Του Γιώργου Πετρουλάκη
Τα «πράσινα παπαγαλάκια», η συναίνεση και ποιος κατάλαβε την κρίση
Ήταν Τετάρτη 20 Μαΐου 2009, τρεις περίπου εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές. Στον μόλις ενός έτους Τομέα Επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ τα πάντα ήταν έτοιμα – μεταξύ των οποίων τουλάχιστον καμιά δεκαριά τηλεοπτικά σποτάκια. Θυμάμαι την κοινή γραμμή Προέδρου George A. Papandreou , Γραμματέα Giannis Ragkousis, Εκπροσώπου George Papaconstantinou και επικεφαλής Τομέα Επικοινωνίας Παύλος Γερουλάνος : «Πάμε για καμπάνια με θετικό περιεχόμενο, μιλάμε με θέσεις όχι γκρίζα σποτ». Παρά ταύτα, είχαμε και 4-5 σκληρά αντιπολιτευτικά σποτάκια καβάτζα – ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να σε οδηγήσει μία εκλογική μάχη. Βρισκόμασταν σε αναμονή για το πότε θα ξεκινούσε η τηλεοπτική καμπάνια της κυβέρνησης, για να απαντήσουμε άμεσα. Είχαν καθυστερήσει, αλλά αυτό μας εξυπηρετούσε γιατί κρατούσαμε και εμείς πολύ τηλεοπτικό χρόνο για τις τελευταίες μέρες.
Το τηλέφωνο χτύπησε λίγο πριν τις 7. «Πριν τα δελτία ειδήσεων στις 8 βγάζουν το πρώτο σποτ», μου λέει ο Γερουλάνος. «Θα προσγειώνομαι Θεσσαλονίκη εκείνη την ώρα, δες τι παίζει και μιλάμε για την αντίδρασή μας». Συμφωνήσαμε να μιλήσουμε μόλις έχουμε εικόνα και είναι δυνατή η επαφή.
Λίγα λεπτά πριν τις 8 προβλήθηκε για πρώτη φορά το παρακάτω σποτ, το πρώτο που είδα από τα «πράσινα παπαγαλάκια». Θυμάμαι, έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό: είναι δυνατόν να κοροϊδεύουν όσους λένε ότι υπάρχει κρίση; Γιατί αυτό έκαναν. Από την άλλη, τα «πράσινα παπαγαλάκια», ευθεία μομφή και βγάλσιμο γλώσσας προς την τότε αξιωματική αντιπολίτευση, έχουν ξεσηκώσει θύελλα στο ΠΑΣΟΚ. Το τηλέφωνο χτυπάει δαιμονισμένα: «Φουλ επίθεση θέλει, δεν πρέπει να περάσει αναπάντητη η πρόκληση», το μήνυμα που έρχεται από πολλούς φίλους. Όσο περνάει όμως η ώρα άρχιζε να εδραιώνεται η αντίληψη που έλεγε πως όσο κι αν δημιουργούσαν επικοινωνιακό ντόρο, τα πράσινα παπαγαλάκια θα γυρνούσαν μπούμερανγκ για τους εμπνευστές τους.
Κατά τις 9 το βράδυ μιλάω ξανά με Γερουλάνο. Έχει γίνει κι αυτός δέκτης πιέσεων να περάσουμε στην αντεπίθεση με σκληρή τηλεοπτική αντιπολίτευση. «Ποια είναι η αίσθησή σου;», με ρωτάει. «Πιέσεις δεχτήκαμε για αντεπίθεση, αλλά δεν είναι ανυπόφορες. Και υπάρχουν κι αυτοί που λένε ότι θα μετανιώσουν γρήγορα στην κυβέρνηση τα σποτάκια», του απαντάω. «Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι χρειάζεται να απαντήσουμε. Το αντίθετο, ας τους αφήσουμε να εκτεθούν. Ουσιαστικά λένε στον κόσμο ότι δεν υπάρχει κρίση. Εμείς την ατζέντα μας, πρέπει να πάμε θετικά». Βγάλαμε θυμάμαι όλη την εκλογική αναμέτρηση των ευρωεκλογών χωρίς αντιπολιτευτικό σποτ.
Αργά το βράδυ την ίδια μέρα κάθομαι με το Δημήτρη Στεφάνου στο γραφείο μας και πιάνουμε την κουβέντα. «Είναι δυνατόν τον ρωτάω, να ζητάνε συναίνεση ελάχιστες εβδομάδες πριν για την αντιμετώπιση της κρίσης και τώρα να κάνουν καμπάνια λέγοντας ότι δεν υπάρχει κρίση και να κοροϊδεύουν όσους μιλάνε για κρίση; Πώς εκθέτουν έτσι τον αρχηγό τους;», τον ρωτάω. «Δεν πιστεύουν φίλε ούτε ότι υπάρχει κρίση, ούτε στη συναίνεση. Το πρώτο γιατί είναι μέρος της κρίσης και δεν το παραδέχονται. Και το δεύτερο γιατί θυμήθηκαν και ύστερα εγκατέλειψαν τη συναίνεση όταν τους είπαν οι επικοινωνιολόγοι να τα κάνουν. Άγονται και φέρονται. Δυστυχώς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου