του Σταύρου Θεοδωράκη
Βαρέθηκα τις παρελάσεις και θέλω να σας μιλήσω για τα ψάρια και τους νεκρούς (όχι του ‘21). Τον Νοέμβριο το Δημοτικό Συμβούλιο Μαρκόπουλου αποφάσισε να εφαρμόσει επιτέλους τον νόμο που ψηφίστηκε πριν έξι (!) χρόνια και να δημιουργήσει και στην Ελλάδα έναν χώρο καύσης νεκρών. Λίγες μέρες μετά, αρχές Δεκέμβρη, η «προοδευτική» εκκλησία και συγκεκριμένα ο «προοδευτικός» Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Χατζηνικολάου, κάλεσε τον λαό σε εξέγερση γιατί «στο Μαρκόπουλο θα καίνε ανθρώπους». Αστεία πράγματα, θα μου πείτε. Και όμως την τελευταία μέρα του Φεβρουαρίου, στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Μαρκόπουλου, εμφανίστηκαν 50 μαγκουροφόροι οι οποίοι απείλησαν τους Δημοτικούς Συμβούλους να μην τολμήσουν «να κάψουν ανθρώπους». Και οι άνθρωποι, σκεπτόμενοι «πού να μπλέκεις τώρα» έκαναν αυτό που κάνει δεκαετίες το κράτος. Υποχώρησαν και ακύρωσαν την απόφαση τους, για την δημιουργία χώρου καύσης νεκρών. Επανήλθαμε λοιπόν ξανά στο σημείο μηδέν. Η Ελλάδα θα παραμείνει η χώρα της Ευρώπης που δεν θα έχει χώρο καύσης νεκρών και η Βουλγαρία θα συνεχίσει να μας «εξυπηρετεί» και σε αυτόν τον τομέα.
Και πάμε τώρα στα ψάρια. Στο Αιγαίο υπάρχει μια ομάδα κάποιων ωραίων τύπων που κάτω από τον τίτλο «Αρχιπέλαγος» δίνουν την μάχη «για να περιοριστούν οι πλιατσικολόγοι του Αιγαίου». Εποικοδομητικές συγκρούσεις δηλαδή, από αυτές που έχει ανάγκη ο τόπος και όχι στρακαστρούκες. Τελευταίοι μεγάλοι τους αντίπαλοι, οι δυναμιτιστές του Αιγαίου. Ένας παλιός, φτηνός και άθλιος τρόπος ψαρέματος. Τα τελευταία όμως δύο χρόνια το κακό έχει παραγίνει. Κάθε μέρα έχουμε πενήντα με εξήντα εκρήξεις δυναμίτιδας στο Αιγαίο (όπως επίσης έχουμε τραυματισμούς δυναμιτιστών και ατυχήματα σε καράβια που μεταφέρουν δυναμίτες – γεγονότα δηλαδή που μαρτυρούν την «βρωμοδουλειά»). Το «Αρχιπέλαγος» έχει απευθυνθεί σε δήμους, λιμεναρχεία, βουλευτές, έχει δώσει στοιχεία, έχει δώσει περιοχές, έχει δώσει ονόματα. Και όμως κανείς δυναμιτιστής δεν έχει πιαστεί. Ψέματα. Στον Ρέντη είχαμε μια σύλληψη δυναμιτιστή. Από έναν τροχονόμο, νομίζω, που άνοιξε τυχαία ένα πορτ μπαγκάζ.
Η ανομία - για να συνοψίσω – απειλεί σιγά σιγά όλους. Ακόμη και τους νεκρούς και τα ψάρια. Από τις βίλες κάποιων πολιτικών, μέχρι την διαφθορά κάποιων εκκλησιαστικών παραγόντων και τα καλάθια κάποιων «ψαράδων», όλα μαρτυρούν ότι μεταμορφωνόμαστε σε μια χώρα ανομίας. Που δεν θα πρέπει να την μπερδεύουμε με την παρανομία. Δεν είμαι νομικός αλλά νομίζω ότι είναι ευδιάκριτη η διαφορά. Η παρανομία αφορά το σκοτεινό κομμάτι της κοινωνίας, η ανομία το «φωτεινό». Ένας πολιτικός και ένας δημοσιογράφος που μεταμφιέζονται και κλέβουν μια τράπεζα μπαίνουν στην παρανομία, το έγκλημα δηλαδή. Ο πολιτικός και ο δημοσιογράφος όμως που «συνεργάζονται» για να δημιουργήσουν έναν εθνικό κίνδυνο, για να πάρουμε ένα καινούργιο όπλο και κυρίως μια καλή μίζα, συμμετέχουν στην ανομία.
Δεν ξέρω αν θυμάστε, πριν μερικά χρόνια, υπήρξε ένας ταξιτζής που ζήτησε ένα υπερβολικό κόμιστρο από έναν τουρίστα που τον έφερε από το αεροδρόμιο στη "Μεγάλη Βρετάνια", χρησιμοποιώντας την μεγάλη διαδρομή. Δεν ξέρω αν ξέρετε ποια είναι η μεγάλη διαδρομή. Αττική Οδός - Ελευσίνα- Ιερά Οδός – Εθνική - Παραλιακή – Συγγρού –κέντρο! Για κακή του τύχη ο τουρίστας είχε ξανά έρθει στην Αθήνα και αρνήθηκε να πληρώσει το κόμιστρο. Ο ταξιτζής για αν τον τιμωρήσει έφυγε μαζί με τις βαλίτσες του. Εδώ διαπιστώνουμε μια παρανομία, είναι σαφές. Προσέξτε όμως πως έχουμε μια ελληνική ανομία. Μετά από δύο μέρες ο ταξιτζής τον οποίο «αναζητούσε» όλη η ελληνική αστυνομία, παρουσιάστηκε σε τηλεοπτικό σταθμό. Και δικαιολόγησε στα «παράθυρα» την πράξη του λέγοντας ότι η Ακρόπολη των προγόνων του αξίζει κάτι παραπάνω από τα 30 ευρώ που θέλει να πληρώσει κάθε κουτόφραγκος τουρίστας. Ο ταξιτζής ολοκλήρωσε την θεωρία του χωρίς να εμφανιστεί ούτε η αστυνομία ούτε καν το 166 για να τον οδηγήσει έστω σε κάποιο νοσηλευτικό ίδρυμα.
Τώρα τι μπορούμε να κάνουμε. Η μόνη σωτηρία, το έχω ξαναπεί, είναι η προδοσία. Να προδώσει δηλαδή ο καθένας την τάξη του. Να βρεθούν δηλαδή κάποιοι δημοσιογράφοι, κάποιοι πολιτικοί, κάποιοι πανεπιστημιακοί – άρχισα από τους δυσεύρετους – κάποιοι λιμενικοί, κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι και να μην υποχωρήσουν. Να μην ενδώσουν στην ανομία. Να το κάνουν για την χώρα. Να το κάνουν για το δίκιο. Να το κάνουν και για την ισορροπία του συστήματος. Γιατί έτσι όπως πάμε σύντομα στην Ελλάδα θα χαθεί η αξία της παρανομίας. Αφού όλοι θα μετέχουμε στην ανομία.
ΥΓ. Τα παραπάνω είναι σκέψεις που έκανα όταν (πριν μερικές μέρες) κλήθηκα από το ΕΛΙΑΜΕΠ, την Κίνηση Πολιτών, την Διεθνή Διαφάνεια και άλλες οργανώσεις, να μιλήσω με θέμα «Ποιότητα Θεσμών και Ανομία». Τις είχα απωθήσει αυτές τις σκέψεις, μέχρι χθες που ξανάνοιξε η κουβέντα για την ανάγκη πάταξης της φοροδιαφυγής. Έλα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου