Κι επειδή τον Γιώργο Παπανδρέου τον θεωρώ σαν πολιτικό και σαν άνθρωπο ρεαλιστή, λογικό, με κρύο αίμα και ικανό να ελέγχει τα πάθη του σε αξιοζήλευτο βαθμό, κι επειδή επίσης είμαι σίγουρος ότι πιστεύει στη σύνθεση διαφορετικών απόψεων κι όχι στη μονολιθικότητα, πιστεύω ότι έχει την πεποίθηση ότι η παράταξη που θα προκύψει από τον προ ημερών αρραβώνα, θα πετύχει να διαδραματίσει θετικό ρόλο.
Ήδη από το 2004 όταν έβαλε στο ψηφοδέλτιο επικρατείας τους Ανδριανόπουλο και Μάνο από τη μία και τους Δαμανάκη και Ανδρουλάκη από την άλλη, είχε δείξει αυτό που περιγράφω παραπάνω: Σύνθεση, συζήτηση, δημιουργία για το κοινό καλό το οποίο μπαίνει πάνω από όλους και όλα.
Αυτή του η θεώρηση είναι που τον έκανε να παραμείνει στο ΠΑΣΟΚ σαν απλός βουλευτής το 2011, κάτω από την ίδια πολιτική στέγη με τους προδότες που τον ανέτρεψαν και που πάλι σήμερα βρίσκει μπροστά του.
Η προσωπική μου εκτίμηση διαφέρει. Όπως διέφερε και το 2011, όταν μετά την προδοσία των Καννών και την κατάληψη του ΠΑΣΟΚ με ρεσάλτο από τους κουρσάρους του Βενιζελισμού, έθεσα τον εαυτό μου εκτός κόμματος κι έμεινα κομματικά "άστεγος" ως την 3η Ιανουαρίου 2015.
Θεωρώ το σημερινό ΠΑΣΟΚ έναν, αν όχι νεκρό οργανισμό, έναν οργανισμό που βρίσκεται τουλάχιστον σε κώμα. Πιστεύω ότι ο πρόσφατος αρραβώνας θα αποδειχθεί λανθασμένη επιλογή (αν μπορεί να θεωρηθεί ποτέ λανθασμένη η προσπάθεια για σύνθεση απόψεων) κι ότι θα υπάρξουν συγκρούσεις που θα τον διαλύσουν σύντομα. Θα έλεγα και χάσιμο (πολιτικού) χρόνου, αλλά δεδομένου ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2019, δεν έχουμε έλλειψη από αυτόν!
Πιστεύω ότι οι εκπρόσωποι του συστήματος μέσα στο ΠΑΣΟΚ, αυτού του συστήματος που πολέμησε λυσσαλέα όλες τις μεταρρυθμιστικές τομές της διακυβέρνησης Παπανδρέου, θα παίξουν και πάλι το ρόλο τους, τον ίδιο με πριν μερικά χρόνια βρώμικο ρόλο της παρεμπόδησης οποιασδήποτε αλλαγής μπορεί να θίγει τους πάτρωνές τους. Η ομιλία του Βενιζέλου δείχνει προς αυτή την κατεύθυνση...
Αν υπάρχει ακόμα κάποιο προοδευτικό και ανεξάρτητο κομμάτι ζωντανό στον πάλαι ποτέ πανίσχυρο οργανισμό του ΠΑΣΟΚ, με διάθεση να έρθει σε ρήξη με το κατεστημένο σύστημα εξουσίας και καταφέρει με την ένεση φρεσκάδας του Κινήματος να αποβάλλει τα συστημικά παράσιτα, τότε ίσως υπάρχει μια ελπίδα. Αυτή τη στιγμή δεν δίνω πάνω από 30%-40% πιθανότητες επιτυχίας στο όλο εγχείρημα. Ίσως να είμαι και πολύ αισιόδοξος, παρασυρμένος από το γενικότερο κλίμα ευφορίας που επικρατεί στο χώρο τις τελευταίες μέρες.
Φυσικά θα είμαι παραπάνω από ευτυχής αν αποδειχθεί λανθασμένη η εκτίμησή μου και καταφέρει να δημιουργηθεί ένα κίνημα στον προοδευτικό χώρο που θα μπει σφήνα ανάμεσα στην δεξιά και την αριστερή συντήρηση και θα συνεχίσει την αναμόρφωση/αλλαγή της Ελλάδας από εκεί που είχε σταματήσει: Το Νοέμβριο του 2011.
Η προσωπική μου εκτίμηση διαφέρει. Όπως διέφερε και το 2011, όταν μετά την προδοσία των Καννών και την κατάληψη του ΠΑΣΟΚ με ρεσάλτο από τους κουρσάρους του Βενιζελισμού, έθεσα τον εαυτό μου εκτός κόμματος κι έμεινα κομματικά "άστεγος" ως την 3η Ιανουαρίου 2015.
Θεωρώ το σημερινό ΠΑΣΟΚ έναν, αν όχι νεκρό οργανισμό, έναν οργανισμό που βρίσκεται τουλάχιστον σε κώμα. Πιστεύω ότι ο πρόσφατος αρραβώνας θα αποδειχθεί λανθασμένη επιλογή (αν μπορεί να θεωρηθεί ποτέ λανθασμένη η προσπάθεια για σύνθεση απόψεων) κι ότι θα υπάρξουν συγκρούσεις που θα τον διαλύσουν σύντομα. Θα έλεγα και χάσιμο (πολιτικού) χρόνου, αλλά δεδομένου ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2019, δεν έχουμε έλλειψη από αυτόν!
Πιστεύω ότι οι εκπρόσωποι του συστήματος μέσα στο ΠΑΣΟΚ, αυτού του συστήματος που πολέμησε λυσσαλέα όλες τις μεταρρυθμιστικές τομές της διακυβέρνησης Παπανδρέου, θα παίξουν και πάλι το ρόλο τους, τον ίδιο με πριν μερικά χρόνια βρώμικο ρόλο της παρεμπόδησης οποιασδήποτε αλλαγής μπορεί να θίγει τους πάτρωνές τους. Η ομιλία του Βενιζέλου δείχνει προς αυτή την κατεύθυνση...
Αν υπάρχει ακόμα κάποιο προοδευτικό και ανεξάρτητο κομμάτι ζωντανό στον πάλαι ποτέ πανίσχυρο οργανισμό του ΠΑΣΟΚ, με διάθεση να έρθει σε ρήξη με το κατεστημένο σύστημα εξουσίας και καταφέρει με την ένεση φρεσκάδας του Κινήματος να αποβάλλει τα συστημικά παράσιτα, τότε ίσως υπάρχει μια ελπίδα. Αυτή τη στιγμή δεν δίνω πάνω από 30%-40% πιθανότητες επιτυχίας στο όλο εγχείρημα. Ίσως να είμαι και πολύ αισιόδοξος, παρασυρμένος από το γενικότερο κλίμα ευφορίας που επικρατεί στο χώρο τις τελευταίες μέρες.
Φυσικά θα είμαι παραπάνω από ευτυχής αν αποδειχθεί λανθασμένη η εκτίμησή μου και καταφέρει να δημιουργηθεί ένα κίνημα στον προοδευτικό χώρο που θα μπει σφήνα ανάμεσα στην δεξιά και την αριστερή συντήρηση και θα συνεχίσει την αναμόρφωση/αλλαγή της Ελλάδας από εκεί που είχε σταματήσει: Το Νοέμβριο του 2011.
