιο.

Μια Ελλάδα που δεν θα αποτελεί κανόνα η χυδαιότητα κι εξαίρεση ο πολιτισμός, αλλά το αντίθετο.

Μια Ελλάδα που θα θέλει κανείς να γίνει πολιτικός, δημοσιογράφος, γιατρός, κλπ, για να ασκήσει το λειτούργημα κι όχι για να τα κονομήσει χοντρά.

Μια Ελλάδα που τα προσόντα κάποιου δεν θα ταυτίζονται με τις γνωριμίες του.

Μια Ελλάδα, όπου θα υπάρχουν προτεραιότητες…και θα τηρούνται! Σε όλους τους τομείς.

Μια Ελλάδα όπου θα υπάρχει ΣΕΒΑΣΜΟΣ.

Μια Ελλάδα που θα έχει ποιότητα ζωής (κι όχι «ποιότητα»).

Μια Ελλάδα που το παρόν και το μέλλον της θα μας κάνει, αν όχι περισσότερο, τουλάχιστον το ίδιο περήφανους με το παρελθόν της!

Μια Ελλάδα όπου το 95% όσων διαβάσουν αυτό το κείμενο θα το θεωρήσουν αυτονόητο και δεν θα σκεφτούν: «Τι λέει αυτός; Στην Ελλάδα είμαστε, δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ τίποτα…»!




Σήμερα σαφώς και υπάρχει οικονομικό πρόβλημα. Και μάλιστα μεγάλο. Το πώς οδηγηθήκαμε σε αυτό και ποιοι είναι υπεύθυνοι, είναι ένα άλλο (τεράστιο) θέμα.

Είναι όμως το οικονομικό πρόβλημα το μεγαλύτερο που έχουμε αυτή τη στιγμή;

Αν σβηνόταν το χρέος μονοκονδυλιά, αυτή η χώρα θα γινόταν παράδεισος, ή έστω μια χώρα που θα αξίζει να μεγαλώνει κανείς τα παιδιά του;

Μήπως αυτοί που θέλουν να μας πείσουν ότι τα πάντα κινούνται γύρω από την οικονομία, μας οδηγούν στο να υποβαθμίζουμε οι ίδιοι τη ζωή μας;

Στο σημείο που έχουμε φτάσει είναι σίγουρο ότι θα συντελεστούν αλλαγές. Δεν υπάρχει περίπτωση να μείνουμε εδώ που είμαστε σήμερα. Κάτι τέτοιο μπορεί να πιστεύει μόνο όποιος πιστεύει και στους Νεφελίμ…

Το θέμα είναι προς τα πού θα κατευθυνθούν οι αλλαγές.

Προς το παρελθόν που χάσαμε, ή προς ένα μέλλον που δεν είχαμε ποτέ;

Κάθε κρίση, όπως και αυτή που περνάμε, είναι και μία ευκαιρία. Και η ευκαιρία σήμερα είναι μεγάλη. Ας μην τη χάσουμε! Όχι μόνο για μας, αλλά και για τις γενιές των Ελλήνων που έπονται…

Τρίτη 3 Μαΐου 2011