Οι τρομοκράτες θέλουν να πάρουν τη ρεβάνς

Αυτό που συνέβη το βράδυ της Πέμπτης στον έβδομο όροφο του ουρανοξύστη επί της ΛεωφόρουΚατεχάκη, είναι η επιτομή του αδιανόητου. Τηρουμένων των αναλογιών, αντίστοιχοπροηγούμενο μπορεί να θεωρηθεί η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης το 2001. Οπως συνέβη και την 11η Σεπτεμβρίου, έτσι και προχθές η τρομοκρατία χτύπησε με τρόπο που αναιρεί οτιδήποτε είχε προβλεφθεί ώς εκείνη τη στιγμή για την αντιμετώπισή της.

Μοιραία αυτό αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού που άρχισε στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 1975 στο Ψυχικό με τη 17Ν και εν συνεχεία- αλλά δευτερευόντως και πιο «ήπια»- με τον ΕΛΑ και ορισμένες άλλες οργανώσεις μικρότερης διάρκειας. Για 25 χρόνια η ζυγαριά έγερνε δραματικά υπέρ της τρομοκρατίας.

Το 2002 ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ανέστρεψε τα πράγματα, στέλνοντας τη μακροβιότερη τρομοκρατική οργάνωση της Ευρώπης στη φυλακή. Τώρα η τρομοκρατία επιχειρεί να πάρει τη ρεβάνς από τον ίδιο τον Χρυσοχοΐδη. Αν δεν τελειώσει αυτή η παρτίδα, δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιος πλεονεκτεί και σε ποια σημεία.

Ως τώρα υπήρχαν μόνο δύο είδη τρομοκρατικής δράσης που δεν είχαν χρησιμοποιηθεί στην Ελλάδα. Η απαγωγή- που εξασφαλίζει παρατεταμένη δημοσιότητα και διαπραγματευτική ισχύ- και η ταχυδρόμηση εκρηκτικών μηχανισμών, που εξαπλώνει το σύνδρομο του ενδεχόμενου στόχου σε αμέτρητα πρόσωπα. Προφανώς δεν υπήρχαν επιχειρησιακές δυνατότητες για να γίνει το ένα ή το άλλο. Από προχθές η ποιότητα της εγχώριας τρομοκρατίας άλλαξε προς το πιο βίο και πιο ανεξέλεγκτο.

Ο μηχανισμός που χρησιμοποιήθηκε στην Κατεχάκη ήταν σχετικά εύκολος, από τεχνικής πλευράς. Η διαφορά με το παρελθόν βρίσκεται στη νοοτροπία αυτών που τον έστειλαν. Το πακέτο που δρομολογείται για να ενεργοποιηθεί σε άγνωστες συνθήκες και χωρίς προειδοποίηση ότι η εγχώρια τρομοκρατίαή τουλάχιστον ένας κλάδος της- μεταλλάχθηκε σε κάτι που είναι περισσότερο «εκδίκηση» και λιγότερο «επαναστατική δράση»...

Τηρούσαν κανόνες. Οι παραδοσιακοί τρομοκράτες- η 17Ν κατά βάση - πέρα από την ιδεολογική κατάρτιση και την πολιτική κουλτούρα των πρωταγωνιστών της, τηρούσαν «κανόνες» που αποσκοπούσαν στη διαρκή επιβεβαίωση της ταυτότητάς τους και «πολιτικού χαρακτήρα» των κινήτρων τους. Το πρώτο το εξασφάλισαν χρησιμοποιώντας το ίδιο πιστόλι και την ίδια γραφομηχανή. Ηταν το σήμα κατατεθέν που απέτρεπε παρανοήσεις. Το δεύτερο με το υψηλό ρίσκο που έπαιρναν να εμπλακούν προσωπικά, χτυπώντας σε πολυσύχναστα σημεία της πόλης. Η αυτοπρόσωπη παρουσία τους στον χώρο της «ενέργειας» ήθελε να δείξει ότι είναι «απλοί, λαϊκοί αγωνιστές», όπως το εννοούσαν οι ίδιοι. Και φυσικά επιχειρούσαν να εμφανιστούν ως οργανικό στοιχείο της μαρξιστικής Αριστεράς.

Με τον καιρό άλλαξαν τα χαρακτηριστικά της τρομοκρατίας και η σύνθεση των ομάδων ένοπλης βίας, όπως άλλαξαν και οι μεθοδολογίες για την αντιμετώπισή της. Ισως αντιστρόφως, γιατί δεν είναι βέβαιο ποιο προηγήθηκε. Το 2002 ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης «σκούπισε» τον χώρο και ακολούθησε μία περίοδος ηρεμίας και ύφεσης. Ωσπου να διαταραχθεί από οργανώσεις νέου τύπου σαν τον Επαναστατικό Αγώνα κ.ά. που έδειχναν να πιστεύουν περισσότερο στη βία και λιγότερο στην πολιτική.

Η κριτική των όπλων.

Στην προηγούμενη γενιά, το όπλο της κριτικής είχε αντικατασταθεί από την κριτική των όπλων. Τώρα υπάρχει η οργάνωση επιθέσεων χωρίς επαρκή πολιτική επεξεργασία. Πότε με επιδίωξη να υπάρξει αίμα και καταστροφή και πότε με χαρακτηριστικά «σύγκρουσης», ενίοτε και προσωπικά με τον σημερινό ένοικο της Κατεχάκη. Υπάρχει μια οιονεί αναμέτρηση «γοήτρου», ενός «χώρου» με τον Μιχ. Χρυσοχοΐδη. Εξ ορισμού, αυτός ο «χώρος» προσπαθεί να εξοντώσει τον Χρυσοχοΐδη για να μην εξοντωθεί από αυτόν. Ο υπουργός έχει στρατηγικό πλεονέκτημα και συντριπτική υπεροχή μέσων. Τα υπόλοιπα είναι θέματα πολιτικών αποφάσεων που, έτσι κι αλλιώς, έχουν ληφθεί από την κυβέρνηση και από τον ίδιο. Οι οργανώσεις έχουν το πλεονέκτημα της αποφασιστικότητας να φτάσουν μέχρι τα άκρα, ενισχυμένες ενίοτε και απο καθόλου πολιτικοποιημένες δυνάμεις.

Τα δέματα - βόμβες επηρρεάζουν τις πολιτικές συμπεριφορές
Στον σκοτεινό κόσμο της τρομοκρατίας, τίποτε δεν μπορεί να είναι σαφές και σίγουρο.

Πολλά δεν γίνονται τυχαία, αλλά πάντα εξαρτώνται από τις δυνατότητες αυτών που τα επιχειρούν. Από αυτή την άποψη, κανένα από τα στοιχεία που συνοδεύουν την έκρηξη στα χέρια το άτυχου υπασπιστή δεν είναι σίγουρο.

Ούτε για την ενέργεια ούτε για τους δράστες.

Μπορεί η βόμβα να στάλθηκε ταχυδρομικά από κάποιον που έπαιξε με τις πιθανότητες να φτάσει ώς τον υπουργικό όροφο και του βγήκε. Μπορεί να οργανώθηκε πιο μεθοδικά και πολύ νωρίτερα από την ενεργοποίησή της, οπότε πρέπει να αναμένεται επανάληψή της, οπουδήποτε. Μπορεί να διακινήθηκε μ΄ έναν τρόπο που δεν μπορεί να φανταστεί κανείς, όπως δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα υπάρξει ένα τέτοιο χτύπημα. Σε κάθε περίπτωση όμως, η πολιτική συγκυρία καθιστά αυτή την ενέργεια περισσότερο εκρηκτική από την ύλη που περιείχε το μοιραίο κουτί. Εξ αντικειμένου η βόμβα επηρεάζει τις πολιτικές συμπεριφορές, την ψυχολογία των ανθρώπων και τις μεθόδους αστυνόμευσης. Τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν μόνο όταν θα υπάρξει αποτέλεσμα στις έρευνες. Ως τότε, ανά πάσα στιγμή κάποιο άλλο δέμα θα μπορεί να σκάσει στα χέρια οποιουδήποτε.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4581678

Καληνύχτα Ελλάδα, η Πομπηία σε περιμένει

Όταν ένας λαός αντιμετωπίζει δυσκολίες η αναμενόμενη αντίδραση είναι η συσπείρωση και η μαζική, επίπονη εργασία για επαναφορά στην ομαλότητα.
Αντί γι' αυτό βλέπεις ανθρώπους να χαίρονται όταν καίγονται ζωντανοί κάποιοι εργαζόμενοι.
Βλέπεις ανθρώπους να αποκλείουν λιμάνια και να καταλαμβάνουν καράβια καταδικάζοντας ένα ολόκληρο κλάδο της οικονομίας στην καταστροφή.
Βλέπεις να μην ανησυχεί κανείς όταν σκοτώνεται ένας ανώτερος υπάλληλος από μια ταχυδρομική βόμβα μαφιόζικου στυλ. Βλέπεις κριτική για ανικανότητα την ώρα που κάποιος προσπαθεί να δολοφονήσει έναν υπουργό. Κανένας πάντως δεν κατηγόρησε τον Κένεντι για ανικανότητα όταν τον δολοφόνησαν, παρόλο που οι νεκροί έρχονταν σωρό από το Βιετνάμ την ίδια εποχή.Βλέπεις τρομαγμένα πρόσωπα που τα έχουν κάνει πάνω τους επειδή μειώνεται το εισόδημά τους. Δηλαδή αν γινόταν πόλεμος και όχι μόνο δεν είχε λεφτά αλλά έπρεπε να σκοτωθεί αυτός ή ο γιός του ή ο άντρας της τι θα έκανε; Θα μου πει κάποιος ότι ο πόλεμος είναι κατάσταση ασυνήθιστη και σπάνια. Λάθος: είμαστε η πρώτη γενιά που δεν έχει ζήσει πόλεμο στην Ελλάδα. 1974, 1945-1949, 1941-1944, 1922, 1912 και πάει λέοντας. Κάθε 20-30 χρόνια είχαμε πόλεμο μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970. Πόλεμο που συνήθως χάναμε με καταστροφικές συνέπειες για τον λαό.Έχουμε γίνει μαλθακοί.
Ένας λαός που αρνείται να πεισμώσει με τις δυσκολίες που περνάει.
Ένας λαός που τρομάζει στην ιδέα ότι μπορεί να χάσει τη δουλειά του για ένα διάστημα.
Ένας λαός που δεν αντέχει στην ιδέα να χάσει 1.000€ το χρόνο, που τρομάζει από απώλειες της τάξης του 5%.
Ένας λαός που καταριέται τους πάντες επειδή φέτος τα παιδιά του θα πάνε σε δημόσιο και όχι ιδιωτικό σχολείο.
Που νιώθει απελπισμένος επειδή δεν θα πάει διακοπές φέτος.
Που δεν αντέχει στην ιδέα ότι δεν θα πάει για καλοκαιρινά ψώνια και θα φορέσει τα περσινά.Ένας λαός που δεν αντέχει τις δυσκολίες και που έχει χάσει το μέτρο.Αρκεί να συγκρίνεις αυτό που συμβαίνει εδώ με τη στάση των εργαζομένων στην Chrysler, όπου δέχτηκαν μείωση μισθών από 20% έως 40% προκειμένου να συνεχίσει το μαγαζί να λειτουργεί. (http://www.protothema.gr/economy/article/?aid=30289). Ή με αυτή των Ισπανών που θα διοργανώσουν την πρώτη απεργία τους κατά των μέτρων της κυβέρνησης Θαπατέρο τον... Σεπτέμβριο.Ένας λαός που του φταίνε οι άλλοι. Οι Γερμανοί που δεν του δανείζουν, οι αντιπροσωπείες που του πούλησαν αυτοκίνητο, οι τράπεζες που του έδωσαν κάρτες και καταναλωτικά διακοποδάνεια. Ο Βγενόπουλος που δεν είχε πυροσβεστήρες και κάψανε κάποιοι 3 ανθρώπους. Το κράτος που δεν ελέγχει επαρκώς τα δέματα που πάνε σε υπουργεία και σκοτώνουν υπαλλήλους. Οι άλλοι.Ένας λαός τεμπέλης και καλοζωισμένος που αρνείται να πεισμώσει και να πει "θα τα καταφέρω". Ένας λαός που φοβάται το ζόρι, που δεν μπορεί να διαχειριστεί την στραβή και τη δυσκολία. Ένας λαός καταδικασμένος στην αυτο-εξαφάνιση.Καληνύχτα και καλό ξημέρωμα λαέ μου.

http://gasimakop.blogspot.com/2010/06/blog-post_25.html

23 Ιουνίου 1996

"...Θα μείνω στις επάλξεις του αγώνα εως ότου το όραμα της αλλαγής γίνει χειροπιαστή πραγματικότητα για το λαό μας!"

Η Ελλάδα και η τρόικα: κατοχή ή διάσωση;

Tου Θεοδωρου Kουλουμπη*

Αρκετοί σχολιαστές, αριστερά και δεξιά του κέντρου, θεωρούν ότι το πρόσφατο μνημόνιο διάσωσης, που η ελληνική κυβέρνηση υπέγραψε με την τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα - Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), ξαναφέρνει την πατρίδα μας στα χρόνια της ξένης εξάρτησης, αν όχι κατοχής. Η διεθνής επιτήρηση στα τεκταινόμενα του κάθε υπουργείου, οι διαδοχικές επισκέψεις νεαρών τεχνοκρατών των διεθνών υπηρεσιών, η εξωτερική αξιολόγηση/βαθμολόγηση των κυβερνητικών επιδόσεων και η αίσθηση ότι η ανά τρίμηνο δανειοδότηση θα συνεχίζεται μόνο υπό έξωθεν υπαγορευόμενους όρους, θίγουν το φιλότιμο του μέσου Ελληνα και ρίχνουν νερό στον μύλο των νεοεθνικιστών συμπατριωτών μας που διακηρύσσουν προς κάθε κατεύθυνση ότι η Ελλάδα πρέπει να γίνει ανεξάρτητη, περήφανη και αυτάρκης, έστω και αν αναγκαστεί να μείνει μόνη.

Το 1963, πριν από 47 χρόνια, κατέθεσα τη διδακτορική μου διατριβή στο Πανεπιστήμιο Aμέρικαν της Ουάσιγκτον με τίτλο «Greek Political Reaction to American and NATO Influences». Βασική μου υπόθεση εργασίας ήταν ότι η Ελλάδα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο «επέλεξε» αυτό που θα της είχε ούτως ή άλλως «επιβληθεί», με δεδομένη τη μοιρασιά της ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων σε βρετανικές και σοβιετικές σφαίρες επιρροής (Συμφωνία των Ποσοστών μεταξύ Στάλιν και Τσόρτσιλ στη Μόσχα τον Οκτώβριο του 1944). Ετσι η Ελλάδα, ύστερα από ένα αιματηρό και αχρείαστο εμφύλιο πόλεμο, τοποθετήθηκε στη βρετανική (μετά το 1947 αμερικανική) σφαίρα επιρροής. Η κρίσιμη περίοδος εκείνη είχε όλα τα στοιχεία αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, με από μηχανής θεούς τις υπερδυνάμεις της μεταπολεμικής περιόδου.

Διαχρονικά, οι πολιτικοί της νεότερης Ελλάδας ταύτιζαν τις σταδιοδρομίες τους με τις ανταγωνιστικές επιδιώξεις των μεγάλων δυνάμεων, παίζοντας με την τύχη στο χρηματιστήριο της ιστορίας. Ενδεικτικό ήταν ότι μετά την Επανάσταση του 1821 τα πρώτα ελληνικά κόμματα λειτούργησαν με τις ονομασίες «αγγλικό», «γαλλικό» και «ρωσικό», ταυτίζοντας τη μοίρα τους με τις αντίστοιχες «προστάτιδες δυνάμεις». Ετσι, καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα και μεγάλου μέρους του 20ού, οι ξένοι προωθούσαν εγχώρια πελατειακά σχήματα που πίστευαν ότι θα ευνοούσαν τα επί μέρους οικονομικά και στρατηγικά τους συμφέροντα. Αποκλεισμοί, επεμβάσεις, τελεσίγραφα, απειλές και νουθεσίες από τους ξένους βρέθηκαν συστηματικά στην ημερήσια διάταξη της χώρας μας.

Με την πάροδο του χρόνου, όμως, άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι η «προσφορά» της ξένης διείσδυσης στα ελληνικά δρώμενα δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την ανάλογη εσωτερική «ζήτηση». Με επηρέασαν να φτάσω σ’ αυτό το συμπέρασμα ένας δεξιός πολιτικός ηγέτης και ένας επιφανής μαρξιστής ιστορικός. Το 1976 είχα επισκεφθεί τον τότε Ελληνα πρωθυπουργό για να του χαρίσω ένα βιβλίο μου σχετικά με τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, το οποίο μόλις είχε μεταφραστεί και δημοσιευτεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Παπαζήση. Στο εξώφυλλο, ατυχώς, εμφανιζόταν ένας τεράστιος Καραγκιόζης και το στιβαρό χέρι ενός πανίσχυρου Καραγκιοζοπαίχτη. Οι συνειρμοί ήταν ξεκάθαροι! Ο Καραμανλής επιεικώς εκνευρίσθηκε. Με κοίταξε αυστηρά και με ρώτησε «ποιος έκανε το πραξικόπημα (του 1967), εμείς ή οι Αμερικανοί;». Αυθόρμητα του απάντησα «εμείς κύριε πρόεδρε!» Δύο χρόνια αργότερα, το 1978, σε επιστημονικό συνέδριο στην Ουάσιγκτον, με θέμα την «ελληνική δεκαετία του 1940», άκουσα με έκπληξη τον Νίκο Σβορώνο να διατείνεται ότι οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας εξηγούνται καλύτερα από εσωτερικούς παράγοντες παρά από τις ιμπεριαλιστικές ορέξεις των μεγάλων δυνάμεων. Με άλλα λόγια, ο Σβορώνος μάς έλεγε ότι η ξένη διείσδυση (ιμπεριαλισμός) βρίσκει γόνιμο έδαφος σε κράτη με ασταθή δημοκρατία, λιγότερο αναπτυγμένη οικονομία, πολιτικο-κοινωνικούς διχασμούς και ηγετικές ελίτ με πελατειακή και λαϊκιστική νοοτροπία. Και, δυστυχώς, η Ελλάδα πριν από το 1974 εύκολα μπορούσε να ταξινομηθεί στην περιοχή των εύθραυστων δημοκρατιών.

