Ακόμα, μήνες μετά την απομάκρυνση του από την πρωθυπουργία και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Παπανδρέου παραμένει στην επικαιρότητα με επικριτικά έως χλευαστικά σχόλια σε κάθε δραστηριότητά του.
Αποφεύγοντας τον χαρακτηρισμό των επικριτών, αφού κάθε πολιτικό πρόσωπο υπόκειται στη κρίση του κάθε πολίτη, θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι είναι αυτό που δεν αποδέχθηκε ποτέ μεγάλη μερίδα του πολιτικού κόσμου και των ΜΜΕ, των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, πάνω στον Γιώργο Παπανδρέου.
Μήπως, το ότι τηρώντας την παράδοση των Παπανδρέου δεν λειτούργησε ποτέ ως ο γιός του πατέρα του, αλλά τράβηξε δική του πορεία, διαφωνώντας κάποιες φορές με πολιτικές και στάσεις, αλλά πάντα μέσα στα όρια της κομματικής δημοκρατίας;
Μήπως, το ότι δεν συμβιβάστηκε, δεν έκλεισε συμφωνίες με τους μεγάλους εκδότες και καναλάρχες, επιδιώκοντας την αποδέσμευση της μιάς εξουσίας από την άλλη, με αποτέλεσμα να δούμε να τον «χτυπούν» ακόμα και έντυπα από ένα χώρο που δεν θα περίμενε;
Ο Γιώργος Παπανδρέου εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από την πίεση των βουλευτών του, τη στιγμή που είχε επιτυχει την αναδιάρθρωση του χρέους και η χώρα έπρεπε να συσπειρώσει όλες τις δυνάμεις της για να προχωρήσει στις κατάλληλες μεταρρυθμίσεις που θα την έβγαζαν από την ύφεση.
Η συνέχεια είναι γνωστή, προσπάθησαν να του επιρρίψουν ακόμα και το προπατορικό αμάρτημα, ώστε οι υπόλοιποι να αναβαπτιστούν από το εκλογικό αποτέλεσμα ως παρθενογεννημένοι «αναμορφωτές» ενός σάπιου συστήματος.
Εκείνο που δεν υπολόγισαν είναι ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι Κώστας Καραμανλής. Δεν λούφαξε στη γωνιά του. Συνέχισε με την ίδια θέρμη και δύναμη να υπερασπίζεται το έργο και την πολιτική του, εντός και εκτός Ελλάδας. Αποδεχόμενος τα όποια λάθη ή παραλείψεις, αλλά ποιος δεν κάνει λάθη, όταν βρίσκεται μπροστά σε μια τόσο ακραία κατάσταση, παλεύοντας συμφέροντα τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό; Και αυτό δεν έχει σχέση με το «ουδείς αναμάρτητος» του ανεκδιηγητου Σαμαρά, γιατί ο Παπανδρέου δεν άλλαξε ποτέ τον κύριο και κεντρικό πολιτικό του στόχο ή τη στρατηγική.
Η έντονη κριτική και η χλευαστική διάθεση σε κάθε του κίνηση από μερίδα «δημοσιογράφων» αποδεικνύει την ανάγκη να υποβαθμίσουν τον δυναμισμό ενός πολιτικού που βρίσκεται έξω από τα δικά τους μέτρα και σταθμά.
Δεν μπορούσε ποτέ να γίνει αποδεκτό ότι τόλμησε να πει να την αλήθεια, ότι υπάρχει διαφθορά στην χώρα, ότι μας ξύπνησε από τον πλασματικό παράδεισο που ζούσαμε. Αντίθετα, με ευκολία καλύπτεται η δυσωδία που αναδύεται από τα σκάνδαλα των νεοδημοκρατών βουλευτών, και αναβαθμίζεται η κάθε «δήλωση» που εκφέρει ο Βούδας της πολιτικής μας ζωής, ο Κώστας Καραμανλής, ο οποιος με την κυβέρνηση του είναι ο κύριος υπεύθυνος για τη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Ή έχουν όλοι επιλεκτική αμνησία και δεν θυμούνται ότι επί θητείας Αλογοσκούφη είχαμε τεθεί υπό επιτήρηση και μετά η «ελληνική οικονομία ήταν θωρακισμένη»;
Αλλά, η αλήθεια δεν είναι εύπτεπτη και δεν γίνεται αποδεκτή. Όταν όλοι γνωρίζουν ότι με την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς δεν θα χρειάζονταν να ληφθούν μέτρα, λοιδωρούν ακόμα το «λεφτά υπάρχουν».
Ακόμα και σε ανθρώπινο επίπεδο, δεν έγινε ποτέ κατανοητό πως για να «ξεφύγει» από την πιεστική πραγματικότητα προτιμούσε να κάνει κανό από να τρώει ή ξεσπά σε συνεργάτες, οικογένεια.
Τελικά, η αλήθεια, η αντικειμενική παρουσίαση των πραγμάτων, η διαφορετικότητα στην πολιτική και στη δυσανεκτική ελληνική κοινωνία είναι αμάρτημα...
Αποφεύγοντας τον χαρακτηρισμό των επικριτών, αφού κάθε πολιτικό πρόσωπο υπόκειται στη κρίση του κάθε πολίτη, θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι είναι αυτό που δεν αποδέχθηκε ποτέ μεγάλη μερίδα του πολιτικού κόσμου και των ΜΜΕ, των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, πάνω στον Γιώργο Παπανδρέου.
Μήπως, το ότι τηρώντας την παράδοση των Παπανδρέου δεν λειτούργησε ποτέ ως ο γιός του πατέρα του, αλλά τράβηξε δική του πορεία, διαφωνώντας κάποιες φορές με πολιτικές και στάσεις, αλλά πάντα μέσα στα όρια της κομματικής δημοκρατίας;
Μήπως, το ότι δεν συμβιβάστηκε, δεν έκλεισε συμφωνίες με τους μεγάλους εκδότες και καναλάρχες, επιδιώκοντας την αποδέσμευση της μιάς εξουσίας από την άλλη, με αποτέλεσμα να δούμε να τον «χτυπούν» ακόμα και έντυπα από ένα χώρο που δεν θα περίμενε;
Ο Γιώργος Παπανδρέου εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από την πίεση των βουλευτών του, τη στιγμή που είχε επιτυχει την αναδιάρθρωση του χρέους και η χώρα έπρεπε να συσπειρώσει όλες τις δυνάμεις της για να προχωρήσει στις κατάλληλες μεταρρυθμίσεις που θα την έβγαζαν από την ύφεση.
Η συνέχεια είναι γνωστή, προσπάθησαν να του επιρρίψουν ακόμα και το προπατορικό αμάρτημα, ώστε οι υπόλοιποι να αναβαπτιστούν από το εκλογικό αποτέλεσμα ως παρθενογεννημένοι «αναμορφωτές» ενός σάπιου συστήματος.
Εκείνο που δεν υπολόγισαν είναι ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι Κώστας Καραμανλής. Δεν λούφαξε στη γωνιά του. Συνέχισε με την ίδια θέρμη και δύναμη να υπερασπίζεται το έργο και την πολιτική του, εντός και εκτός Ελλάδας. Αποδεχόμενος τα όποια λάθη ή παραλείψεις, αλλά ποιος δεν κάνει λάθη, όταν βρίσκεται μπροστά σε μια τόσο ακραία κατάσταση, παλεύοντας συμφέροντα τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό; Και αυτό δεν έχει σχέση με το «ουδείς αναμάρτητος» του ανεκδιηγητου Σαμαρά, γιατί ο Παπανδρέου δεν άλλαξε ποτέ τον κύριο και κεντρικό πολιτικό του στόχο ή τη στρατηγική.
Η έντονη κριτική και η χλευαστική διάθεση σε κάθε του κίνηση από μερίδα «δημοσιογράφων» αποδεικνύει την ανάγκη να υποβαθμίσουν τον δυναμισμό ενός πολιτικού που βρίσκεται έξω από τα δικά τους μέτρα και σταθμά.
Δεν μπορούσε ποτέ να γίνει αποδεκτό ότι τόλμησε να πει να την αλήθεια, ότι υπάρχει διαφθορά στην χώρα, ότι μας ξύπνησε από τον πλασματικό παράδεισο που ζούσαμε. Αντίθετα, με ευκολία καλύπτεται η δυσωδία που αναδύεται από τα σκάνδαλα των νεοδημοκρατών βουλευτών, και αναβαθμίζεται η κάθε «δήλωση» που εκφέρει ο Βούδας της πολιτικής μας ζωής, ο Κώστας Καραμανλής, ο οποιος με την κυβέρνηση του είναι ο κύριος υπεύθυνος για τη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Ή έχουν όλοι επιλεκτική αμνησία και δεν θυμούνται ότι επί θητείας Αλογοσκούφη είχαμε τεθεί υπό επιτήρηση και μετά η «ελληνική οικονομία ήταν θωρακισμένη»;
Αλλά, η αλήθεια δεν είναι εύπτεπτη και δεν γίνεται αποδεκτή. Όταν όλοι γνωρίζουν ότι με την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς δεν θα χρειάζονταν να ληφθούν μέτρα, λοιδωρούν ακόμα το «λεφτά υπάρχουν».
Ακόμα και σε ανθρώπινο επίπεδο, δεν έγινε ποτέ κατανοητό πως για να «ξεφύγει» από την πιεστική πραγματικότητα προτιμούσε να κάνει κανό από να τρώει ή ξεσπά σε συνεργάτες, οικογένεια.
Τελικά, η αλήθεια, η αντικειμενική παρουσίαση των πραγμάτων, η διαφορετικότητα στην πολιτική και στη δυσανεκτική ελληνική κοινωνία είναι αμάρτημα...
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου