Οι φασίστες πέτυχαν μια νίκη

Η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Αθήνας, κ. Θάλεια Δραγώνα παραιτήθηκε από το πόστο της στο Υπουργείο Παιδείας.

Αλλά ο πόλεμος ενάντια στο σκοταδισμό θα έχει πολλά επεισόδια ακόμη.

Αυτή η χώρα χτίστηκε από ανθρώπους με όραμα και όχι από τσιμενταρισμένους εγκεφάλους τύπου Χριστόδουλου-Άνθιμου-Καρατζαφέρη-Χρυσής Αυγής...

Άνθρωποι με ανοιχτό μυαλό σαν την καθηγήτρια Δραγώνα είναι πολυτέλεια για την κοινωνία μας και την παιδεία μας να τους χαραμίζει!


Αντιγράφω από ΤΑ ΝΕΑ:

Της έριξαν τόνους λάσπης. Τηλεοπτικοί πλασιέ αµφισβήτησαν την επιστηµονική της επάρκεια. Εκπρόσωποι της λούµπεν εθνικοφροσύνης τής απέδωσαν «ανθελληνικά» κίνητρα. Η περίφηµη ελληνική µπλογκόσφαιρα
είναι γεµάτη από ατεκµηρίωτο (και φυσικά ανώνυµο) µίσος εναντίον της. Την περασµένη εβδοµάδα παραιτήθηκε από το υπουργείο Παιδείας, όπου εργαζόταν για τη µεταρρύθµιση του δηµόσιου σχολείου. Και πολύ άντεξε.

Μπορεί οι λόγοι που επικαλέστηκε για να υποβάλει την παραίτησή της από το υπουργείο Παιδείας η (καθηγήτρια στο Πανεπιστήµιο Αθηνών) Θάλεια Δραγώνα να ευσταθούν. Μπορεί, δηλαδή, όντως, να είχε σοβαρούς προσωπικούς λόγους για να αποχωρήσει από τη Γραµµατεία Ενιαίου Διοικητικού Τοµέα Θεµάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασµού και Εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων του υπουργείου Παιδείας. Προσωπικός λόγος, πάντως, θα ήταν και αν δήλωνε κουρασµένη, από τις συνεχείς επιθέσεις που της γίνονται και οι οποίες αµφισβητούν, στην πραγµατικότητα, το πατριωτικό της φρόνηµα, λόγω των επιστηµονικών της επιλογών, είτε στα βιβλία της είτε στα κείµενά της είτε στις γνωµοδοτήσεις της προς τους προϊσταµένους της. Θα µπορούσε να το πάει λίγο παραπέρα, να δηλώσει αηδιασµένη, προσωπικός λόγος θα ήταν κι αυτό.

Ωσπου να επιλέξει την αποχώρηση, πάντως, και παρά το ότι οι επιθέσεις εναντίον της άρχισαν από τον περασµένο χειµώνα, η Θάλεια Δραγώνα έκανε κάτι που το γνωρίζει άριστα. Προσπάθησε να συµβάλει στη µεταρρύθµιση του λυκείου, στην αποσύνδεσή του δηλαδή από τις εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήµιο και στον επαναπροσδιορισµό του ως αυτόνοµης βαθµίδας γνώσης. Σε αυτό το άλλο λύκειο τα παιδιά δεν θα παπαγαλίζουν, δεν θα βαριούνται, δεν θα σπρώχνουν την ώρα να περάσει για να πάνε στο φροντιστήριο. Στο πλαίσιο αυτού του λυκείου, κατά την πρόταση οµάδας καθηγητών στην οποία φέρεται να συµµετείχε και η Θάλεια Δραγώνα, η Ιστορία θα µπορούσε να µην είναι υποχρεωτικό µάθηµα στις τελευταίες τάξεις. Θα ήταν µάθηµα επιλογής. Οπως συνήθως συµβαίνει στην Ελλάδα, όταν θίγεται το ιστορικό µεγαλείο έτσι όπως το αντιλαµβάνονται πολιτικές δυνάµεις που ποντάρουν στην ευαισθησία των Ελλήνων για το ιστορικό παρελθόν τους, δεξιές αλλά κι αριστερές, άρχισαν ξανά τα όργανα. Και η Θάλεια Δραγώνα µπήκε, για την ακρίβεια ξαναµπήκε, στο στόχαστρο.

Γεννηµένη το 1952 στην Αθήνα, η Θάλεια Δραγώνα σπούδασε ψυχολογία στην Ελλάδα και στην Αγγλία και, το 1984, πήρε το διδακτορικό της στην Κοινωνική Ψυχολογία από το πανεπιστήµιο Άστον του Μπέρµιγχαµ. Στο Πανεπιστήµιο Αθηνών, αργότερα, συµµετείχε συχνά στη διοίκησή του ενώ έχει εκλεγεί και πρόεδρος στο τµήµα της. Έχει εργαστεί στον τοµέα της διαπολιτισµικής εκπαίδευσης, υπήρξε επικεφαλής προγράµµατος για την ένταξη στην εκπαίδευση της µειονότητας στη Θράκη, συγκαταλέγεται στην οµάδα που σχεδίασε και οργάνωσε το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήµιο, µετείχε µάλιστα και στη Διοικούσα Επιτροπή του (1997-2004). Το διάστηµα 2007-2009 είχε εκλεγεί και βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Όλο αυτό το διάστηµα, δεν σταµάτησε ποτέ να εργάζεται στον τοµέα της. Οι εργασίες της αφορούν θέµατα ισότητας των φύλων, τις εκπαιδευτικές ταυτότητες, το νόηµα των σχολικών εορτών, την ελληνοτουρκική γειτονία, την εκπαίδευση των µειονοτήτων της Θράκης. Θέµατα που «εξιτάρουν» όσους θεωρούν ότι τους ανήκει η αποκλειστική διαχείριση της ιδέας του έθνους, ανάµεσα στους οποίους και στελέχη του ΛΑΟΣ – που συχνά της επιτίθενται.

Ένας από τους λόγους των επιθέσεων εναντίον της είναι το συγγραφικό έργο της. Όταν πέρυσι βρέθηκε στο υπουργείο Παιδείας, όσοι ενορχήστρωναν τις επιθέσεις εναντίον της ανέσυραν το βιβλίο «Τι είν’ η πατρίδα µας. Εθνοκεντρισµός στην εκπαίδευση» (εκδ. Αλεξάνδρεια, 1977), του οποίου είχε την επιµέλεια µαζί την Άννα Φραγκουδάκη. Στον πρόλογο εκείνης της έκδοσης, που περιείχε τα αποτελέσµατα και το σχολιασµό δυο ερευνών για την πρωτοβάθµια εκπαίδευση, αναφερόταν ότι στα διδακτικά εγχειρίδια και στην εκπαίδευση «ο “ελληνισµός” παρουσιάζεται να έχει πολιτισµική υπεροχή σε σχέση µε άλλα έθνη, µε την αιτιολογία ότι διατήρησε αναλλοίωτα τα πολιτισµικά του χαρακτηριστικά από την αρχαιότητα, χωρίς ποτέ να έχει δεχθεί επιδράσεις από κανέναν άλλον πολιτισµό. Η αντίληψη αυτή», πρόσθεταν, «διαµορφώνει µια αµυντική διάσταση της εθνικής ταυτότητας, µε αποτέλεσµα η εξιδανίκευση του παρελθόντος να συνδυάζεται µε αµηχανία απέναντι στο παρόν και φόβο για το µέλλον».

Τα παραπάνω επιδοκιµάστηκαν από την επιστηµονική κοινότητα – αλλά µε τη µέθοδο της διαστροφής, των επιλεκτικών αποσπασµάτων, της παράθεσης ακόµα και ψεµάτων, της ανώνυµης αερολογίας του Ιντερνετ και µε άλλους συκοφαντικούς τρόπους, η Θάλεια Δραγώνα χρίσθηκε «ανθελληνίς». Υστερα, οι επιθέσεις κλιµακώθηκαν. Δεν της συγχώρησαν ότι εργάστηκε για τα σχολεία της µειονότητας στη Θράκη, ότι ψηλά στα ενδιαφέροντά της βάζει τον εθνοκεντρισµό του εκπαιδευτικού µας συστήµατος, ότι κατ’ επανάληψη έχει αναφερθεί στις κοινωνικές διακρίσεις. Προσπάθησαν να την πλήξουν µε πρωτοφανείς χαρακτηρισµούς, απόλυτα ταιριαστούς µόνο σε όσους κηρύσσουν την κουλτούρα του µίσους, της διαίρεσης, των διακρίσεων. Τελευταία, της άφηναν µηνύµατα στον τηλεφωνητή της τύπου «θα πεθάνεις», «θα σε θάψουµε» και άλλα εύηχα. Εφτασαν να αµφισβητήσουν την επιστηµονική της επάρκεια, να πουν ακόµα και ότι «δεν είχε πτυχίο»!

Χωρίς υποστήριξη. Σ’ όλες αυτές τις επιθέσεις, η Θάλεια Δραγώνα ήταν πολύµόνη. Στην πραγµατικότητα, την υποστήριξαν ελάχιστες φωνές από τους επιστηµονικούς κύκλους στους οποίους κινείται, πολύ λιγότερες στην περιοχή του δηµόσιου λόγου και ελάχιστες στην πολιτική – ίσως όχι µόνο διά τον φόβον του πολιτικού κόστους.

Μόνο στην Ελλάδα µπορεί να έχει πολιτικό κόστος το επιστηµονικώς αυτονόητο για όλο τον πολιτισµένο κόσµο. Και το επιστηµονικώς αυτονόητο οδηγεί στην παραδοχή ότι αυτό που διδάσκεται ως ιστορία στα σχολεία είναι κυρίως η αφήγηση του εθνικού µύθου, η κατασκευασµένη συρραφή ένδοξων στιγµιότυπων υποτίθεται µιας συλλογικής µνήµης, αξία χρήσης της οποίας είναι να επιβεβαιώνει ο περίφηµος µέσος Ελληνας το πόσο ηρωικοί ήταν οι πρόγονοί του και το πόσων χιλιετιών είναι το DΝΑ του. Αλλά αυτού του τύπου η διδασκαλία δεν είναι ιστορία αλλά εθνικόφρων προπαγάνδα. Μια διαφορετική διδασκαλία θα απαιτούσε άλλη αντίληψη, άλλες διδακτικές µεθόδους, δασκάλους που θα αίρονταν υπεράνω της κοινοτοπίας των εθνικών µύθων.

Η Δραγώνα προσπάθησε να απελευθερώσει λίγο χρόνο από τους µαθητές για ουσιαστικότερη γνώση, απαλλαγµένη από την παραµορφωτική µατιά της εθνικής αφήγησης – ούτως ή άλλως, η δήθεν εθνική κοινοτοπία εκπέµπεται από παντού. Αλλά ποιος πολιτικός θα µπορούσε να την καταλάβει και να τη στηρίξει...

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4601574


Επίσης σχετικά άρθρα:

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4601412

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4601179

28η Οκτωβρίου 1940

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου, από ΤΑΝΕΑ

Η επιστροφή στη δραχμή θα έφερνε απλά φτώχεια

«Απλά φτώχεια», με τις ίδιες θυσίες για τον ελληνικό λαό, θα έφερνε στην Ελλάδα ενδεχόμενη έξοδος από τη ζώνη του ευρώ, εξαιτίας της κρίσης, όπως υποστήριξε στη Θεσσαλονίκη, ο διευθυντής της Διεθνούς Ένωσης Οικονομολόγων (CEDIMES) για τη Γαλλία, Αλέν Μπιενεμέ (Alain Bienayme). «Διαφωνώ με όσους πρότειναν έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ και διάλυση της ευρωζώνης. Η επιστροφή στη δραχμή θα έφερνε απλά φτώχεια και καμία διασφάλιση για το μέλλον, ενώ οι θυσίες θα παρέμεναν για τον ελληνικό λαό», σημείωσε και πρόσθεσε ότι, αν διαλυόταν η ευρωζώνη, πολλές χώρες θα καλούνταν να εξοφλήσουν στο εθνικό τους νόμισμα δάνεια που έλαβαν σε ευρώ, με ό,τι αυτό σημαίνει για την οικονομία.

Χαρακτήρισε «πολύ σφιχτό και πιεστικό» το χρονοδιάγραμμα που έχει τεθεί για το συμμάζεμα της ελληνικής οικονομίας, ενώ επεσήμανε ότι το πρόβλημα για την Ελλάδα «περνά περισσότερο» από την ανάγκη να διαμορφωθεί καλύτερα η φορολογία, να αντιμετωπιστεί η μαύρη οικονομία και να βελτιωθεί η βιομηχανική πολιτική, ώστε να διευρυνθεί η φορολογική βάση. «Σκούρα τα πράγματα» για την ΕΕ τουλάχιστον μέχρι το 2015 Ο κ. Μπιενεμέ διατύπωσε την εκτίμηση ότι η Ευρώπη θα βρίσκεται σε δύσκολη οικονομική θέση τουλάχιστον μέχρι το 2015, ενώ χαρακτήρισε «αφελείς» τις ευρωπαϊκές τράπεζες, που άντλησαν περίπου το 50% των τοξικών αμερικανικών ομολόγων.

«Σήμερα, 24 από τις 27 χώρες ΕΕ βρίσκονται σε κατάσταση υπέρογκου χρέους, με πρώτη την Ελλάδα [...]. Μέχρι το 2014, η αναλογία χρέους προς το ΑΕΠ θα έχει φτάσει το 92% στις ΗΠΑ, το 82% στη Βρετανία και περίπου το 90% σε Γαλλία και Γερμανία, ενώ στην Ελλάδα θα είναι πολύ παραπάνω», πρόσθεσε. Μιλώντας σε εκδήλωση που διοργάνωσαν το Τμήμα Οικονομικών Επιστημών ΑΠΘ και το Ίδρυμα Δημητρίου και Μαρίας Δελιβάνη, σε συνεργασία με το Γενικό Προξενείο της Γαλλίας, ο Γάλλος οικονομολόγος σημείωσε ότι «η κατάσταση στην Ελλάδα είναι ασήμαντη σε σχέση με το συνολικό χρέος της ΕΕ» και συμπλήρωσε: «πρέπει να δούμε και ποια σχέση είχαν ξένες τράπεζες με το χρέος Ελλάδας και Ιρλανδίας».

Πρόσθεσε ότι, σε δύσκολες οικονομικές καταστάσεις, η αναδιάρθρωση του χρέους είναι μια λύση που πρέπει να διερευνάται, αρκεί το πρόβλημα να μη μεταφέρεται στις χώρες-δανείστριες και έχοντας πάντα κατά νου ότι «η ακύρωση του χρέους μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα φήμης σε βάρος μιας χώρας». Περί εποπτείας των εθνικών δημόσιων λογαριασμών Ο κ. Μπιενεμέ επεσήμανε ότι πρέπει να παραδεχτούμε ότι η έξοδος από την κρίση δεν θα είναι παρόμοια για όλες τις χώρες της ΕΕ, καθώς υπάρχουν σημαντικές διαφορές από κράτος σε κράτος: στην ΕΕ, είπε, έχουμε έξι χώρες -π.χ., Ελλάδα, Ισπανία, Βρετανία και Γαλλία- με συνολικό έλλειμμα 337 δισ. ευρώ και, συμμετρικά, άλλες τόσες με πλεόνασμα 303 δισ. «Γίνεται εμφανές ότι και οι πολιτικές ανάκαμψης δεν θα είναι ίδιες.

Για μια χώρα όπως η Γαλλία, η κατάσταση προσομοιάζει περισσότερο με την Ελλάδα. Χρειάζεται περισσότερη καινοτομία και εξειδικευμένες θέσεις εργασίας», κατέληξε και πρόσθεσε ότι «η νέα αλληλεγγύη στην ΕΕ πρέπει τώρα να εκφράζεται σε επίπεδο εποπτείας των δημόσιων εθνικών λογαριασμών και να καλύψει και τον χώρο των χρηματοπιστωτικών δραστηριοτήτων». Η ελληνική κρίση και η έλλειψη «εργαλείων» στην ΕΕ Την εκτίμηση ότι «η ελληνική κρίση απέδειξε πως η ΕΕ προσπάθησε να ξεπεράσει έναν αριθμό δυσκολιών, χωρίς να έχει βρει ακόμη αποτελεσματικά εργαλεία», διατύπωσε ο πρόεδρος της CEDIMES, Κλοντ Αλμπαλί (Claude Albagli).

Αναφέρθηκε στις ανομοιογένειες που διέπουν τις οικονομίες των 27 κρατών-μελών (συνεπεία, σε πολλές περιπτώσεις, του γεγονότος ότι η ένταξη στην ΕΕ έγινε με γεωπολιτικά και άλλα κριτήρια και όχι οικονομικά). «Στην Ελλάδα μέχρι το 2014 πρέπει να φτάσετε το έλλειμμα από 14% του ΑΕΠ στο 3%. Η Γαλλία μέχρι το 2013 πρέπει να το μειώσει από 8% στο 3% και είπε "δεν μπορώ"», ανέφερε χαρακτηριστικά, ενώ άφησε να εννοηθεί ότι αν και η κρίση στην Ελλάδα θεωρήθηκε ευθεία απειλή για το μέλλον του ευρώ, «το ενιαίο νόμισμα επιβίωσε, αλλά της Ελλάδας τής έμεινε η λιτότητα».

Μιλώντας στην εκδήλωση, ο ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας του Παντείου, Χρήστος Γιανναράς, υποστήριξε ότι «η χρεωκοπία στην Ελλάδα δεν οφείλεται σε ένα σπάταλο κοινωνικό κράτος, αλλά σε ένα σπάταλο κομματικό κράτος».
Πρόσθεσε ότι η «τρόικα» ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ «δεν ενδιαφέρεται για το ποιους τρόπους θα βρουν οι διαχειριστές της ελληνικής οικονομίας για να τους εξασφαλίσουν τα δανεισμένα». Ισχυρίστηκε, τέλος, ότι «βρισκόμαστε μπροστά σε μια απειλή κατάλυσης της ελληνικής δημοκρατίας από την κομματοκρατία».

http://www.express.gr/news/finance/369738oz_20101018369738.php3

«Αντιμνημονιάκηδες»

Απομονωτισμός και αντιμνημόνιο

Tου Μπαμπη Παπαδημητριου

Αν ήμασταν κανονικοί «Ευρωπαίοι», θα ανησυχούσαμε περισσότερο για τις προοπτικές ανάπτυξης στην Ευρωζώνη και δεν θα το παίζαμε «αντιμνημονιάκηδες». Ισως, τελικά, κάποιοι πολύ χαιρέκακοι να είχαν δίκαιο: έπρεπε τα κράτη-μέλη του ευρώ και όσοι έβαλαν πλάτη στη διοίκηση του ΔΝΤ να μας αφήσουν να «σκάσουμε κάτω σαν καρπούζι». Το κράτος μας δεν θα είχε να πληρώσει ούτε ενός μηνός υποχρεώσεις. Τα ασφαλιστικά ταμεία δεν θα είχαν να πληρώσουν ούτε τις συνταγογραφήσεις της επόμενης εβδομάδας. Οι τράπεζες δεν θα είχαν να πληρώσουν στους εμπόρους ούτε τα χρήματα από τις πιστωτικές κάρτες της προηγούμενης εβδομάδας. Οι επιχειρήσεις δεν θα είχαν στους λογαριασμούς όψεως ούτε όσα χρειάζονται για να πληρώσουν την πρώτη μεταχρονολογημένη επιταγή. Και οι φτωχότεροι καταναλωτές δεν θα πλήρωναν τη δόση τους από τα βερεσέδια στον χασάπη, τον μπακάλη κ. ο. κ. Η χώρα θα είχε καταρρεύσει.

Θα ήθελα, τότε, να δω τα παλικαράκια που αυτοαποκαλούνται πολιτικοί «αρχηγοί» και τα τσιράκια τους που αυτοαποκαλούνται «ανεξάρτητοι υποψήφιοι για την περιφέρεια», να έχουν πιαστεί γιακά-με-γιακά για το «τις πταίει!» Είναι ντροπή να υπάρχουν άνθρωποι σοβαροί και λογικοί, που κατεβαίνουν στις εκλογές με σύνθημα «κόντρα στο Μνημόνιο». Το κάνουν επειδή δεν έχουν καμία πρόταση διοίκησης. Κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα. Σε μια πρόδηλη πράξη δειλίας, αφήνουν την κυβέρνηση μόνη, απέναντι σε ένα εξαιρετικά εχθρικό περιβάλλον. Στις αγορές κεφαλαίων, στους τραπεζικούς οργανισμούς, στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, είναι απολύτως πεπεισμένοι ότι ο Πάγκαλος έχει δίκαιο: «Ολοι μαζί τα έφαγαν οι Ελληνες», υπογραμμίζουν σε κάθε ευκαιρία.

Αν ήμασταν λίγο πιο σοβαροί Ευρωπαίοι, θα συζητούσαμε ζωηρά για τα μέτρα εφαρμογής του Μνημονίου. Κυρίως όμως θα ανησυχούσαμε για τις αμφιβολίες που επέστρεψαν σε ό, τι αφορά την επιστροφή της ευρωοικονομίας σε οδό εξόδου από την ύφεση. Θα ανησυχούσαμε ειλικρινώς για τα πρώτα επεισόδια του συναλλαγματικού πολέμου. Γιατί αν ξεδιπλωθεί, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν θα έχει απλώς παγκόσμια διάσταση, με την έννοια του τριγώνου μεταξύ δολαρίου, ευρώ και γεν. Θα είναι πολυμερής: το κινεζικό γουάν, το βραζιλιάνικο ρεάλ, η ινδική και ινδονησιακή ρουπία, το αυστραλιανό και καναδέζικο δολάριο και, προφανώς, το ελβετικό φράγκο.

Αν ο ελληνικός πληθυσμός δυσκολεύεται να κατανοήσει την κρίση με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπος, είναι επειδή επί τριάντα χρόνια οι πολιτικοί μας απέκρυπταν, σε πολύ μεγάλο βαθμό, την πραγματικά στενή διασύνδεση και αλληλεξάρτησή μας με τη διεθνή οικονομία. Απέκρυπταν τις επιπτώσεις των διεθνών κρίσεων, στοιχηματίζοντας στην άγνοια κατάλληλης παιδείας, χρησιμοποιούσαν τον επαρχιωτισμό των μέσων επικοινωνίας και, το χειρότερο, έπνιγαν τα προβλήματα σε ακόμη μεγαλύτερα εθνικά χρέη. Ακόμη και μετά τις εκλογές του 2007, που έγιναν για να δώσει ο λαός το «πράσινο» σε όσα μέτρα απαιτούσε η ανασκολόπιση των κρατικοδίαιτων και αντιπαραγωγικών δομών της οικονομίας μας, η γαλάζια κυβέρνηση συνέχισε να επιρρίπτει τις όποιες «αναταραχές» σε όσα συμβαίνουν «αλλού», διαβεβαιώνοντας ότι το υπερήφανο «πρότυπο» της «ήπιας προσαρμογής» θα σταθεί, μόνο του αυτό, όρθιο μέσα στη θύελλα που ήδη είχε φανεί στον ορίζοντα.

Αν δηλαδή βγαίναμε τον άλλο μήνα από το Μνημόνιο, τι θα άλλαζε; Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα κράταγε περισσότερους υπαλλήλους; Και οι υπόλοιποι για πόσο καιρό θα έκαναν παρέα στους άλλους της Ολυμπιακής, που περιμένουν ακόμη τον «διορισμό» στη δημοσιοϋπαλληλία; Με ποιο μαγικό τρόπο θα περικοπεί η σπατάλη στα νοσοκομεία και σε ό, τι άλλο είναι «κρατικό», αλλά εμπορεύσιμο και υποκλέψιμο; Και ποιος, τέλος πάντως, θα αγοράσει τον πακτωλό ακινήτων που έχει κατά νουν ο Αντώνης Σαμαράς;

Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει είναι οι δυσκολίες που σωρεύονται στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Δεν θα έπρεπε κάποιος πολιτικός «μας» να εξηγήσει αν και σε ποιο βαθμό συνιστούν απειλή όσα αφήνουν να διαρρεύσουν Μέρκελ και Σαρκοζί από τις συνεννοήσεις τους; Σε τελευταία ανάλυση, η διαφορά μεταξύ Μνημονίου και Συμφώνου Σταθερότητας είναι ήδη μικρή. Δεν θα υπήρχε καμία, αν το Μνημόνιο δεν συνόδευε τον μηχανισμό διάσωσης των 110 δισ. ευρώ. Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα θα δυσκολευτεί να ηρεμήσει τις αγορές χωρίς μια παρατεταμένη βοήθεια από τους έχοντες τον πρώτο λόγο εντός Ευρωζώνης, δηλαδή τους Γερμανούς (και τους Γάλλους), ακόμη και μετά το 2013, ημερομηνία λήξης του Μνημονίου-1.

Στους αμέσως επόμενους μήνες θα χρειαστεί να έχουμε συμφωνήσει μεταξύ μας όσο χρειάζεται για να μας πάρουν στα σοβαρά. Το χειρότερο σενάριο που συνοδεύει την παράταση της μεγαλύτερης μετά το '30 κρίσης του συστήματος στο οποίο ζούμε, και μας αφορά άμεσα, δεν είναι να βγούμε εμείς από το ευρώ. Είναι να φοβηθεί τόσο η γερμανική κοινή γνώμη όσο χρειάζεται για να απαιτήσει την επιστροφή του μάρκου. Αν οι μεσογειακές χώρες συνεχίσουν να ζητούν ολοένα και μεγαλύτερες μεταφορές πόρων, πέραν όσων παίρνουν από τον κοινοτικό προϋπολογισμό, αν φανεί ότι η Ελλάδα και οι άλλοι χρειάζονται περισσότερα κεφάλαια διάσωσης, τότε η Γερμανία μπορεί να κρίνει επωφελέστερη μια Γερμανική Νομισματική Ενωση. Είναι προφανές και βέβαιον ότι η Γαλλία θα προτιμήσει αυτή την παρέα, παρά να εξαντλεί τις δυνάμεις προσαρμογής που της έχουν απομείνει σε μια νεκρανάσταση της Λατινικής Ενωσης.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_21/10/2010_1293014

Η Θλίψη της επιβεβαίωσης

Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης

http://www.koutipandoras.gr/ArticleDetail.aspx?nodeSerial=001002005&nodeId=15&articleId=3986

Θεωρητικά αυτές οι μέρες, είναι οι μέρες της δημοσιογραφικής επιβεβαίωσης. Τρία χρόνια μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου του Βατοπεδίου από το Κουτί της Πανδώρας στον ALPHA, πέντε υπουργοί παραπέμπονται, απ ό,τι φαίνεται για να δικαστούν.
Τα τρία αυτά χρόνια πέρασα από όλα τα στάδια. Στην αρχή της απόλυτης αποσιώπησης. Εφημερίδες, κανάλια, πολιτικοί ακροβάτες και απολίτικοι ταχυδακτυλουργοί, δεν καταλάβαιναν περί σκανδάλου. Λίγο αργότερα,άρχισαν να ψιθυρίζουν πως “και να πετάει ο γάιδαρος, πόσο πετάει”. Ο τότε πρωθυπουργός ανέλαβε την πολιτική ευθύνη, αλλά κανένας, και πολύ περισσότερο εγώ, δεν κατάλαβαν γιατί αναλαμβάνεις ευθύνη για κάτι που δεν είναι σκάνδαλο.
Στήθηκε μια εξεταστική επιτροπή της Βουλής, κατέθετα με μεθοδεύσεις μαύρα μεσάνυχτα για να μην αναπαράγονται όσα κατέθετα από τα ΜΜΕ, και δέχθηκα απαράδεκτες κατηγορίες και απειλές από Έλληνες βουλευτές μέσα στην επιτροπή. Αυτοί που δεν είχαν τα κότσια να απαιτήσουν από τον Εφραίμ-για τα μάτια του κόσμου και των θεσμών έστω- να σεβαστεί την ελληνική Βουλή και να καταθέσει, μου απέδωσαν κατηγορίες για υποκινούμενη έρευνα. Ακόμη και το γεγονός πως η έρευνα κράτησε επί μήνες και όσοι εμφανίζονταν να μιλούν στην εκπομπή ήταν με παλτά και όχι με κοντομάνικα, χαρακτηρίστηκε ως στοιχείο μεθοδευμένης έρευνας.
Μετά ήρθαν οι απειλές με mail, τηλεφωνήματα και υπονοούμενα «φίλων» αγγελιοφόρων. Μέχρι και ξόρκια και γητειές και πως θα καώ στο πυρ το εξώτερο. Δεν θα μου φανεί καθόλου παράξενο αν μάθω πως εκεί στα σκοτεινά υπόγεια του Βατοπεδίου, όχι στις σουίτες, με έχουν καταραστεί όταν πεθάνω να μην λιώσω και να πάω στην κόλαση με διαδικασία express. Το συνηθίζουν αυτό οι αγιορείτες. Έτσι καταράστηκαν και πριν αιώνες το Μούδρο της Λήμνου και μόλις το 2001 απέσυραν την κατάρα έναντι 3 εκατομμυρίων δραχμών. Και δεν μου περισσεύουν και τόσα για να εξαγοράσω την δικιά μου. Άσε που δεν το βλέπω να με κοστολογούν τόσο.
Και μετά , ο Καραμανλής έκλεισε τη Βουλή για να παραγραφούν οι ποινικές ευθύνες των υπουργών. Σίγουρα δεν την έκλεισε γιατί δεν του άρεσε ο καφές. Ήρθαν οι εκλογές, το ΠΑΣΟΚ και ο Σαμαράς. Ο οποίος Σαμαράς τόνισε πως το κόμμα δεν πρόκειται να είναι σε ομηρία από τον Βουλγαράκη και τον Ρουσόπουλο. Σύσσωμη η ΝΔ έτρεξε να συμφωνήσει πως οι Βατοπεδινοί πλήγωσαν την παράταξη. Ο αρχηγός μάλιστα τους πέταξε από το κόμμα στη διαδρομή από το σπίτι του ως την Ρηγίλλης. Χωρίς διαδικασίες και αποφάσεις κομματικών οργάνων. Έτσι κάνουν τα ελληνικά κόμματα. Τους πετάνε με κοφτές κινήσεις πριν τους ξαναβάλουν.
Το ΠΑΣΟΚ πρότεινε τη δημιουργία προανακριτικής επιτροπής και η ΝΔ δεν αντέδρασε ,λέγοντας πως οι ευθύνες έχουν παραγραφεί. Στην προανακριτική κατέθεσαν πολλοί. Κατέθεσε και η κυρία Βουλγαράκη η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ απέδωσε στον Καραμανλή πως δεν φορά παντελόνια.
Λίγο πριν βγουν τα πορίσματα της προανακριτικής, η ΝΔ δέχθηκε θεία φώτιση. Ένα κανάλι διατύπωσε την άποψη πως δεν ζημιώθηκε το Δημόσιο και με τη σειρά της η ΝΔ του κυρίου Σαμαρά βρήκε το φως της. Το ελληνικό Δημόσιο βεβαίως και ζημιώθηκε, αφού ο κύριος Δούκας παραχώρησε μια έκταση η οποία ανήκε στο ελληνικό Δημόσιο με απόφαση δικαστηρίου, στον Εφραίμ. Αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως η ΝΔ ανακάλυψε για κάποιο λόγο πως όλα είναι θέμα πολιτικής δίωξης. Δεν λέει αν τα αδικήματα υπήρξαν και παραγράφηκαν ή δεν υπήρξαν καθόλου. Απλώς υπάρχει πολιτική δίωξη. Γιατί αν υπήρξαν και παραγράφηκαν έχει ευθύνη που ως κυβέρνηση έκλεισε τη Βουλή και ως αντιπολίτευση συμμετείχε στην προανακριτική. Αν δεν υπήρξαν, τότε ευθύνεται προσωπικά ο Σαμαράς για την ανέντιμη συμπεριφορά του απέναντι στους πρώην υπουργούς.
Έχω βαρεθεί όσα χρόνια κάνω αυτή τη δουλειά, να βλέπω όποιον δήμαρχο, νομάρχη, πολιτικό διώκεται, ακόμη και για αδικήματα του κοινού ποινικού Δικαίου, να ανακαλύπτει την πολιτική δίωξη. Περιμένω κάποιος να αναλάβει την πολιτική ευθύνη. Και κυρίως αυτή για να αλλάξει ένα βρώμικο πολιτικό σύστημα, το οποίο φρόντισε να περιγράφει στο Σύνταγμα της Ελλάδας όλα τα βασικά δικαιώματα του Έλληνα με 7 γραμμές μόλις, αλλά το δικαίωμα του υπουργού να μην διώκεται και να αμνηστεύεται, με 40.
Ο κάθε Έλληνας πολίτης αν είχε εναντίον του ενδείξεις ενοχής για αδικήματα όπως αυτά του Βατοπεδίου θα καθόταν στο σκαμνί. Αφήστε λοιπόν τους νομικισμούς και τους σολοικισμούς. Αφήστε τα περί ανάγκης προστασίας της νομιμότητας και της πολιτικής. Αυτές τις αναζητήσεις δεν τις είχατε στο ελάχιστο όταν με συνοπτικές διαδικασίες δίνατε τη γη των Ελλήνων (αυτό είναι πατριωτισμός κύριε Σαμαρά) σε μια ομάδα ρασοφόρων μπίζνεσμεν. Στην Ελλάδα του 2000 δημιουργήσατε την εθνικοφροσύνη του μυστικισμού και του κομποσχοινιού. Ολόκληροι πολιτικοί, δίνατε την εξουσία σας για να επικρατήσει ο σκοταδισμός και σπρώχνατε την Ελλάδα στην μαύρη τρύπα της θρησκοληψίας. Τυλιγόσασταν με την Αγία Ζώνη, εκλιπαρούσατε τον Εφραίμ για προφητείες, ονειρευόσασταν Βατικανά της ορθοδοξίας με εσάς βέβαια πάντα σε θρόνους.
Τρία χρόνια μετά την αποκάλυψη του Βατοπεδίου, νοιώθω θλίψη όχι για το σκάνδαλο, αλλά γιατί στη χώρα αυτή η πολιτική δεν μπορεί να εγκαταλείψει το βάθρο της συντήρησης. Γιατί τα κόμματα δέχονται συνεχώς να γίνονται αποκόμματα των συμφερόντων και δεν βάζουν επιτέλους τελεία στην κατρακύλα.
Κύριε Σαμαρά αφήστε να δικαστούν όπως κάθε Έλληνας που θα είχε εναντίον του τέτοιες κατηγορίες. Θα κάνει καλό και σε σας και στην Ελλάδα. Θα σας απαλλάξει από τις υποψίες της συγκάλυψης. Το πολιτικό κλίμα θα εκτραπεί μόνο αν το επιλέξετε. Προς το παρόν έχει εκτραπεί η εμπιστοσύνη του πολίτη στην πολιτική. Αφήστε αυτή τη φορά τον πολίτη να πάρει την πολιτική ευθύνη να βγάλει τα συμπεράσματά του. Ίσως αυτή η ευθύνη να είναι πιο ουσιαστική απ του προκατόχου σας στο κόμμα.

