Γράφτηκε από Επίκαιρο-s
Παραθέτουμε απόσπασμα από το σημερινό άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη [via tanea]:
[...] Θα σας πω λοιπόν ότι η Θάτσερ δεν με ενδιαφέρει ούτε ως δεξιά ούτε ως αριστερή. Δόξα τω Θεώ, αρκετές φορές πήγε στις κάλπες, οι ψηφοφόροι είχαν αναρίθμητες ευκαιρίες να την υπερψηφίσουν ή να την καταψηφίσουν. Η Θάτσερ με ενδιαφέρει κυρίως ως άσκηση ηγεσίας. Ακόμη την έχω μπροστά στα μάτια μου να διασχίζει τη συνδιάσκεψη του Συντηρητικού Κόμματος με ένα ύφος λίγο ξινισμένης δασκάλας και την τσαντούλα κρεμασμένη στο μπράτσο...
Εγνεφε με το κεφάλι δεξιά - αριστερά, χαιρετώντας μια μαινόμενη αίθουσα που της φώναζε «Turn! Turn!». «Στρίψε! Στρίψε!», δηλαδή «άλλαξε πολιτική!»...
Ανέβηκε στο βήμα. Και μόνη απέναντι στην αγριεμένη θάλασσα του κομματικού πλήθους είπε το ιστορικό: - The Lady is not for turning! - «Η κυρία δεν στρίβει!».
Είναι προφανές ότι το περιστατικό δεν αφορά την πολιτική που ακολουθούσε η Θάτσερ, ούτε ποια άλλη πολιτική θα έπρεπε να κάνει. Αυτά μπορούμε να τα κουβεντιάζουμε με τις ώρες.
Αφορά την αποφασιστικότητα ενός πολιτικού να εφαρμόσει την πολιτική που θεωρεί καλύτερη για τον τόπο του και την οποία έχει εκλεγεί να εφαρμόσει - ανεξαρτήτως αντιδράσεων.
Υπό αυτήν την έννοια, ακόμη και όσοι δεν συμμεριζόμαστε τις ιδέες της Μάργκαρετ Θάτσερ, αποκλείεται να προσπεράσουμε τον ίδιο πάντα σταθερό ή, για άλλους, ασυμβίβαστο τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τους απεργούς ανθρακωρύχους ή τον IRA ή τους Αργεντινούς στα Φόκλαντ ή το ίδιο της το κόμμα.
Κυρίως επειδή ζούμε σε μια χώρα που έχει πληρώσει ακριβά πολιτικούς που διαλαλούν (με τον έναν ή τον άλλον τρόπο) «λεφτά υπάρχουν!» [...]
Epikairo: H εμπάθεια του Γιάννη Πρετεντέρη δε φαίνεται να ´χει τελειωμό. Αξίζει δημοσιογραφικό βραβείο το ξέπλυμα παροχολογίας ολόκληρης της μεταπολιτευτικής περιόδου στο πρόσωπο του ΓΑΠ και η σύνδεσή του, σε αντιδιαστολή, με τη συνέπεια του Θατσερισμού. Ακόμη και σε ένα άρθρο πορτρέτο, ο Γιάννης Πρετεντέρης τοποθέτησε δίπλα του ένα μικρότερο πορτρέτο το οποίο φρόντισε να πασαλείψει με λάσπη.
Για την ιστορία, ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν αυτός ο οποίος υποσχέθηκε τα λιγότερα και άνοιξε -επί της ουσίας- μέτωπο με τον πελατειασμό που τόσο ταλαιπώρησε και ταλαιπωρεί την Ελλάδα. Ο ΓΑΠ ήταν ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που έθεσε κανόνες στα ζητήματα διαφάνειας, αξιοκρατίας και πάταξης της φοροδιαφυγής, ίσως και με υπερβολή ακόμη, σε μια Ελλάδα μαθημένη αλλιώς. Δυστυχώς, η προσπάθειά του αυτή αποτέλεσε παρένθεση για τον τόπο, καθώς η νέα κυβέρνηση του 4-2-1 επανέφερε στην Ελλάδα τα μετα-οθωμανικά κατάλοιπα του φεσιού, του ρουσφετιού και της αρπαχτής.
Ο Πρετεντέρης, με τη στάση του τα τελευταία χρόνια, συγκαταλέγεται ως ακόμη ένας εκ των έμμεσων υπερασπιστών των τοποθετήσεων σε διοικητικές θέσεις με την κομματική μέθοδο του 4-2-1, της κατάργησης του opengov, των ανοιχτών υπουργικών συμβουλίων, της απαξίωσης του Δι@ύγεια, των παράτυπων δανείων και τραπεζικών ρυθμίσεων σε κόμματα και κανάλια.
