Του μνημονίου της αριστεράς (δημοτικό)

Σαράντα πέντε υπουργοί κι εξήντα βουλευτάδες
μνημόνιο εθεμέλιωναν, μα το ‘παν συμφωνία.
Ολημερίς το γράφανε, το βράδυ εσβηνόταν.
Μοιριολογούν οι υπουργοί και κλαιν οι βουλευτάδες:
"Αλοίμονο στις ψήφους μας, κρίμα στις δούλεψές μας,
ολημερίς να γράφουμε το βράδυ αυτό να σβιέται."
Πουλάκι εδιάβη κι έκατσε έξω απ’την Κουμουνδούρου,
δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σαν χηλιδόνι,
παρά εκελάηδε κι έλεγε ανθρωπινή λαλίτσα:
"Αν δε στοιχειώσετε άνθρωπο, μνημόνιο δε στεριώνει,
και μη στοιχειώσετε ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη,
παρά του μόσκοβου το γιο, τον Πάνο Λαφαζάνη."

Τ' άκουσε τότε ο πρόεδρος και του θανάτου πέφτει.
Πιάνει, μηνάει του Παναή με το πουλί τ' αηδόνι:
Αργά ντυθεί, αργά αλλαχτεί, αργά να υπογράψει,
αργά να πάει και να διαβεί στο Μέγαρο Μαξίμου.
Και το πουλι παράκουσε κι αλλιώς επήγε κι είπε:
"Γοργά ντύσου, γοργά άλλαξε, γοργά να υπογράψεις,
γοργά να πας και να διαβείς στο Μέγαρο Μαξίμου."

Να τονε κι εξαναφανεν από την άσπρην στράτα.
Τον είδε τότε ο πρόεδρος, ραγίζεται η καρδιά του.
Από μακριά τους χαιρετά κι από κοντά τους λέει:
"Γειά σας, χαρά σας, υπουργοί και σεις οι βουλευτάδες,
μα τι έχει ο Αλέξης μας και είναι βαργιομισμένος;
"Τη συμφωνία έκλεισε, μα δεν την υπογράφει,
αμα σιμά στη τζίφρα του, δεν έχει τη δική σου"
"Πρόεδρε, μην πικραίνεσαι κι εγώ θα υπογράψω,
φέρε χαρτί φέρε στυλό, φέρε και τα γυαλιά μου,
φέρε μου κι ένα κάθισμα να κάτσω ν’ ακουμπήσω."

Ένας του φέρνει το χαρτί κι ο άλλος τα γυαλιά του,
την πένα του ο πρόεδρος του δίνει κι υπογράφει.
Και τότε μαύρο μοιρολόι πιάνει ο Παναγιώτης:
"Αλίμονο στο κόμμα μας, κρίμα στον πρόεδρό μας!
Τρεις συνιστώσες ήμαστε, κι οι τρεις κακογραμμένες,
η μια έσκιζε τα μνημόνια, η άλλη αγανακτούσε
κι εγώ η πλιό αριστερή είπα να κυβερνήσω.
Ως τρέμει το καρυόφυλλο, να τρέμει το μνημόνιο,
κι ως πέφτουν τα δεντρόφυλλα, να πέφτ’ η οικονομία."

"Πάνο, το λόγον άλλαξε κι άλλη κατάρα δώσε,
πο 'χει και πάλι εκλογές μη λάχει και κερδίσεις."
Κι αυτός το λόγον άλλαζε κι άλλη κατάρα δίνει:
"Αν τρέμουν τ' άγρια βουνά, να τρέμει το μνημόνιο,
κι αν πέφτουν τ' άγρια πουλιά, να πέφτ’ η οικονομία,
τί έχει και πάλι εκλογές, μη λάχει και κερδίσω.