Μετά την πτώση της δικτατορίας, η Ελλάδα σταδιακά ολοκλήρωσε τη μετάβασή της στην εδραιωμένη δημοκρατία, την αναπτυγμένη οικονομία και την κοινωνική συμφιλίωση. Οι πληγές του εμφυλίου πολέμου άρχισαν να επουλώνονται με τη νομιμοποίηση και συμμετοχή της κομμουνιστικής Αριστεράς στην πολιτική ζωή του τόπου και με την οριστική διευθέτηση του πολιτειακού (δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου του 1974). Η μεταμόρφωση της Ελλάδας ολοκληρώθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1981 με την ιστορική ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (σήμερα Ευρωπαϊκή Ενωση). Ετσι περάσαμε από την εξάρτηση στην αλληλεξάρτηση, όσο ασύμμετρη και να ήταν η τελευταία.

Επιστρέφοντας εκεί που αρχίσαμε το σημερινό σημείωμα, τα περί «κατοχής» που ακούγονται από ιστορικά απληροφόρητους αναλυτές (εντός και εκτός των τειχών) είναι αβάσιμα και παραπλανητικά. Κατ’ αρχάς, ο λεγόμενος μηχανισμός διάσωσης δεν μας επιβλήθηκε, αλλά επιζητήθηκε από την εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση. Η οικονομική κρίση, χωρίς την παρέμβαση της τρόικας, θα είχε οδηγήσει στην πτώχευση, ικανοποιώντας μόνο αυτούς που θέλουν να πλήξουν τη Ζώνη του Ευρώ.

Το μέλλον είναι σήμερα στα χέρια μας. Με αποφασιστικότητα και ρεαλισμό πρέπει να το διαμορφώσουμε. Η δημοκρατία μας είναι εδραιωμένη, αλλά η ποιότητά της έχει σοβαρότατες ελλείψεις. Υπάρχει απόλυτη ανάγκη να παταχθεί η δομική διαφθορά, να προχωρήσουν οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις και να εφαρμοστεί πιστά ένα πρόγραμμα σταθεροποίησης και ανάπτυξης. Η κρίση είναι υπόθεση όλων των Ελλήνων. Και πρέπει να προχωρήσουμε με το υλικό που έχουμε, χωρίς φαντασιώσεις περί «σωτήρων» και άλλων από μηχανής θεών.

* Ο καθηγητής Θεόδωρος Κουλουμπής είναι αντιπρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ.



http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_20/06/2010_405311

Μπορούμε να αλλάξουμε;

"Είναι η Ελλάδα κάτι σαν τον απελπισμένο Τζακ Λέμον, στο αριστουργηματικό "Οικόπεδα με θέα"; Καλούμαστε να διαψεύσουμε οτι πουλάμε ένα ξεπερασμένο προϊόν, σε πελάτες που δεν έχουν καν τη δυνατότητα να το αγοράσουν; Μπορούμε να αλλάξουμε προς την κατεύθυνση μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής χώρας, αφήνοντας πίσω τις παθογένειες δεκαετιών;

Αν κανείς πιστέψει ένα από τα ευρήματα της δημοσκόπησης της Public Issue, για την Καθημερινή της Κυριακής, όχι!... "

Όλο το κείμενο στο: http://prokopisdoukas.blogspot.com/2010/06/blog-post_16.html

Η (πράκτορας του καπιταλισμού) Μάγια Τσόκλη και το ΚΚΕ

του Άρη Δαβαράκη

Το θυμάμαι απο τότε που ήμουν έφηβος πώς οι αριστεροί φωνάζαν «όχι, δεν θα γίνουμε εμείς τα γκαρσόνια της Ευρώπης», νόμιζα όμως πως, με τα χρόνια, αυτή η αντίληψη θα είχε πιά εξαλειφθεί. Μπα. Πάλι λάθος νόμιζα. Αυτή η υπόθεση της Cosco (επί Νέας Δημοκρατίας ακόμα) με τους λιμενεργάτες-εργατοπατέρες να «υπερασπίζονται» το λιμάνι απ' τους Κινέζους εισβολείς, το εσαεί επίκαιρο «καμποτάζ» (επι ΠΑΣΟΚ πια πάλι) και τα ανέβα-κατέβα της κ.Λούκα μπας και συννενοηθεί χωρίς να πληρώσει το «πολιτικό κόστος», η ιστορία του Zenith με τους ταλαίπωρους τουρίστες του που κοιμόντουσαν στα πλακάκια και σιχτηρίζανε την ώρα και τη στιγμή που δώσανε τα ωραία τους λεφτάκια να ζήσουνε τον μύθο τους στην Ελλάδα, αυτά και άλλα πολλά, με επαναφέρανε. Την Τρίτη έμαθα και αυτά που τράβηξε και τραβάει η Μάγια Τσόκλη που πήγε να κάνει μια προσπάθεια και συνήλθα εντελώς. Θέλω απλώς να μοιραστώ μαζί σας αυτά που πληροφορήθηκα τηλεφωνώντας σε δυό-τρία άτομα (γιατί δεν είμαι και ο δαιμόνιος ρεπόρτερ, να εξηγούμεθα) και ας βγάλει ο κάθένας τα συμπεράσματά του.

Η Μάγια Τσόκλη λοιπόν, δημοσιογράφος, γνωστή και απο τις τηλεοπτικές της εκπομπές αλλά και βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, μέσα στην κοινή αγωνία για το «τι θα γίνει» και «πώς θα βρεθούνε λύσεις» για να ξανασταθεί στα πόδια του σιγά-σιγά αυτός ο τόπος, είπε να κάνει ένα δυό συγκεκριμένα πράγματα μήπως και βοηθήσει να αναστραφεί αυτό το πολύ κακό κλίμα που έχει δημιουργηθεί διεθνώς γύρω απο τον Τουρισμό στην Ελλάδα. Εχει σημασία αυτό, να αποφασίσει δηλαδή κάποιος να κάνει κάτι – αντί να κρίνει απλώς απο μακρυά και να εκφέρει απόψεις.

Σου λέει λοιπόν (ή Μάγια), ας ετοιμάσω κάτι να δίνουμε στούς τουρίστες, έτσι, σαν χαμόγελο, την ώρα που φεύγουνε απο τη χώρα μας, έχοντας υποστεί – στις διακοπές τους, οι άνθρωποι – όλο αυτό το βαρύ κλίμα που σέρνεται παντού στην Ελλάδα, που τραβάει τα ζόρια της. Αυτοί που συνεχίζουν να έρχονται, ως πότε μην με ρωτήσετε, φέρνουν συνάλλαγμα, αγαπάνε αυτό που έχουν στο μυαλό τους ως «Ελλάδα» και κάνουν πραγματικά πολλή μεγάλη υπομονή περιμένοντας να μπούνε στα δωμάτια τους όταν θα το αποφασίσουν οι εργατοπατέρες που έχουν κατεβάσει τα ρολά του (προπληρωμένου) ξενοδοχείου τους. Ας τους χαρίσουμε λοιπόν κάτι την ώρα που θα φεύγουν για να τούς θυμίσουμε πως δεν είμαστε όλοι οι Ελληνες συμφωνοι στο ζήτημα του Τουρισμού και οτι, πολλοί, νοιαζόμαστε να τους ξαναδούμε εδω, νοιαζόμαστε για το πώς θα μιλήσουν για την σύγχρονη Ελλάδα στούς φίλους τους, όταν επιστρέψουνε στίς πατρίδες τους.
Η ιδέα ηταν απλή. Ήρθε σε επικοινωνία με εταιρίες που δραστηριοποιούνται στη μεταφορά των επισκεπτών και με εταιρίες που παράγουν μερικά από τα καλύτερα ελληνικά προϊόντα και τους ζήτησε να «κάνουν κάτι μαζί», κάτι που το ονομάσανε “επίθεση φιλίας”. Ο ΕΟΤ συμπαραστάθηκε πρόθυμα και έτσι φτιαχτήκανε κάποια καλόγουστα «πακετάκια», μικρά δώρα με άρωμα Ελλάδας για να χαριστούν στους τουρίστες την ώρα που θα φεύγανε απο το λιμάνι του Πειραιά με τα κρουαζιερόπλοιά τους. Και (σαν να μην έφταναν όλα αυτά) οι συνωμότες της «επίθεσης φιλίας» κάνανε και το μέγα έγκλημα να σκεφτούν πως θα 'τανε ωραίο αυτά τα «δωράκια» να τα χαρίζανε στούς ξένους παιδιά, γιατί ένα παιδικό χαμόγελο, όσο να 'ναι, μετράει πολύ. Απευθυνθήκανε λοιπόν, σε δύο δημόσια σχολεία, καί, όπως οφείλανε, ενημερώσανε και πήρανε την έγκριση και του Υπουργείου Παιδείας. Φυσικά για τη συμμετοχή κάθε παιδιού σ΄αυτήν την, ας την πούμε, «δράση», ζητήθηκε και η έγγραφη συγκατάθεση τών γονέων – και όλα μοιάζανε να πηγαίνουν μια χαρά, μέχρι που ξυπνήσαμε απ΄το όνειρο και τι είδαμε μπροστά μας πάλι; Το ΠΑΜΕ βέβαια – και το ΚΚΕ.
Την Δευτέρα ο Διευθυντής τού Ραλλείου Πειραματικού Γυμνασίου Θηλέων Πειραιά, με μια πολύ ευγενική επιστολή του, απευθύνθηκε στην Μάγια Τσόκλη (επισυνάπτοντας την καταγγελία του ΠΑΜΕ που είχε λάβει) για να την ενημερώσει πως τελικά τα παιδιά δεν θα λάβαιναν μέρος – λόγω αυτής της καταγγελίας. Το ίδιο έγινε και με το άλλο σχολείο – λόγω ΠΑΜΕ πάντα. Την έχω εδώ την καταγγελία, αλλά δεν την αντιγράφω, θα βαρεθείτε να την διαβάσετε – εξάλλου τά ξέρετε : Η Μάγια (και ο καπιταλισμός γενικώτερα) «θέλουν να στρέψουν τα παιδιά ενάντια στούς ίδιους τους γονείς τους» και πολλά άλλα τέτοια, πάμπολλα, σαν την άμμο της θάλασσας, επιχειρήματα και «καταγγελίες» - απ’ αυτές που είναι βεβαίως αρκετές για να τρομάξουν επαρκώς οι διευθυντές των Σχολείων που, τούς καταλαβαίνω, είπανε «που θα πάμε να μπλέξουμε τώρα, άστο καλύτερα». Ακολούθησε βέβαια αμέσως και δελτίο τύπου-καταγγελία του ΚΚΕ που καταλήγει (κάπου τάχω ξανακούσει όλα αυτά;) ακριβώς ως εξής : «Αν η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ ενδιαφερόταν για την ανάπτυξη του τουρισμού και όχι για τα συμφέροντα των εφοπλιστών και των μεγαλοξενοδόχων δεν θα υποστήριζε τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης που απαγορεύουν στους μαθητές και γενικά στους νέους των λαϊκών οικογενειών το δικαίωμα στην αναψυχή και τις διακοπές».
Αυτά, περίπου, πατριώτες. Η Μάγια βέβαια δεν το 'βαλε κάτω και, σε συννενόηση με τον Παναγιώτη Φασούλα και άλλους κανονικούς Ελληνες, θα προχωρήσει την Δευτέρα στο μονοπατάκι που άνοιξε, με άλλα παιδιά, παιδιά φίλων και γνωστών που θέλουν να βοηθήσουν γιατί καταλαβαίνουνε τη σημασία που έχει ο Τουρισμός στην προσπάθειά μας να ξανασταθούμε (κάποια στιγμή) στα πόδια μας. Ευτυχώς είναι πολλοί αυτοί, γονείς και παιδιά που καταλαβαίνουν αυτά που λέει και η Μάγια στην επιστολή της με την οποίαν «απαντάει» στίς καταγγελίες του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ. «Ο Τουρισμός μας», λέει, «είναι η μόνη πηγή άμεσων εσόδων και μερικής ανάκτησης της χαμένης μας αξιοπρέπειας». Και διαπιστώνει (όπως και οι περισσότεροι λογικοί συνέλληνες) οτι «είναι απελπιστικό να βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας».
Θα τελειώσω με δικά της λόγια, τα οποία - απελπισμένος αλλά και πάντα, στρατευμένα, αισιόδοξος – ενθουσιωδώς προσυπογράφω : “Δικαίωμα στη εργασία”, σε μια Δημοκρατία έχουν όλοι, και οι ώριμοι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι έρχονται στιγμές που το συμφέρον της χώρας είναι ανώτερο από το συμφέρον και τα αιτήματα συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων. Είναι κρίμα, η προσπάθεια ενός ολόκληρου λαού να υπονομεύεται από ιδιοτελείς και συντηρητικές ιδεολογίες και πρακτικές.
http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=75&smid=400&ArticleID=2729&reftab=37&t=Η-(πράκτορας-του-καπιταλισμού)-Μάγια-Τσόκλη-και-το-ΚΚΕ

Με... κομμουνιστικό ποσοστό επανεξελέγη πρόεδρος του Συνασπισμού ο Α. Τσίπρας.

"Σε βαρύ κλίμα διεξήχθησαν οι ψηφοφορίες για εκλογή νέου προέδρου και Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής, μετά την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας από το 6ο συνέδριο του ΣΥΝ.Ο Αλέξης Τσίπρας επανεξελέγη πρόεδρος, λαμβάνοντας 785 ψήφους έναντι 56 που πήρε ο Γιώργος Βλαχογιώργος. Ψήφισαν 1.039, 162 ήταν λευκά και 35 άκυρα..."

http://www.nooz.gr/greece/krisimes-ores-ston-sun

Με ποσοστό 93% επανεξελέγη πρόεδρος του ΣΥΝ ο Τσίπρας!

Τώρα που τα έχει βρει και με όλες τις κομμουνιστικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, ποίος τον πιάνει!

Το θέμα της αλλαγής της ονομασίας, από "ΣΥΡΙΖΑ" σε "ΚΚΕ ΙΙ" συζητήθηκε, ή θα τεθεί στο επόμενο συνέδριο;;;

Αλέξη σου εύχομαι εις ανώτερα... άντε και Γενικός Γραμματέας!!!

Αποχώρησε η ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ από τις διαδικασίες του 6ο ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΣΥΝεδρίου

Με δήλωση του Φώτη Κουβέλη , ότι «δεν μπορούμε να υλοποιήσουμε την απόφαση του Συνεδρίου γι΄ αυτό και δεν θα θέσουμε υποψηφιότητα για τα καθοδηγητικά όργανα , ούτε θα μετάσχουμε στις διαδικασίες της αυριανής ψηφοφορίας» οι σύνεδροι που πρόσκεινται στην Αν. Πτέρυγα απεχώρησαν από τις διαδικασίες του Συνεδρίου.

Είχε προηγηθεί η ψηφοφορία κατ΄ αντιπαράθεση των δύο σχεδίων –αυτό της πλειοψηφίας(το υπερψήφισαν κατ΄αρχήν όλες οι τάσεις, εκτός Αν. Πτέρυγας) και αυτό της Ανανεωτικής Πτέρυγας-, όπου πλειοψήφησε το πρώτο.Με το σχέδιό της η Αν. Πτέρυγα ζητούσε την άμεση απεμπλοκή από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το πρωί του Σαββάτου είχε προηγηθεί τετράωρη συνάντηση σε ξενοδοχείο της Αθήνας όλων των συνέδρων που πρόσκεινται στην Αν. Πτέρυγα προκειμένου να υπάρξει απόφαση για τη συλλογική στάση των συνέδρων.Επί 320 συνέδρων, με 4 κατά και 2 λευκά , υπερψηφίστηκε η εισήγηση του Φώτη Κουβέλη για την επιμονή στη θέση να μη «διαβούμε την κόκκινη γραμμή» της απεμπλοκής του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ.

http://www.ananeotiki.gr/el/readText.asp?textID=4697

Με στολίσκο κατά της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο απαντούν οι Ισραηλινοί

Στολίσκος με «οργισμένους» Ισραηλινούς, που θα ζητούν να σταματήσει η τουρκική κατοχή στην βόρεια Κύπρο και να επανενωθεί το νησί υπό την κυπριακή κυβέρνηση, πρόκειται να ξεκινήσει την ερχόμενη εβδομάδα από το Ισραήλ, σύμφωνα με δημοσίευμα της ισραηλινής εφημερίδας Jerusalem Post.

Με την ένταση μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ να κορυφώνεται, ειδικότερα μετά τη γνωστοποίηση ότι οι 9 νεκροί ακτιβιστές του «Στόλου της «Ελευθερίας» είναι Τούρκοι, οι ομάδα των «οργισμένων Ισραηλινών», όπως αναφέρει η εφημερίδα, επιθυμεί να δώσει τη δική της απάντηση στην Τουρκία στην προσπάθεια της περασμένης εβδομάδας να σπάσει ο αποκλεισμός της Γάζας.

Στην ομάδα συμμετέχει ο Alex Goldfarb, πρώην βουλευτής των κομμάτων Tzomet και Yiud, τη δεκαετία του ‘90, καθώς και ο ακτιβιστής του κόμματος Meretz, Pinhas Har-Zahav. Η κίνηση πρόκειται να χρηματοδοτηθεί από πλούσιο Ισραηλινό, το όνομα του οποίου παραμένει άγνωστο.

Στο μεταξύ, η αντίδραση εξακολουθεί να είναι έντονη και στην Τουρκία. Ο πρόεδρος της χώρας Αμπντουλάχ Γκιούλ τόνισε χθες ότι το Ισραήλ διέπραξε ένα από τα μεγαλύτερα σφάλματα της ιστορίας του, το μέγεθος του οποίου θα καταλάβει καλύτερα στο μέλλον. Η Τουρκία, που δεν πρόκειται να συγχωρήσει με κανένα τρόπο αυτή την πράξη, με ψυχραιμία θα πράξει τα δέοντα και προειδοποιώντας τον αμερικανικό παράγοντα να προβεί στη σωστή αξιολόγηση του γεγονότος, συνέχισε.

Αλλά και ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος επισκέφθηκε χθες τους τραυματίες ακτιβιστές που νοσηλεύονται σε νοσοκομείο της Άγκυρας, κατήγγειλε για άλλη μια φορά την πολιτική άσκησης βίας του Ισραήλ και την παράνομη ενέργεια που σημειώθηκε στα διεθνή ύδατα. «Η Τουρκία ούτε παραβλέπει ούτε υποκύπτει» προειδοποίησε, προσθέτοντας ότι η Άγκυρα για το θέμα αυτό έχει πολλά ακόμη να κάνει.

Μάλιστα, σύμφωνα με δημοσίευμα εφημερίδας του Λιβάνου, ο Ερντογάν σχεδιάζει να συμμετάσχει σε τουρκική ομάδα που θα μεταφέρει με πλοίο ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα, συνοδεία πολεμικού σκάφους. Η εφημερίδα σημειώνει επίσης ότι Αμερικανοί αξιωματούχοι που έχουν ενημερωθεί σχετικά από τον Τούρκο πρωθυπουργό του ζητούν να καθυστερήσει τα σχέδιά του.

http://tvxs.gr/news/κόσμος/με-στολίσκο-κατά-της-τουρκικής-κατοχής-στην-κύπρο-απαντούν-οι-ισραηλινοί

Δήλωση – Καταγγελία της πρωτοβουλίας «ΕΝΑ ΠΛΟΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ» (SHIP TO GAZA)

Το υπό ελληνική σημαία φορτηγό πλοίο «Ελεύθερη Μεσόγειος», με 22 Έλληνες επιβαίνοντες, που συμμετείχε στη διεθνή αποστολή Freedom Flotilla, μεταφέροντας στη Γάζα ανθρωπιστική βοήθεια, δέχτηκε τα ξημερώματα της Δευτέρας 31/5 πειρατική επίθεση από πάνοπλους Ισραηλινούς κομάντο στα διεθνή ύδατα.

Λίγη ώρα νωρίτερα, το επιβατηγό πλοίο «Σφενδόνη», όπου επίσης επέβαιναν Έλληνες, όπως και τα υπόλοιπα 4 σκάφη της αποστολής, είχαν δεχτεί παρόμοια βίαιη επίθεση. Έγινε χρήση πραγματικών πυρών. Δολοφονήθηκαν άοπλοι πολίτες.

Οι Ισραηλινοί κομάντο με προτεταμένα τα όπλα εφόρμησαν στα πλοία, χτύπησαν βάναυσα Έλληνες επιβαίνοντες ασκώντας σωματική βία και χρησιμοποιώντας όπλα ηλεκτροσόκ, τους έδεσαν με χειροπέδες, τους έσυραν με αγριότητα στο κατάστρωμα.

Η βιαιότητα των Ισραηλινών συνεχίστηκε και στο λιμάνι του Ashdod που οδηγήθηκαν πλοία κι επιβαίνοντες, όπου Έλληνες ξυλοκοπήθηκαν με πρωτοφανή αγριότητα και 3 από αυτούς μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο ή σε ξεχωριστούς χώρους κράτησης.

Οι Έλληνες και Ελληνίδες που βρισκόμαστε παράνομα κρατούμενοι στις ισραηλινές φυλακές, αρνούμαστε να δεχτούμε να υπογράψουμε οποιαδήποτε δήλωση που μας ζητά το κράτος – πειρατής. Καταγγέλλουμε απερίφραστα τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε η διεθνής αποστολή. Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να διακόψει κάθε διπλωματική σχέση με το Ισραήλ, το κράτος – παρία, που καταργεί 5000 χρόνια ελεύθερης ναυσιπλοΐας στη Μεσόγειο.

Δηλώνουμε ότι όσο η Γάζα είναι αποκλεισμένη, όσο η Παλαιστίνη υπό κατοχή, όσο η διεθνής κοινότητα δεν τολμά να επιβάλλει στο Ισραήλ τη διεθνή νομιμότητα και τις διεθνείς αποφάσεις, εμείς θα συνεχίσουμε να ετοιμάζουμε νέες αποστολές και να πλέουμε προς τα νερά της Γάζας. Μέχρις ότου το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης που δημιούργησαν οι Ισραηλινοί στον 21ο αιώνα, να πάψει να υπάρχει.

Τρίτη 1 Ιούνη 2010

Φυλακές Μπερσεμπά, Ισραήλ

υπογράφοντες
Οι 20 της τηλεφωνικής λίστας
Οι 6 γυναίκες
Καρυπίδης Γιάννης
Μπούκας Θόδωρος
Γ.Κ.

http://www.shiptogaza.gr/%CE%94%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/%CE%9D%CE%AD%CE%B1-%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/item/304-%CE%94%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%88%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%AF%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%93%CE%AC%CE%B6%CE%B1-(%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CE%99%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%AE%CE%BB)

Η εικόνα της Νέας Δημοκρατίας σήμερα

Η κατάσταση στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ένα μήνα πριν από το 8ο τακτικό συνέδριο όπως καταγράφεται από την Public Issue

Του Γιαννη Mαυρη / www.mavris.gr , http://www.publicissue.gr/

Ενώ το κυβερνών κόμμα αντιμετωπίζει τη διογκούμενη κοινωνική διαμαρτυρία, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αδυνατεί, για τους δικούς του λόγους, να ανακάμψει.

Σχεδόν ένα μήνα μετά τη διαγραφή της κ. Μπακογιάννη (6 Μαΐου) και σχεδόν ένα μήνα πριν από το 8ο τακτικό συνέδριο της Ν.Δ. (25–27 Ιουνίου), η έρευνα της Public Issue φέρνει στην επιφάνεια ορισμένες σημαντικές πλευρές της πολύπλευρης κρίσης της. Η Ν.Δ. βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με μια γενικευμένη κοινωνική δυσπιστία απέναντί της. Επτά στους δέκα πολίτες (7 στους 10), αλλά και 6 στους 10 ψηφοφόροι της δείχνουν πεπεισμένοι ότι ο συντηρητικός πόλος του δικομματικού συστήματος πορεύεται σε «λάθος κατεύθυνση», ενώ σχεδόν ο 1 στους 3 πολίτες (47%) πιστεύει ότι η επάνοδός της στην εξουσία θα αργήσει αρκετά. Το ενδεχόμενο διάσπασής της θεωρείται πλειοψηφικά πιθανό, όχι μόνο στο σύνολο του εκλογικού σώματος (61%, 6 στους 10 ερωτηθέντες), αλλά ακόμη και στο εσωτερικό του κόμματος (54%, 5 στους 10 ψηφοφόρους της). Το αρνητικό κλίμα που στιγματίζει τη σημερινή εικόνα του, επιβεβαιώνεται και από το γεγονός, ότι μια «ενδεχομένη διάσπαση» της Ν.Δ. δεν θεωρείται, πλέον, όπως συνέβαινε μέχρι πρότινος, ως αμιγώς αρνητική πολιτική εξέλιξη, αλλά αντιμετωπίζεται με αυξανόμενη αδιαφορία από το εκλογικό σώμα (43% των ερωτηθέντων τη χαρακτηρίζει «ούτε θετική/ούτε αρνητική» και μόνον 36% «αρνητική»).

Διαγραφή και νέο κόμμα

Η απόφαση του Αντώνη Σαμαρά να διαγράψει την Ντόρα Μπακογιάννη επικροτείται τόσο από το συνολικό εκλογικό σώμα (52% των ερωτηθέντων την αξιολογεί ως σωστή), όσο και από την πλειοψηφία των πρόσφατων ψηφοφόρων του κόμματος (61%). Η εικόνα της Ντόρας Μπακογιάννη (όπως προκύπτει από τη δημοτικότητά της) έχει σχετικά αποδυναμωθεί, ενώ αντιθέτως η θέση του Αντώνη Σαμαρά δείχνει να ενισχύεται.

Αυτό μπορεί ενδεχομένως να οφείλεται μεταξύ άλλων και στο ότι η Ντ. Μπακογιάννη «χρεώνεται» –στο πλαίσιο ενός «κομματικού πατριωτισμού»– κινήσεις αποδυνάμωσης. Για τον λόγο αυτό και έχει παύσει να θεωρείται πλέον από τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. ως το «καλύτερο στέλεχός» της, ενώ αντιθέτως τείνει να θεωρείται ως τέτοιο από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, το γεγονός ότι το 35% των νεοδημοκρατών θεωρεί την απόφαση της διαγραφής εσφαλμένη, επιβεβαιώνει την εκτίμηση πως ο εσωκομματικός συσχετισμός, αλλά και το βαθύτατο ιδεολογικό και κοινωνικό «ρήγμα» που κατέγραψε η διαδικασία της προεδρικής εκλογής, δεν έχει παύσει να υφίσταται.

Το ενδεχόμενο ίδρυσης νέου κόμματος από την πρώην υπουργό Εξωτερικών τυγχάνει –τουλάχιστον αφετηριακά– περιορισμένης κοινωνικής υποστήριξης. Συγκεκριμένα, μόλις 23% των ερωτηθέντων και, αντιστοίχως, 20% των ψηφοφόρων της Ν.Δ. (2 στους 10) δείχνει να επικροτεί μια παρόμοια προοπτική, ενώ ο «πυρήνας» της δυνητικής εκλογικής του υποστήριξης με τα σημερινά δεδομένα εκτιμάται σε 7%.

Απαξίωση του Καραμανλή

Εντυπωσιακή είναι, τέλος, και η ολοκληρωτική απαξίωση της εικόνας του τέως πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, που προκύπτει από μια σειρά ευρημάτων: Πρώτον, το 55% των ερωτηθέντων (39% στη Ν.Δ.) τον υποδεικνύει (αυθόρμητα) ως τον κύριο υπεύθυνο για τη σημερινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το κόμμα της αντιπολίτευσης. Δεύτερον, στο σύνολο των ερωτηθέντων, οι αρνητικές κρίσεις για το πρόσωπό του προσεγγίζουν το 76%, ενώ η δημοτικότητά του είναι ελλειμματική, ακόμη και μεταξύ των ψηφοφόρων του κόμματος (46%, έναντι 49% θετικών). Τρίτον, το σημαντικότερο και πολιτικά οδυνηρότερο: 8 στους 10 πολίτες (79%) αλλά και 7 στους 10 ψηφοφόρους της Ν.Δ. (68%) πιστεύουν ότι ο τέως πρωθυπουργός δεν έχει πλέον μέλλον στην πολιτική ζωή της χώρας.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100019_30/05/2010_402850

Γιατί;;;