Μιλάω αποκλειστικά και μόνο από τη θέση του απλού μέσου πολίτη. Πώς θα έπρεπε να αισθάνομαι εγώ και ο οποιοσδήποτε άλλος με αυτή την ευθεία αμφισβήτηση της κρίσης μας; Πώς νομίζετε οτι έχει ερμηνεύσει ο μέσος πολίτης όλο αυτό που συμβαίνει αυτές τις ημέρες; Νιώθω οτι θίγομαι σαν άνθρωπος όταν βλέπω πολιτικούς και δημοσιογράφους απευθυνόμενους σε εμένα να μου λένε λίγο πολύ, οτι θα μπορούσα να κάνω μία λανθασμένη επιλογή γιατί δεν έχω την ικανότητα να κατανοήσω βασικά πράγματα και γιατί είμαι θολωμένη, ενώ οι ίδιοι ας πούμε έχουν την ικανότητα να τα κατανοήσουν. Πώς πρέπει να νιώθω όταν αντιλαμβάνομαι οτι η μόνη απάντηση που θέλουν να ακούν από εμένα είναι κάτι ανάμεσα σε: ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΚΚΕ/ΛΑΟΣ/ΣΥΡΙΖΑ/ΔΗΣΥ/ΔΗΜΑΡ κάθε όποτε τους καπνίσει να κάνουν εκλογές; Πώς πρέπει να νιώθω που η κυβέρνηση πήγε να πέσει όχι επειδή αποπειράθηκε να περάσει ένα σκληρό νομοσχέδιο, αλλά επειδή κάποιοι θεωρούν τους πολίτες ανίκανους να σκεφτούν λογικά;
Αλήθεια τι είναι πιο δύσκολο, να αξιολογήσει ο πολίτης τα βασικά σημεία μίας σύμβασης, ή να διαβάσει, να αξιολογήσει και να συγκρίνει προεκλογικά προγράμματα κομμάτων επι παντός επιστητού; Γιατί αυτό ουσιαστικά θα έπρεπε να κάνει ο οποιοσδήποτε πολίτης πριν αποφασίσει τι θα ψηφίσει, να αξιολογεί προγράμματα. Αναρωτιέμαι όλοι όσοι ζητούν μετ’ επιτάσεως εκλογές, έχουν κάποιο προεκλογικό πρόγραμμα να μας παρουσιάσουν, ή απλά θεωρούν οτι η κυβέρνηση έχει χάσει τη λαϊκή νομιμοποίηση οπότε απλά πρέπει να αλλάξει;
Ο τρόπος που παρακάμπτονται οι πολίτες είναι ενδεικτικός για το πώς ΜΜΕ και πολιτικοί μας αντιμετωπίζουν. Κανονικά θα έπρεπε σαν πολίτες να έχουμε απαιτήσει να διεξαχθεί το δημοψήφισμα αυτό. Διότι εάν η πλειοψηφία δεν θέλει Ευρώ, Ευρωπαϊκή Ένωση και δανειακή σύμβαση, τότε προφανώς η επιλογή αυτή της πλειοψηφίας των πολιτών πρέπει να καταγραφεί και να γίνει σεβαστή, καθώς το πολίτευμα συνεχίζει να είναι Δημοκρατικό. Με το ζόρι δεν γίνεται. Δεν έχουν το μυαλό, την κρίση οι πολίτες να αποφασίσουν σωστά; Δεν ξέρουν ποιό είναι το συμφέρον τους; Αλήθεια, γιατί δεν ξέρουν ποιό είναι το συμφέρον τους; Πώς έχουν καταφέρει να μπερδευτούν; Φταίνε μόνο τα μέτρα ή και η ανεύθυνη ρητορική των τελευταίων δυο ετών;
Η χώρα δεν περίμενε την εξαγγελία ενός δημοψηφίσματος για να γίνει διεθνώς ρεζίλι. Ρεζίλι διεθνώς γίνεται όταν αποτυγχάνει σε όλα και οι άλλοι πετυχαίνουν, όταν βλέπουν οτι τα πολιτικά κόμματα τσακώνονται σαν τα κοκόρια και αδυνατούν μέχρι και την ύστατη στιγμή να συμφωνήσουν, όταν θέλει να έρθει ένας τουρίστας και υπάρχουν απεργίες, όταν καταλαμβάνουν κάποιοι τις μπουκαπόρτες πλοίων, όταν ξεχειλίζουν στους δρόμους τα σκουπίδια, όταν πάνε όλοι να δουλέψουν και να εκμεταλλευτούν κουτόφραγκους για να τους φάνε τα λεφτά, όταν ψηφίζονται νόμοι που μένουν στα χαρτιά. Η χώρα δεν εξευτελίζεται με το να διενεργήσει ένα δημοψήφισμα για μία κομβική επιλογή, το οποίο ούτως ή άλλως κανείς δεν μας απαγόρευσε, ίσα ίσα, άλλοι εξευτελίζονται με το να θεωρούν αυτή την επιλογή άστοχη ή και υπερβολικά δημοκρατική. Τι πιο δημοκρατικό και τι πιο δίκαιο, από το να δοθεί ο λόγος στον πολίτη για ένα συγκεκριμένο ζήτημα, εφόσον οι ηγεσίες όλων των κομμάτων αλλά και οι πολιτικοί, αδυνατούν να κοιτάξουν έξω από τον μικρόκοσμο των ποσοστών τους.
Λέει ο ένας, εάν συναινέσω θα χάσω τις ψήφους των αντιμνημονιακών, λέει ο άλλος, ας το παίξω σκούντα με κι εγώ δε θέλω, ας τα ρίξω στους κακούς Ευρωπαίους, ας πω οτι μου επιβάλλουν αυτό κι εκείνο, μπας και τη βγάλω καθαρή και λένε και οι Ευρωπαίοι: δεν μπορώ να σας δώσω τίποτα εάν δε διασφαλίσετε οτι και οι επόμενοι θα τηρήσουν τις δεσμεύσεις της χώρας.
Ο λαός πρέπει να μιλήσει και η σωστή διέξοδος δεν είναι οι εκλογές σε πρώτη φάση. Πλέον στη χώρα υπάρχουν δυο μέτωπα, αυτών που συνεχίζουν να πιστεύουν στην Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και αυτών που θέλουν δραχμή, μνα, φοίνικα. Όσο κι αν κάποιοι χτυπιούνται, δεν ξέρουμε ποιά είναι η πλειοψηφία την οποία συνεχώς επικαλούνται. Το δημοψήφισμα ήταν ο μόνος τρόπος να υπάρχει καταγεγραμμένο το τι πραγματικά θέλει ο κόσμος, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ήταν ο μόνος τρόπος, η απάντηση που είμαι βέβαιη οτι θα ήταν "Ναι στην ΕΕ" (αλλά και πάλι ποιά είμαι εγώ για να είμαι σίγουρη) να δεσμεύσει και τους αντιδρώντες οι οποίοι θα όφειλαν να σεβαστούν την απόφαση της πλειοψηφίας που θα είχε ληφθεί μέσα από μία αμεσοδημοκρατική διαδικασία.
Λοιδόρησαν το δημοψήφισμα και λοιδόρησαν όλους τους πολίτες που υποτίθεται θολωμένοι θα απαντάγαμε «όχι», που όμως πολύ πιθανόν δεν θα ήταν ένα όχι στο Ευρώ, αλλά στο Πασοκ. Λες και οι πολίτες είναι τόσο ηλίθιοι που δεν αντιλαμβάνονται το διακύβευμα. Είμαι πραγματικά εξοργισμένη που κάποιοι προσπαθούν να μας βγάλουν όλους τρελούς παρουσιάζοντας το δημοψήφισμα ως μία ατυχή κίνηση, που ήταν και η απαρχή των εξελίξεων ενώ η πραγματικότητα είναι άλλη. Η πραγματικότητα είναι οτι οι εξελίξεις πυροδοτήθηκαν από τα τελεσίγραφα βουλευτών του Πασοκ και από την αδιαλλαξία των υπολοίπων κομμάτων στα οποία ξαφνικά αρέσει η κατάπτυστη και εθνοπροδοτική δανειακή σύμβαση.
Λυπάμαι για όσους νομίζουν οτι κατέχουν το αλάθητο και οτι είναι ένα σκαλάκι πιο πάνω από τον απλό πολίτη.
Υπάρχει μία διαφορά αντίληψης, κάποιοι θεωρούν οτι η χώρα χρειάζεται έναν πεφωτισμένο ηγέτη να την παίρνει από το χέρι και να αποφασίζει ο ίδιος γι' αυτή. Υπάρχουν και άλλοι που πιστεύουν οτι η κοινωνία έχει ανάγκη από σωστά ενημερωμένος, πεπαιδευμένους πολίτες που θα συνδιαμορφώνουν και θα συμμετέχουν ενεργά.
Εάν κάτι είναι χειρότερο από τον λαϊκισμό και το πληρώνει εξίσου η κοινωνία μας, αυτό είναι ο ελιτισμός. Ας μη γελιούνται ορισμένοι που μιλούν δήθεν αποστασιοποιημένα ως υψηλοί κριτές των πάντων για το λαό, ο μέσος Έλληνας πολίτης είναι ο μέσος όρος όλων μας. Αυτός ο μέσος όρος είναι που πρέπει να βελτιωθεί. Το πώς βελτιώνεται ένας μέσος όρος 11.000.000 ανθρώπων είναι προφανές, με συνολική οικειοθελή βελτίωση όλων μας. Ελληναράδες δεν θα πάψουν να υπάρχουν με τον βούρδουλα, το να τεθεί ο κάθε πολίτης προ των ευθυνών του θα ήταν μία καλή αρχή. Αναβάλλεται.
ΥΓ: Εναλλακτικός τίτλος: Γιατί το δημοψήφισμα έπρεπε να γίνει.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου