Η αντίσταση στο ΔΝΤ δεν πραγματοποιήθηκε, δεν ξέσπασαν ταραχές στην Αθήνα και ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν εγκατέλειψε το Μέγαρο Μαξίμου με ελικόπτερο όπως έκανε ο αργεντινός πρόεδρος Φερνάντο ντε λα Ρούα το 2001. Αντίθετα το Ασφαλιστικό που επέβαλε η τρόικα πέρασε με λιγότερες αντιδράσεις ακόμη και από το νομοσχέδιο για τη... φορολόγηση των offshore. Το μοντέλο διακυβέρνησης του Πρωθυπουργού με βάση το οποίο οι αποφάσεις πρέπει να διαμορφώνονται από τα γεγονότα δικαιώθηκε από τις εξελίξεις. Ως το χειμώνα η κυβέρνηση μετέδιδε ότι «ο λαός δεν είναι έτοιμος για μέτρα». Εξίσου ανέτοιμη ήταν και η ίδια, γι΄ αυτό και άργησε να συλλάβει τη θανάσιμη διασύνδεση του υπερβολικού χρέους με τις διεθνείς χρηματοοικονομικές συνθήκες. Η ολιγωρία κόστισε στη χώρα, αλλά μια δραστήρια κυβέρνηση ίσως να προκαλούσε μεγαλύτερη (!) ζημιά. Μια κυβέρνηση που θα έπαιρνε δραστικά μέτρα για να αποτρέψει τα χειρότερα ίσως πυροδοτούσε την αντίδραση του «ανέτοιμου λαού». Αφήνοντας το πρόβλημα να γιγαντωθεί ο κόσμος τρόμαξε τόσο πολύ που τώρα αποδέχεται αιματηρές περικοπές χωρίς καμία διαμαρτυρία.
Η στρατηγική του Πρωθυπουργού ευνοήθηκε κυρίως από το γεγονός ότι η κρίση κρατικού χρέους είναι πανευρωπαϊκή και παγκόσμια. Οι Ελληνες πρέπει να ανάβουμε ένα κερί στη μνήμη της Lehman Βrothers. Τα παγκόσμια κέντρα λήψης αποφάσεων δεν θέλησαν να ρισκάρουν να επαναληφθεί σε επίπεδο κρατών το χάος που επικράτησε σε επίπεδο τραπεζών όταν άφησαν τη Lehman να καταρρεύσει. Το αποτέλεσμα ήταν η Ελλάδα να διασωθεί με το πιο γενναιόδωρο πακέτο διάσωσης στην Ιστορία αποφεύγοντας έτσι τον κίνδυνο να μετατραπεί σε «Λετονία του Νότου».
Επιπλέον ο στενός κύκλος συνομιλητών του Πρωθυπουργού είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι καμία αλλαγή δεν επιτυγχάνεται αν δεν επιβληθεί από το εξωτερικό. Πράγματι, οι αλλαγές των τελευταίων 30 ετών πραγματοποιήθηκαν επειδή επιβλήθηκαν από την Ευρώπη. Και οι πολιτικές για τη διάσωση της χώρας δεν επρόκειτο να γίνονταν αποδεκτές αν δεν επιβάλλονταν από τους... «φούφουτους» του ΔΝΤ. Μια ακόμη απόδειξη της «ελληνικής ιδιαιτερότητας» ίσως είναι το γεγονός ότι η προσφυγή στο Ταμείο διασφάλισε την κοινωνική ειρήνη (!), παρά τις αντίθετες προβλέψεις. Κάπως έτσι ο Πρωθυπουργός φαίνεται ότι κέρδισε το στοίχημα της πρώτης χρονιάς στην εξουσία. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν θα πληρώσει το βαρύ τίμημα της ασκούμενης πολιτικής. Απλώς, παρά τη συγκυβέρνηση με τους «φούφουτους», η αποχώρηση του κ. Παπανδρέου από το Μαξίμου (η οποία ασφαλώς και δεν διαφαίνεται στο ορατό μέλλον...) δεν πρόκειται να γίνει με ελικόπτερο.
Του Παύλου Παπαδόπουλου, από το Βήμα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου