Θα σας γράψω για μια χώρα που όλοι έχετε ακούσει. Το όνομά της όμως θα αποφύγω να το αναφέρω προς το παρόν. Το μόνο που φτάνει να γνωρίζετε είναι ότι αρχίζει από Μ.
Αυτή η χώρα, η Μ… είναι μια από τις πιο μικρές σε έκταση και πληθυσμό στην Ευρώπη και από τις πιο φτωχές ταυτόχρονα.
Δεν έχει πολλά χρόνια που έγινε ανεξάρτητη, καθώς μέχρι το 1991 αποτελούσε μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης και ισχυρότερης χώρας. Αυτή η ισχυρή χώρα όμως έκανε τον κύκλο της, ο οποίος κράτησε 70 χρόνια σχεδόν και διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη.
Η Μ… έχει έναν μεγαλύτερο από αυτή γείτονα. Με αυτόν το γείτονα έχουν κάτι περίεργα κοινό. Το όνομα της χώρας Μ… είναι ακριβώς το ίδιο με το όνομα της περιοχής του γείτονά της ακριβώς από την άλλη πλευρά των συνόρων! Περίεργο και σπάνιο, δε βρίσκετε;
Αυτή η περίεργη σύμπτωση έχει κάποια λογική εξήγηση. Το όνομα Μ… προέρχεται από μια ευρύτερη γεωγραφική περιοχή που ονομαζόταν έτσι για αιώνες. Σήμερα τα εδάφη αυτής της περιοχής, της Μ… που όλοι την έχουμε διαβάσει στα βιβλία της ιστορίας, βρίσκονται μοιρασμένα ανάμεσα στη μικρή χώρα με το όνομα Μ… και στον μεγάλο γειτόνά της. Ένα μικρό κομμάτι τους μάλιστα βρίσκεται και σε μια τρίτη χώρα με την οποία συνορεύουν και οι δύο.
Αυτές οι δύο περιοχές, η χώρα Μ… και η επαρχία Μ… της γείτονός της, μοιράζονται πολλές κοινές παραδόσεις (μουσικά ακούσματα, κουζίνα, κλπ). Κάτι που δεν είναι παράξενο αν αναλογιστεί κανείς ότι μέχρι και τον 19ο αιώνα άνηκαν σε μια μεγάλη αυτοκρατορία και οι δυο και τους λαούς τους δεν τους χώριζαν σύνορα και ζούσαν αναμεμιγμένοι στον ίδιο τόπο.
Κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε από τους δυο αυτούς λαούς που έχουν τόσα κοινά και που ζούνε επί αιώνες ο ένας στο πλάι του άλλου, να μην έχουν να χωρίσουν τίποτα. Και θα είχε δίκιο.
Κλείνοντας σκέφτομαι αν θα πρέπει να αναφέρω λεπτομέρειες σχετικά με το για ποιο λόγο θυμόμαστε τη Μ… από τα βιβλία της ιστορίας. Αλλά δε νομίζω ότι χρειάζεται. Όλοι μέχρι τώρα θα έχετε καταλάβει ότι τόση ώρα αναφέρομαι στη Μολδαβία, όπου στις 22 Φεβρουάριου του 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης πέρασε τον ποταμό Προύθο (που σήμερα αποτελεί φυσικό σύνορο της Δημοκρατίας της Μολδαβίας και της Ρουμάνικης επαρχίας της Μολδαβίας) για να υψώσει στο Ιάσιο – τη μεγαλύτερη πόλη της Μολδαβίας τότε – τη σημαία της επανάστασης!
Αυτή η χώρα, η Μ… είναι μια από τις πιο μικρές σε έκταση και πληθυσμό στην Ευρώπη και από τις πιο φτωχές ταυτόχρονα.
Δεν έχει πολλά χρόνια που έγινε ανεξάρτητη, καθώς μέχρι το 1991 αποτελούσε μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης και ισχυρότερης χώρας. Αυτή η ισχυρή χώρα όμως έκανε τον κύκλο της, ο οποίος κράτησε 70 χρόνια σχεδόν και διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη.
Η Μ… έχει έναν μεγαλύτερο από αυτή γείτονα. Με αυτόν το γείτονα έχουν κάτι περίεργα κοινό. Το όνομα της χώρας Μ… είναι ακριβώς το ίδιο με το όνομα της περιοχής του γείτονά της ακριβώς από την άλλη πλευρά των συνόρων! Περίεργο και σπάνιο, δε βρίσκετε;
Αυτή η περίεργη σύμπτωση έχει κάποια λογική εξήγηση. Το όνομα Μ… προέρχεται από μια ευρύτερη γεωγραφική περιοχή που ονομαζόταν έτσι για αιώνες. Σήμερα τα εδάφη αυτής της περιοχής, της Μ… που όλοι την έχουμε διαβάσει στα βιβλία της ιστορίας, βρίσκονται μοιρασμένα ανάμεσα στη μικρή χώρα με το όνομα Μ… και στον μεγάλο γειτόνά της. Ένα μικρό κομμάτι τους μάλιστα βρίσκεται και σε μια τρίτη χώρα με την οποία συνορεύουν και οι δύο.
Αυτές οι δύο περιοχές, η χώρα Μ… και η επαρχία Μ… της γείτονός της, μοιράζονται πολλές κοινές παραδόσεις (μουσικά ακούσματα, κουζίνα, κλπ). Κάτι που δεν είναι παράξενο αν αναλογιστεί κανείς ότι μέχρι και τον 19ο αιώνα άνηκαν σε μια μεγάλη αυτοκρατορία και οι δυο και τους λαούς τους δεν τους χώριζαν σύνορα και ζούσαν αναμεμιγμένοι στον ίδιο τόπο.
Κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε από τους δυο αυτούς λαούς που έχουν τόσα κοινά και που ζούνε επί αιώνες ο ένας στο πλάι του άλλου, να μην έχουν να χωρίσουν τίποτα. Και θα είχε δίκιο.
Κλείνοντας σκέφτομαι αν θα πρέπει να αναφέρω λεπτομέρειες σχετικά με το για ποιο λόγο θυμόμαστε τη Μ… από τα βιβλία της ιστορίας. Αλλά δε νομίζω ότι χρειάζεται. Όλοι μέχρι τώρα θα έχετε καταλάβει ότι τόση ώρα αναφέρομαι στη Μολδαβία, όπου στις 22 Φεβρουάριου του 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης πέρασε τον ποταμό Προύθο (που σήμερα αποτελεί φυσικό σύνορο της Δημοκρατίας της Μολδαβίας και της Ρουμάνικης επαρχίας της Μολδαβίας) για να υψώσει στο Ιάσιο – τη μεγαλύτερη πόλη της Μολδαβίας τότε – τη σημαία της επανάστασης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου