Μικρές χαριτωμένες προβοκάτσιες

Θέλω να κάνω μια νομοτεχνική βελτίωση επί της παραγράφου Γ που αφορά τη Βουλή. Στην υποπαράγραφο Γ.1. στην εσωτερική παράγραφο δ) της υποπερίπτωσης α. της περίπτωσης 7 διαγράφονται οι λέξεις: "Σύμφωνα με τα ειδικότερα οριζόμενα στον Κανονισμό της". Ευχαριστώ πολύ.

Με αυτά τα λίγα λόγια (εδώ, σελ.220-221), ειπωμένα από τον Υπουργό των Οικονομικών κύριο Γιάννη Στουρνάρα, κάποια στιγμή λίγο μετά τις 6 το απόγευμα της Τετάρτης, ξεκίνησε ένα κοινοβουλευτικό θρίλερ (με στοιχεία βουκολικής κωμωδίας) που θα μπορούσε να έχει τίτλο "Οι κατηραμένοι υπάλληλοι της Βουλής και τα προκλητικά προνόμιά τους". Στο παρόν ποστ, που προειδοποιώ ότι δεν είναι απλό σεντόνιαλλά ολόκληρο σετ κρεβατοκάμαρας, θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το ζήτημα απ' όλες τις πλευρές -αφορμή στάθηκαν διάφορες σχετικές συζητήσεις που έγιναν στα σόσιαλ μύδια από την Τετάρτη και μετά, και στις οποίες έτυχε να πάρω μέρος ή να τις παρακολουθήσω. Βάλε καφέ, αγαπητέ αναγνώστη, οπλίσου με υπομονή -και πάμε:

Τα διαδικαστικά: Είναι σαφές ότι ο Στουρνάρας, όταν έφερε την επίμαχη ρύθμιση στην Ολομέλεια, διευκρίνισε ότι πρόκειται για "νομοτεχνική βελτίωση". Είναι εξίσου σαφές όμως ότι οι παρόντες βουλευτές, την ώρα που αρχίζουν οι αντεγκλήσεις, δεν έχουν καταλάβει καλά περί τίνος πρόκειται και αναφέρονται (στην αρχή τουλάχιστον) σε "τροπολογία", σύγχυση που επιτείνει το γεγονός ότι ακριβώς την ώρα εκείνη διάλεξε το φωτοτυπικό της Βουλής για να πάθει ντουβρουτζά (ένα τό 'χουν φαίνεται και μονάκριβο...), με αποτέλεσμα να μην έχει διανεμηθεί στους βουλευτές το κείμενο της παρέμβασης, ενώ και ο προεδρεύων κύριος Γρηγοράκος (ΠΑΣΟΚ) δεν βοηθάει την κατάσταση -αφού, μολονότι ακούει π.χ. τον βουλευτή Μαριά (ΑνεξΕλ) να μιλάει για τροπολογία, δεν παρεμβαίνει να διορθώσει.

Θα μου πεις, γιατί έχει σημασία αν είναι το ένα ή το άλλο. Ας δούμε τι λέει ο Κανονισμός της Βουλής σχετικά. Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο 88:

1. Oι τρoπoλoγίες περιέχoυν είτε τρoπoπoιήσεις συγκεκριμένων άρθρων ή συγκεκριμένων διατάξεωννομοσχεδίoυ ή πρότασης νόμoυ είτε πρoσθήκες νέων άρθρων ή διατάξεων.
.....
6. Oι τρoπoλoγίες τυπώνoνται και διανέμoνται στoυς Boυλευτές πριν από την έναρξη της συζήτησης κατ' άρθρo τoυ αντίστoιχoυ νομοσχεδίoυ ή πρότασης νόμoυ.

Είναι λοιπόν σαφές ότι εκείνη την ώρα, λίγο-πολύ στη μέση της (ενιαίας) συζήτησης του νομοσχεδίου, τροπολογία δενμπορεί να κατατεθεί, δεν το επιτρέπει ο Κανονισμός. Και επειδή η τήρηση του Κανονισμού επαφίεται πρώτα-πρώτα στο Προεδρείο, ο ίδιος ο προεδρεύων θα όφειλε να μην δεχτεί να εισάγει τροπολογία εκείνη την ώρα και να μην τη φέρει στο σώμα για συζήτηση.

Όμως ο Στουρνάρας έφερε λέει "νομοτεχνική βελτίωση". Μάλιστα. Ας ανατρέξουμε πάλι στον Κανονισμό της Βουλής,στο άρθρο 104 αυτή τη φορά, που μας λέει τι γίνεται με τις νομοτεχνικές βελτιώσεις, αφού θυμίσουμε ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο συζητήθηκε με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, που σημαίνει μία ενιαία συζήτηση καταρχήν, κατ' άρθρο (ένα άρθρο ήταν άλλωστε) και στο σύνολό του:

5. Kατά την ψήφιση στo σύνoλo τoυ συναρμoλoγημένoυ κειμένoυ τoυ νομοσχεδίoυ ή της πρότασης νόμoυ δεν είναι επιτρεπτή καμία μεταβoλή τoυ, εκτός εάναφoρά απoκλειστικά είτε τη διόρθωση φραστικών ή νoμoτεχνικών λαθών και αβλεψιών είτε την αρίθμηση των άρθρων και των διατάξεων και τις παραπoμπές σε άλλες διατάξεις είτε βελτιώσεις γλωσσικές, γραμματικές, συντακτικές. Oι διoρθώσεις ή βελτιώσεις αυτoύ τoυ κειμένoυ δεν πρέπει να μεταβάλλoυν την έννoιά τoυ.

Είναι νομίζω απολύτως σαφές το νόημα της διάταξης αυτής του Κανονισμού: ναι μεν διορθώσεις επιτρέπονται, αν μη τι άλλο προκειμένου ο ψηφισμένος νόμος που θα πάει να δημοσιευτεί στο ΦΕΚ να μην περιλαμβάνει μικρολαθάκια που ενδεχομένως θα δυσχεράνουν την εφαρμογή του, τέτοιες "βελτιώσεις" όμως δεν επιτρέπεται να μεταβάλλουν την έννοια της διάταξης, με άλλα λόγια δεν επιτρέπεται π.χ. να διευρύνουν ή να περιορίζουν τα έννομα αποτελέσματά της. Και ελπίζω ότι δεν χρειάζεται ειδική επιχειρηματολογία για να καταλάβει κανείς ότι η επέμβαση του Στουρνάρα στο κείμενο του νομοσχεδίου, αν και αφαιρεί όλες κι όλες οκτώ λεξούλες,αλλάζει εντελώς το νόημα, εφόσον καταργεί την αναφορά στον Κανονισμό της Βουλής.

Θα μου πείτε ίσως ότι αυτά είναι διαδικαστικές λεπτομέρειες, και γιατί να κολλάμε σε τέτοια ζητήματα όταν η ουσία είναι, όπως είπε και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ_ κύριος Μάκης Βορίδης, ότι η περίπτωση των υπαλλήλων της Βουλής"πρέπει να ενταχθεί μέσα στη γενικότερη προσπάθεια που κάνουν όλοι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα της χώρας. Αυτό είναι ως γενική κατεύθυνση. Δεν έχει να κάνει με τη μείωσή τους, δεν έχει να κάνει με την απαξίωσή τους. Αντίθετα. Έχει να κάνει όμως με προσαρμογές πουείμαστε όλοι υποχρεωμένοι να κάνουμε και κάνουν τα συγκεκριμένα μέτρα", γι' αυτό και στη συνέχεια ο ίδιος κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες ότι"κρύβονται πίσω από το συνταγματικό ζήτημα" (σελ262-263).

Θα μπορούσα να απαντήσω αυτό που είπε ο Παναγιώτης ο Λαφαζάνης, ότι δηλαδή ακόμη και οι μπανανίες έχουν κανόνες, αλλά δεν θα το κάνω. Αντ' αυτού, θα παραθέσω τα λόγια ενός μεγάλου κοινοβουλευτικού μας ανδρός, τα οποία είναι επίσης καταγεγραμμένα στα πρακτικά της Βουλής από τη συνεδρίασή της της 18-10-2011 -ένα χρόνο και κάτι ψιλά πιο πριν, και ευτυχώς που τα scripta manent:

Όταν συζητάμε ένα θέμα αντισυνταγματικότητας, δεν είναι υποχρεωτικό ότι μας αρέσει η διάταξη του Συντάγματος. Μπορεί κάποιοι από εμάς να πιστεύουν ότι διατάξεις του Συντάγματος θα έπρεπε να αναθεωρηθούν και ότι δεν είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, ότι κακώς βρίσκονται μέσα στο Σύνταγμα. Όμως, παρά ταύτα, είναι μέσα στο Σύνταγμα. Και από τη στιγμή που είναι στο Σύνταγμα και μέχρι να αναθεωρηθούν, αυτές οι διατάξεις μας δεσμεύουν. ... Το λέω αυτό, γιατί πάλι θα προταχθεί αυτό που προετάχθη από τον κύριο Υπουργό στην προηγούμενη τοποθέτησή του, ότι μ' αυτή τη γενική αντίληψη περί "εθνικού συμφέροντος" δεν έχει σημασία ο Κανονισμός της Βουλής και κατ' επέκταση δεν έχει σημασία και το Σύνταγμα. Εκείνο που έχει σημασία είναι η πολιτική στόχευση που νομίζει ότι υπηρετεί η Κυβέρνηση και επομένως, πρέπει να παρακάμψουμε και το Σύνταγμα και τον Κανονισμό, για να φτάσουμε στο ποθητό αποτέλεσμα. ...Εδώ, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρίσκεστε μπροστά στο εξής δίλημμα: Μπροστά σε αυτή τη δήθεν σκοπιμότητα που σας περιγράφει ο κύριος Υπουργός θα περιφρονήσετε πλήρως όλες τις διατάξεις του Συντάγματος; Αδιαφορούμε για τα πάντα; Για να επιτύχουμε τελικώς τι; Και επειδή ο κύριος Πρωθυπουργός επικαλέστηκε τον πατριωτισμό σας, δεν είναι πατριωτισμός η τήρηση του Συντάγματος;Ποιος είναι ο μεγαλύτερος πατριωτισμός, ακόμη και κυρίως για τους ανθρώπους που προέρχονται από την Αριστερά ή την Κεντροαριστερά, αν όχι η τήρηση του Συντάγματος;

Και ναι, ο μεγάλος αυτός κοινοβουλετικός άνδρας είναι (τα-ταααααν!)... ο κύριος Μάκης Βορίδης, βουλευτής τότε του ΛάΟΣ (εδώ, σελ.51-54). Προσυπογράφω και δεν έχω να προσθέσω ούτε λέξη.

Η ουσία: Υπάρχει πολύς κόσμος που δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι οι υπάλληλοι της Βουλής έχουν ήδη ενταχθεί στο ενιαίο μισθολόγιο από τον Οκτώβριο του 2011 κιόλας, όταν ακόμα δηλαδή πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο ΓΑΠ, αξιωματική αντιπολίτευση η ΝΔ_ και πάει λέγοντας. Πράγματι, το Β' κεφάλαιο του Ν. 4024/2011 που καθιερώνει το ενιαίο μισθολόγιο, στο άρθρο 4 παρ.1 προβλέπει ότι:

Στις διατάξεις του παρόντος Κεφαλαίου υπάγονται οι μόνιμοι και δόκιμοι πολιτικοί υπάλληλοι και οι υπάλληλοι με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (ΙΔΑΧ): .... Επίσης υπάγονται:
δ) οι υπάλληλοι της Βουλής, σύμφωνα με τα ειδικότερα οριζόμενα στον Κανονισμό της, και της Προεδρίας της Δημοκρατίας με την επιφύλαξη των οριζομένων στο π.δ. 351/1991 (Α' 121), όπως ισχύει...

Όπως είδαμε, η τροποποίηση που θέλησε να φέρει ο Στουρνάρας και ξεσήκωσε όλη τη φασαρία, αφαιρούσε από την παραπάνω διάταξη την περικοπή "σύμφωνα με τα ειδικότερα οριζόμενα στον Κανονισμό της". Η αντιπολίτευση υποστήριξε (κυρίως οι ΑνεξΕλ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ) ότι με την τροποποίηση αυτή ουσιαστικά καταργείται το αυτοδιοίκητο της Βουλής, ενώ ο Λαφαζάνης είπε και κάτι ακατάληπτα, ότι λέει οι υπάλληλοι της Βουλής μετατρέπονται σε κυβερνητικούς υπαλλήλους (ανάθεμα κι αν κατάλαβα τι εννοούσε, κι ανάθεμα αν κατάλαβε κι ο ίδιος). Δεν είναι όμως εκεί το ζήτημα. Πράγματι, το άρθρο 65 του Συντάγματοςπροβλέπει (στην παράγραφο 6):

O Kανονισμός καθορίζει την οργάνωση των υπηρεσιών της Bουλής υπό την εποπτεία του Προέδρου, καθώς καιόλα όσα αφορούν το προσωπικό της. Oι πράξεις του Προέδρου που αφορούν την πρόσληψη και την υπηρεσιακή κατάσταση του προσωπικού της Bουλής υπόκεινται σε προσφυγή ή αίτηση ακύρωσης στο Συμβούλιο της Eπικρατείας.

Υπάρχει όμως και το άρθρο 103 του Συντάγματος, που λέει τα εξής:

1. Oι δημόσιοι υπάλληλοι είναι εκτελεστές της θέλησης του Kράτους και υπηρετούν το Λαό, οφείλουν πίστη στο Σύνταγμα και αφοσίωση στην Πατρίδα. Tα προσόντα και ο τρόπος του διορισμού τους ορίζονται από το νόμο.
....
4. Oι δημόσιοι υπάλληλοι που κατέχουν οργανικές θέσεις είναι μόνιμοι εφόσον αυτές οι θέσεις υπάρχουν. Aυτοί εξελίσσονται μισθολογικά σύμφωνα με τους όρους του νόμου και, εκτός από τις περιπτώσεις που αποχωρούν λόγω ορίου ηλικίας ή παύονται με δικαστική απόφαση, δεν μπορούν να μετατεθούν χωρίς γνωμοδότηση ούτε να υποβιβαστούν ή να παυθούν χωρίς απόφαση υπηρεσιακού συμβουλίου, που αποτελείται τουλάχιστον κατά τα δύο τρίτα από μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους. Kατά των αποφάσεων των συμβουλίων αυτών επιτρέπεται προσφυγή στο Συμβούλιο της Eπικρατείας, όπως νόμος ορίζει.
....
6. Oι διατάξεις των προηγούμενων παραγράφων έχουν εφαρμογή και στους υπαλλήλους της Bουλής, οι οποίοι κατά τα λοιπά διέπονται εξ ολοκλήρου από τον Kανονισμό της, καθώς και στους υπαλλήλους των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και των λοιπών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου.

Δηλαδή, για να το συνοψίσουμε το θέμα: Πράγματι το αυτοδιοίκητο της Βουλής κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα. Και πράγματι το Σύνταγμα επιτρέπει στον Κανονισμό της Βουλής να ρυθμίζει τα θέματα του προσωπικού της, αλλά ταυτόχρονα επιτρέπει και στον κοινό νομοθέτη ("σύμφωνα με τους όρους του νόμου") να ρυθμίζει τη μισθολογική εξέλιξη των υπαλλήλων της Βουλής, παράλληλα με τις όποιες άλλες προβλέψεις του Κανονισμού της.

Όπως είδαμε πιο πριν, ο νομοθέτης έχει κάνει χρήση αυτής της ευχέρειας ήδη από πέρσι, και έχει εντάξει και τους υπαλλήλους της Βουλής στο ενιαίο μισθολόγιο του Ν. 4024/2011. Και γεννάται το εξής ερώτημα: τι θα γινόταν αν ο Στουρνάρας έφερνε αυτήν την τροποποίηση από την αρχή της διαδικασίας, χωρίς να παραβιάζει τον κανονισμό της Βουλής; Τι θα γινόταν αν αυτή η τροποποίηση περνούσε και ψηφιζόταν με οποιονδήποτε τρόπο; Ποιο θα ήταν τοπρακτικό αποτέλεσμα αν αυτές οι οκτώ λεξούλες που παραπέμπουν στην Κανονισμό της Βουλής αφαιρούνταν από τη διάταξη του νόμου του ενιαίου μισθολογίου;

Απολύτως κανένα.

Δεν θα άλλαζε τίποτα.

Να το επαναλάβω: δεν θα άλλαζε τίποτα. Και να το εξηγήσω: Είδαμε ότι, ήδη από πέρσι, το μισθολογικό και βαθμολογικό καθεστώς των υπαλλήλων της Βουλής έχει ευθυγραμμιστεί με τα αντίστοιχα καθεστώτα των υπολοίπων υπαλλήλων του Δημοσίου, με βάση τον νόμο 4024/2011 για το ενιαίο μισθολόγιο. Από εκεί και πέρα, τα όποια τυχόν έξτρα προνόμια απολαμβάνουν οι υπάλληλοι της Βουλής προβλέπονται είτε στον ίδιο τον Κανονισμό της, είτε σε αποφάσεις των εκάστοτε Προέδρων της που έχουν εκδοθεί επίσης κατ' εφαρμογήν του Κανονισμού της.

(Εδώ μια παρένθεση: Αν ψάξει κανείς πού τέλος πάντων στον Κανονισμό της Βουλής προβλέπονται τέτοια προνόμια για τους υπαλλήλους της, δεν πρόκειται να βρει τίποτα. Αν τύχει όμως να διαβάσει το άρθρο 11 του Κανονισμού, θα δει μεταξύ άλλων αυτή τη διάταξη στην παράγραφο 4:

O Πρόεδρoς της Boυλής πρoΐσταται στις υπηρεσίες της Boυλής και συντoνίζει τη δραστηριότητά τoυς, πρoσλαμβάνει, σύμφωνα με τις διατάξεις τoυ Oργανισμoύ της Boυλής (Kανoνισμός της Boυλής, Mέρoς B΄-Πρoσωπικό), τo πρoσωπικό της Boυλής, εκδίδει όλες τις πράξεις πoυ αφoρoύν την υπηρεσιακή κατάστασή τoυ, δίνει εντoλές για την ενέργεια των δαπανών της Boυλής μέσα στα πλαίσια τoυ πρoϋπoλoγισμoύ της και απoφασίζει για τη διάθεση και χρήση των χώρων της Boυλής.

Λοιπόν, αυτό το "Μέρος Β' -Προσωπικό", απουσιάζει παντελώς από τον ιστότοπο της Βουλής. Επίσης, απουσιάζει παντελώς οποιοδήποτε αρχείο αποφάσεων του Προέδρου της Βουλής (ή της διάσκεψης των Προέδρων), στο οποίο θα μπορούσε να ανατρέξει κανείς και να επαληθεύσει αν όντως προβλέπονται προνόμια όπως αυτά που περιγράφονται εδώ, και αν ναι, ποιοι ήταν οι Πρόεδροι της Βουλής που τα καθιέρωσαν. Κλείνει η παρένθεση.)

Για να ανακληθούν επομένως αυτά τα προνόμια πρέπει είτε να ανακληθούν οι αποφάσεις του Προέδρου της Βουλής που τα καθιέρωσαν (πράγμα που γίνεται με νεότερες αποφάσεις του Προέδρου της Βουλής), είτε να τροποποιηθεί ο Κανονισμός της Βουλής (πράγμα που γίνεται από την ίδια τη Βουλή), είτε και τα δύο. Αν δεν συμβεί αυτό, οποιαδήποτε άλλη νομοθετική παρέμβαση παραμένει χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα όσον αφορά αυτά τα προνόμια. Για να το πω αλλιώς: είτε υπάρχει η φρασούλα "σύμφωνα με τα ειδικότερα οριζόμενα στον Κανονισμό της" στο οικείο άρθρο του νόμου για το ενιαίο μισθολόγιο είτε όχι, το πρακτικό αποτέλεσμα είναι ένα και το αυτό: εφόσον ο Κανονισμός της Βουλής εξακολουθεί να ισχύει χωρίς τροποποίηση, εφόσον οι αποφάσεις του Προέδρου της Βουλής δεν ανακαλούνται, εφόσον η εκτέλεση του προϋπολογισμού της Βουλής παραμένει ευθύνη του Προέδρου της, τα προνόμια παραμένουν ανέγγιχτα, και δεν πα' να λέει ό,τι θέλει ο νόμος για το ενιαίο μισθολόγιο, ο Στουρνάρας και το μεσοπρόθεσμό του.

Και τότε, γιατί έγινε όλος αυτός ο σαματάς; Γιατί ξεσηκώθηκαν οι υπάλληλοι της Βουλής και προκήρυξαν απεργία μες στη μέση της συνεδρίασης, γιατί αφηνίασε ο Λαφαζάνης και ο Μαριάς και ο Καμμένος, γιατί τέλος πάντων έγινε τόσο σούσουρο και κόντεψε να τιναχτεί η Ολομέλεια στον αέρα;

Η απάντηση έχει να κάνει περισσότερο με την ψυχολογία παρά με τη νομική. Ας έχουμε στο μυαλό μας ότι πρόκειται για μια συνεδρίαση της Ολομέλειας που διεξάγεται σε ιδιαίτερα φορτισμένο κλίμα, με χιλιάδες κόσμο να διαδηλώνει απ' έξω και με συνεχείς αντεγκλήσεις μέσα στην αίθουσα ήδη από το πρωί. Και ξαφνικά έρχεται μια ρύθμιση από τον υπουργό των Οικονομικών, με εντελώς κρυπτική διατύπωση ("η υποπαράγραφος της εσωτερικής παραγράφου, η υποπερίπτωση της περιπτώσεως" και λοιπά), η οποία πάει να περάσει στα μουλωχτά, σε άσχετο χρόνο: είναι εντελώς φυσιολογικό που το μυαλό όλων των ενδιαφερομένων πάει κατευθείαν στο πονηρό -το περίεργο θα ήταν να μην πήγαινε. Σήμερα που κάθομαι και τα γράφω αυτά είναι Κυριακή, τέσσερις ολόκληρες ημέρες μετά τα γεγονότα, και αφού έχω αφιερώσει αρκετές ώρες για να ξαναδώ το βίντεο από τη συνεδρίαση, να διαβάσω τα πρακτικά, να ψάξω τα περσινά πρακτικά των συνεδριάσεων για το ενιαίο μισθολόγιο, να διαβάσω ρεπορτάζ. Οι υπάλληλοι και οι βουλευτές, που δεν είχαν αυτήν την πολυτέλεια, αντέδρασαν ενστικτωδώς. Δεν θέλω να τους δικαιολογήσω (για μένα ας πούμε η κήρυξη απεργίας εκεί επιτόπου ήταν απαράδεκτη κίνηση), αλλά εν πάση περιπτώσει ας τό 'χουμε στο μυαλό μας.

Το ερώτημα όμως που θά 'πρεπε να γίνει είναι άλλο -και δυστυχώς μέσα στη Βουλή η μόνη που το έθεσε, αλλά δεν επέμεινε να πάρει απάντηση, ήταν η συντρόφισσα Αλέκα:γιατί μπήκε στον κόπο ο Στουρνάρας να στήσει όλη αυτή τη μηχανή;

Ας θυμίσουμε τα βασικά: μιλάμε για ένα νομοσχέδιο που υποτίθεται ότι το επεξεργαζόταν η κυβέρνηση επί τέσσερις μήνες, που υποτίθεται ότι κάθε μέτρο και κάθε ρύθμιση που περιλαμβάνει είχε τσεκαριστεί και διπλοτσεκαριστεί με τους εντεταλμένους της τρόικας πριν φτάσει να κατατεθεί στο Κοινοβούλιο, που με βάση αυτό και τις προβλέψεις του καταρτίστηκε και ο προϋπολογισμός του 2013 -ο οποίος σημειωτέον είχε ήδη κατατεθεί προηγουμένως. Δηλαδή τι; Θυμήθηκε ο Στουρνάρας πεντακόσιες τριάντα δύο ρυθμίσεις και ξέχασε μόνο αυτήν; Έπιασε να ξαναδιαβάσει το νομοσχέδιο κατά τις πέντε το απόγευμα, έτσι για να σκοτώσει την ώρα του, και ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι του ξέφυγε η συγκεκριμένη ρύθμιση; Τον πήρε τηλέφωνο ο Τόμσεν και του είπε "βρε Γκιάννης, εκείνη τη ρύτμιση γκια υπαλλήλους Βουλής την έβαλες;"

Εντάξει, αγαπητέ αναγνώστη, μπορεί νά 'γινε κι έτσι -επίσης μπορεί να υπάρχουν και νεράιδες. Υπάρχουν όμως και πιο αληθοφανείς εξηγήσεις από τις νεράιδες: όπως π.χ. ότι η κυβέρνηση σκόπιμα ξεκίνησε αυτήν την ιστορία, όχι διότι τάχα θυμήθηκε τα προκλητικά προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής, αλλά διότι θέλησε να στήσει ένα επικοινωνιακό παιχνιδάκι που θα τραβήξει την προσοχή από το ίδιο το πακέτο των μέτρων, και παράλληλα να επιχειρήσει να παγιδεύσει την αντιπολίτευση με όχημα τον κοινωνικό αυτοματισμό. Λέω "η κυβέρνηση" και όχι "ο Στουρνάρας": δεν είναι ότι τον υπουργό τον έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση, αλλά μου φαίνεται απίθανο να σκαρφίστηκε ένα τέτοιο τερτίπι που βρωμάει δεξιίλα δεκαετίας '50 από χιλιόμετρα. Πιο πολύ μου κάνει για "με εντολή Σαμαρά" το τέχνασμα αυτό. Φτάνει άλλωστε να παρακολουθήσει κανείς τον Στουρνάρα στο βίντεο της συνεδρίασης, με πόσο ελάχιστη πειθώ "καταγγέλλει" την αντιπολίτευση, για να πειστεί ότι προσπαθεί να φορέσει ένα κουστούμι που δεν είναι το δικό του.

Μπορεί ο Λαφαζάνης να μην αντέδρασε σωστά (όχι πάντως γιατί χρησιμοποίησε λέξεις όπως "πραξικόπημα", "μπανανία" ή "καισαρίσκος", αλλά γιατί δεν κατάφερε να ξεχωρίσει στις παρεμβάσεις του το υπαρκτό θεσμικό ζήτημα από τοανύπαρκτο ουσιαστικό, ούτε να καταδείξει τη σκοπιμότητα του κυβερνητικού ελιγμού), αλλά και σωστά να αντιδρούσε δεν θα υπήρχε καμία διαφορά: ούτως ή άλλως η κυβέρνηση θα έβγαινε στα κεραμίδια να φωνάξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προστατεύει τα προκλητικά προνόμια καλυπτόμενος πίσω από τον Κανονισμό της Βουλής. Κι αφού στο ίδιο δόκανο πιάστηκαν και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, ακόμα καλύτερα -μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.

Όμως η επιτυχία αυτού του ελιγμού προϋποθέτει να διαθέτεις ορισμένα όπλα, και η κυβέρνηση φαίνεται ότι είναι σίγουρη πως τα διαθέτει: πρώτον, την κοντή μνήμη της κοινής γνώμης. Ποιος θυμάται αλήθεια ότι πέρσι, όταν συζητιόταν ο νόμος για το ενιαίο μισθολόγιο, η ΝΔ_ (αξιωματική αντιπολίτευση τότε), που σήμερα αποστρέφεται τάχα τα θεσμικά προσκόμματα, είχε προβάλει τρεις ενστάσεις αντισυνταγματικότητας (και είχε υποστηρίξει ότι υπάρχουντουλάχιστον άλλες δέκα, "κραυγαλέες" κιόλας); Τις οποίες μάλιστα τις υποστήριξε όχι όποιος κι όποιος, αλλά το βαρύ πυροβολικό του νεοδημοκρατικού νομικού οπλοστασίου, ο καθηγητής Προκόπης Παυλόπουλος με τ' όνομα (εδώ, σελ.43 και επόμενες). Ο οποίος, παρεμπιπτόντως το αναφέρω, στη συζήτηση της Τετάρτης, και ενώ τέθηκε θέμα Συντάγματος και Κανονισμού της Βουλής, έλαμψε δια της απουσίας του (προφανώς γιατί και η ξεφτίλα έχει όρια). Όπως έλαμψε δια της απουσίας του και ο νομομαθής και πεπειραμένος κ. Κουβέλης, και η ΔΗΜΑΡ συνολικά -έτσι παρεμπιπτόντως το αναφέρω κι αυτό.

Το δεύτερο όμως και πιο σπουδαίο όπλο της κυβέρνησης είναι ένας επικοινωνιακός μηχανισμός πρόθυμος να κατευθύνει την προσοχή της κοινής γνώμης εκεί που εξυπηρετεί την κυβέρνηση. Κι ο μηχανισμός αυτός υπάρχει: τουλάχιστον δύο ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί (Μέγκα και Σκάι), συν οι εφημερίδες των αντίστοιχων εκδοτικών συγκροτημάτων (ΔΟΛ, Μπόμπολα, Αλαφούζου), συν τα όλο και πιο ελεγχόμενα κρατικά κανάλια, συν ένας στρατός από διαδικτυακά μέσα, από υποτίθεται σοβαρά μέχρι παντελώς ανυπόληπτα, τα οποία πρόθυμα παπαγαλίζουν ό,τι βολεύει την κυβέρνηση. Να μην αρχίσω να λέω ονόματα, είναι γνωστά σε όλους. Κι αν έχεις καμιά αμφιβολία, αγαπητέ αναγνώστη, για τους σκοπούς του μηχανισμού αυτού, αναλογίσου και το εξής: στη συνεδρίαση της Τετάρτης, ο πρώτος βουλευτής που επικαλέστηκε τη "δικαιολογημένη" -όπως τη χαρακτήρισε- απεργία των υπαλλήλων της Βουλής και ζήτησε να διακοπεί η συνεδρίαση δεν ήταν του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Ποιος ήταν;

Ο βουλευτής του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης. Ορίστε τι είπε (σελ.244):

Η απαράδεκτη τροπολογία, μέσα σε ένα νομοσχέδιο καρμανιόλα που έφερε ο κ. Στουρνάρας, γιατί τροπολογία είναι και δεν είναι νομοτεχνική βελτίωση, προκάλεσε δικαιολογημένα την απεργία των υπαλλήλων της Βουλής από τις 19:00. Θεωρούμε ότι με απεργούς τους εργαζόμενους στη Βουλή, δεν μπορεί να συνεχιστεί η συζήτηση και η ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου.

Κι όμως, ούτε η κυβέρνηση ούτε κανένα από τα παπαγαλάκια της δεν βγήκε να καταγγείλει το ΚΚΕ ότι τάχα υποκίνησε τους υπαλλήλους της Βουλής σε απεργία, ή ότι φέρνει θεσμικά προσκόμματα για να εμποδίσει την ψήφιση ενός τόσο αναγκαίου μέτρου. Γιατί; Μα γιατί, προφανώς, το ΚΚΕ δενείναι ο στόχος. Αντιθέτως, στο μέτρο και στο βαθμό που το ΚΚΕ αλιεύει ψήφους από την ίδια δεξαμενή με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένας ακούσιος σύμμαχος -ο εχθρός του εχθρού που είναι φίλος. Κι έτσι παραμένει βολικά έξω από το κάδρο, για να πέσει το ανάθεμα αλλού.

Λοιπόν, για να τελειώνουμε κι επειδή το ποστ παρατράβηξε: αν θέλουν οι καλοί δημοσιογράφοι να προσφέρουν υπηρεσία στο κοινωνικό σύνολο, έχω να τους προτείνω τα εξής: α) να ψάξουν να βρουν το κρυμμένο Β' μέρος του Κανονισμού της Βουλής, αυτό από το οποίο πηγάζουν τα περιβόητα προνόμια, και να το φέρουν στη δημοσιότητα. Εδώ δεν υπάρχει και θέμα με τα προσωπικά δεδομένα... β) Να ψάξουν να βρουν τις αποφάσεις των Προέδρων της Βουλής που θεσπίζουν αυτά τα προνόμια, και να ενημερώσουν την κοινή γνώμη ποιοι ήταν αυτοί οι Πρόεδροι που τις εξέδωσαν. γ) Να ρωτήσουν τον σημερινό Πρόεδρο της Βουλής γιατί δεν ανακαλεί αυτά τα προνόμια, όσα τέλος πάντων μπορεί να ανακαλέσει στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του. δ) Να ρωτήσουν την κυβέρνηση γιατί δεν απαιτεί από το Προεδρείο της Βουλής (5 από τα 7 μέλη του οποίου ανήκουν σε ΝΔ_ και ΠΑΣΟΚ) να προχωρήσει τη διαδικασία τροποποίησης του Κανονισμού της και ανάκλησης των εν λόγω αποφάσεων.

Θα το κάνουν; Προσωπικά, είμαι βέβαιος πως όχι -αν ήθελαν, θα το είχαν κάνει ήδη. Εν πάση περιπτώσει, εγώ μια φορά την πρόκληση τη βάζω: ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.


http://xasodikis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_11.html