Η Angela Merkel στην Ελληνική τηλεόραση

Ομιλία Γιώργου Παπανδρέου σε εκδήλωση για την ημέρα της Γερμανικής Βιομηχανίας, με θέμα: «Κοιτάζοντας το μέλλον: Η Ευρώπη της ανάπτυξης και της αλληλεγγύης»

Επειδή τα ελληνικά κανάλια απ' ότι έμαθα, είχαν πιο "σημαντικά θέματα" να μεταδώσουν εκείνη την ώρα:


Βερολίνο 27/9/2011

Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση, σας ευχαριστώ για την τιμή να μιλήσω στο Συνέδριό σας.

Διανύουμε μια πολύ δύσκολη και σύνθετη κρίση. Στον κόσμο, στην Ευρώπη και φυσικά στην Ελλάδα. Και πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα, όπως και σε όλο τον κόσμο, ρωτούν:

όλος αυτός ο πόνος αξίζει τον κόπο; Θα τα καταφέρουμε; Υπάρχει κάποια ελπίδα; Θα πετύχουμε τελικά;

Η απάντηση, την οποία θέλω να σας δώσω είναι, ναι, η Ελλάδα μπορεί να πετύχει, η Ευρώπη είναι σε θέση να μας βοηθήσει. Και αν λειτουργήσουμε όλοι μαζί, συλλογικά, θα μπορέσουμε αυτή την κρίση να την κάνουμε ευκαιρία. Μια ευκαιρία, για την αναγκαία αλλαγή.

Μετά από το 2008, όλες οι Κυβερνήσεις, όλοι οι διεθνείς Οργανισμοί, προσπάθησαν να σώσουν τις Τράπεζές μας και την οικονομία μας. Γιατί δεν λύσαμε όλα τα προβλήματα, τα οποία υφείρπαν - αν θέλετε – συνεχώς; Γιατί δεν υπήρχε εκείνη η διαφάνεια, την οποία θέλαμε από τις διεθνείς αγορές; Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να το δούμε και να το αντιμετωπίσουμε αυτό στην Ευρωζώνη;

Το παράδοξο είναι ότι οι αγορές, τις οποίες κοιτάμε τώρα, μας ζητούν και μας λένε: «θέλουμε μεγαλύτερη πολιτική παρέμβαση». Η Ελλάδα, τα τελευταία δύο χρόνια, προσπαθεί όχι μόνο να μειώσει το χρέος το οποίο έχει, αλλά να αποκτήσει ξανά αυτοπεποίθηση. Αυτοπεποίθηση μέσα στις αγορές, αλλά και αυτοπεποίθηση στον εαυτό της.

Πρέπει να σας πω ότι η δική  μου Κυβέρνηση δεν δίστασε να κάνει αυτοκριτική. Ήμασταν ρεαλιστές σε αυτή την αποτίμηση την οποία κάναμε, λέγοντας ποια ήταν τα λάθη μας, τι οφείλεται στη δική μας αδιαφορία ή στο γεγονός ότι δεν αντιδράσαμε εγκαίρως. Πιστεύουμε ότι υπήρχε μια δυνατότητα - και υπάρχει αυτή τη στιγμή η δυνατότητα - να ξεκινήσουμε με πολύ ουσιαστικές αλλαγές, οι οποίες θα μας κάνουν ανταγωνιστικούς.

Γι' αυτό, πιστεύω ότι η προσπάθεια την οποία κάνουμε, δεν είναι μόνο μια προσπάθεια να σωθούμε, αλλά και μια επένδυση σε μια άλλη Ελλάδα. Σε μια Ελλάδα, η οποία είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της, τα οποία δεν αντιμετώπιζε για δεκαετίες.

Προωθήσαμε μια σειρά από προσπάθειες και πρωτοβουλίες μέσα σε μερικούς μήνες. Ναι, η κρίση αυτή, για μας, θα είναι μια ευκαιρία. Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι επενδύσεις στην Ελλάδα δεν είναι εκείνες οι οποίες θα μας κρατήσουν στο παρελθόν. Όχι. Είναι εκείνες, οι οποίες θα μας βοηθήσουν να κάνουμε το βήμα στο μέλλον.

Και ποιο είναι το μέλλον της Ελλάδας; Να σας πω τι είναι αυτό το οποίο άλλαξε σε σχέση με το παρελθόν. Η Ελλάδα κατ' αρχάς έχει τεράστιες δυνατότητες. Δεν είμαστε μια φτωχή χώρα, είμαστε μια χώρα η οποία είχε μία πολύ κακή διαχείριση. Χρειαζόμαστε μεγάλη διαφάνεια, χρειαζόμαστε μια πιο ουσιαστική διακυβέρνηση.

Να σας πω ένα παράδειγμα: το κάθε ευρώ, το οποίο δίνουμε τώρα στην Κυβέρνηση και από την Κυβέρνηση, είναι δημοσιοποιημένο, δηλαδή μπορεί ο καθένας να δει πού πάει και γιατί. Όταν είπαμε ότι θα πρέπει να μειώσουμε τις συντάξεις, το κάναμε και φτάνουμε σε ένα γενικότερο ποσοστό της τάξης του 35%. Μπορέσαμε να μειώσουμε στο 1/6 τουλάχιστον όλα αυτά τα οποία ξοδεύαμε.

Έχουμε όμως πάρα πολλά ακόμη να κάνουμε. Είναι ένα πολύπλοκο, ένα πολυσχιδές σχήμα, γι' αυτό και ζήτησα τεχνική βοήθεια από άλλα κράτη και από τις καλύτερες πρακτικές διεθνώς. Και χαίρομαι ιδιαίτερα, γιατί το γερμανικό «SAP» θα είναι πάρα πολύ σημαντικό εν προκειμένω, αν θέλουμε πραγματικά να αναδιαρθρώσουμε το δημόσιο τομέα.

Ο δημόσιος τομέας είναι εκείνος, ο οποίος δημιουργεί πάρα πολλά προβλήματα όσον αφορά τις επενδύσεις και τις εξελίξεις. Αυτό όμως θα είναι ένα στοιχείο του παρελθόντος. Θα δημιουργήσουμε τώρα τη δυνατότητα να λειτουργήσουν εντελώς διαφορετικά, και το θέμα της φορολογίας, και οι διαδικασίες οι οποίες χρειάζονται για να δημιουργηθούν νέες εταιρείες. Έχουμε κάνει όλα τα αναγκαία βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.

Η κακή διαχείριση του παρελθόντος είναι ένα στοιχείο του παρελθόντος. Δεν είχαμε ανταγωνιστικότητα. Γι' αυτό το λόγο ακριβώς, περάσαμε μια σειρά από νόμους, ιδίως εκείνον της 1^ης Ιουλίου, ώστε να ανοίξουμε όλα τα κλειστά επαγγέλματα. Εδώ, το εύκολο χρήμα, δεν ήταν κάτι το οποίο θα μας βοηθούσε - και θα σας δώσω ένα παράδειγμα.

Τα τελευταία 30 χρόνια, η Ελλάδα πήρε πάρα πολύ ουσιαστικά κεφάλαια και κονδύλια για την αγροτική της πολιτική. Ο τρόπος με τον οποίο όμως επιδοτούνται τα αγροτικά προϊόντα στην Ελλάδα, έκανε την Ελλάδα λιγότερο ανταγωνιστική και όχι περισσότερο ανταγωνιστική. Από μια χώρα η οποία επί μονίμου βάσεως έκανε εξαγωγές γεωργικών προϊόντων, τώρα κάνουμε εισαγωγές. Ενώ είχαμε και έχουμε ακόμη το λάδι, τη φέτα κι άλλα τέτοια προϊόντα, εμείς ξαφνικά βρεθήκαμε σε μια εντελώς αρνητική και παθητική στάση. Αυτό ήταν τραγικό.

Τώρα αρχίζουμε πάλι να κάνουμε εξαγωγές. Επενδύουμε σε οργανικά προϊόντα, στην πράσινη γεωργία και στην ποιοτική γεωργία όπως τη θέλουμε, για να κάνουμε εξαγωγές. Είμαστε σε πάρα πολύ καλό επίπεδο, με αποτέλεσμα να έχουμε εντυπωσιακές εξαγωγές. Αυτό το κάνουμε και σε ορισμένα φαρμακευτικά προϊόντα, σε μέταλλα και σε προϊόντα αλιείας. Οι εξαγωγές μας έχουν αυξηθεί κατά 40% σε όλους αυτούς τους τομείς. 

Ο τουρισμός είναι ένας τομέας, στον οποίο έχουμε κάνει πάρα πολλά και ουσιαστικά βήματα. Χάσαμε αγορές, αλλά τώρα έχουμε βάλει στο στόχαστρό μας νέες, μειώνοντας τις τιμές, φιλελευθεροποιώντας όλη την αγορά με τα κρουαζιερόπλοια, ενώ προσπαθήσαμε και φτάσαμε φέτος με σχεδόν 5 εκατομμύρια τουρίστες σε ένα πολύ υψηλό ποσοστό.

Προσπαθούμε να έχουμε επενδύσεις στις υποδομές και στον τομέα της ενέργειας. Αρχίζουμε ήδη τώρα, με το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», ενώ προσπαθούμε να δώσουμε όλο και περισσότερες άδειες. Υπήρχαν πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις όσον αφορά τα λιμάνια - και από πού; Από τις αναδυόμενες οικονομίες, οι οποίες προσπαθούν να  μπουν στην ευρωπαϊκή αγορά.

Όλοι εκείνοι οι οποίοι έχουν ενδιαφερθεί, η Κορέα, η Ινδία, η Βραζιλία, ακόμη και η Αργεντινή, είναι εκείνες με τις οποίες συνεργαζόμαστε στενά. Όπως και με το Κατάρ, το οποίο έχει αρχίσει να επενδύει στον τραπεζικό μας τομέα και αλλού. Στη Γερμανία, μας δείξατε το δρόμο, καταλαβαίνοντας τι σημαίνει ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Εμείς θέλουμε να ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο, προκειμένου να αξιοποιήσουμε το ρόλο τον οποίο παίζετε και τις γνώσεις τις οποίες έχετε.

Θα χρησιμοποιήσουμε το πρόγραμμα «Helios», το οποίο είναι το ελληνικό όνομα για τον ήλιο, και ελπίζω να αναπτύξουμε αυτό τον ενεργειακό τομέα και να μπορούμε να εξάγουμε ενέργεια στη Γερμανία. Επενδύοντας στη Γερμανία και εσείς σε εμάς, νομίζω ότι θα μπορέσουμε να σας προσφέρουμε ηλιακή ενέργεια, η οποία θα είναι ένα πρόγραμμα win – win, δηλαδή αμοιβαίας επιτυχίας και για τους δυο μας.

Θέλω να ελπίζω ότι πολλά από αυτά τα στοιχεία, τα οποία αποτελούν τώρα αναδυόμενες δυνατότητες στην Ελλάδα, είναι τομείς στους οποίους θα μπορέσετε και έχει νόημα να επενδύσετε και εσείς σε εμάς.

Αυτά είναι μόνο ορισμένα από τα παραδείγματα, τα οποία θα ήθελα να σας προτείνω. Και τώρα, πολλοί μου λένε: «πού πάνε τα χρήματα του Ευρωπαίου φορολογούμενου;». Κατ' αρχάς, επενδύουμε και αν θέλετε βγαίνουμε αυτή τη στιγμή στις αγορές, για να μπορέσουμε να αποπληρώσουμε. Να αποπληρώσουμε. Όχι για να γίνουμε περισσότερο εξαρτημένοι, αλλά για να είμαστε περισσότερο ανεξάρτητοι.

Θέλουμε πάνω απ' όλα να δημιουργήσουμε τις δικές μας δυνάμεις, τις ελληνικές δυνάμεις. Και υπάρχουν πολλές παραδοσιακές δυνάμεις τις οποίες είχαμε, αλλά τις χάσαμε και πρέπει να τις ξαναβρούμε, για να τις κάνουμε μοντέρνες και για να μπορέσουμε να τις προσαρμόσουμε στη νέα παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

Σήμερα, όμως, ο κάθε Έλληνας είναι υποχρεωμένος να φορτωθεί τα άχθη του παρελθόντος. Είμαστε σε μια πάρα πολύ δυσάρεστη κατάσταση, προσπαθώντας να εξισορροπήσουμε τα οικονομικά μας προβλήματα. Έχουμε κάνει όμως πάρα πολλά.

Το 2010, κατορθώσαμε επιτέλους να έχουμε τη μεγαλύτερη μείωση ελλείμματος από ό,τι είχε γίνει στο παρελθόν σε ολόκληρη την Ευρωζώνη. Μειώσαμε κατά 5% το έλλειμμα, σε σχέση με το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν μας - και αυτό είναι κάτι το τεράστιο.

Για το 2011, έχουμε ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο, το οποίο ελπίζω να φθάσει στο 3%. Και χρειάστηκε να πάρω πάρα πολύ δύσκολα μέτρα για να φθάσω εκεί.

Από το σημείο όπου είχαμε ένα τεράστιο έλλειμμα προϋπολογισμού, έχω την πεποίθηση ότι θα μπορέσουμε να έχουμε κάποιο πλεόνασμα το 2012. Μειώσαμε το αρχικό μας έλλειμμα 5% το 2010. Και για να σας δώσω μία αίσθηση του μεγέθους της προσπάθειάς μας, το αντίστοιχο μέγεθος στη Γερμανία θα ήταν μία μείωση πάνω από 100 δις ευρώ μέσα σε ένα χρόνο.

Όπως μας είπε ο κ. Σόιμπλε, ο Υπουργός Οικονομικών σας, οι Έλληνες μείωσαν το έλλειμμά τους σε ένα ποσοστό και σε ένα μέγεθος που, με όρους Γερμανίας, θα αντιστοιχούσε σε μία εξοικονόμηση 125 δις ευρώ, δηλαδή πάνω από το ένα τρίτο του δικού σας προϋπολογισμού. Καταλαβαίνετε λοιπόν τι έχουμε κάνει;

Αυτές οι αλλαγές, όμως, πονάνε. Εμείς προσπαθούμε αυτή τη στιγμή να αντιμετωπίσουμε προβλήματα του δημόσιου τομέα, των μισθών, της εκπαίδευσης, του φορολογικού συστήματος και, όλα αυτά, κάνουν μεν το σύστημα πιο τίμιο, πιο δίκαιο, πιο οικονομικό, είναι όμως μειώσεις. Και οι μειώσεις αυτές πονάνε τον Έλληνα φορολογούμενο, τον Έλληνα πολίτη, ο οποίος ξαφνικά βλέπει να έχει μικρότερη σύνταξη και μικρότερο μισθό.

Πρέπει να το κάνουμε, όμως, γιατί καταλαβαίνουμε όλοι τι σημαίνει αυτό. Γιατί ξαφνικά, ένας άνθρωπος, από τον οποίο έχει ζητηθεί να δώσει τα πάντα και είναι φορολογούμενος, και εξακολουθεί να δίνει, ή είναι συνταξιούχος και εξακολουθεί να δίνει, έχει προβλήματα. Οι Έλληνες δεν έχουν να δώσουν πια πολλά, εκτός από ένα πνεύμα αλλαγής, προσπάθειας και προσαρμογής. Και αυτή τη στιγμή, δεν πρέπει αυτό το πνεύμα να το υποδαυλίσουμε - αν μπορώ να το πω έτσι.

Γι΄ αυτό, οι συνεχείς κριτικές οι οποίες ακούγονται για την Ελλάδα είναι πάρα πολύ δυσάρεστες, όχι μόνο σε πολιτικό επίπεδο, όπου εμείς προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να αντιμετωπίσουμε τους στόχους, κάτω από φοβερά πιεστικές συνθήκες, αλλά και για όλους τους Έλληνες, οι οποίοι πραγματικά πονάνε, παρόλα αυτά, όμως, υλοποιούν αυτές τις αλλαγές.

Δεν ζητάμε να μας χειροκροτήσετε, αλλά ζητάμε και παρακαλούμε - και πρέπει να σας πω ότι δεν θέλουμε καν να πείτε ότι θα είναι κάτι εύκολο, γιατί ξέρουμε ότι θα είναι δύσκολο να φθάσουμε σε αυτές τις αλλαγές - πραγματικά να σεβαστείτε το τι κάνουμε και τις προσπάθειές μας.

Και ξέρω ότι εσείς είστε άνθρωποι της επιχείρησης και σας ενδιαφέρει η ανανέωση, το καινούργιο, η προσπάθεια. Γιατί ξέρετε, αν πραγματικά ένας άνθρωπος αισθάνεται ότι μόνο τιμωρείται, αυτή η κρίση δεν θα είναι δυνατότητα, θα είναι απλώς μια χαμένη ευκαιρία. Και εμείς είμαστε αποφασισμένοι, εμείς, ο Ελληνικός λαός, όλοι μας, να την κάνουμε μία επιτυχημένη ευκαιρία.

Και πάρα πολλοί με ρωτάνε: «μα έχετε την υποστήριξη;». Η απάντηση είναι: πραγματικά, δεν είναι αυτό το πρόβλημά μου. Είπα ότι είμαι εδώ για να δουλέψω για την πατρίδα μου, για να σώσω αυτή την πατρίδα, να την αλλάξω. Τώρα, είτε με ξαναψηφίσουν, είτε όχι, δεν είναι πραγματικά το πρόβλημά μου. Το πρόβλημά μου είναι να σώσω την Ελλάδα.

Ξέρω όμως πάρα πολύ καλά ότι ο κάθε Έλληνας, πραγματικά, θέλει μια διαφορετική Ελλάδα, θέλει η Ελλάδα να αλλάξει. Το μόνο ερώτημα το οποίο τίθεται είναι: υπάρχει πραγματική ελπίδα; Και γι΄ αυτό το λόγο ακριβώς, υπάρχει μια τόσο έντονη κριτική στάση. Και γι΄ αυτό, χαίρομαι που οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, μας βοηθούν και μας υποστηρίζουν. Γι΄ αυτή την αλληλεγγύη είμαστε ευγνώμονες, γιατί έτσι έχουμε το χρόνο να κάνουμε τις αλλαγές.

Καταλαβαίνω τις πολιτικές δυσκολίες σε όλη την ευρωπαϊκή οικογένεια, όπως όταν κάποιος λέει, «γιατί εγώ πρέπει να υποστηρίξω μία χώρα για τα λάθη του παρελθόντος;» ή «γιατί εγώ θα πρέπει να πληρώσω μία κρίση, η οποία άρχισε με το τραπεζικό σύστημα;».

Αλλά όπως σας είπα, δεν είναι μία επένδυση σε λάθη του παρελθόντος, είναι μία επένδυση σε μελλοντικές επιτυχίες, κοινές μελλοντικές επιτυχίες. Τώρα, η Ευρώπη θα πρέπει να κάνει άλλο ένα βήμα μπροστά. Θα πρέπει να αποδείξουμε στις αγορές ότι έχουμε πραγματικά ένα σημείο αναφοράς, από το οποίο μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όλα τα χρέη. Από αυτό θα εξαρτηθεί το μέλλον μας.

Νομίζω ότι, στο παρελθόν, όταν τελείωνε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Ευρώπη είχε αποφασίσει να κάνει «business», δουλειές, επενδύσεις, όχι πόλεμο. Δεν ήταν μόνο ένας οικονομικός στόχος, ήταν μία πεποίθηση πολιτική - είπε ότι θα έπρεπε πραγματικά να μην υπάρχει εθνικισμός, να μην υπάρχει φτώχεια, να μην υπάρχει εθνική αντιπαράθεση.

Είναι πάρα πολύ εύκολο, λοιπόν, να χάσουμε τη μεγάλη εικόνα, το μεγάλο πλαίσιο, την ιστορική προοπτική μέσα στην οποία κινούμαστε. Είμαστε μία ένωση λαών, οι οποίοι είχαν ζήσει πολύ μεγάλες και αιματηρές αντιπαραθέσεις, με σύνορα τα οποία αμφισβητούντο, οι οποίες είχαν πολλές και ανταγωνιστικές διαφορές.

Μόνο πριν από λίγα χρόνια, η Ελλάδα έβγαινε μέσα από μια δικτατορία, ήμασταν αποκομμένοι από όλους τους γείτονές μας λόγω του Ψυχρού Πολέμου, είχαμε τεράστια προβλήματα με τον γείτονά μας, την Τουρκία, και δεν είχαμε τόσες ευκολίες ώστε να έχουμε πρόσβαση σε παραδοσιακούς φίλους στη Μέση Ανατολή.

Τώρα, επενδύουμε στη Βαλκανική, έχουμε τεράστιες εξαγωγές στην Τουρκία, προσπαθούμε να βοηθήσουμε την Άνοιξη των Αράβων και είμαστε πραγματικά ένας κόμβος μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Αυτή είναι η δουλειά της Ευρώπης, εκεί μας βοήθησε - δεν είναι ο ιμπεριαλισμός.

Η Ευρώπη αυτή τη στιγμή εξάγει ειρήνη, δημοκρατικές αρχές, ελπίδα και μέλλον. Εμείς υποστηρίζουμε όλες αυτές τις προσπάθειες, με όλες αυτές τις αλλαγές τις οποίες μπορεί να έχουμε όσον αφορά τις δημοκρατικές διαδικασίες. Όλοι εμείς, όμως, έχουμε ένα κοινό νόμισμα, όλοι έχουμε πολλά κοινά.

Σήμερα, εμείς, όχι μόνο διανύουμε τη μεγαλύτερη χρονική περίοδο των τελευταίων δεκαετιών, κατά την οποία ζήσαμε σε ειρήνη και ασφάλεια, αλλά ταυτόχρονα είμαστε και προσπαθούμε να είμαστε ένα μοντέλο, για να αντιμετωπίσουμε την παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

Όταν ακούω, λοιπόν, ανθρώπους που λένε «θα καταρρεύσει η Ευρώπη, δεν έχει μέλλον η Ευρωπαϊκή Ένωση», πάντοτε θυμάμαι γιατί υπάρχει η Ευρωπαϊκή Ένωση κατ΄ αρχάς, ποιο ήταν το όραμα του Αντενάουερ και του Ρόμπερτ Σούμαν για το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον, αλλά και γιατί πρέπει να συνεχίσουμε από εδώ και πέρα, να ξέρουμε ακριβώς τι θέλουμε, να ενδυναμώσουμε αυτή την ένωση και όχι να την εγκαταλείψουμε.

Σήμερα που υπάρχουν αλλαγές, υπάρχουν μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα, υπάρχουν προσπάθειες όσον αφορά το περιβάλλον, την πράσινη ανάπτυξη, αν δεν έχουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα πρέπει να τη βρούμε, να την ξαναβρούμε ή και να την εφεύρουμε. Αλλιώς, κανένας από μας δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις, μόνος του τουλάχιστον.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πάντοτε ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μία κοινή αγορά, παρόλο που δεν είμαστε ενωμένα κράτη της Ευρώπης. Για να αντιμετωπίσουμε αυτή την κρίση, βρεθήκαμε κάτω από φοβερή πίεση, γι΄ αυτό και η κρίση αυτή πρέπει να γίνει μία δυνατότητα, μία ευκαιρία. Μία ευκαιρία βαθύτερης κατανόησης, να ξέρουμε τι θέλουμε.

Να πω ένα παράδειγμα: η Ελλάδα, χωρίς αμφιβολία, είναι ένα πολύ μικρό κράτος σε σχέση με τη Γερμανία. Δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να είναι εκείνη, η οποία θα ταρακουνήσει, αν θέλετε, τα θεμέλια της Ευρώπης. Αν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο δεν είχαν δει και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί ακριβώς το πρόβλημα το οποίο είχαμε, δεν θα είχαμε φθάσει αυτή τη στιγμή σε μία μείωση του ελλείμματός μας κατά 5%.

Δεν είμαστε μόνο εμείς, είναι και οι Πορτογάλοι, είναι και οι Ιρλανδοί, είναι και οι Ιταλοί, οι οποίοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτή η κρίση και προσπαθούν να την αντιμετωπίσουν.

