29 Μαΐου: Θλιβερή επέτειος; Για ποιους;

Σαν σήμερα συνέβη η άλωση της Κωνσταντινούπολης, πρωτεύουσας της παρηκμασμένης Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (που οι ιστορικοί ονόμασαν "Βυζαντινή"). 

Πολλοί θεωρούν την επέτειο "μαύρη", "θλιβερή", κ.ο.κ. για τον ελληνισμό. 

Πώς όμως μπορεί κανείς να θεωρεί κάτι τέτοιο, όταν την 29η Μαΐου 1453 δεν υπήρχε ελληνισμός!!
Πολύ πιο πριν ήδη, οι Έλληνες είχαν εξοντωθεί από τους χριστιανούς. 
Ο ελληνισμός δε χάθηκε σε μια μέρα, αλλά μετά από αιώνες διώξεων, σφαγών και καταπίεσης. 

Αν παρόλα αυτά θα έπρεπε να διαλέξουμε μια μέρα σαν αποφράδα, αυτή θα ήταν η 26/6/363, μέρα του θανάτου του αυτοκράτορα Ιουλιανού του φιλόσοφου (που οι χριστιανοί αποκαλούν παραβάτη και αποστάτη) , του ιστορικά τελευταίου ηγέτη με ελληνική παιδεία: 

Ο Ιουλιανός ήταν πολύ επηρεασμένος από την κλασική παιδεία, και τον ενοχλούσε η ραγδαία εξάπλωση του Χριστιανισμού, τον οποίο θεωρούσε ασύμβατο με την ελληνική φιλοσοφία και εν γένει τον ελληνικό πολιτισμό 

"Ημίν ανήκουσιν η ευγλωττία και αι τέχναι της Ελλάδος και η των Θεών αυτής λατρεία, υμέτερος δε κλήρος εστί η αμάθεια και η αγροικία και ουδέν πλέον. Αύτη εστίν η σοφία υμών". 

Από θρησκευτικής άποψης, επιθυμούσε την επιστροφή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην Εθνική θρησκεία (την οποία οι Χριστιανοί θεωρούσαν ειδωλολατρία, γι αυτό και προσέδωσαν στον Ιουλιανό επίθετα όπως «Παραβάτης», «Ειδωλιανός», «Αδωναίος», «Καυσίταυρος», «Αποστάτης» και «Πισαίος»). 

Σύμφωνα με τον Βικτόρ Κουζέν (Cousin), ολόκληρος ο κόσμος της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας τερματίσθηκε ουσιαστικά με τον θάνατο του Ιουλιανού.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82

Υ.Γ:
"Παιδείαν ὀρθὴν εἶναι νομίζομεν οὐ τὴν ἐν τοῖς ῥήμασιν καὶ τῇ γλώττῃ πολυτελῆ εὐρυθμίαν, ἀλλὰ διάθεσιν ὑγιῆ νοῦν ἐχούσης διανοίας, καὶ ἀληθεῖς δόξας ὑπέρ τε ἀγαθῶν καὶ κακῶν, καλῶν τε καὶ αἰσχρῶν· ὅστις οὖν ἕτερα μὲν φρονεῖ, διδάσκει δὲ ἕτερα τοὺς πλησιάζοντας, αὐτὸς ἀπολελεῖφθαι δοκεῖ τοσούτῳ παιδείας, ὅσῳ καὶ τοῦ χρηστὸς ἀνὴρ εἶναι." 

Σωστή παιδεία, νομίζω, δεν σημαίνει το να χειρίζεσαι τις λέξεις με ευρυθμία, αλλά το να σε διακρίνει η υγιής νοητική διάθεση να σκέφτεσαι λογικά, να 'χεις σωστές απόψεις για το καλό και το κακό, το ωραίο και το αισχρό. Αυτός, λοιπόν, που άλλα πιστεύει και άλλα διδάσκει σ' όσους μαθητεύουν πλάι του, νομίζω έχει απομακρυνθεί τόσο από την παιδεία όσο και από την τιμιότητα.

- Ιουλιανός