Το μήνυμα των ευρωεκλογών

Εδώ και καιρό οι δυο κυριότεροι μονομάχοι των ευρωεκλογών, επισημαίνουν τη σοβαρότητα της συγκεκριμένης εκλογικής αναμέτρησης και συμπυκνώνουν σε συνθήματα, τα μηνύματα που θεωρεί ο καθένας από την πλευρά του ότι οι ψηφοφόροι πρέπει να δώσουμε στην κάλπη. Οι μεν εξορμούν ενθουσιωδώς με αιχμή την "ανατροπή", οι δε αμύνονται σθεναρά με ασπίδα τη "σταθερότητα".
Και από τις δυο πλευρές προσπαθούν να προσεγγίσουν όσους δεν έχουμε πειστεί ούτε από τον έναν, ούτε από τον άλλο, θέτοντάς μας προ της κρισιμότητας της κατάστασης και ζητώντας να πάρουμε θέση, ώστε να μην πάει "καμιά ψήφος χαμένη".
Κάποιοι, πιο ακραίοι, φτάνουν στο σημείο να πουν ότι "αν δεν ψηφίσεις εμάς, ουσιαστικά στηρίζεις τους άλλους", υιοθετώντας το δόγμα Μπους: όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας, δεν υπάρχει μέση οδός!
Ε, λοιπόν, θα σας ξαφνιάσω κύριοι της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές τις Κυριακής, δεν είναι ούτε το μήνυμα της σταθερότητας που πρέπει να δώσουμε, ούτε το μήνυμα της αλλαγής της κυβέρνησης. Σε αυτές τις ευρωεκλογές, εκτός του ότι εκλέγουμε τους εκπροσώπους μας στο ευρωκοινοβούλιο για 5 χρόνια (κάτι που μάλλον ξεχάσαμε), μπορούμε όντως να δώσουμε ένα δυναμικό μήνυμα στα δυο κόμματα. Να μην ψηφίσουμε κανέναν από τους δυο για να δούνε στην κάλπη τα ποσοστά τους αθροιστικά κάτω από 50%!
Θα καταλάβουν έτσι ότι η πλειοψηφία σε αυτή τη χώρα δεν εμπιστευόμαστε ούτε τον έναν, ούτε τον άλλον! Κι αν αθροίζοντας στους δυο και την συγκυβερνούσα Ελιά, το ποσοστό παραμένει <50%, ακόμη καλύτερα. Πιο ξεκάθαρο το μήνυμα. "Φτάνει πια, σοβαρευτείτε"! Και ίσως έτσι δώσουμε και το μήνυμα σε άλλες δυνάμεις, να πάρουν πρωτοβουλίες.

Κάπου εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα. Κι αν όχι αυτούς τους δυο (τρεις), τότε τι;
Υπάρχουν εναλλακτικές τις οποίες μπορεί κανείς να στηρίξει χωρίς να θεωρήσει την ψήφο του χαμένη. Με τυχαία σειρά:

Το Ποτάμι
Ναι, το Ποτάμι! Τι κι αν είναι νεότατο και κατηγορείται ότι δεν έχει θέσεις; Από τις λίγες θέσεις του που έχω ακούσει μέχρι τώρα, δεν έχω καταφέρει να διαφωνήσω κάπου. Περισσότερη Ευρώπη -Ναι παρακαλώ! Χωρισμός Κράτους-Εκκλησίας - Να το δω και να μην το πιστέψω!.. Είδαμε κι αυτούς που έχουν θέσεις, πόσο εύκολα τις αλλάζουν (Ζάππεια 1-2-3) ή και πόσο τρομακτικοί μπορούν να γίνουν εκφράζοντας τις ("μακάρι να γινόμασταν Αργεντινή")! Μπόνους το γεμάτο φρεσκάδα αλλά ταυτόχρονα σοβαρό ψηφοδέλτιό του.
(Φήμες που θέλουν τις επιθέσεις που δέχτηκε το Ποτάμι από σύσσωμο τον ΣΥΡΙΖΑ, από το ίδιο κιόλας απόγευμα της ανακοίνωσης της ίδρυσής του, να έχουν συμβάλλει στη θετική εικόνα που έχω προσωπικά γι' αυτό, ελέγχονται...)

Δημοκρατική Αριστερά
Κεντροαριστερό κόμμα. Έβαλε πλάτη στηρίζοντας τη συγκυβέρνηση, αλλά έφυγε οριακά πριν αλλοιωθεί ο ίδιος του ο χαρακτήρας (αν και πολλοί δημαρίτες ίσως διαφωνούν σε αυτό). Κάνει άνοιγμα βάζοντας στο ψηφοδέλτιό του πρόσωπα εκτός του στενού του χώρου, όπως η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μ. Κοππά. Εκλογικά η συμμετοχή του στην συγκυβέρνηση το έφθειρε και ίσως να μην μπορέσει να ξανασηκώσει κεφάλι, αλλά προσωπικά το βλέπω σε αυτές τις εκλογές ως αντίβαρο στην Ελιά του Βενιζέλου, την οποία θα ήθελα να δω...πολύ χαμηλά.

Γέφυρες
Η σύμπραξη της Δράσης και της Δημιουργίας Ξανά. Έβαλαν μυαλό και το λάθος τους να μην κατέβουν ενωμένοι στις εκλογές του Μαΐου 2012, που θα είχε οδηγήσει στην είσοδό τους στη Βουλή και πιθανότητα τη συμμετοχή τους σε συγκυβέρνηση και την αποφυγή των εκλογών του Ιουνίου, δεν το επαναλαμβάνουν έκτοτε. Φιλελεύθερα κόμματα του Κέντρου και της Κεντροδεξιας. Ειδικά η Δράση έχει στελέχη, όπως η αντιπρόεδρός της - και υποψήφια ευρωβουλευτής - Α. Λυμπεράκη, των οποίων το πολιτικό πρόσημο είναι σαφώς προοδευτικό. Ο χώρος τους υποεκπροσωπείται και θα μου άρεσε να τους βλέπω με πιο ανεβασμένα ποσοστά μόνιμα.

Κοινωνία Αξιών
Ο καθηγητής Δ. Μπουραντάς, συγγραφέας ενός από τα πιο "δυνατά" βιβλία που έχω διαβάσει, δημιούργησε πριν λίγα χρόνια ένα κεντρώο κόμμα, με προοδευτικό και φιλοευρωπαϊκό στίγμα, το οποίο νομίζω ότι σε αυτές τις ευρωεκλογές, το ακούω λιγάκι παραπάνω από ότι πιο πριν. Ομολογώ ότι εκτός του ίδιου, που είναι και υποψήφιος ευρωβουλευτής, δεν γνωρίζω κάποιον από τους υπόλοιπους υποψηφίους, αλλά σέβομαι την σοβαρή παρουσία του κόμματος όλο αυτό τον καιρό, που προσπαθεί να στηρίξει την ύπαρξή του σε θέσεις και προτάσεις κι όχι σε κραυγές και κάνοντας θόρυβο για να ακουστεί.

Οικολόγοι Πράσινοι & Κόμμα Πειρατών
Δυο κόμματα που συνεργάζονται για πρώτη φορά, ελπίζοντας προφανώς να αυξήσουν τις πιθανότητες εκλογής ευρωβουλευτή (και καλά κάνουν). Για όσους όλες οι παραπάνω προτάσεις ήταν αρκετά συντηρητικές για τα γούστα τους, εδώ θεωρώ ότι μπορούν να βρουν μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση (και να απομακρύνουν από το μυαλό τους τη σκέψη να το ρίξουν στον Αλέξη)! Να θυμίσω ότι οι Οικολόγοι τα είχαν πάει αρκετά καλά στις προηγούμενες ευρωεκλογές, καταφέρνοντας να εκλέξουν κι έναν ευρωβουλευτή. Από τότε βέβαια πέρασε καιρός και - κατάφεραν και - διασπάστηκαν, με ένα κομμάτι τους, (υπό τον κ. Χρυσόγελο νομίζω) να δημιουργεί το κόμμα:

Πράσινοι - Αλληλεγγύη, Δημιουργία, Οικολογία,
το οποίο επίσης κατεβαίνει στις ευρωεκλογές.

Τέλος, θα κάνω την έκπληξη και θα προτείνω, προκειμένου να αποδυναμωθούν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, ακόμη κι ένα κόμμα με το οποίο διαφωνώ (σχεδόν?) σε όλα: Το ΚΚΕ!

Γιατί μπορεί να διαφωνώ μαζί του δομικά, αλλά όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, που πολλά κόμματα έκαναν ότι μπορούσαν για να κερδίσουν ψηφαλάκια, πουλώντας λαϊκισμό με το τσουβάλι, το ΚΚΕ παρέμεινε σταθερό στις θέσεις του. Ερμήνευσε την κρίση μέσα από το δικό του πρίσμα και δεν άφησε τα σημεία των καιρών να το παρασύρουν. Κι έχασε. Μείωσε τα ποσοστά του!
Γι' αυτό έχει κερδίσει το σεβασμό μου.
Επίσης κάτι που ίσως πολλοί δεν θυμούνται: Επί "αγανακτισμένων", τον Οκτώβριο του 2011, όταν οι δεξιοί κι αριστεροί ψεκασμένοι προσπάθησαν να καταλάβουν με έφοδο τη Βουλή, φτάνοντας τη χώρα ένα βήμα πριν την κατάλυση του πολιτεύματος, αυτοί που προστάτεψαν τη δημοκρατία σχηματίζοντας ανθρώπινη αλυσίδα μπροστά από τη Βουλή ήταν το ΠΑΜΕ και οι Κνίτες! Το έκαναν για δικούς τους λόγους, αλλά από εκείνη τη μέρα νιώθω υπόχρεος απέναντί τους και θα τους αντιμετωπίζω στο εξής με σεβασμό.

Καλή ψήφο!