Γιατί, όπως ξέρετε, αυτή η κρίση έχει εμβαθύνει αυτή τη στιγμή και τείνει να εμβαθύνει τις αντιπαραθέσεις του ανταγωνισμού. Στο παρελθόν, αυτές οι αντιπαραθέσεις ήταν κρυμμένες, αν θέλετε, δεν τις είδαμε και αντί να γίνουμε ανταγωνιστικοί, προσπαθούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο.

Ωραία, αλλά σήμερα αυτό είναι που μας οδηγεί στο να μην μπορούμε να πάρουμε κονδύλια μέσα στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές με τις ίδιες προϋποθέσεις. Πρέπει λοιπόν να πάψει η κακοφωνία, πρέπει να έχουμε μεγαλύτερη ομοφωνία, πρέπει να πάψουμε να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον για θεσμικά λάθη, για προσωπικά λάθη, για εθνικά λάθη.

Κανένα κράτος της Ευρώπης δεν θα μπορέσει να αναπτυχθεί μεμονωμένο, ακόμα και η Γερμανία, η οποία έχει ανάγκη από όλους τους άλλους εταίρους της. Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω σε σας, που είστε βιομήχανοι, ότι το μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών σας πάει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πρέπει να ξέρουμε γιατί χρειαζόμαστε πολιτικές ανάπτυξης, πράσινες πολιτικές, οι οποίες θα οδηγήσουν στο να έχουμε ανταγωνιστικές δυνατότητες και πλεονεκτήματα. Να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά τα προβλήματα, τα οποία έχουμε εντός και εκτός των κρατών και της Ευρώπης.

Να ξέρουμε τις οικονομικές διασυνδέσεις τις οποίες θα έχουμε, ποιους φόρους θα βάλουμε, πού και γιατί. Θα πρέπει να ξέρουμε ακριβώς ότι δεν χρειαζόμαστε μόνο θεσμικές αλλαγές, δεν χρειάζεται μόνο να αντιστεκόμαστε στις πιέσεις των οικονομικών αγορών, αλλά και να κοιτάξουμε τι σημαίνει ανταγωνισμός και από όλο τον υπόλοιπο κόσμο, από τα «Bricks» και από αλλού.

Πρέπει να δούμε ότι οι δυνατότητες αυτές υπάρχουν και μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε. Πρέπει να πάψουμε να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον για τις αδυναμίες μας, αλλά να ενωθούμε όλοι μαζί και να μπορέσουμε, με τις δυνάμεις μας και τις δυνατότητές μας, να κάνουμε κάτι.

Ναι, ο καθένας από μας είναι διαφορετικός από τον άλλον, έχουμε όμως τεράστιες δυνατότητες και δυνάμεις από κοινού και μπορούμε να τις αναπτύξουμε και να τις διευρύνουμε, αν δρούμε ως κεντρομόλες και όχι σαν φυγόκεντρες δυνάμεις.

Πρέπει να καταλάβουμε ακριβώς ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε το φορολογικό σύστημα, ώστε να είναι πιο ομοιογενές, για να μπορέσουμε να έχουμε μία δυνατότητα επιτυχίας. Πρέπει να δείξουμε αυτή τη στιγμή ότι θα πρέπει, αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τους «οικονομικούς καρχαρίες» - αν μπορώ να το πω έτσι - να είμαστε όλοι μαζί.

Ξέρουμε, όμως, πέραν του φορολογικού, ότι πρέπει να διευρύνουμε το EFSF, το Ταμείο αλληλοβοήθειας και αλληλοϋποστήριξης. Και εσείς κ. Κάιντλ, μας είπατε ότι θα πρέπει να υπάρχει ένα ευρωπαϊκό EFSF, και συμφωνώ. Ας μην ξεχνάμε ότι, μέσα στα πλαίσια της Ευρωζώνης, έχουμε πάρει σημαντικές αποφάσεις προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτό είναι σημαντικό για το ευρωπαϊκό μέλλον.

Για την Ελλάδα, αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να αναπνεύσουμε και να φτάσουμε σε καλύτερα αποτελέσματα. Έτσι, θα έχουμε αυτή τη στιγμή ένα βιώσιμο κύκλο, μέσα στην υπερχρέωση που έχουμε, και θα υποστηρίξουμε και τα κεφάλαια των τραπεζών μας.

Η επιτυχία εξαρτάται από τρία πράγματα: πρώτον, ο δημόσιος τομέας θα πρέπει πραγματικά να βοηθήσει και να είναι πολύ περισσότερο «παρών» - και αυτό θα πρέπει να είναι σαφές και για τις χιλιάδες τράπεζες σε όλο τον κόσμο.

Δεύτερον, θα πρέπει πραγματικά και τα 17 Κοινοβούλια της Ευρωζώνης να παίρνουν αποφάσεις με δημοκρατικό τρόπο, οι οποίες να κυρώνονται από όλους, για να ξέρουμε ακριβώς τι θέλουμε. Και θα πρέπει να εξηγούμε με μεγαλύτερη σαφήνεια προς τους πολίτες μας, τα υπέρ και τα κατά.

Και τρίτον, η Ελλάδα πραγματικά θα πρέπει να πληροί όλες τις προϋποθέσεις και να εκπληρώσει όλες τις ευθύνες, τις οποίες έχει αναλάβει έναντι των εταίρων της και τις οποίες μας έχει υποδείξει η Τρόικα.

                   Δεν μπορώ να πω πώς θα γίνουν όλα τα άλλα, μπορώ όμως να εγγυηθώ ότι η Ελλάδα θα ανταποκριθεί σε όλες τις ευθύνες της. Πρέπει να σας πω ότι εμείς θα αγωνιστούμε, για να πάμε, μετά από αυτή την περίοδο κρίσεως, σε μια περίοδο πραγματικής ανάπτυξης και ανάκαμψης.

                   Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία και δεν περιμένουμε ότι, τέτοιες ουσιαστικές και δραστικές αλλαγές θα γίνουν, χωρίς να υπάρχει μια μεταβατική περίοδος. Είναι και λογικό. Όπως μας είπε η Καγκελάριος Μέρκελ, δεν μπορεί να αλλάξει κανείς μια χώρα μέσα σε μια νύχτα. Είμαι πεπεισμένος ότι μίλαγε για τη δική της ευθύνη και για τις γνώσεις τις οποίες είχε, όταν επανενώθηκε η Ανατολική με την Δυτική Γερμανία.

                   Εσείς ξέρετε πολύ καλύτερα από ό,τι εγώ, πόσο δύσκολο ήταν αυτό το βήμα. Ξέρετε πόσο δύσκολο ήταν να ξεπεράσετε ενδοιασμούς, αντιρρήσεις, φόβους και προκαταλήψεις. Αλλά αυτό το εντυπωσιακό, το θαρραλέο βήμα είχε ουσιαστικό αποτέλεσμα. Και ναι, υπήρχαν οικονομικές και κοινωνικές προκλήσεις. Ναι, χρειάστηκε χρόνος για να προσαρμοστεί κανείς σ’ αυτή τη νέα, επανενωμένη Γερμανία.

                   Αλλά σε τελική ανάλυση, η επανένωση δεν ήταν μόνο καλή για την Ανατολική και την Δυτική Γερμανία, αλλά και για όλη την Ευρώπη. Γιατί έτσι, η Ευρώπη έκανε ένα γιγάντιο άλμα μπροστά, προς την ασφάλεια και την ειρήνη. Ήταν πραγματικά μια προσπάθεια, για να δημιουργήσουμε μία Ευρώπη, που αυτή τη στιγμή μπορεί να έχει τεράστια προβλήματα, τα οποία, όμως, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει, όσον αφορά τις έξωθεν προκλήσεις.

                   Δεν είναι δυνατόν να κρυβόμαστε πίσω από τους εθνικισμούς μας και να μη βλέπουμε αυτές τις προκλήσεις των καιρών. Πρέπει να έχουμε ένα πολιτικό πνεύμα, το οποίο να λέει «είμαι υπερήφανος που είμαι Γερμανός», όπως είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας, που είμαι Γάλλος, που είμαι Ιταλός, που είμαι Ισπανός, Ολλανδός, Πολωνός, ό,τι θέλετε. Όπως και είμαι πάρα πολύ περήφανος, που είμαι Ευρωπαίος.

                   Αυτή η κρίση θα πρέπει να μας ενώσει, ώστε η Ευρώπη να είναι μια ισχυρή Ευρώπη, η οποία να καλύπτει πραγματικά τις ελπίδες όλων των πολιτών της.

Είμαι πεπεισμένος ότι, σε λίγα χρόνια, η Ελλάδα θα μπορέσει να κάνει όλες εκείνες τις δύσκολες διεργασίες, τις οποίες έκανε και η Γερμανία στην αρχή του ΄90.

                   Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Τότε, είδαμε να αναγεννιέται μια χώρα. Και τώρα, είναι πολύ  σημαντικό για μας ότι εσείς μας βοηθάτε, ιδίως οι Γερμανοί βιομήχανοι. Σας προσκαλώ στην Ελλάδα. Ελάτε. Σε μια Ελλάδα, η οποία πραγματικά αξίζει τον κόπο να επενδύσετε σ’ εκείνη. Μια επένδυση για το μέλλον, το οποίο θα μας βοηθήσει όλους.

                   Αγαπητοί φίλοι, όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου, έπεσε πραγματικά το τελευταίο εμπόδιο μέσα στην Ευρώπη. Δεν πρέπει να ξαναχτίσουμε τείχη.  

                   Πρέπει να προχωρήσουμε όλοι μαζί και να είμαστε σίγουροι ότι θα οικοδομήσουμε μια Ευρώπη, βασισμένη στην κοινωνική ειρήνη, την ευτυχία και την ευθύνη. Αυτό περιμένει από εμάς η ιστορία, από όλους μας.

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.

Τα ψέμματα τελείωσαν...

του Φώτη Γεωργελέ

Όσοι παρακολουθείτε αυτή τη σελίδα, αυτή την εφημερίδα, έχετε ήδη διαβάσει ότι:

Τίποτα απ’ όσα μας συμβαίνουν τώρα δεν είναι καινούργιο, δεν είναι ξαφνικό, δεν το ξέραμε, δεν μας είχαν προειδοποιήσει. Όσοι χτύπαγαν το καμπανάκι του κινδύνου απλώς μας φαίνονταν δυσάρεστοι, έβγαιναν εκτός πολιτικού παιχνιδιού. Δεν υπάρχει κανένας από το πολιτικό και το μιντιακό σύστημα που να μην ξέρει την αλήθεια. Η αλήθεια δεν έχει καμία σχέση με την προπαγάνδα που εκπέμπεται καθημερινά, χρόνια τώρα, και οδηγεί τη χώρα στην αυτοκτονία. Το πολιτικό σύστημα λειτουργεί σαν μια αδίστακτη συντεχνία με μειωμένο πια ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Εδώ και δεκαετίες, από την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ξέρουμε ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, όπως έχουν κάνει τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη εδώ και καιρό. Η ευρωπαϊκή κοινότητα μας χρηματοδοτεί με τεράστια ποσά για να προχωρήσουμε ομαλά σ’ αυτές τις αλλαγές. Τις οποίες σαμποτάρει το αναχρονιστικό σύστημα εξουσίας, ο κρατισμός και η κομματοκρατία.

Το σύστημα έχει τη μορφή πυραμίδας. Στην κορυφή ανθεί η κλεπτοκρατία, η διαφθορά, η λεηλασία και στη βάση οι πελατειακές σχέσεις. Διορισμοί στο δημόσιο, επιδόματα, υψηλοί μισθοί, πρόωρες συντάξεις, παχυλά εφάπαξ, προνόμια που δίνει το κράτος σε επαγγελματικές ομάδες, βιομηχανία καταπατήσεων και αυθαιρέτων, εκτεταμένη φοροδιαφυγή, είναι το αντάλλαγμα του πελατειακού κράτους που εξασφαλίζει, εξασφάλιζε τουλάχιστον μέχρι τώρα, μια κοινωνική συνενοχή στο χρεοκοπημένο σύστημα.

Μια μικρή χώρα 10 εκατομμυρίων κατοίκων σπατάλησε τις τελευταίες δεκαετίες ένα ασύλληπτο ποσό, 350 δις δανεικά και άλλα τόσα κοινοτικές επιδοτήσεις, όχι για να εκσυγχρονίσει την οικονομία της και να γίνει αυτάρκης αλλά για να καταναλώσει. Η χώρα που οδεύει προς τη χρεοκοπία, παρουσιάζει ιδιωτική κατανάλωση 20 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερη από τις άλλες χώρες.

Τις μεταρρυθμίσεις οφείλαμε να κάνουμε όχι γιατί μας το ζήταγε η Ευρώπη, αλλά γιατί εμείς θέλαμε, για το δικό μας καλό. Δεν υπάρχει κανένα σημείο, κανένας δείκτης που η Ελλάδα να μην είναι σε χειρότερη θέση από το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών. Παίρνουμε χαμηλότερους μισθούς αλλά έχουμε μεγαλύτερη ακρίβεια, έχουμε μεγαλύτερη ανεργία, έχουμε μεγαλύτερες κοινωνικές ανισότητες, η ψαλίδα πλουσιότερων και φτωχότερων εισοδημάτων στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερη, έχουμε χειρότερες κοινωνικές παροχές, ακριβότερες και χειρότερης ποιότητας υπηρεσίες του κράτους, το ασφαλιστικό μας σύστημα αυξάνει τις κοινωνικές ανισότητες ενώ στα άλλα κράτη τις μειώνει. Όσοι κατηγορούν την Ευρώπη για τα προβλήματά της, γιατί δεν είναι τέλεια, που δεν είναι, προσπαθούν να κρύψουν πίσω από την επίκληση του ιδανικού ότι στην πραγματικότητα μάχονται για τη διατήρηση της καθυστέρησης, του άδικου και χρεοκοπημένου μοντέλου που τους συντηρούσε μέχρι τώρα.

Όσα μας προειδοποιούσαν εδώ και δεκαετίες, συνέβησαν στις μέρες μας. Ήταν αδύνατον να δανειζόμαστε αέναα, σε όλο και υψηλότερα επίπεδα. Είναι αδύνατον μια χώρα να έχει κάθε χρόνο έλλειμμα 10, 15, 24 δις χωρίς τους τόκους. Δεν είχαμε κανέναν άλλο δρόμο παρά να ισοσκελίσουμε σιγά-σιγά τα έξοδά μας με τα έσοδά μας. Αυτό μας ζήτησαν και οι εταίροι μας. Ζήτησε η Ευρωπαϊκή Ένωση να πάρει τα λεφτά μας; Ζήτησαν έστω να πάρουν πίσω τα δικά τους λεφτά και να ξεμπερδεύουν; Ζήτησαν να μη μας δανείζουν ακόμα και σήμερα, για να πληρώνουμε τα καινούργια ελλείμματα που κάθε χρόνο παράγουμε ξανά; Τίποτα απ’ όλα αυτά. Ζητάνε να μπαίνουμε μέσα κάθε χρόνο και λίγο λιγότερο, ώστε να δανειζόμαστε λίγο λιγότερο, να πάψει το χρέος να εκτοξεύεται μπας και κάποτε σιγά-σιγά αρχίσει και να μειώνεται. Μας δανείζουν με χαμηλό επιτόκιο την ίδια ώρα που κάποιες χώρες δανείζονται με υψηλότερο από μας. Κι εμείς αυτό το ονομάζουμε ληστρικό και τοκογλυφικό. Δεν μπορώ να φανταστώ τίποτα πιο αναξιοπρεπές από το να ονομάζεις προοδευτική πολιτική το «δως μου και μένα, μπάρμπα». Από το να ονομάζεις πατριωτική πολιτική το «ξοδεύω αλλά δεν πληρώνω, γιατί είμαι μάγκας». Τσάμπα μάγκας.

Η τρόικα από την πρώτη μέρα ζήτησε διαρθρωτικές αλλαγές και όχι έκτακτα μέτρα που δεν λύνουν το πρόβλημα. Ζήτησε περιορισμό του κόστους του δημόσιου τομέα και καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Αντί γι’ αυτό είχαμε σειρά φορολογικών μέτρων που επιβάρυναν όσους ήδη πλήρωναν και άφηναν άθικτη τη φοροδιαφυγή. Οριζόντιες μειώσεις μισθών στο δημόσιο τομέα που άφηναν άθικτες τις δομές που δημιουργούν συνεχώς λεηλασία και σπατάλη. Κάποιοι έβλεπαν τους μισθούς και τις συντάξεις τους να μειώνονται αλλά το μισθολογικό κόστος δεν έπεφτε, γιατί κάποιοι άλλοι το αναπλήρωναν με υπερωρίες, οδοιπορικά, συμμετοχές σε επιτροπές, νυχτερινά, αυξήσεις, νέες προσλήψεις. Είναι ενδεικτικό ότι ενώ οι συνεχείς αφαιμάξεις διαδέχονται η μία την άλλη εύκολα, οτιδήποτε έχει να κάνει με τις δομές του συστήματος μένει άθικτο. Δεν έχει γίνει ούτε μια αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας τόσα χρόνια. Και καλά, το Ελληνικό είναι μεγάλο, αλλά να μην έχει πουληθεί ούτε ένα χωράφι; Δεν έχει γίνει καμία πώληση κρατικής επιχείρησης. Και καλά, η ΔΕΗ είναι δύσκολη, ούτε ένα καζίνο, ούτε τα παγωτά Δωδώνη; Μπορεί ένα χρεοκοπημένο κράτος να φτιάχνει καλό παρφέ σοκολάτα; Η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας δεν γίνεται, γιατί την «αξιοποιούν» ήδη προς ίδιον όφελος.

Το σύστημα εξουσίας συνεχίζει ακόμα και στο χείλος του γκρεμού την ίδια τακτική. Καθυστερεί τις αλλαγές, κοροϊδεύει την Ευρωπαϊκή Ένωση, κοροϊδεύει τους πολίτες, κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Με αποτέλεσμα κάθε μέρα που περνάει τα πράγματα να γίνονται χειρότερα, να χρειάζονται ακόμα περισσότερες θυσίες. Η συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος και μεγάλου μέρους της κοινωνίας είναι αυτοκαταστροφική και παρανοϊκή. Λειτουργούν σαν να μην υπάρχει αύριο, σαν να έχουν τελειώσει όλα και το μόνο που τους νοιάζει είναι να συνεχίσουν το πλιάτσικο μέσα στα ερείπια έστω και για λίγους μήνες. Οι ευθύνες των πολιτικών κομμάτων του λαϊκισμού και των μέσων ενημέρωσης της δημαγωγίας που χειραγωγούν με ωραία λόγια και ψευδαισθήσεις την κοινωνία για να μην αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, είναι εγκληματικές. Τώρα που δεν υπάρχουν λεφτά για μισθούς και συντάξεις θα θυμηθούμε όσους έλεγαν ότι η κρίση είναι κόλπο, δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε.

Τώρα που το αδιέξοδο οδηγεί σε απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων θα λογοδοτήσουν όσοι υπονόμευαν κάθε περιορισμό της σπατάλης, την κατάργηση του πιο ασήμαντου επιδόματος, όσοι τσάκισαν την εμπορική ζωή της πόλης για να εμποδίσουν το αυτονόητο, τη συγχώνευση των συγκοινωνιών, τις μεταθέσεις, τη μετακόμιση δημόσιων οργανισμών σε κτίρια του δημοσίου για να μην πληρώνουν υπέρογκα νοίκια. Οι δημόσιοι υπάλληλοι έπρεπε να το ξέρουν, όταν ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί πια να αντέξει το βάρος να πληρώνει το λογαριασμό της επιχείρησης Δημόσιο ΑΕ, έρχεται η σειρά των μικρομετόχων. Ο μεγαλομέτοχος, οι κρατικές και κομματικές ελίτ, θα είναι ο τελευταίος που θα πληρώσει. Όσοι ήταν μικρομέτοχοι στο πελατειακό κράτος και νόμιζαν ότι θα γλιτώσουν, καταλαβαίνουν τώρα το λάθος τους.

Το πιο ανησυχητικό σε όλα αυτά είναι ότι βαθμιαία, σε μεγάλο τμήμα του χρεοκοπημένου συστήματος, ωριμάζει η ιδέα ότι η έξοδος από την Ευρώπη, η επιστροφή στην κατοχική δραχμή, είναι ο μόνος δρόμος για να διατηρηθούν οι αναχρονιστικές δομές, οι νταλαβεριτζήδες πολιτικοί της συναλλαγής, τα χρεοκοπημένα media της διαπλοκής. Έστω κι αν η χώρα οδηγηθεί στην καταστροφή. Αν ακούσεις προσεκτικά τη ρητορική που μιλάει για 1821, για ξένους που μας «προσβάλλουν», για άθεους, για χαρακώματα και τη «βοήθεια του Θεού», θα καταλάβεις ότι προετοιμαζόμαστε για το απονενοημένο διάβημα της εξόδου, για την επιστροφή στην ανάδελφη τριτοκοσμική Ελλάδα.

Καθώς τα ψέματα τελείωσαν, καθώς η περίοδος της παραπλάνησης τελείωσε, καθώς η χώρα μας μπαίνει από αυτές τις μέρες στην τελική πράξη του δράματος, ελπίζω πως όσα διαβάσατε σ’ αυτή την εφημερίδα μέχρι τώρα, σας ήταν χρήσιμα. Στις επόμενες δύσκολες εποχές η συμπεριφορά του καθενός, η σωστή ερμηνεία της πραγματικότητας, η ατομική ευθύνη, είναι αυτή που θα τον σώσει.

http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/361/edito-361

Η βλακεία είναι αήττητη!!!

Η μετοχή της Τράπεζας της Ανατολής πωλείται στο e-bay! Άλλη μια "ανθελληνική συνωμοσία κατέρρευσε άδοξα!


http://www.ebay.co.uk/itm/GREECE-Banque-dOrient-National-Bank-Greece-125-Gold-Francs-Athen-1906-/310346681889?_trksid=p4340.m263&_trkparms=algo%3DDLSL%252BSIC%26its%3DI%26itu%3DUCI%252BIA%252BUA%252BIEW%252BFICS%252BUFI%252BDDSIC%26otn%3D8%26pmod%3D220804654757#ht_2377wt_952


Όσοι δεν είναι ενημερωμένοι για την είδηση της ημέρας (και ηλιθιότητα του μήνα), δείτε εδώ:
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=382557&cid=6

Αν ήμουν η τρόικα, θα ζητούσα (και) άλλα μέτρα

Έχουν ήδη περάσει 6 μέρες από την ανακοίνωση της έκτακτης εισφοράς στα ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα κι ακόμα το Υπ.Οικονομικών δεν έχει καταφέρει να μας παρουσιάσει το τελικό πλάνο επιβολής και είσπραξης του. Ποιος πιστεύει εξάλλου ότι δεν θα υπάρξουν και 2-3 αλλαγές της τελευταίας στιγμής πριν κληθεί να το ψηφίσει η Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ;

Εξάλλου, την περασμένη Κυριακή, μόλις 40 λεπτά μετά την ανακοίνωση του μέτρου και πριν καταγραφούν οι πρώτες αντιδράσεις, η Παραπολιτική σχολίασε (εδώ):

Τα έσοδα θα τα μαζέψει η ΔΕΗ που δεν μπορεί να συλλέξει ούτε τα δικά της; Μόνο ο Φωτόπουλος πανηγυρίζει σήμερα του οποίου η διαπραγματευτική ισχύς αυξάνεται...

Επιβεβαιώθηκα πλήρως κι αδυνατώ να πιστέψω ότι στην κυβέρνηση δεν γνώριζαν ότι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν μια τόσο σοβαρή επιπλοκή. Μπορεί εμείς...


...μέσω των πληκτρολογίων μας να καταδικάζουμε την καθεστωτική συμπεριφορά της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ αλλά όταν ο φτωχός ή ο Ελληναράς φοροφυγάς δεν θα έχει ή δεν θα θέλει να πληρώσει το χαράτσι, θα σπεύσει να αγκαλιάσει τον υπάλληλο της ΔΕΗ που θα αρνηθεί να του κόψει το ρεύμα.

Πέρα από τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, τα κόμματα της Αριστεράς καλούν σε άρνηση πληρωμών ενώ ήδη οι γνωστοί-άγνωστοι ξερόλες θέτουν ζήτημα αντισυνταγματικότητας, παρόλο που δεν υπάρχει. Όλα αυτά μαζί μπορούν να "εξουδετερώσουν" ένα μέτρο το οποίο θεωρητικά θα κάλυπτε άμεσα τους στόχους των εσόδων για το 2011. Είναι γνωστό ότι η τρόικα έχει εκφράσει από καιρού τη διαφωνία της με τη λήψη εισπρακτικών μέτρων και πιέζει για την περικοπή των δαπανών. Έχει εξάλλου διαπιστώσει στην πράξη ότι σχεδόν ποτέ τα εισπρακτικά μέτρα δεν "πιάνουν" τους αρχικούς στόχους τους.

Αν λοιπόν ήμουν η τρόικα, θα απέρριπτα ως "σωτήριο" το εν λόγω μέτρο. Δεν θα έπαιρνα το ρίσκο να διαπιστώσω την αποτελεσματικότητα του προς τα τέλη Νοεμβρίου όταν δεν θα έχω πια άλλο χρόνο να "πιάσω" τους στόχους. Αν η κυβέρνηση μου ξεκαθάριζε ότι προτιμά την αύξηση των εσόδων από την περικοπή των δαπανών, θα ακολουθούσα την πετατημένη των άμεσα εισπρακτέων έμμεσων φόρων. Θα ανέβαζα ακόμα περισσότερο την τιμή της βενζίνης, των ποτών και των τσιγάρων, θα πίεζα για την εξίσωση από φέτος της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης.

Αν η κυβέρνηση μου έδειχνε ότι προτιμά να πετύχει τους στόχους μέσω της περικοπής των δαπανών, θα πίεζα για ένα μικρό αριθμό άμεσων απολύσεων και για ένα σχετικά μεγάλο αριθμό εξόδων μέσω της εργασιακής εφεδρείας. Μπορεί έτσι να μην είχα άμεσα έσοδα πολλών δισεκατομμυρίων αλλά θα ήμουν σίγουρος ότι μεσοπρόθεσμα οι δαπάνες θα είναι (για πάντα) μικρότερες από πριν.

Θα προτιμούσα δηλαδή να έχω χάσει για λίγο το στόχο του 2011 έχοντας απαλλάξει το κράτος από ένα σημαντικό μέρος των μισθολογικών δαπανών παρά έχοντας εισπράξει μερικώς το χαράτσι στα ακίνητα...


http://www.parapolitiki.com/2011/09/blog-post_1838.html

Ο έρπων φασισμός των "αγανακτισμένων"

Του "Gustave Flaubert"

Ήμουνα στο δείπνο. Τους άκουγα αρκετά λεπτά. Απέναντί μου είχα τον Τ. Κ. που έχει περάσει εφτά φυλακές, τρεις εξορίες και δεκαεφτά τμήματα μεταγωγών.  Δίπλα μου τον Ν. με άλλα τόσα. Και όλα αυτά για να μπορούν να μιλούν ελεύθερα και να έχουν την δική τους άποψη. Και είχαμε μπροστά μας  δέκα φασιστοειδή με τον μανδύα του αγανακτισμένου που τους θεωρούσαν προδότες γιατί είχαν άλλη άποψη από τη δική τους. Τους έκραζαν «Ούστ» και τους αποκαλούσαν αλήτες. Δεν άντεξα και άρχισα να τους φωνάζω.  Αρκετά ανεχτήκαμε αυτούς τους «ανεύθυνους αγανακτισμένους» που ξύπνησαν ξαφνικά, αλλά  ξέχασαν να μας πουν τι έκαναν τόσα χρόνια; Ποιους ψήφιζαν; Ποιους έγλειφαν; 

Η αντίδραση στα σκληρά και άδικα μέτρα δεν μπορεί να γίνεται χωρίς αρχές και αξίες. Αυτό λέει η δική μου αριστερά. Γιατί ο σεβασμός στην διαφορετική άποψη είναι η κατάκτηση της νεωτερικότητας και η κληρονομιά του Διαφωτισμού. Όσοι εξορίζουν τη λογική, τη σκέψη και την άλλη άποψη, όσοι ερωτοτροπούν με έναν αριστερίστικο σταλινισμό ισοδύναμο με τον μεσαιωνικό σκοταδισμό του Άνθιμου δημιουργούν όχι πολίτες αλλά κοπάδια για τις εκκλησίες και τα γκουλάγκ.

Όσοι «δήθεν» αριστεροί εισάγουν τον χουλιγκανισμό στην πολιτική, όσοι ξεθάβουν τις εκοφίτικες αντισυγκεντρώσεις πρέπει να τους θυμίσουμε ότι και αυτοί που σκοτώσαν το Λαμπράκη "αγανακτισμένοι" ήταν. Όταν χαϊδεύεις τη διάχυτη βία και την ανομία, όταν αφήνεις τις αρχές και υιοθετείς την αυτοδικία,  πρέπει να ξέρεις το λίγο ποτέ δεν είναι αρκετό. Το έδειξε καθαρά η Ιστορία. Το δοκίμασαν οι αγανακτισμένοι μια άλλης εποχής: «Η Γαλλία μέθυσε με αίμα και ξέρασε εγκλήματα» -George Gordon Byron.

Και τότε οι πάντες είναι προδότες και η μοίρα όλων η γκιλοτίνα. 


Ακόμη κι αν είσαι ο Δαντών ή ο  Ροβεσπιέρος.

http://politicalreviewgr.blogspot.com/2011/09/blog-post_5656.html

Πολλές φορές σε αναρτήσεις μου, είτε πρόκειται για δικά μου κείμενα, είτε για κείμενα άλλων, που τα εντόπισα στο διαδίκτυο και τα βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέροντα, σημειώνω με έντονα γράμματα  τα σημεία εκείνα του κειμένου που θεωρώ πιο σημαντικά. Σήμερα όλο το κείμενο είναι έτσι...

Γιώργο Παπακωνσταντίνου σε ευχαριστώ!

Η σύγχυση και ο εκνευρισμός των τριών κορακιών, μου έφτιαξαν τη μέρα!

Σ' ευχαριστώ Γιώργο Παπακωνσταντίνου!

Πολιτικοί σαν κι εσένα είναι μια όαση ορθολογισμού στην έρημο του λαϊκισμού σήμερα!

Βυθίστηκε το Τζέλα Δέλτα

Πόλεμος έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε θυγατρικές εταιρίες του επιχειρηματικού ομίλου ΚΚΕ και πρώην υπαλλήλους τους. Η ναυαρχίδα των "κόκκινων" εκδόσεων, ο Ριζοσπάστης, ανέφερε σε δημοσίευμα του ότι οι πρώην εργαζόμενοι του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού 902 προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο κεφάλαιο αφού έχουν το θράσος να διαδηλώνουν διαμαρτυρόμενοι για την απόλυση τους έξω από το ΚΚΕ-plex στον Περισσό.

Οι συγκλονιστικές(?) αποκαλύψεις αποδεικνύουν περίτρανα ότι στις business του "κόμματος του λαού" ισχύουν νόμοι ακραιφνούς καπιταλισμού. Παράλογο; Όχι. Ο παραλογισμός ξεκινά την στιγμή που η διοίκηση του ομίλου ΚΚΕ ψέγει άλλους επιχειρηματίες που κάνουν ακριβώς τα ίδια όταν αντιμετωπίζουν παρόμοιες... "οικονομικές δυσκολίες". Ο παραλογισμός κορυφώνεται όταν υπό την αιγίδα του κόμματος διοργανώνονται απεργιακές κινητοποιήσεις σε αυτούς τους επιχειρηματίες.

Οι πρώην απολυμένοι στον 902 αποκάλυψαν ότι τον Νοέμβριο του 2010 ξεκίνησαν να κυκλοφορούν φήμες για απολύσεις. Η διεύθυνση διαβεβαίωνε τους εργαζόμενους ότι αυτά είναι κακοηθέστατα ψεύδη που διοχετεύονται από γνωστά κέντρα(?) για να πλήξουν πολιτικά το ΚΚΕ και ζήτησε από τους υπαλλήλους να συμμετέχουν στα διάφορα event που διοργάνωνε άλλη θυγατρική του πολυσχιδή ομίλου (ΠΑΜΕ) ώστε να επιδιώξουν για όλους τους ανέργους της χώρας υψηλότερα επιδόματα ανεργίας(!) Ωστόσο ένα κρύο πρωινό του Δεκέμβρη πάγωσε η τσιμινιέρα και απολύθηκαν οι πρώτοι εργαζόμενοι. Μέχρι σήμερα έχουν φτάσει τους 21.

Οι απολυμένοι οργανώθηκαν όπως μπορούσαν και ξεκίνησαν διαμαρτυρίες. Ο σωστός καπιταλιστής όμως δεν μπορεί να αφήσει κάτι τέτοιο αναπάντητο. Πρέπει να υποστηρίξει το προϊόν που παράγει η βιομηχανία του. Και ακόμα περισσότερο πρέπει να υπερασπιστεί την επωνυμία του. Έτσι την σκυτάλη πήρε ο υπέροχος Ριζοσπάστης κάνοντας λόγο για ανθρώπους που επιβουλεύονται το κόμμα. Κατηγόρησε για αντικομουνισμό(!) την εφημερίδα LIFO που αναφέρθηκε στο γεγονός της απόλυσης των εργαζομένων και στόλισε γενικώς το ανταγωνιστικό συγκρότημα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ που από την τηλεόραση του ΣΚΑΙ έκανε ένα σχετικό ρεπορτάζ.

Προτείνω στο "κόμμα του λαού" για να αποκαταστήσει την τιμή του να απευθυνθεί στον Ελεύθερο Τύπο αφού τους συνδέουν δεσμοί άψογης επαγγελματικής συνεργασίας ώστε να τακτοποιηθούν εκεί οι υπάλληλοι που περισσεύουν. Ως γνωστόν στις εγκαταστάσεις της Τυποεκδοτικής (άλλη μια θυγατρική του ομίλου ΚΚΕ) εκτυπώνεται η ναυαρχίδα της Δεξιάς. Τραγική ειρωνεία της μετεμφυλιακής ιστορίας.

Μπροστά στα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα αυτές τις μέρες στο συγκρότημα του Περισσού το γεγονός ότι το Τζέλα Δέλτα βυθίστηκε αφού δεν είχε φουγάρα, λαμβάνει μια εντελώς νέα διάσταση.

http://www.epikairo.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9359:2011-09-08-11-20-47&catid=42:politiki-satira&Itemid=2

Όταν η Αριστερά προσεγγίζει ακροδεξιούς και λαϊκιστές

Πυκνώνουν τα συμπτώματα συνάντησης Αριστεράς, πατριωτών και λαϊκής Δεξιάς μέσω κυρίως της αντιμνημονιακής δημαγωγίας. Η αντίθεσή μου με το μνημόνιο είναι δεδομένη, αλλά όχι με λυκοσυμμαχίες, με αμνήστευση ενόχων και με αποσιώπηση ενοχών, ή με κραυγές σαν κι αυτές των κ.κ.Τσίπρα και Θεοδωράκη πως θα πουληθεί η Ακρόπολη (Κατά τον κ.Θεοδωράκη μάλιστα-που ζητά και τα βουλευτικά αναδρομικά του-σε Τούρκους ή “Σκοπιανούς”). Θα απαριθμήσω κάποια κρούσματα που κανέναν δημοκρατικό πολίτη δεν μπορούν να αφήσουν αδιάφορο και ήσυχο.

1. Συνεργασία με δυνάμεις της λαϊκής Δεξιάς θέλει ο κ.Τσίπρας

2. Μετά τον συνομιλητή του κ.Αυτιά κ.Αλ.Μητρόπουλο και τον ομιλητή των προπυλαίων της «Σπίθας» κ.Μαριά, συνεργασία με τον κ.Δημαρά (που δεν τήρησε την εξαγγελία παραίτησής του από βουλευτής) θέλει ο κ.Τσίπρας. Θυμίζω πως ο κ.Δημαράς επεδίωκε εκλογική συνεργασία με τον κ. Σαμαρά και ισχυριζόταν ψευδώς (για ξεκάρφωμα) πως είχε συναντηθεί και με τα κόμματα της Αριστεράς

3. Συνεργασία με τον τηλε-σταρ και πατριώτη κ.Δημαρά τ.βουλευτή του κ.Τσοβόλα και του βαθέως ΠΑΣΟΚ, θέλει ακόμη και η «Δημ.Αρ.» η οποία λέει ότι απεχθάνεται το λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ.

4. Ο κ.Τσίπρας κολακεύει τους «Αγανακτισμένους».

5. Η «Αυγή» υπερασπίζεται τον τ.υπουργό της ΝΔ κ.Θεοδωράκη («Οι Εβραίοι είναι στη ρίζα του κακού») και προβάλει ως δύναμη αλλαγής την υπερπατριωτική «Σπίθα» των Τουρκοφάγων και ξενόφοβων, που έτρεψαν σε φυγή τον κ.Λαφαζάνη

6. Η «Αυγή» προβάλει σκανδαλωδώς τον πατριώτην Sir Βασίλειον Μαρκεζίνην.

7. Η «Αυγή» ξεχνά να αναφέρει στη νεκρολογία της, πως ο Μιλτιάδης Έβερτ της λαϊκής Δεξιάς, υπήρξε στα νιάτα του στέλεχος της ΕΚΟΦ, που είχε εισβάλει μάλιστα στη Βουλή

8. Ο κ.Τσίπρας κολακεύει τον κ.Γιάννη Λιάπη (αρχιεπίσκοπο Οινοφύτων και Ασωπού, Βοιωτοπεδίου, Σιβιτανιδείου και Βουλιαγμένης) και ζητά τη φιλανθρωπική συμπαράσταση της μητρός Εκκλησίας την οποία θέλει όπως και ο ΓΑΠ  σε «διακριτούς ρόλους» και όχι χωρισμένη από το Κράτος

9. Ο κ.Τσίπρας συμμαχεί στην εξεγερμένη οικολογική και αρχαιολάτριδα Κερατέα με τον μητροπολίτη κ.Νίκο Χατζηνικολάου, υμνητή στρατιωτικού παπά της Μακρονήσου, φίλου της Πολεμικής Αεροπορίας και συνήγορου του Εφραίμ Βατοπεδινού.

10. Ο κ.Τσίπρας συνεντευξιάζεται με τους δημοσιογράφους της λαϊκής Δεξιάςκ.κ.Τ.Κουϊκ, Γ.Αυτιά και Γ.Παπαγιάννη σε συναινετικό κλίμα. Από τον τελευταίο εισπράττει και εύσημα καλής Αντιπολίτευσης.

11. Η «Χρυσή Αυγή» αναδημοσιέυει άρθρο του κ.Δελαστίκ της “Ανταρσύας”.

12. Το μεγάλης επισκεψιμότητας αριστερίστικο μπλογκ «Σχολιαστές χωρίς Σύνορα» προσβλέπει και στην «αγανάκτηση» του υμνητή των βασανιστών της Χούντας, θαυμαστή του αμετανόητου δολοφόνου Ντερτιλή, Τουρκοφάγου και ρατσιστικών απόψεων (‘Οι μετανάστες είναι παιδόφιλοι’) μεγαλοξενοδόχου δεσπότη κ.Θανάση Λενή (Αμβρόσιου της Αιγιαλείας). Διατηρώ την ορθογραφία:

«Ακομα και οι παπαδες εξεγειρονται! Το τελος τους πλησιάζει -Ο αρχιπαπάς Καλαβρύτων Αμβρόσιος την ειδε παπαφλέσας . Αποσπασματα από το μπλογκ του….»

Ειλικρινά απορώ γιατί δεν επικαλούνται και την «αγανάκτηση» του άνεργου βασιλιάΚώστα Ντεγκρέτσια.

http://roides.wordpress.com/2011/09/07/7sep11/