Αν κάποιος ψάχνει πραγματική αναντιστοιχία στις πολιτικές ιδέες και την εφαρμογή αυτών, το ''καταλληλότερο'' παράδειγμα είναι αυτό του Καραμανλή του νεώτερου, που, εκπροσωπώντας το νεοφιλελευθερισμό, σχεδόν διπλασίασε το Δημόσιο Τομέα της χώρας, κάνοντας, σε μία πενταετία, 865.000 προσλήψεις, πολλές εξ αυτών εκτός του ΑΣΕΠ.
Αλλά ξέχασα, ο Καραμανλής είναι εκτός στόχων.
Εγνεφε με το κεφάλι δεξιά - αριστερά, χαιρετώντας μια μαινόμενη αίθουσα που της φώναζε «Turn! Turn!». «Στρίψε! Στρίψε!», δηλαδή «άλλαξε πολιτική!»...
Ανέβηκε στο βήμα. Και μόνη απέναντι στην αγριεμένη θάλασσα του κομματικού πλήθους είπε το ιστορικό: - The Lady is not for turning! - «Η κυρία δεν στρίβει!».
Είναι προφανές ότι το περιστατικό δεν αφορά την πολιτική που ακολουθούσε η Θάτσερ, ούτε ποια άλλη πολιτική θα έπρεπε να κάνει. Αυτά μπορούμε να τα κουβεντιάζουμε με τις ώρες.
Αφορά την αποφασιστικότητα ενός πολιτικού να εφαρμόσει την πολιτική που θεωρεί καλύτερη για τον τόπο του και την οποία έχει εκλεγεί να εφαρμόσει - ανεξαρτήτως αντιδράσεων.
Υπό αυτήν την έννοια, ακόμη και όσοι δεν συμμεριζόμαστε τις ιδέες της Μάργκαρετ Θάτσερ, αποκλείεται να προσπεράσουμε τον ίδιο πάντα σταθερό ή, για άλλους, ασυμβίβαστο τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τους απεργούς ανθρακωρύχους ή τον IRA ή τους Αργεντινούς στα Φόκλαντ ή το ίδιο της το κόμμα.
Κυρίως επειδή ζούμε σε μια χώρα που έχει πληρώσει ακριβά πολιτικούς που διαλαλούν (με τον έναν ή τον άλλον τρόπο) «λεφτά υπάρχουν!» [...]
Epikairo: H εμπάθεια του Γιάννη Πρετεντέρη δε φαίνεται να ´χει τελειωμό. Αξίζει δημοσιογραφικό βραβείο το ξέπλυμα παροχολογίας ολόκληρης της μεταπολιτευτικής περιόδου στο πρόσωπο του ΓΑΠ και η σύνδεσή του, σε αντιδιαστολή, με τη συνέπεια του Θατσερισμού. Ακόμη και σε ένα άρθρο πορτρέτο, ο Γιάννης Πρετεντέρης τοποθέτησε δίπλα του ένα μικρότερο πορτρέτο το οποίο φρόντισε να πασαλείψει με λάσπη.
Για την ιστορία, ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν αυτός ο οποίος υποσχέθηκε τα λιγότερα και άνοιξε -επί της ουσίας- μέτωπο με τον πελατειασμό που τόσο ταλαιπώρησε και ταλαιπωρεί την Ελλάδα. Ο ΓΑΠ ήταν ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που έθεσε κανόνες στα ζητήματα διαφάνειας, αξιοκρατίας και πάταξης της φοροδιαφυγής, ίσως και με υπερβολή ακόμη, σε μια Ελλάδα μαθημένη αλλιώς. Δυστυχώς, η προσπάθειά του αυτή αποτέλεσε παρένθεση για τον τόπο, καθώς η νέα κυβέρνηση του 4-2-1 επανέφερε στην Ελλάδα τα μετα-οθωμανικά κατάλοιπα του φεσιού, του ρουσφετιού και της αρπαχτής.
Ο Πρετεντέρης, με τη στάση του τα τελευταία χρόνια, συγκαταλέγεται ως ακόμη ένας εκ των έμμεσων υπερασπιστών των τοποθετήσεων σε διοικητικές θέσεις με την κομματική μέθοδο του 4-2-1, της κατάργησης του opengov, των ανοιχτών υπουργικών συμβουλίων, της απαξίωσης του Δι@ύγεια, των παράτυπων δανείων και τραπεζικών ρυθμίσεων σε κόμματα και κανάλια.
Αν κάποιος ψάχνει πραγματική αναντιστοιχία στις πολιτικές ιδέες και την εφαρμογή αυτών, το ''καταλληλότερο'' παράδειγμα είναι αυτό του Καραμανλή του νεώτερου, που, εκπροσωπώντας το νεοφιλελευθερισμό, σχεδόν διπλασίασε το Δημόσιο Τομέα της χώρας, κάνοντας, σε μία πενταετία, 865.000 προσλήψεις, πολλές εξ αυτών εκτός του ΑΣΕΠ.
Αλλά ξέχασα, ο Καραμανλής είναι εκτός στόχων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου