Γιατί ο Παπανδρέου οφείλει να διασπάσει και να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ...

του Νίκου Φελέκη

Εν όψει νέου κόμματος - Κινήματος από τον Γ. Παπανδρέου, εκτός από τον Β. Βενιζέλο και οι Α. Λοβέρδος, Λ. Γρηγοράκος, Γ. Μανιάτης, Φ. Γεννηματά, Ε. Χριστοφιλοπούλου, Χρ. Πρωτόπαππας, Κ. Σκανδαλίδης, Π. Κουκουλόπουλος κ.λ.π., εξανίστανται. Η "γραμμή τους": Δεν δικαιούται να το κάνει, θα είναι διασπαστής, θέλουμε ενότητα.

Ποιά ενότητα εννοούν; Προφανώς την ενότητα των αξιωματούχων, των δελφίνων, των κρατιστών και εξουσιαστών, δηλαδή μιά ενότητα χωρίς πολιτικούς και ιδεολογικούς δεσμούς, μιά ενότητα επίπλαστη στο όνομα της "υπευθυνότητας" και της (δικής τους) εξουσίας.

Μιλούν για ενότητα την ίδια ώρα που "σκοτώνονται" μεταξύ τους για τη διαδοχή του Βενιζέλου, για το που θα είναι υποψήφιοι και ποιός θα βγεί βουλευτής κάνοντας "deals" με τον αρχηγό με αντάλλαγμα την στήριξή τους, υπονομεύοντας, στις κατ' ιδίαν συνομιλίες τους, ο ένας τον άλλον.

Κατάντια. Αυτών που γι' αλλού κι αλλοιώς ξεκίνησαν και που εδώ και χρόνια έγιναν εραστές αξιωμάτων με βασικό μέλημα την εσαεί εξασφάλιση των κυρίαρχων προσωπικών, κομματικών και κρατικών θέσεων και ρόλων. Αυτών που θεωρούν τους πολίτες κουτόφραγκους και χαχόλους. Αυτών που, για την επιβίωσή τους, στηρίζονται στη δύναμη των κυρίαρχων ΜΜΕ κι ολημερίς ασχολούνται με την θετική προβολή τους από αυτά. Αυτών που μιλούν στο όνομα του κόσμου της εργασίας, αλλά οι ίδιοι (τουλάχιστον η συντριπτική πλειοψηφία -υπάρχουν και εξαιρέσεις) ή ποτέ τους δεν εργάσθηκαν ή έχουν ξεχάσει τι σημαίνει "βγάζω λεφτά και διακρίνομαι κοινωνικά μέσα από την, όποια, δουλειά μου".

Και στην αντιπέρα όχθη, την "παπανδρεϊκη", υπάρχουν πολλοί τέτοιοι. Γι' αυτό και ο Γ. Παπανδρέου υποχρεούται -ως ύστατη οφειλή του προς την κοινωνία των πολιτών και το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ, αλλά και ως έμπρακτη αυτοκριτική του (επειδή δεν ανταποκρίθηκε αποτελεσματικά στην απαίτηση "Γιώργο, άλλαξε τα όλα")- να διασπάσει και να εξαφανίσει πολιτικά το μόρφωμα που ακόμη αποκαλείται "ΠΑΣΟΚ".

Το δήθεν "ΠΑΣΟΚ" έπρεπε εδώ και χρόνια να έχει διαλυθεί συνολικά. Από τότε που μετατράπηκε ολοκληρωτικά σε συνασπισμό προσωπικών φιλοδοξιών και συμφερόντων των κάθε λογής και διαφόρων επιπέδων αξιωματούχων της εξουσίας με επιφατική και μόνο εξυπηρέτηση των ώριμων αναγκών και νόμιμων συμφερόντων του λαού. Από τότε που σταμάτησε να επιβάλλει αλλαγές και μεταρρυθμίσεις με προοδευτικό πρόσημο και χαρακτήρα. Από τότε που η ευθυγράμμισή του με τα κατεστημένα συμφέροντα έγινε αρχή και κανόνας για την αυτοεπιβίωσή του μέσω του ανταλλάγματος της στήριξής του από τα διάφορα συστήματα διαπλοκής.

Γι' αυτό ο Γ. Παπανδρέου, ανεξαρτήτως ποσοστού με το οποίο θα εισέλθει στη Βουλή, θα δικαιωθεί μόνον εάν, στον πολιτικό χρόνο μεταξύ των (επερχόμενων) επόμενων και των μεθεπόμενων εκλογών, αφιερωθεί στο καθήκον για σταθερότητα της χώρας και στην κυρίαρχη φροντίδα να μην πάνε χαμένες οι θυσίες των πολιτών και η οικονομική και κοινωνική καταστροφή τόσων ανθρώπων.

Όμως, ιστορικά και προσωπικά έχει και μιά ακόμη υποχρέωση ζωής και ονόματος. Να αποκαταστήσει την χαμένη τιμή του κοινωνικού ΠΑΣΟΚ και να βάλει τις βάσεις για ένα νέο Κίνημα - έκφραση του σύγχρονου κοινωνικού ριζοσπαστισμού. Ένα Κίνημα που, πρωτίστως και γνήσια, θα εκφράσει τον κόσμο της εργασίας και της ανεργίας, τον κόσμο της υγιούς επιχειρηματικότητας, τους νέους ανθρώπους, αλλά και τους οικονομικά και κοινωνικά κατεστραμμένους 50ρηδες και 60ρηδες, τους απόμαχους της εργασίας που ντρέπονται γιατί δεν έχουν πιά τη δυνατότητα να δίνουν κάθε μήνα, και ιδίως στις γιορτές, δώρα και χαρτζιλίκι στα παιδιά και τα εγγόνια τους.

Γι' αυτούς τους λόγους πρέπει, και οφείλει, να διασπάσει και να διαλύσει το σημερινό μόρφωμα που τυπικά συνεχίζει να λέγεται ΠΑΣΟΚ, δικαιώνοντας το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ της ιδρυτικής του διακήρυξης, το ΠΑΣΟΚ των αγώνων και της Αλλαγής.

Αλλά και ευρύτερα: Υποχρεούται και μπορεί να κάνει "μπάχαλο", όχι τη χώρα αλλά το σάπιο και αναξιόπιστο σύστημα εξουσίας, το οποίο κυρίαρχα ευθύνεται για τα αίτια της κρίσης και την ηθική και κοινωνική κατάπτωση της δημόσιας ζωής. Υποχρεούται να το κάνει γιατί αν και διετέλεσε επίλεκτο θεσμικό στέλεχος του καταρρέοντος συστήματος, εν τούτοις διαθέτει αναμφισβήτητη ηθική υπεροχή και αποδεδειγμένα μεταρρυθμιστικές εδραίες πεποιθήσεις.

Υποχρεούται να αναδείξει την υπαιτιότητα της δεξιάς κυβέρνησης Καραμανλή στην χρεωκοπία της χώρας και τις τραγικές ευθύνες της συγκυβέρνησης, μετά τις ευρωεκλογές, που οδήγησαν στην ουσιαστική κατάρρευσή της, κινδυνεύοντας -κι αυτό είναι το σημαντικό- να συμπαρασύρει, από δόλο ή βαρειά αμέλεια, στην κατρακύλα της και τη χώρα.

Ο Γ. Παπανδρέου είναι υπόχρεος έναντι των πολιτών και της δημοκρατίας να πράξει - δράσει για τα παραπάνω. Όμως δεν υποχρεούται μόνον, είναι πλέον φανερό ότι μπορεί κιόλας. Μιά πρώτη δήλωση έκανε, ζητώντας έκτακτο συνέδριο ΠΑΣΟΚ και εκλογή ηγεσίας από τη βάση, και έγινε χαμός κι ακόμη μεγαλύτερος χαμός εν συνεχεία και μέχρι σήμερα.

Ας αποδείξει ότι μπορεί ο φόρτος του ονόματος Παπανδρέου να μην είναι πλέον μόνον συναισθηματικός, αλλά και καθοριστικός για ν' αλλάξουν επιτέλους όλα και ν' ανοίξει δρόμους που θα οδηγήσουν στο "μετά", σε μιά Νέα Ελλάδα, στην οποίαν τις πολιτικές ηγεσίες του ορατού αύριο, σήμερα ουδείς γνωρίζει. Ο εξαγνισμός του πολιτικού κόσμου πρέπει να περάσει μέσα από την συνολική εξαφάνιση των πολλών "αδίκων" και, δυστυχώς, των ολίγων "δικαίων" πολιτικών προσώπων του σήμερα.

Αν ο Γ. Παπανδρέου δικαιωθεί ιστορικά αυτό θα γίνει μόνον εφόσον συμβάλλει αφενός στην "καταστροφή" του κατεστημένου και αφετέρου στην ανάδειξη ενός κοινωνικά δρώντος, με κολλημένα ένσημα, νέου πολιτικού προσωπικού αποφασισμένου και χωρίς ουδεμία εξάρτηση να (ξανα)σηκώσει την Ελλάδα λίγο ψηλότερα...

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Το ως άνω κείμενο μου το είχε στείλει προ ημερών ένας φίλος από τα παλιά, ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, που εδώ και χρόνια έχει, οικειοθελώς, αποστασιοποιηθεί από τα κομματικά δρώμενα. Δεν το έγραψε, όπως μου είπε, για να το δημοσιεύσω, αλλά για να μου πει τι πιστεύει αυτός ότι πρέπει να κάνει ο Γ. Παπανδρέου σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ και το νέο κόμμα που διάβαζε ότι ετοιμάζεται. Ελπίζω να με συγχωρέσει που το δημοσιεύω χωρίς την άδεια του. Και τον ευχαριστώ που με έβγαλε από τον κόπο να ξενυχτήσω για να γράψω δικό μου άρθρο...



http://www.matrix24.gr/2014/12/giati-o-papandreou-ofili-na-diaspasi-ke-na-dialisi-pasok/

Κόμμα του ενός

του Νίκου Δήμου

Μέχρι τώρα πίστευα πως οι Έλληνες διαιρούνται σε δύο κατηγορίες: α) αυτούς που μισούν το Μνημόνιο και θέλουν να το σκίσουν (μεταξύ αυτών, παλαιά – και πρόσφατα πάλι – ο Αντώνης Σαμαράς) και β) αυτούς που επίσης μισούν το μνημόνιο αλλά το ανέχονται ως αναγκαίο κακό, για να δανειζόμαστε χρήματα με φτηνό επιτόκιο.

Ε, λοιπόν, προχθές ανακάλυψα κάποιον που αγαπάει το Μνημόνιο! Όχι δεν είναι ανεγκέφαλος, ηλίθιος, με νοητική υστέρηση, αλλά ένας άνθρωπος που τον ξέρω χρόνια, καλλιεργημένος, ευφυής και συνήθως σωστός στις απόψεις του. Δεν είχαμε ποτέ συζητήσει για το Μνημόνιο και όταν ήρθε η κουβέντα με κατέπληξε λέγοντας: «Το Μνημόνιο είναι το καλύτερο πράγμα που μας συνέβη εδώ και δεκαετίες. Μακάρι να μείνει για πάντα».

-Μίλα καλά!

-Είναι η γνώμη μου από τότε που διάβασα το πρώτο. Και πρέπει να σου πω ότι είμαι από τους ελάχιστους Έλληνες, που τα έχουν διαβάσει όλα!

-Έχω μείνει άναυδος!

-Το φαντάζομαι. Αλλά για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα: Πες μου τι νομίζεις πως είναι τα μνημόνια;

-Είναι οι όροι που μας θέτουν οι δανειστές για να μας δανείσουν.

-Σωστά. Και οι όροι αυτοί ποιους αφορούν, αυτούς ή εμάς;

-Προφανώς εμάς.

-Και τι μας ζητάνε να κάνουμε;

-Περικοπές, φόρους, χαράτσια, απολύσεις, αιματηρές οικονομίες και άλλα φρικτά. Και εσύ συμφωνείς!

-Κάνεις λάθος. Τα μνημόνια μας ζητάνε να εκσυγχρονίσουμε και να εξορθολογήσουμε την οικονομία μας, να ισοσκελίσουμε προϋπολογισμούς και ισοζύγια πληρωμών – και γενικά να εξυγιάνουμε όλο το κοινωνικό-οικονομικό μας σύστημα, για να πάψουμε να ζούμε με δανεικά. Ούτε περικοπές ζητάνε, ούτε φόρους. Αυτά τα κάνουν οι έλληνες πολιτικοί. Επειδή δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν βασικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, τραβάνε μία οριζόντια περικοπή και μετά τα ρίχνουν στην τρόικα και το μνημόνιο.

-Και γιατί δεν το θέλουν;

-Διότι τρέμουν το πολιτικό κόστος. Διότι το πρώτο μέλημα κάθε Έλληνα πολιτικού δεν είναι να βοηθήσει τη χώρα, αλλά να επανεκλεγεί ο ίδιος και η παράταξή του.

-Δηλαδή δεν φταίνε τα μνημόνια;

-Σου συνιστώ να τα διαβάσεις. Περιέχουν χρησιμότατες υποδείξεις για την αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, την κατάργηση των υπέρ τρίτων φόρων, την εξυγίανση του ετοιμόρροπου ασφαλιστικού συστήματος – όλα αυτά απαραίτητα για την επιβίωση την δική μας, πράγματα που θα οφείλαμε να έχουμε κάνει μόνοι μας εδώ και δεκαετίες! Αν δεν υπήρχε μνημόνιο, θα έπρεπε να το είχαμε εφεύρει.

-Με έχεις μπερδέψει.

-Ξέρεις τι μου θυμίζουν οι Έλληνες; Τα παιδιά, που τα βάζουν με το δάσκαλο, ο οποίος προσπαθεί να τα μάθει γράμματα. Σύμφωνοι, ο δάσκαλος μπορεί να είναι υπερβολικά αυστηρός, άγαρμπος, αψυχολόγητος – αλλά δουλεύει για καλό σκοπό.

-Ναι, αλλά ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα – ούτε οι καλές προθέσεις ισοφαρίζουν την δυστυχία ενός λαού!

-Μα γι’ αυτή δεν φταίνε τα μνημόνια, αλλά οι πανάθλιοι πολιτικοί μας. Κανείς τους δεν είχε το θάρρος να πει αυτό που είπε ο στους Ιταλούς ο Ρέντσι: ότι δεν μας φταίει η Μέρκελ, για τα χάλια της οικονομίας μας. Οι δικοί μας κοροϊδεύουν και εμάς και την Τρόικα. Απόδειξη; Από όλα όσα συμφωνήθηκαν με τα μνημόνια (ακόμα και με το πρώτο) δεν έχει γίνει σχεδόν τίποτα! Ψηφίζονται νόμοι για τα μάτια και ακυρώνονται μετά με τροπολογίες και διατάξεις. Ή παραμένουν ανενεργοί. Και τώρα πια δεν μας εμπιστεύεται κανείς.

-Αυτό είναι φανερό.

-Μα το Θεό, αν είχα χρήματα και δυνάμεις, θα ίδρυα ένα «Μνημονιακό Κόμμα» με αποκλειστικό πρόγραμμα την εφαρμογή των Μνημονίων. Αλλά πόσες ψήφους θα έπαιρνα;

-Φοβάμαι, μονάχα την δική σου…




http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=38364

Δεν ξέρουν τίποτα από Παπανδρέου

του Σωκράτη Ξυνίδη

Μετά την προ ολίγων ημερών ανακοίνωση του Παπανδρέου, διάφοροι «μεταφραστές» της δήλωσης, προσπάθησαν ύπουλα και συγκαλυμμένα να υπονοήσουν ότι ο Παπανδρέου προτείνει ένα ανακάτωμα του συστήματος, προκειμένου όλοι να βολευτούν. Να τρέξουν γύρω γύρω από το πολιτικό σύστημα και μόλις ακούσουν το σήμα να καθίσουν σε όποια καρέκλα βρουν κοντά τους. «Πάλι εμείς θα είμαστε στα πράγματα» σκέφτονται. Και φυσικά κατέληξαν ότι κάτι τέτοιο το προτείνουν πολλοί και άρα υπάρχει κοινός τόπος.
Όσο δεν αντιλαμβάνονται τίποτα από την πολιτική φιλοσοφία του Παπανδρέου, τόσο θα δυσκολεύονται και να τον ερμηνεύσουν και να τον αντιμετωπίσουν.

Ποτέ δεν κατανόησαν πώς ένας πολιτικός :
1) θέτει από μόνος του υπό αίρεση την καρέκλα του πρωθυπουργού στην οποία κάθεται προκειμένου να επιτύχει την εθνική συναίνεση κι ας διαδοθεί ότι «παραιτήθηκε» ενώπιον του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
2) βάζει στο τραπέζι του Προέδρου της Δημοκρατίας όλους τους πολιτικούς αρχηγούς για το καλό της χώρας την ώρα που προσπαθούν να τον ξαναπούν ανίκανο «Γιωργάκη»
3) αποφεύγει με κάθε τρόπο να υιοθετήσει τις κατευθύνσεις των ξένων για το πρόσωπο που έπρεπε να γίνει πρωθυπουργός τον Νοέμβριο του 2011 (βλ. δημοσίευμα των FT-συσχετίστε και σήμερα τις «σκέψεις»Γιουνκέρ) προκειμένου να εξασφαλίσει τα συμφέροντα του Δημοσίου στην ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, αντιμετωπίζοντας την λοιδορία ότι επιδιώκει «να βάλει τον κολλητό του Πετσάλνικο για να συνεχίσει να κάνει κουμάντο»
4) Την ώρα που καταφέρνει την μεγαλύτερη κατάκτηση της χώρας κατά τη διάρκεια της κρίσης, δηλαδή τη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής του Οκτωβρίου του 2011 που έβαζε πάτο στο βαρέλι της κρίσης στη χώρα, δίνει τον λόγο στον ελληνικό λαό για να αποφασίσει για την πορεία, αντί να δαφνοστεφανώνεται(όπως φρούδα υπολόγιζαν Σαμαράς και Βενιζέλος ότι θα συμβεί τον τρέχοντα Δεκέμβριο για να γαντζωθούν στην εξουσία).

Όταν δεν μπορούν να καταλάβουν όλα τα παραπάνω, γιατί δεν είναι στην πολιτική τους κουλτούρα (αν μη τι άλλο), τότε δεν μπορούν ούτε να ερμηνεύσουν σωστά ούτε να αντιμετωπίσουν τον Παπανδρέου.

Δεν καταλαβαίνουν ότι ο Παπανδρέου δεν επανέρχεται ως πολιτικό τους φόβητρο, ως δυνάμει διεκδικητής της καρέκλας τους, πολύ περισσότερο ως τιμωρός. Δεν επανέρχεται καν, με την έννοια που το εννοούν. ΜΟΝΟ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ. Και όσο δικαιώνεται στη συνείδηση περισσοτέρων πολιτών κάθε μέρα που περνάει,έχει και λόγο και ακροατήριο και πάνω από όλα συναίσθηση ευθύνης. Όχι για να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Έγινε πριν δέκα χρόνια. Όχι για να γίνει πρωθυπουργός.Έγινε πριν πέντε χρόνια. Δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι ένας Παπανδρέου δεν μπορεί να βολεύεται στον κομφορμισμό της διανόησης ακόμη και σε παγκόσμιο επίπεδο αναγνώρισης, στον ακαδημαϊσμό, στον κοσμοπολιτισμό. Αν βολευόντουσαν σε τέτοιες καταστάσεις, ο Ανδρέας δεν θα δημιουργούσε το ΠΑΚ και δεν θα γύριζε στην Ελλάδα να ηγηθεί ενός Κινήματος του 14% που είχε το ΠΑΣΟΚ το 1974. Ο Γιώργος Παπανδρέου εφ’ όρου ζωής είναι ταγμένος στο συμφέρον της χώρας. Ακόμη και όταν ο ίδιος – ως άνθρωπος φυσιολογικά - δυσθυμεί.


http://xinidis.blogspot.gr/2014/12/blog-post_13.html?spref=tw&m=1

Ο Γ. Παπακωνσταντίνου είναι αθώος

Το Δικαστικό Συμβούλιο σήμερα αποφάσισε την παραπομπή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στο Ειδικό Δικαστήριο, κατά πλειοψηφία...

Σύμφωνα με το βούλεμα (εδώ) , ο πρώην υπουργός παραπέμπεται για δύο αδικήματα, αυτό της νόθευσης και αυτό της απόπειρας απιστίας, ενώ απαλλάσσεται ομόφωνα από το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος με το οποίο βαρυνόταν σύμφωνα με το κατηγορητήριο που του είχε απαγγείλει η Βουλή. Επισημαίνεται δε η λέξη *απόπειρα*, που προστέθηκε στην κατηγορία της απιστίας. Πρακτικά, από τις τρεις κατηγορίες που του είχε απαγγείλει η Βουλή, το Δικαστικό Συμβούλιο τον παραπέμπει για μιάμισυ.

Το πιο ενδιαφέρον και σημαντικό είναι ότι ο Εισηγητής, που είναι κι ο μόνος που έχει διαβάσει την πλήρη δικογραφία, ζητεί την πλήρη απαλλαγή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, από όλες τις κατηγορίες, κάτι που είναι ασυνήθιστο για τα δικαστικά δεδομένα.

( εισηγητής: Επομένως, οι υπάρχουσες ενδείξεις θα έπρεπε να μη χαρακτηρισθούν αποχρώσες και, κατόπιν αυτού, θα έπρεπε, κατά την ελάσσονα γνώμη του Συμβουλίου, να μη γίνει κατηγορία σε βάρος του κατηγορουμένου Γ. Παπακωνσταντίνου για τις πράξεις της νόθευσης εγγράφου από υπάλληλο και της απιστίας στην υπηρεσία, η οποία, εν προκειμένω, έχει ως προϋπόθεση την ίδια νόθευση )

Σημαντική εξέλιξη είναι επίσης το γεγονός ότι οι συγγενείς του απαλλάσσονται από την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας σε δυο αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα, αυτά της πλαστογραφίας και της απιστίας. Με δύο λόγια, το κίνητρο δεν υπάρχει πια, απαλείφεται και άρα δεν υπήρχε λόγος να προβεί σε οποιαδήποτε αλλοίωση της λίστας!!

Ενδιαφέρον έχει ακόμα ότι όλα τα μέλη του Δικαστικού Συμβουλίου αποδέχονται ότι είναι ο μονος που έκανε κάτι για την αξιοποίηση της λίστας, γι αυτό άλλωστε δεν τον παραπέμπουν για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος.

Το Δεκέμβρη του 2012 η κοινή γνώμη είχε πειστεί απόλυτα για την ενοχή του κ. Παπακωνσταντίνου και όλοι θέλανε το κεφάλι του επί πίνακι, μετά από μια μαζική διοχέτευση πληροφοριών στον τύπου. Όμως, κατά τη διάρκεια τις προανακριτικής επιτροπής στη Βουλή τα στοιχεία που έβγαιναν έδειχναν μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα από αυτή που αρχικά επιδιώχθηκε να παρουσιαστεί για τις ενέργειές του.

Μετά τις ψηφοφορίες στη Βουλή όπου όλοι ανέμεναν την ομόφωνη παραπομπή του, και κατόπιν των συγκλονιστικών ομιλιών του στη Βουλή που έβαζαν βόμβα στο κατηγορητήριο που του είχαν απαγγείλει, οι αμφιβολίες έχουν για τα καλά διαρρήξει τις όποιες υπόνοιες ότι ο πρώην υπουργός διέγραψε τα ονόματα των συγγνενών του από τη λίστα.

Να θυμίσουμε ότι ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου θα δικαστεί σε Ειδικό Δικαστήριο, το πρώτο μετά το 1989 και την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου, για νόθευση εγγράφου, όταν δεν υπάρχει το νοθευμένο έγγραφο, καθώς σύμφωνα με την εγκληματολογική έρευνα το usb από το οποίο «λείπουν» τα ονόματα των συγγενών του δεν είναι αυτό το οποίο παρέδωσε - που καταστράφηκε στη συνέχεια από τον κ. Διώτη - αλλά άλλο που κατασκευάστηκε στη συνέχεια.

Κι ενώ δεν υπάρχει καν η νομική βάση για την κατηγορία νόθευσης εγγράφου, θα δικαστεί για απόπειρα απιστίας όταν ούτε δόλος προκύπτει, ούτε ζημία του δημοσίου έχει πιστοποιηθεί από τις ενέργειές του από τη στιγμή που δεν υπάρχει καν φορολογικός καταλογισμός των συγγενών, και ούτε καν η νομική βάση για το έγκλημα της απιστίας στην υπηρεσία.

Επίσης, να θυμίσουμε ότι ο πρώην υπουργός είναι ο άνθρωπος που ζήτησε και έλαβε τα στοιχεία από τη Γαλλία, και με βάση μαρτυρίες τα έδωσε για έλεγχο. Μέχρι και σήμερα, πάνω από τρισήμιση χρόνια αφότου παρέδωσε όλα τα στοιχεία για έλεγχο, τα αποτελέσματα είναι πενιχρά – και κάποιοι επιλέγουν να ξεχνούν ότι τα όποια σημερινά αποτελέσματα υπάρχουν μόνο και μόνο επειδή ως Υπουργός Οικονομικών ζήτησε και έφερε τα στοιχεία αυτά στην Ελλάδα.

Είναι κοινό μυστικό στους δικαστικούς κύκλους ότι η υπόθεση Παπακωνσταντίνου είναι μία στημένη ιστορία. Ψιθυρίζεται παντού, συζητιέται σε πηγαδάκια, έχουν γνώση οι φύλακες. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είναι αθώος.


http://www.epikairo.gr/index.php/en/politiki/item/9180-o-g-papakonstantinou-einai-athoos