Απέραντο φρενοκομείο;

Στην Ελλάδα του δόγματος «καλύτερα χρεοκοπημένοι, παρά με δανεικά από το ΔΝΤ» η παράκρουση της αριστεροδεξιάς έχει να μας παρουσιάσει καθημερινά επεισόδια τραγέλαφου!

Επεισόδιο 665:

Οι φανατικοί δεξιοί κατηγορούν το Γιώργο Παπανδρέου ότι είναι Εβραίος...

http://gr.altermedia.info/?p=9062

...την ώρα που οι φανατικοί αριστεροί κατηγορούν το Γιώργο Παπανδρέου ότι είναι χριστιανός!

http://roides.wordpress.com/2010/10/18/18oct10/

Πού είναι το πρόβλημα; Και οι μεν και οι δε αναφέρονται στον ίδιο… Γιώργο Παπανδρέου!

Εδώ θα μπορούσα να κάνω ένα σωρό σχόλια και υποθέσεις για την ψυχοσύνθεση, τα παιδικά τραύματα και γιατί όχι τις κομματικές παρωπίδες που φέρουν και τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος, αλλά δε νομίζω ότι έχει νόημα πια. Έχει χαθεί η μπάλα!

(Υ.Γ: 18 Οκτωβρίου 1981 - 18 Οκτωβρίου 2010, 29 χρόνια από τη μέρα που ήρθε η Δημοκρατία στην Πατρίδα μας...)

Προδότες ή απλά ηλίθιοι;...

Τον περσινό Νοέμβρη η κυβέρνηση δεν θα έβγαζε το χειμώνα, λόγω των αντιδράσεων που θα προκαλούσε η κυβερνητική πολιτική.

Τον Φεβρουάριο οι Έλληνες θα είχαν ξεσηκωθεί μέχρι την άνοιξη, μη αντέχοντας τα σκληρά μέτρα.

Το Μάιο η επανάσταση μετατέθηκε προς το τέλος του καλοκαιριού, για να κάτσει τελικά η μπίλια στο Σεπτέμβρη!

Και τι δεν ακούστηκε από το κάθε παρακμιακό blog, ή εκπομπή: "Εξέγερση ενάντια στο ΔΝΤ", "Επανάσταση", "Ξεσηκωμός","Λαϊκή οργή που θα ξεσπάσει", κλπ, κλπ, κλπ...

Κι όλα αυτά να ακολουθούνται με συγκρίσεις με το 1821, τη γερμανική κατοχή, το έπος του '40 και τον... Μεγαλέξανδρο!!

Φυσικά όλα αυτά ήταν φούσκες που έσκαγαν η μια μετά την άλλη. Κανείς δεν ξεσηκώθηκε και κανείς δε θα ξεσηκωθεί (αν και πολλούς θα εξυπηρετούσε η αναταραχή στην Ελλάδα).

Για το σκοπό της "επανάστασης" δημιουργήθηκαν και σχετικές ιστοσελίδες και αναζητήθηκαν κι επιχειρήματα από την αλλοδαπή, γιατί οι εδώ γκουρού της συνωμοσιολογίας δεν ήταν φαίνεται αρκετά πειστικοί για να ξεσηκώσουν οποιονδήποτε πέρα από τους γνωστούς γραφικούς!

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα www.getgreeceback.com, στις 6/9/2010 θα ξεσπούσε ένα κίνημα, όταν όλοι θα έβγαιναν μπροστά στα σπίτια τους στις 7 το απόγευμα και δεν θα ξαναέμπαιναν ποτέ, μέχρι να φύγει το ΔΝΤ από την Ελλάδα!!!

Φυσικά και δεν έγινε τίποτα! Οι 70.000 που είχαν υπογράψει τη συμμετοχή τους σύμφωνα με την συγκεκριμένη ιστοσελίδα, δεν πρέπει να ήταν ούτε 7...

Εγώ πάντως ούτε είδα κανέναν, ούτε και μου είπαν για κανέναν που κάθεται έξω από το σπίτι του και δεν μπαίνει, επειδή δεν έχει φύγει το ΔΝΤ!!!

Αν έχετε γερό στομάχι (που να αντέχει το ασταμάτητο γέλιο) δείτε το παρακάτω βίντεο:
http://www.youtube.com/watch?v=QQCwXBBci6U

(αν δεν το έχουν κατεβάσει κι αυτό οι "επαναστάτες", όπως την ίδια την ιστοσελίδα τους)

Υπάρχουν όμως και οι "αποδείξεις" που έρχονται από το εξωτερικό.

Όπως για παράδειγμα το βίντεο με τον Βρετανό Nigel Farage

(http://www.youtube.com/watch?v=0ZD8S2XH2GA&feature=related)

στο οποίο ο ευρωβουλευτής και μέχρι πριν ένα χρόνο αρχηγός του Κόμματος της Ανεξαρτησίας της Μεγάλης Βρετανίας (UKIP - 3.1% στις πρόσφατες εκλογές), δηλώνει πως "κάποια στιγμή θα γίνει επανάσταση με τους Έλληνες να πολεμούν για να πάρουν πίσω την εθνική τους κυριαρχία"!

Βέβαια κανείς ποτέ δεν θα αναφερθεί στη στάση του UKIP σχετικά με την οικονομική ενίσχυση της Ελλάδας, όταν αντιστέκονταν σθεναρά στην πρόθεση του Gordon Brown να μας στηρίξει, με το επιχείρημα ότι "οι Βρετανοί φορολογούμενοι εργάστηκαν σκληρά για να βγάλουν τα χρήματά τους, για να πληρώνουν με αυτά αποτυχημένους πολιτικούς σχεδιασμούς στην Ελλάδα"

UKIP STANDS FIRM ON GREECE RESCUE

Thursday, 11th February 2010

UKIP has demanded that Gordon Brown must not donate UK taxpayers' hard-earned cash for somebody else's failed polticial project in Greece.

http://www.ukip.org/content/latest-news/1446-ukip-stands-firm-on-greece-rescue

Αλλά μάλλον λίγη σημασία έχουν αυτά γι'αυτούς που πρώτα αποφασίζουν ποια είναι η αλήθεια και μετά προσπαθούν να δημιουργήσουν τα επιχειρήματα που θα τη στηρίξουν!

Ένα άλλο φοβερό βίντεο είναι αυτό στο οποίο ο Αμερικανός αναλυτής Bob Chapman, μας ενημερώνει με τηλεφωνική παρέμβαση στην εκπομπή του Τεξανού Λιακόπουλου Alex Jones, ότι στις 20 Σεπτεμβρίου 2010 θα γίνει πραξικόπημα που θα ανατρέψει τον Παπανδρέου!

(http://www.youtube.com/watch?v=jRWSzuzW0Qk&feature=player_embedded)
Το τι ακούγεται σε αυτό το βίντεο (το οποίο Έλληνες ανεβασαν στο youtube και έχει αναπαραχθεί από μερικές δεκάδες "αντικειμενικά" blogs), δεν περιγράφεται:

Εκτός από το πραξικόπημα στις 20/9 - που δυστυχώς για κάποιους δεν έγινε - ενημερωνόμαστε ότι μας περιμένουν 30-50 χρόνια σκλαβιάς, ή ότι 600 από τα κυριότερα (!) ελληνικά νησιά παραδίδονται στις διεθνείς τράπεζες από την κυβέρνηση!

Όσο κι αν ακούγονται υπερβολικά όλα αυτά, δυστυχώς υπάρχουν "Έλληνες" που τα πιστεύουν, τα υιοθετούν και τα αναπαράγουν! Και αυτοί οι "Έλληνες" ανήκουν τόσο στη δεξιά όσο και στην αριστερή πτέρυγα του πολιτικού φάσματος.

Το θέμα είναι τι σκοπούς εξυπηρετούν;

Σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία για την Ελλάδα, την ώρα που γίνονται θυσίες από τον ελληνικό λαό για να αλλάξει η πατρίδα μας και η νοσηρή κατάσταση που μας οδήγησε στον γκρεμό, μια για πάντα, αυτοί βάζουν το κομματικό, ή το συντεχνιακό, ή και το προσωπικό τους συμφέρον πάνω από όλα, ή απλά είναι φανατισμένοι ηλίθιοι συνωμοσιολάγνοι, που πιστεύουν ότι μας κυβερνούν μασονικές στοές, όπως πιστεύουν ότι οι Έλληνες ήρθαν από το Σείριο;;;

Αν είναι απλά ηλίθιοι, γιατί τους αφήνουμε να κάνουν τόση φασαρία;

Κι αν είναι προδότες, ποια θα πρέπει να είναι η στάση των υπολοίπων απέναντί τους; Το λιγότερο που υποχρεούμαστε να κάνουμε δεν είναι να τους απομονώσουμε;;

«Κάναμε σε ένα χρόνο, όσα δεν έγιναν χρόνια ολόκληρα»

«Πριν από ένα χρόνο, είπαμε για την Ελλάδα, «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», δηλαδή ή αλλάζουμε πορεία και κυβέρνηση ή βουλιάζουμε. Και οι εξελίξεις μάς επιβεβαίωσαν. Θέλησαν οι Έλληνες να αλλάξει η κυβέρνηση. Αλλάξαμε πορεία και δεν βουλιάξαμε. Καταφέραμε αυτό που φαινόταν ακατόρθωτο, σώσαμε την Ελλάδα από τη βέβαιη χρεοκοπία.

Σήμερα, αφού αποφύγαμε τα χειρότερα, αλλά βέβαια με την κρίση πάντα εδώ, το δίλημμα παίρνει μια νέα διάσταση: ή αλλάζουμε την Ελλάδα ή καταδικάζουμε την Ελλάδα. Γιατί τα ψέματα τελείωσαν. Ή τώρα αποφασίζουμε τα αυτονόητα, όσα δηλαδή δεν τολμήσαμε, πολλές φορές, λόγω πολιτικού κόστους, αυτά που δεν αποφασίσαμε για χρόνια, για να αναμορφώσουμε την Ελλάδα, ή τελικά καταδικάζουμε την Ελλάδα να παραμένει συνεχώς σε κρίση, να παλεύει συνεχώς για τη σωτηρία της, επιτηρούμενη, εξαρτώμενη, δέσμια «δάνειων» δυνάμεων.

Το μεγάλο έργο της αναμόρφωσης της Ελλάδας έχει ήδη ξεκινήσει. Η επανάσταση του αυτονόητου έχει αρχίσει.

Αν πριν από ένα χρόνο ακριβώς, σας έλεγα ότι, μέσα σε ένα χρόνο, θα ξέραμε πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι στη χώρα μας - επειδή μπορέσαμε να τους μετρήσουμε,

Ότι θα είχαμε ψηφίσει την ουσιαστικότερη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, για να εγγυηθούμε αξιοπρεπείς συντάξεις για τη νέα γενιά, για τα παιδιά μας,

Ότι θα είχαμε ψηφίσει φορολογικό νομοσχέδιο, μια πραγματική επανάσταση δικαιοσύνης,,

Ότι θα είχαμε ψηφίσει και θα ήμασταν έτοιμοι να προχωρήσουμε σε εκλογές για τη μεγαλύτερη επανάσταση στην Αυτοδιοίκηση, τον «Καλλικράτη»,

Ότι θα είχαμε σταματήσει από την πρώτη στιγμή τη θλιβερή εξαγορά συνειδήσεων για μια θέση στο Δημόσιο, με την καθολική υπαγωγή στο ΑΣΕΠ όλων ανεξαιρέτως των προσλήψεων,

Ότι θα είχαμε καταφέρει να μειώσουμε το έλλειμμά μας σήμερα κατά 7 ολόκληρα δισ. ευρώ,.

Ότι θα είχαμε ψηφίσει νόμο, που υποχρεώνει όλους τους κρατικούς και αυτοδιοικητικούς λειτουργούς να αναρτούν όλες τις αποφάσεις τους στο Διαδίκτυο,

Ότι θα είχαμε κόψει τις λειτουργικές δαπάνες του Δημοσίου, τις δαπάνες δηλαδή για προμήθειες - τηλέφωνα, ρεύμα, αυτοκίνητα, αμειβόμενες Επιτροπές - κατά 50%, δηλαδή 1 δις ευρώ,

Ότι θα είχαμε σταματήσει το «μαγείρεμα» των στατιστικών στοιχείων, με Ανεξάρτητη Στατιστική Αρχή,

Ότι θα είχαμε χιλιάδες νέους αστυνομικούς να κυκλοφορούν δίπλα στον πολίτη, στις γειτονιές,

Ότι θα είχαμε αναμορφώσει και απλοποιήσει το ΕΣΠΑ και θα είχαμε προχωρήσει σε πρωτοφανείς κινήσεις για την προστασία του υπερχρεωμένου νοικοκυριού και την ενίσχυση του επιχειρηματία απέναντι στις Τράπεζες,

Ότι θα είχαμε υλοποιήσει την άρση του καμποτάζ στην κρουαζιέρα,

Ότι θα είχαμε προχωρήσει για πρώτη φορά σε τόσες διασταυρώσεις στοιχείων και θα κυνηγούσαμε, χωρίς δεύτερη σκέψη, περιπτώσεις προκλητικής φοροδιαφυγής,

Ότι θα είχαμε καταφέρει τη μείωση της τιμής 6.500 φαρμάκων μέσα στο 2010, κατά 25% περίπου,

Ότι θα είχαμε ξεκινήσει και σύντομα θα ολοκληρώσουμε το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων,

Ότι θα είχαμε καταφέρει τα Ασφαλιστικά Ταμεία να μειώσουν επιτέλους τις δαπάνες για φάρμακα και, μόνο στο ΙΚΑ, τον Ιούλιο του 2010, η μηνιαία φαρμακευτική δαπάνη ήταν μειωμένη κατά 55 εκ. ευρώ,

Ότι θα είχαμε καταφέρει τα Νοσοκομεία να μειώνουν επιτέλους τις δαπάνες τους για υλικά, παρά την αύξηση της προσέλευσης ασθενών στα δημόσια Νοσοκομεία,

Ότι θα είχαμε Εξεταστικές Επιτροπές που παράγουν αποτέλεσμα,

Ότι θα είχαμε προσελκύσει το ενδιαφέρον για σοβαρές επενδύσεις στη χώρα μας,

Ότι θα είχαμε ξανά ρόλο και λόγο στην περιοχή,

Και αν πριν από ένα χρόνο, σας έλεγα ότι, απέναντι στο φάσμα της χρεοκοπίας, θα κατορθώναμε να στήσουμε ένα πρωτόγνωρο μηχανισμό στήριξης, από το μηδέν, και να εξασφαλίσουμε το πρωτοφανές ποσό των 110 δις, για να μην καταρρεύσει η χώρα, τότε θα άκουγα από παντού ότι, αυτά που λέω, «δεν γίνονται. Στην Ελλάδα, δεν γίνονται».

Να που γίνονται. Να που έγιναν. Και βέβαια γίνονται. Και βέβαια μπορούμε. Και μπορούμε να τα καταφέρουμε, και θα τα καταφέρουμε.

Κάναμε σε ένα χρόνο, όσα δεν έγιναν χρόνια ολόκληρα. Και λάθη να έγιναν, δεν κάναμε το μεγάλο λάθος: να μείνουμε αδρανείς απέναντι στις εξελίξεις, να αφήσουμε την Ελλάδα να παρακμάσει ακόμα περισσότερο, να θεριεύσουν κατεστημένες αντιλήψεις και πρακτικές.

Σηκώσαμε τα μανίκια και έτσι θα συνεχίσουμε. Και είμαστε ακόμα στην αρχή».

Γιώργος Α. Παπανδρέου

(Τα πεπραγμένα του πρώτου χρόνου στη σελίδα: http://government.gov.gr/2010/09/30/1952/ )