Τι έχει κάνει η Ε.Ε. για εμάς, δηλαδή;

του Θοδωρή Γεωργακόπουλου


Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της διαΝΕΟσις, έξι στους δέκα Έλληνες πιστεύουν ότι από τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, περισσότερο ωφελημένη βγήκε η Ευρωπαϊκή Ένωση. 45% πιστεύουν ότι η χώρα μας συνολικά ζημιώθηκε από τη συμμετοχή της στην Ε.Ε. Μήπως έχουν δίκιο; Γιατί τι έχει κάνει δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση για εμάς;

Ναι, θα μου πείτε τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις. Το πρώτο πράγμα που λένε όλοι είναι οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις. Κάπου 160 δισ. ευρώ τα τελευταία 35 χρόνια, τα μισά περίπου σε αγροτικές επιδοτήσεις, τα υπόλοιπα σε ΕΣΠΑ, ΚΠΣ και άλλα πακέτα, λεφτά ζεστά, μετρητά, όχι δάνεια, που μπήκαν στη χώρα και έγιναν δρόμοι, υποδομές, έργα, το Taxis, αγροτουριστικές μονάδες, και άλλα πράγματα, λιγότερο επωφελή, αλλά πάντως μπήκαν, και συνεχίζουν να μπαίνουν. Η Ελλάδα υπήρξε μια από τις πιο ωφελημένες χώρες της Ένωσης σ’ αυτό τον τομέα, εισπράττοντας ποσά που φτάνουν το 1-1,2% του ΑΕΠ της από την Ευρώπη κάθε χρόνο. Ταυτόχρονα με τις επιδοτήσεις και τα ΕΣΠΑ, στην Ελλάδα ήρθαν φτηνά και μεγάλα δάνεια από οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, τα οποία κι αυτά έγιναν μεγάλα έργα όπως η Αττική Οδός, η Εγνατία, όλες οι ανακατασκευασμένες εθνικές οδοί, η γέφυρα του Ρίου Αντιρρίου, το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, το Αττικό Μετρό και άλλα. Τι άλλα, δηλαδή, σχεδόν όλα τα έργα υποδομών που έχουν γίνει τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα έχουν γίνει κυρίως με ευρωπαϊκά λεφτά. Αν δεν ήμασταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτά θα έπρεπε να χτιστούν με λεφτά του ελληνικού κράτους, δηλαδή με τους φόρους των Ελλήνων και με δανεικά, ή να μή γίνουν καθόλου, και να είμαστε όπως ήμασταν πριν από την Ευρώπη που το Αθήνα - Καλαμάτα γινόταν σε εφτά ώρες μέσω Αχλαδόκαμπου.


Αλλά εντάξει, οι επιδοτήσεις και τα φτηνά γιγάντια δάνεια για υποδομές είναι το εύκολο. Τίποτα άλλο έχει κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση;

Τις κοινοτικές οδηγίες, θα πει κάποιος. Για παράδειγμα, την οδηγία 91/271/ΕΟΚ για τα υγρά απόβλητα. Που απαιτούσε από όλα τα κράτη μέλη να φτιάξουν υποδομές επεξεργασίας λυμάτων σε όλους τους οικισμούς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εκδίδει πάρα πολλές τέτοιες οδηγίες, που αναγκάζουν τα μέλη της να υπακοούουν στους ίδιους κανόνες. Από αυτές τις οδηγίες, άλλες αφορούν στην προστασία του περιβάλλοντος, άλλες στην ασφάλεια των μεταφορών, στις προδιαγραφές που πρέπει να πληρούν προϊόντα και υπηρεσίες, στην προστασία των αγορών από τα καρτέλ, ένα σωρό πράγματα τα οποία κανονικά θα έπρεπε να κάνουν τα επιμέρους κράτη ξεχωριστά το καθένα αλλά, ας πούμε, η Ελλάδα δεν τα έκανε και πάρα πολύ καλά. Γι’ αυτό πριν εφαρμόσει την οδηγία 91/271/ΕΟΚ και φτιάξει το κέντρο επεξεργασίας λυμάτων στην Ψυττάλεια, τα λύματα της Αθήνας χύνονταν γλυκά στο Σαρωνικό και οι ακτές ήταν ένας μεγάλος βόθρος στον οποίο ελάχιστοι τολμούσαν να πλατσουρίσουν. Γενικά οι μισοί νόμοι που ψηφίζονται από το ελληνικό κοινοβούλιο είναι κυρώσεις ευρωπαϊκών κανονισμών. Το μισό νομοθετικό έργο της χώρας γίνεται στις Βρυξέλλες. Κάποιοι μεγαλύτεροι που θυμούνται πώς ήταν η Ελλάδα όταν αυτοί που νομοθετούσαν ήταν μόνο Έλληνες βουλευτές, και άλλοι που διαβάζουν σήμερα για τα πρόστιμα που πληρώνει σήμερα η Ελλάδα επειδή αρνείται να εφαρμόσει κάποιες από αυτές τις κοινοτικές οδηγίες (π.χ. για τις χωματερές) καταλαβαίνουν ότι αυτή η βοήθεια είναι ευπρόσδεκτη. Ή μάλλον, όχι ευπρόσδεκτη. Απαραίτητη.

Ε και τι, πολλά λεφτά και κανόνες για να μην μας πνίγουν τα σκουπίδια και σκοτωνόμαστε στους δρόμους. Τι άλλο μας έχει δώσει η Ευρώπη;

Κάποιος θα έλεγε ότι η συμμετοχή μας στην ευρωζώνη έσωσε την οικονομία μας από τον πληθωρισμό και τη χειραγώγηση του νομίσματος από λαϊκιστές πολιτικούς, και επίσης έδωσε πρόσβαση σε φτηνά στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια για τους πολίτες, και προσιτό τραπεζικό δανεισμό για τις επιχειρήσεις. Κάποιος άλλος θα ανάφερε τα ταξίδια, ότι μπορείς να πας στη Βαρκελώνη με τον ίδιο τρόπο που πας στη Θεσσαλονίκη, χωρίς συνάλλαγμα, χωρίς τελωνείο, χωρίς καν διαβατήριο. Άλλος θα επισήμαινε τους δεκάδες χιλιάδες φοιτητές που είχαν την ευκαιρία να ζήσουν και να σπουδάσουν για κάποιους μήνες σε άλλες χώρες, άλλος θα ανάφερε τους κοινούς κανόνες πιστοποίησης και ελέγχου για όλες τις χώρες, την κοινή αγορά εργασίας.

Κάποιος άλλος, δε, θα έλεγε ότι τίποτε από αυτά, ούτε καν τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια, δεν είναι το πιο σημαντικό, και ότι η μεγαλύτερη ευεργεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι άλλη: Η πρωτοφανής σε διάρκεια ειρήνη που έχει επικρατήσει σε μια ήπειρο που, πριν συνασπιστεί σε έναν υπερεθνικό οργανισμό, είχε πυροδοτήσει και τους δύο παγκόσμιους πολέμους και, ακόμα πιο πριν, σφαζόταν σε διαρκείς και επαναλαμβανόμενους πολέμους για χιλιάδες χρόνια. Επίσης, η επικράτηση και η κατοχύρωση της φιλελεύθερης δημοκρατίας σε μια ήπειρο όπου γίνονταν απόπειρες στρατιωτικών πραξικοπημάτων ακόμα και μέχρι τη δεκαετία του ’80.

Οπότε τι έχουμε; Μια συμμαχία μερικών από τις ισχυρότερες χώρες του κόσμου, στην οποία εμείς μπήκαμε από τους πρώτους, η οποία μας έχει προσφέρει εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ σε επιχορηγήσεις και φτηνά δάνεια, χιλιάδες κανονισμούς και οδηγίες που έχουν κάνει τη ζωή μας καλύτερη με εντελώς πρακτικούς και συγκεκριμένους τρόπους, θωράκιση για τη δημοκρατία και τους πολύπαθους θεσμούς μας, ελευθερία να ταξιδεύουμε και να δουλεύουμε σε νέα μέρη, ένα ισχυρό νόμισμα που μας εξασφάλιζε φτηνά δάνεια και χαμηλό πληθωρισμό, και γεωπολιτική προστασία και σταθερότητα που για την περιοχή στην οποία βρίσκεται η χώρα μας είναι πρωτοφανής στα χρονικά.

Πώς μπορεί κάποιος να τα βάλει κάτω όλα αυτά και να συμπεράνει ότι η Ελλάδα βγήκε ζημιωμένη από αυτή την ιστορία; Υπάρχουν, νομίζω, τέσσερις πιθανές εξηγήσεις. Πρώτον, μπορεί κάποιοι να μην τα γνωρίζουν όλα αυτά. Να βλέπουν, ας πούμε, την Αττική Οδό και να νομίζουν ότι φτιάχτηκε από τους φόρους τους, και όχι κυρίως από φόρους Γερμανών, Άγγλων, Γάλλων κλπ. Δεύτερον, μπορεί κάποιοι να μην είναι ικανοποιημένοι από τη ζωή τους και την κατάσταση της χώρας τους σήμερα, οπότε να είναι έτοιμοι να αποδώσουν ευθύνες γι’ αυτή την κατάσταση σε ό,τι έχει προηγηθεί, αδιακρίτως. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο αυτό. Τρίτον, υπάρχει και η περίπτωση κάποιος να τα ξέρει όλα αυτά, αλλά να μην του αρέσουν. Να μην του αρέσει η ελευθερία, η φιλελεύθερη δημοκρατία, αυτά τα πράγματα. Ή να μη θέλει τα λεφτά των ξένων, να θέλει η Ελλάδα να μην συνεργάζεται με κανέναν, να μην τον ενοχλεί ο κίνδυνος του πολέμου. Υπάρχουν τέτοιοι συμπολίτες μας, πολλοί. Και τέλος, υπάρχει και ένα άλλο σενάριο. Στην ίδια έρευνα, 26,5% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι πιστεύει πως μας ψεκάζουν. Ε, η τέταρτη εξήγηση είναι ακριβώς αυτή: Να έχουν δίκιο.



http://www.kathimerini.gr/899916/opinion/epikairothta/politikh/ti-exei-kanei-h-ee-gia-emas-dhladh