Ομιλία Γιώργου Παπανδρέου σε εκδήλωση για την ημέρα της Γερμανικής Βιομηχανίας, με θέμα: «Κοιτάζοντας το μέλλον: Η Ευρώπη της ανάπτυξης και της αλληλεγγύης»

Επειδή τα ελληνικά κανάλια απ' ότι έμαθα, είχαν πιο "σημαντικά θέματα" να μεταδώσουν εκείνη την ώρα:


Βερολίνο 27/9/2011

Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση, σας ευχαριστώ για την τιμή να μιλήσω στο Συνέδριό σας.

Διανύουμε μια πολύ δύσκολη και σύνθετη κρίση. Στον κόσμο, στην Ευρώπη και φυσικά στην Ελλάδα. Και πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα, όπως και σε όλο τον κόσμο, ρωτούν:

όλος αυτός ο πόνος αξίζει τον κόπο; Θα τα καταφέρουμε; Υπάρχει κάποια ελπίδα; Θα πετύχουμε τελικά;

Η απάντηση, την οποία θέλω να σας δώσω είναι, ναι, η Ελλάδα μπορεί να πετύχει, η Ευρώπη είναι σε θέση να μας βοηθήσει. Και αν λειτουργήσουμε όλοι μαζί, συλλογικά, θα μπορέσουμε αυτή την κρίση να την κάνουμε ευκαιρία. Μια ευκαιρία, για την αναγκαία αλλαγή.

Μετά από το 2008, όλες οι Κυβερνήσεις, όλοι οι διεθνείς Οργανισμοί, προσπάθησαν να σώσουν τις Τράπεζές μας και την οικονομία μας. Γιατί δεν λύσαμε όλα τα προβλήματα, τα οποία υφείρπαν - αν θέλετε – συνεχώς; Γιατί δεν υπήρχε εκείνη η διαφάνεια, την οποία θέλαμε από τις διεθνείς αγορές; Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να το δούμε και να το αντιμετωπίσουμε αυτό στην Ευρωζώνη;

Το παράδοξο είναι ότι οι αγορές, τις οποίες κοιτάμε τώρα, μας ζητούν και μας λένε: «θέλουμε μεγαλύτερη πολιτική παρέμβαση». Η Ελλάδα, τα τελευταία δύο χρόνια, προσπαθεί όχι μόνο να μειώσει το χρέος το οποίο έχει, αλλά να αποκτήσει ξανά αυτοπεποίθηση. Αυτοπεποίθηση μέσα στις αγορές, αλλά και αυτοπεποίθηση στον εαυτό της.

Πρέπει να σας πω ότι η δική  μου Κυβέρνηση δεν δίστασε να κάνει αυτοκριτική. Ήμασταν ρεαλιστές σε αυτή την αποτίμηση την οποία κάναμε, λέγοντας ποια ήταν τα λάθη μας, τι οφείλεται στη δική μας αδιαφορία ή στο γεγονός ότι δεν αντιδράσαμε εγκαίρως. Πιστεύουμε ότι υπήρχε μια δυνατότητα - και υπάρχει αυτή τη στιγμή η δυνατότητα - να ξεκινήσουμε με πολύ ουσιαστικές αλλαγές, οι οποίες θα μας κάνουν ανταγωνιστικούς.

Γι' αυτό, πιστεύω ότι η προσπάθεια την οποία κάνουμε, δεν είναι μόνο μια προσπάθεια να σωθούμε, αλλά και μια επένδυση σε μια άλλη Ελλάδα. Σε μια Ελλάδα, η οποία είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της, τα οποία δεν αντιμετώπιζε για δεκαετίες.

Προωθήσαμε μια σειρά από προσπάθειες και πρωτοβουλίες μέσα σε μερικούς μήνες. Ναι, η κρίση αυτή, για μας, θα είναι μια ευκαιρία. Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι επενδύσεις στην Ελλάδα δεν είναι εκείνες οι οποίες θα μας κρατήσουν στο παρελθόν. Όχι. Είναι εκείνες, οι οποίες θα μας βοηθήσουν να κάνουμε το βήμα στο μέλλον.

Και ποιο είναι το μέλλον της Ελλάδας; Να σας πω τι είναι αυτό το οποίο άλλαξε σε σχέση με το παρελθόν. Η Ελλάδα κατ' αρχάς έχει τεράστιες δυνατότητες. Δεν είμαστε μια φτωχή χώρα, είμαστε μια χώρα η οποία είχε μία πολύ κακή διαχείριση. Χρειαζόμαστε μεγάλη διαφάνεια, χρειαζόμαστε μια πιο ουσιαστική διακυβέρνηση.

Να σας πω ένα παράδειγμα: το κάθε ευρώ, το οποίο δίνουμε τώρα στην Κυβέρνηση και από την Κυβέρνηση, είναι δημοσιοποιημένο, δηλαδή μπορεί ο καθένας να δει πού πάει και γιατί. Όταν είπαμε ότι θα πρέπει να μειώσουμε τις συντάξεις, το κάναμε και φτάνουμε σε ένα γενικότερο ποσοστό της τάξης του 35%. Μπορέσαμε να μειώσουμε στο 1/6 τουλάχιστον όλα αυτά τα οποία ξοδεύαμε.

Έχουμε όμως πάρα πολλά ακόμη να κάνουμε. Είναι ένα πολύπλοκο, ένα πολυσχιδές σχήμα, γι' αυτό και ζήτησα τεχνική βοήθεια από άλλα κράτη και από τις καλύτερες πρακτικές διεθνώς. Και χαίρομαι ιδιαίτερα, γιατί το γερμανικό «SAP» θα είναι πάρα πολύ σημαντικό εν προκειμένω, αν θέλουμε πραγματικά να αναδιαρθρώσουμε το δημόσιο τομέα.

Ο δημόσιος τομέας είναι εκείνος, ο οποίος δημιουργεί πάρα πολλά προβλήματα όσον αφορά τις επενδύσεις και τις εξελίξεις. Αυτό όμως θα είναι ένα στοιχείο του παρελθόντος. Θα δημιουργήσουμε τώρα τη δυνατότητα να λειτουργήσουν εντελώς διαφορετικά, και το θέμα της φορολογίας, και οι διαδικασίες οι οποίες χρειάζονται για να δημιουργηθούν νέες εταιρείες. Έχουμε κάνει όλα τα αναγκαία βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.

Η κακή διαχείριση του παρελθόντος είναι ένα στοιχείο του παρελθόντος. Δεν είχαμε ανταγωνιστικότητα. Γι' αυτό το λόγο ακριβώς, περάσαμε μια σειρά από νόμους, ιδίως εκείνον της 1^ης Ιουλίου, ώστε να ανοίξουμε όλα τα κλειστά επαγγέλματα. Εδώ, το εύκολο χρήμα, δεν ήταν κάτι το οποίο θα μας βοηθούσε - και θα σας δώσω ένα παράδειγμα.

Τα τελευταία 30 χρόνια, η Ελλάδα πήρε πάρα πολύ ουσιαστικά κεφάλαια και κονδύλια για την αγροτική της πολιτική. Ο τρόπος με τον οποίο όμως επιδοτούνται τα αγροτικά προϊόντα στην Ελλάδα, έκανε την Ελλάδα λιγότερο ανταγωνιστική και όχι περισσότερο ανταγωνιστική. Από μια χώρα η οποία επί μονίμου βάσεως έκανε εξαγωγές γεωργικών προϊόντων, τώρα κάνουμε εισαγωγές. Ενώ είχαμε και έχουμε ακόμη το λάδι, τη φέτα κι άλλα τέτοια προϊόντα, εμείς ξαφνικά βρεθήκαμε σε μια εντελώς αρνητική και παθητική στάση. Αυτό ήταν τραγικό.

Τώρα αρχίζουμε πάλι να κάνουμε εξαγωγές. Επενδύουμε σε οργανικά προϊόντα, στην πράσινη γεωργία και στην ποιοτική γεωργία όπως τη θέλουμε, για να κάνουμε εξαγωγές. Είμαστε σε πάρα πολύ καλό επίπεδο, με αποτέλεσμα να έχουμε εντυπωσιακές εξαγωγές. Αυτό το κάνουμε και σε ορισμένα φαρμακευτικά προϊόντα, σε μέταλλα και σε προϊόντα αλιείας. Οι εξαγωγές μας έχουν αυξηθεί κατά 40% σε όλους αυτούς τους τομείς. 

Ο τουρισμός είναι ένας τομέας, στον οποίο έχουμε κάνει πάρα πολλά και ουσιαστικά βήματα. Χάσαμε αγορές, αλλά τώρα έχουμε βάλει στο στόχαστρό μας νέες, μειώνοντας τις τιμές, φιλελευθεροποιώντας όλη την αγορά με τα κρουαζιερόπλοια, ενώ προσπαθήσαμε και φτάσαμε φέτος με σχεδόν 5 εκατομμύρια τουρίστες σε ένα πολύ υψηλό ποσοστό.

Προσπαθούμε να έχουμε επενδύσεις στις υποδομές και στον τομέα της ενέργειας. Αρχίζουμε ήδη τώρα, με το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», ενώ προσπαθούμε να δώσουμε όλο και περισσότερες άδειες. Υπήρχαν πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις όσον αφορά τα λιμάνια - και από πού; Από τις αναδυόμενες οικονομίες, οι οποίες προσπαθούν να  μπουν στην ευρωπαϊκή αγορά.

Όλοι εκείνοι οι οποίοι έχουν ενδιαφερθεί, η Κορέα, η Ινδία, η Βραζιλία, ακόμη και η Αργεντινή, είναι εκείνες με τις οποίες συνεργαζόμαστε στενά. Όπως και με το Κατάρ, το οποίο έχει αρχίσει να επενδύει στον τραπεζικό μας τομέα και αλλού. Στη Γερμανία, μας δείξατε το δρόμο, καταλαβαίνοντας τι σημαίνει ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Εμείς θέλουμε να ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο, προκειμένου να αξιοποιήσουμε το ρόλο τον οποίο παίζετε και τις γνώσεις τις οποίες έχετε.

Θα χρησιμοποιήσουμε το πρόγραμμα «Helios», το οποίο είναι το ελληνικό όνομα για τον ήλιο, και ελπίζω να αναπτύξουμε αυτό τον ενεργειακό τομέα και να μπορούμε να εξάγουμε ενέργεια στη Γερμανία. Επενδύοντας στη Γερμανία και εσείς σε εμάς, νομίζω ότι θα μπορέσουμε να σας προσφέρουμε ηλιακή ενέργεια, η οποία θα είναι ένα πρόγραμμα win – win, δηλαδή αμοιβαίας επιτυχίας και για τους δυο μας.

Θέλω να ελπίζω ότι πολλά από αυτά τα στοιχεία, τα οποία αποτελούν τώρα αναδυόμενες δυνατότητες στην Ελλάδα, είναι τομείς στους οποίους θα μπορέσετε και έχει νόημα να επενδύσετε και εσείς σε εμάς.

Αυτά είναι μόνο ορισμένα από τα παραδείγματα, τα οποία θα ήθελα να σας προτείνω. Και τώρα, πολλοί μου λένε: «πού πάνε τα χρήματα του Ευρωπαίου φορολογούμενου;». Κατ' αρχάς, επενδύουμε και αν θέλετε βγαίνουμε αυτή τη στιγμή στις αγορές, για να μπορέσουμε να αποπληρώσουμε. Να αποπληρώσουμε. Όχι για να γίνουμε περισσότερο εξαρτημένοι, αλλά για να είμαστε περισσότερο ανεξάρτητοι.

Θέλουμε πάνω απ' όλα να δημιουργήσουμε τις δικές μας δυνάμεις, τις ελληνικές δυνάμεις. Και υπάρχουν πολλές παραδοσιακές δυνάμεις τις οποίες είχαμε, αλλά τις χάσαμε και πρέπει να τις ξαναβρούμε, για να τις κάνουμε μοντέρνες και για να μπορέσουμε να τις προσαρμόσουμε στη νέα παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

Σήμερα, όμως, ο κάθε Έλληνας είναι υποχρεωμένος να φορτωθεί τα άχθη του παρελθόντος. Είμαστε σε μια πάρα πολύ δυσάρεστη κατάσταση, προσπαθώντας να εξισορροπήσουμε τα οικονομικά μας προβλήματα. Έχουμε κάνει όμως πάρα πολλά.

Το 2010, κατορθώσαμε επιτέλους να έχουμε τη μεγαλύτερη μείωση ελλείμματος από ό,τι είχε γίνει στο παρελθόν σε ολόκληρη την Ευρωζώνη. Μειώσαμε κατά 5% το έλλειμμα, σε σχέση με το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν μας - και αυτό είναι κάτι το τεράστιο.

Για το 2011, έχουμε ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο, το οποίο ελπίζω να φθάσει στο 3%. Και χρειάστηκε να πάρω πάρα πολύ δύσκολα μέτρα για να φθάσω εκεί.

Από το σημείο όπου είχαμε ένα τεράστιο έλλειμμα προϋπολογισμού, έχω την πεποίθηση ότι θα μπορέσουμε να έχουμε κάποιο πλεόνασμα το 2012. Μειώσαμε το αρχικό μας έλλειμμα 5% το 2010. Και για να σας δώσω μία αίσθηση του μεγέθους της προσπάθειάς μας, το αντίστοιχο μέγεθος στη Γερμανία θα ήταν μία μείωση πάνω από 100 δις ευρώ μέσα σε ένα χρόνο.

Όπως μας είπε ο κ. Σόιμπλε, ο Υπουργός Οικονομικών σας, οι Έλληνες μείωσαν το έλλειμμά τους σε ένα ποσοστό και σε ένα μέγεθος που, με όρους Γερμανίας, θα αντιστοιχούσε σε μία εξοικονόμηση 125 δις ευρώ, δηλαδή πάνω από το ένα τρίτο του δικού σας προϋπολογισμού. Καταλαβαίνετε λοιπόν τι έχουμε κάνει;

Αυτές οι αλλαγές, όμως, πονάνε. Εμείς προσπαθούμε αυτή τη στιγμή να αντιμετωπίσουμε προβλήματα του δημόσιου τομέα, των μισθών, της εκπαίδευσης, του φορολογικού συστήματος και, όλα αυτά, κάνουν μεν το σύστημα πιο τίμιο, πιο δίκαιο, πιο οικονομικό, είναι όμως μειώσεις. Και οι μειώσεις αυτές πονάνε τον Έλληνα φορολογούμενο, τον Έλληνα πολίτη, ο οποίος ξαφνικά βλέπει να έχει μικρότερη σύνταξη και μικρότερο μισθό.

Πρέπει να το κάνουμε, όμως, γιατί καταλαβαίνουμε όλοι τι σημαίνει αυτό. Γιατί ξαφνικά, ένας άνθρωπος, από τον οποίο έχει ζητηθεί να δώσει τα πάντα και είναι φορολογούμενος, και εξακολουθεί να δίνει, ή είναι συνταξιούχος και εξακολουθεί να δίνει, έχει προβλήματα. Οι Έλληνες δεν έχουν να δώσουν πια πολλά, εκτός από ένα πνεύμα αλλαγής, προσπάθειας και προσαρμογής. Και αυτή τη στιγμή, δεν πρέπει αυτό το πνεύμα να το υποδαυλίσουμε - αν μπορώ να το πω έτσι.

Γι΄ αυτό, οι συνεχείς κριτικές οι οποίες ακούγονται για την Ελλάδα είναι πάρα πολύ δυσάρεστες, όχι μόνο σε πολιτικό επίπεδο, όπου εμείς προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να αντιμετωπίσουμε τους στόχους, κάτω από φοβερά πιεστικές συνθήκες, αλλά και για όλους τους Έλληνες, οι οποίοι πραγματικά πονάνε, παρόλα αυτά, όμως, υλοποιούν αυτές τις αλλαγές.

Δεν ζητάμε να μας χειροκροτήσετε, αλλά ζητάμε και παρακαλούμε - και πρέπει να σας πω ότι δεν θέλουμε καν να πείτε ότι θα είναι κάτι εύκολο, γιατί ξέρουμε ότι θα είναι δύσκολο να φθάσουμε σε αυτές τις αλλαγές - πραγματικά να σεβαστείτε το τι κάνουμε και τις προσπάθειές μας.

Και ξέρω ότι εσείς είστε άνθρωποι της επιχείρησης και σας ενδιαφέρει η ανανέωση, το καινούργιο, η προσπάθεια. Γιατί ξέρετε, αν πραγματικά ένας άνθρωπος αισθάνεται ότι μόνο τιμωρείται, αυτή η κρίση δεν θα είναι δυνατότητα, θα είναι απλώς μια χαμένη ευκαιρία. Και εμείς είμαστε αποφασισμένοι, εμείς, ο Ελληνικός λαός, όλοι μας, να την κάνουμε μία επιτυχημένη ευκαιρία.

Και πάρα πολλοί με ρωτάνε: «μα έχετε την υποστήριξη;». Η απάντηση είναι: πραγματικά, δεν είναι αυτό το πρόβλημά μου. Είπα ότι είμαι εδώ για να δουλέψω για την πατρίδα μου, για να σώσω αυτή την πατρίδα, να την αλλάξω. Τώρα, είτε με ξαναψηφίσουν, είτε όχι, δεν είναι πραγματικά το πρόβλημά μου. Το πρόβλημά μου είναι να σώσω την Ελλάδα.

Ξέρω όμως πάρα πολύ καλά ότι ο κάθε Έλληνας, πραγματικά, θέλει μια διαφορετική Ελλάδα, θέλει η Ελλάδα να αλλάξει. Το μόνο ερώτημα το οποίο τίθεται είναι: υπάρχει πραγματική ελπίδα; Και γι΄ αυτό το λόγο ακριβώς, υπάρχει μια τόσο έντονη κριτική στάση. Και γι΄ αυτό, χαίρομαι που οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, μας βοηθούν και μας υποστηρίζουν. Γι΄ αυτή την αλληλεγγύη είμαστε ευγνώμονες, γιατί έτσι έχουμε το χρόνο να κάνουμε τις αλλαγές.

Καταλαβαίνω τις πολιτικές δυσκολίες σε όλη την ευρωπαϊκή οικογένεια, όπως όταν κάποιος λέει, «γιατί εγώ πρέπει να υποστηρίξω μία χώρα για τα λάθη του παρελθόντος;» ή «γιατί εγώ θα πρέπει να πληρώσω μία κρίση, η οποία άρχισε με το τραπεζικό σύστημα;».

Αλλά όπως σας είπα, δεν είναι μία επένδυση σε λάθη του παρελθόντος, είναι μία επένδυση σε μελλοντικές επιτυχίες, κοινές μελλοντικές επιτυχίες. Τώρα, η Ευρώπη θα πρέπει να κάνει άλλο ένα βήμα μπροστά. Θα πρέπει να αποδείξουμε στις αγορές ότι έχουμε πραγματικά ένα σημείο αναφοράς, από το οποίο μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όλα τα χρέη. Από αυτό θα εξαρτηθεί το μέλλον μας.

Νομίζω ότι, στο παρελθόν, όταν τελείωνε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Ευρώπη είχε αποφασίσει να κάνει «business», δουλειές, επενδύσεις, όχι πόλεμο. Δεν ήταν μόνο ένας οικονομικός στόχος, ήταν μία πεποίθηση πολιτική - είπε ότι θα έπρεπε πραγματικά να μην υπάρχει εθνικισμός, να μην υπάρχει φτώχεια, να μην υπάρχει εθνική αντιπαράθεση.

Είναι πάρα πολύ εύκολο, λοιπόν, να χάσουμε τη μεγάλη εικόνα, το μεγάλο πλαίσιο, την ιστορική προοπτική μέσα στην οποία κινούμαστε. Είμαστε μία ένωση λαών, οι οποίοι είχαν ζήσει πολύ μεγάλες και αιματηρές αντιπαραθέσεις, με σύνορα τα οποία αμφισβητούντο, οι οποίες είχαν πολλές και ανταγωνιστικές διαφορές.

Μόνο πριν από λίγα χρόνια, η Ελλάδα έβγαινε μέσα από μια δικτατορία, ήμασταν αποκομμένοι από όλους τους γείτονές μας λόγω του Ψυχρού Πολέμου, είχαμε τεράστια προβλήματα με τον γείτονά μας, την Τουρκία, και δεν είχαμε τόσες ευκολίες ώστε να έχουμε πρόσβαση σε παραδοσιακούς φίλους στη Μέση Ανατολή.

Τώρα, επενδύουμε στη Βαλκανική, έχουμε τεράστιες εξαγωγές στην Τουρκία, προσπαθούμε να βοηθήσουμε την Άνοιξη των Αράβων και είμαστε πραγματικά ένας κόμβος μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Αυτή είναι η δουλειά της Ευρώπης, εκεί μας βοήθησε - δεν είναι ο ιμπεριαλισμός.

Η Ευρώπη αυτή τη στιγμή εξάγει ειρήνη, δημοκρατικές αρχές, ελπίδα και μέλλον. Εμείς υποστηρίζουμε όλες αυτές τις προσπάθειες, με όλες αυτές τις αλλαγές τις οποίες μπορεί να έχουμε όσον αφορά τις δημοκρατικές διαδικασίες. Όλοι εμείς, όμως, έχουμε ένα κοινό νόμισμα, όλοι έχουμε πολλά κοινά.

Σήμερα, εμείς, όχι μόνο διανύουμε τη μεγαλύτερη χρονική περίοδο των τελευταίων δεκαετιών, κατά την οποία ζήσαμε σε ειρήνη και ασφάλεια, αλλά ταυτόχρονα είμαστε και προσπαθούμε να είμαστε ένα μοντέλο, για να αντιμετωπίσουμε την παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

Όταν ακούω, λοιπόν, ανθρώπους που λένε «θα καταρρεύσει η Ευρώπη, δεν έχει μέλλον η Ευρωπαϊκή Ένωση», πάντοτε θυμάμαι γιατί υπάρχει η Ευρωπαϊκή Ένωση κατ΄ αρχάς, ποιο ήταν το όραμα του Αντενάουερ και του Ρόμπερτ Σούμαν για το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον, αλλά και γιατί πρέπει να συνεχίσουμε από εδώ και πέρα, να ξέρουμε ακριβώς τι θέλουμε, να ενδυναμώσουμε αυτή την ένωση και όχι να την εγκαταλείψουμε.

Σήμερα που υπάρχουν αλλαγές, υπάρχουν μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα, υπάρχουν προσπάθειες όσον αφορά το περιβάλλον, την πράσινη ανάπτυξη, αν δεν έχουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα πρέπει να τη βρούμε, να την ξαναβρούμε ή και να την εφεύρουμε. Αλλιώς, κανένας από μας δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις, μόνος του τουλάχιστον.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πάντοτε ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μία κοινή αγορά, παρόλο που δεν είμαστε ενωμένα κράτη της Ευρώπης. Για να αντιμετωπίσουμε αυτή την κρίση, βρεθήκαμε κάτω από φοβερή πίεση, γι΄ αυτό και η κρίση αυτή πρέπει να γίνει μία δυνατότητα, μία ευκαιρία. Μία ευκαιρία βαθύτερης κατανόησης, να ξέρουμε τι θέλουμε.

Να πω ένα παράδειγμα: η Ελλάδα, χωρίς αμφιβολία, είναι ένα πολύ μικρό κράτος σε σχέση με τη Γερμανία. Δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να είναι εκείνη, η οποία θα ταρακουνήσει, αν θέλετε, τα θεμέλια της Ευρώπης. Αν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο δεν είχαν δει και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί ακριβώς το πρόβλημα το οποίο είχαμε, δεν θα είχαμε φθάσει αυτή τη στιγμή σε μία μείωση του ελλείμματός μας κατά 5%.

Δεν είμαστε μόνο εμείς, είναι και οι Πορτογάλοι, είναι και οι Ιρλανδοί, είναι και οι Ιταλοί, οι οποίοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτή η κρίση και προσπαθούν να την αντιμετωπίσουν.

Γιατί, όπως ξέρετε, αυτή η κρίση έχει εμβαθύνει αυτή τη στιγμή και τείνει να εμβαθύνει τις αντιπαραθέσεις του ανταγωνισμού. Στο παρελθόν, αυτές οι αντιπαραθέσεις ήταν κρυμμένες, αν θέλετε, δεν τις είδαμε και αντί να γίνουμε ανταγωνιστικοί, προσπαθούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο.

Ωραία, αλλά σήμερα αυτό είναι που μας οδηγεί στο να μην μπορούμε να πάρουμε κονδύλια μέσα στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές με τις ίδιες προϋποθέσεις. Πρέπει λοιπόν να πάψει η κακοφωνία, πρέπει να έχουμε μεγαλύτερη ομοφωνία, πρέπει να πάψουμε να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον για θεσμικά λάθη, για προσωπικά λάθη, για εθνικά λάθη.

Κανένα κράτος της Ευρώπης δεν θα μπορέσει να αναπτυχθεί μεμονωμένο, ακόμα και η Γερμανία, η οποία έχει ανάγκη από όλους τους άλλους εταίρους της. Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω σε σας, που είστε βιομήχανοι, ότι το μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών σας πάει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πρέπει να ξέρουμε γιατί χρειαζόμαστε πολιτικές ανάπτυξης, πράσινες πολιτικές, οι οποίες θα οδηγήσουν στο να έχουμε ανταγωνιστικές δυνατότητες και πλεονεκτήματα. Να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά τα προβλήματα, τα οποία έχουμε εντός και εκτός των κρατών και της Ευρώπης.

Να ξέρουμε τις οικονομικές διασυνδέσεις τις οποίες θα έχουμε, ποιους φόρους θα βάλουμε, πού και γιατί. Θα πρέπει να ξέρουμε ακριβώς ότι δεν χρειαζόμαστε μόνο θεσμικές αλλαγές, δεν χρειάζεται μόνο να αντιστεκόμαστε στις πιέσεις των οικονομικών αγορών, αλλά και να κοιτάξουμε τι σημαίνει ανταγωνισμός και από όλο τον υπόλοιπο κόσμο, από τα «Bricks» και από αλλού.

Πρέπει να δούμε ότι οι δυνατότητες αυτές υπάρχουν και μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε. Πρέπει να πάψουμε να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον για τις αδυναμίες μας, αλλά να ενωθούμε όλοι μαζί και να μπορέσουμε, με τις δυνάμεις μας και τις δυνατότητές μας, να κάνουμε κάτι.

Ναι, ο καθένας από μας είναι διαφορετικός από τον άλλον, έχουμε όμως τεράστιες δυνατότητες και δυνάμεις από κοινού και μπορούμε να τις αναπτύξουμε και να τις διευρύνουμε, αν δρούμε ως κεντρομόλες και όχι σαν φυγόκεντρες δυνάμεις.

Πρέπει να καταλάβουμε ακριβώς ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε το φορολογικό σύστημα, ώστε να είναι πιο ομοιογενές, για να μπορέσουμε να έχουμε μία δυνατότητα επιτυχίας. Πρέπει να δείξουμε αυτή τη στιγμή ότι θα πρέπει, αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τους «οικονομικούς καρχαρίες» - αν μπορώ να το πω έτσι - να είμαστε όλοι μαζί.

Ξέρουμε, όμως, πέραν του φορολογικού, ότι πρέπει να διευρύνουμε το EFSF, το Ταμείο αλληλοβοήθειας και αλληλοϋποστήριξης. Και εσείς κ. Κάιντλ, μας είπατε ότι θα πρέπει να υπάρχει ένα ευρωπαϊκό EFSF, και συμφωνώ. Ας μην ξεχνάμε ότι, μέσα στα πλαίσια της Ευρωζώνης, έχουμε πάρει σημαντικές αποφάσεις προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτό είναι σημαντικό για το ευρωπαϊκό μέλλον.

Για την Ελλάδα, αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να αναπνεύσουμε και να φτάσουμε σε καλύτερα αποτελέσματα. Έτσι, θα έχουμε αυτή τη στιγμή ένα βιώσιμο κύκλο, μέσα στην υπερχρέωση που έχουμε, και θα υποστηρίξουμε και τα κεφάλαια των τραπεζών μας.

Η επιτυχία εξαρτάται από τρία πράγματα: πρώτον, ο δημόσιος τομέας θα πρέπει πραγματικά να βοηθήσει και να είναι πολύ περισσότερο «παρών» - και αυτό θα πρέπει να είναι σαφές και για τις χιλιάδες τράπεζες σε όλο τον κόσμο.

Δεύτερον, θα πρέπει πραγματικά και τα 17 Κοινοβούλια της Ευρωζώνης να παίρνουν αποφάσεις με δημοκρατικό τρόπο, οι οποίες να κυρώνονται από όλους, για να ξέρουμε ακριβώς τι θέλουμε. Και θα πρέπει να εξηγούμε με μεγαλύτερη σαφήνεια προς τους πολίτες μας, τα υπέρ και τα κατά.

Και τρίτον, η Ελλάδα πραγματικά θα πρέπει να πληροί όλες τις προϋποθέσεις και να εκπληρώσει όλες τις ευθύνες, τις οποίες έχει αναλάβει έναντι των εταίρων της και τις οποίες μας έχει υποδείξει η Τρόικα.

                   Δεν μπορώ να πω πώς θα γίνουν όλα τα άλλα, μπορώ όμως να εγγυηθώ ότι η Ελλάδα θα ανταποκριθεί σε όλες τις ευθύνες της. Πρέπει να σας πω ότι εμείς θα αγωνιστούμε, για να πάμε, μετά από αυτή την περίοδο κρίσεως, σε μια περίοδο πραγματικής ανάπτυξης και ανάκαμψης.

                   Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία και δεν περιμένουμε ότι, τέτοιες ουσιαστικές και δραστικές αλλαγές θα γίνουν, χωρίς να υπάρχει μια μεταβατική περίοδος. Είναι και λογικό. Όπως μας είπε η Καγκελάριος Μέρκελ, δεν μπορεί να αλλάξει κανείς μια χώρα μέσα σε μια νύχτα. Είμαι πεπεισμένος ότι μίλαγε για τη δική της ευθύνη και για τις γνώσεις τις οποίες είχε, όταν επανενώθηκε η Ανατολική με την Δυτική Γερμανία.

                   Εσείς ξέρετε πολύ καλύτερα από ό,τι εγώ, πόσο δύσκολο ήταν αυτό το βήμα. Ξέρετε πόσο δύσκολο ήταν να ξεπεράσετε ενδοιασμούς, αντιρρήσεις, φόβους και προκαταλήψεις. Αλλά αυτό το εντυπωσιακό, το θαρραλέο βήμα είχε ουσιαστικό αποτέλεσμα. Και ναι, υπήρχαν οικονομικές και κοινωνικές προκλήσεις. Ναι, χρειάστηκε χρόνος για να προσαρμοστεί κανείς σ’ αυτή τη νέα, επανενωμένη Γερμανία.

                   Αλλά σε τελική ανάλυση, η επανένωση δεν ήταν μόνο καλή για την Ανατολική και την Δυτική Γερμανία, αλλά και για όλη την Ευρώπη. Γιατί έτσι, η Ευρώπη έκανε ένα γιγάντιο άλμα μπροστά, προς την ασφάλεια και την ειρήνη. Ήταν πραγματικά μια προσπάθεια, για να δημιουργήσουμε μία Ευρώπη, που αυτή τη στιγμή μπορεί να έχει τεράστια προβλήματα, τα οποία, όμως, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει, όσον αφορά τις έξωθεν προκλήσεις.

                   Δεν είναι δυνατόν να κρυβόμαστε πίσω από τους εθνικισμούς μας και να μη βλέπουμε αυτές τις προκλήσεις των καιρών. Πρέπει να έχουμε ένα πολιτικό πνεύμα, το οποίο να λέει «είμαι υπερήφανος που είμαι Γερμανός», όπως είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας, που είμαι Γάλλος, που είμαι Ιταλός, που είμαι Ισπανός, Ολλανδός, Πολωνός, ό,τι θέλετε. Όπως και είμαι πάρα πολύ περήφανος, που είμαι Ευρωπαίος.

                   Αυτή η κρίση θα πρέπει να μας ενώσει, ώστε η Ευρώπη να είναι μια ισχυρή Ευρώπη, η οποία να καλύπτει πραγματικά τις ελπίδες όλων των πολιτών της.

Είμαι πεπεισμένος ότι, σε λίγα χρόνια, η Ελλάδα θα μπορέσει να κάνει όλες εκείνες τις δύσκολες διεργασίες, τις οποίες έκανε και η Γερμανία στην αρχή του ΄90.

                   Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Τότε, είδαμε να αναγεννιέται μια χώρα. Και τώρα, είναι πολύ  σημαντικό για μας ότι εσείς μας βοηθάτε, ιδίως οι Γερμανοί βιομήχανοι. Σας προσκαλώ στην Ελλάδα. Ελάτε. Σε μια Ελλάδα, η οποία πραγματικά αξίζει τον κόπο να επενδύσετε σ’ εκείνη. Μια επένδυση για το μέλλον, το οποίο θα μας βοηθήσει όλους.

                   Αγαπητοί φίλοι, όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου, έπεσε πραγματικά το τελευταίο εμπόδιο μέσα στην Ευρώπη. Δεν πρέπει να ξαναχτίσουμε τείχη.  

                   Πρέπει να προχωρήσουμε όλοι μαζί και να είμαστε σίγουροι ότι θα οικοδομήσουμε μια Ευρώπη, βασισμένη στην κοινωνική ειρήνη, την ευτυχία και την ευθύνη. Αυτό περιμένει από εμάς η ιστορία, από όλους μας.

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.