Ή τώρα ή ποτέ.

Ξέχνα ότι ήξερες, θυμήσου ότι έγινε.

Δεν είναι καιρός για πολλές λέξεις - κανείς μας δεν έχει πλέον την υπομονή ούτε να γράψει, ούτε να διαβάσει πολλά. Θα είμαι σύντομος λοιπόν, σχεδόν επιγραμματικός.
Money makes the world go round - βγαλμένο από τη ζωή το άσμα

Το δημόσιο χρήμα, δανεικό και μη, μοιράστηκε σε ομόκεντρους κύκλους γύρω από την πολιτική εξουσία που ήταν και ο βασικός δίαυλος. Ομοίως και η όποια παραγωγή, αυτή που ευνουχίστηκε με “επιδοτήσεις”.

Προφανώς, όποιος έλεγχε τα μέλη της πολιτικής εξουσίας, έλεγχε αυτό το χρήμα και την παραγωγή. Είτε εμφανιζόταν ως “Δημοσιογραφικός Όμιλος”, είτε ως συνδικαλιστής για να μοιράσει κατόπιν πλασματικές υπερωρίες και επιδόματα “στα δικά του παιδιά”.

Ο λαϊκισμός δεν είναι ανοησία ή παραλογισμός, αλλά εργαλείο κλοπής.
Βασικό εργαλείο για τα παραπάνω, ήταν η αδιαφάνεια και η ρητορική που κάλυπτε τις ανακολουθίες και τους παραλογισμούς με συναισθηματικές εξάρσεις. Ο συνδικαλιστής που διεκδικεί πλασματικές υπερωρίες (που έφταναν πολλές φορές σε δεύτερο μισθό) δεν μίλαγε για τα λεφτά των πλασματικών υπερωριών, αλλά για “τα δίκια τους”.

Ομοίως οι επιχειρηματίες που χρειαζόντουσαν κρατικό χρήμα για να μείνουν στην ζωή: διεκδικούσαν δάνεια με κρατικές εγγυήσεις που σχεδόν πάντα κατέληγαν να αποπληρώνονται από το κράτος ή τις τράπεζες του. Εργαλείο τους, κυρίως ο έλεγχος του τύπου, ηλεκτρονικού ή μη, αθλητικού, πολιτικού ή λιβελικού/παράδοξου/εθνικιστικού.

Τέλος, η εκκλησία που δεν “διαχειρίζεται” μόνο την πίστη του λαού, αλλά την χρησιμοποιεί για να διαχειριστεί την περιουσία της. Εδώ το εργαλείο, ο άμβωνας, διαφέρει ελαφρά από τον τύπο αλλά συνεργάζεται με αυτόν ενώ λειτουργεί με τους ίδιους όρους. Αυτούς της συναισθηματικής χειραγώγησης.

Παράδειγμα

Η εκκλησία ενίοτε, προχωράει σε κινήσεις δανεισμένες από τους συνδικαλιστές, όπως έγινε με τα συλλαλητήρια για τις ταυτότητες. Η ρητορική μιλούσε για τον “Εθνικό χαρακτήρα” του θρησκεύματος. Το πραγματικό διακύβευμα ήταν η μείωση της επιρροής της εκκλησίας στα κοσμικά ζητήματα. 

Δεν προσπάθησε δα κανείς να κλείσει εκκλησίες - ένα μικρό βήμα ήταν για τον διαχωρισμό Εκκλησίας - Κράτους.

Τότε λοιπόν, δημιουργήθηκε και δημοσίως ένα αρραγές μέτωπο κατά της συγκεκριμένης μεταρρύθμισης. Τηλεόραση, εφημερίδες, πολιτικοί, παπάδες, συνδικαλιστικές οργανώσεις είπαν σύσσωμοι: “ξέχνα το - το σύστημα αυτό θα μείνει ως έχει”. Προστάτευσαν το σύστημα τους. 

Το σήριαλ που ακολούθησε στις επόμενες εκλογές, με το ποιον πολιτικό αρχηγό θα φιλήσει πιο εγκάρδια ο Χριστόδουλος έξω από την Μητροπολιτική κατοικία στην Φιλοθέη, η υπογραφή του Κώστα Καραμανλή υπέρ των ταυτοτήτων κλπ, όπως και το εκλογικό αποτέλεσμα ανήκουν πλέον στην ιστορία. Όπως θα μείνουν στην ιστορία τα εικοσιτετράωρα των κάμεραμαν συγκεκριμένου καναλιού έξω από την πόρτα του Χριστόδουλου.

Η συμμαχία

Η λαϊκή Δεξιά, η παλαβή Αριστερά, η Εκκλησία, ο ψευτοσυδικαλισμός. Οι τίτλοι τους είναι παραπλανητικοί εφόσον υποδηλώνουν ανοησία. Πιστέψτε με - μόνο ανόητοι δεν είναι. 

Τα εργαλεία

Τα ΜΜΕ, το συνδικαλιστικό σύστημα, ο Κυριακάτικος Άμβωνας, οι πολιτικοί και συνδικαλιστές που προωθεί και εκλέγει αυτό το σύστημα εδώ και δεκαετίες. Κύρια συναισθήματα που εργαλειοποιούνται: ο φόβος και ο Εθνικισμός.

Η λύση 

1. Η διαφάνεια στην διαχείριση του δημόσιου χρήματος είναι όρος για τον “αφοπλισμό” του συστήματος. Ναι, στην συγκεκριμένη περίπτωση το χρήμα είναι εκτός από σκοπός και “πολεμοφόδιο”. Με αυτό βρίσκεις πειθήνιους συμμάχους, αυτό μοιράζεις με όρους μαφίας στον στρατό σου προκειμένου να γίνει η δουλειά σου. 
2. Η αλλαγή του δίαυλου κλοπής του δημόσιου χρήματος, δηλαδή η αλλαγή των πολιτικών προσώπων και των κρατικών λειτουργώνπου συμπράττουν διοικητικά. 
3. Άρα, πρέπει να αλλάξει το πειθαρχικό σύστημα στην δημόσια διοίκηση, και η ταχύτητα απόδοσης της δικαιοσύνης. Ακόμα και σήμερα, οι ίδιοι “δημόσιοι λειτουργοί” ενεργούν μέσα στο δημόσιο σχεδόν ανενόχλητοι. Μπλοκάρουν αλλαγές, στήνουν παγίδες, και διευκολύνουν καταστάσεις με ότι έχει απομείνει στο δημόσιο κορβανά κατόπιν κατάρρευσης. 
4. Η αποκάλυψη του συστήματος και του τρόπου λειτουργίας του μέχρι σήμερα ούτως ώστε να μπορεί να ερμηνεύσει ο πολίτης τα τεκταινόμενα μέσα από αυτή την καθαρή οπτική, αντί του πρίσματος και της διάθλασης που προκύπτει από τα παραδοσιακά μέσα και την ρητορική τους. 
5. Η συσπείρωση όσων διαφωνούν με τα παραπάνω πέρα από ιδεολογικές ή άλλες ανούσιες, σε αυτή την συγκυρία, διαφορές. Φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες, αριστεροί, και υγιείς συνδικαλιστές οφείλουν, ναι οφείλουν, να ενωθούν ενόψει εκλογών και πλήρους καταστροφής της χώρας και να λειτουργήσουν από κοινού. Δεν υπάρχει ούτε χώρος, ούτε χρόνος για λεπτομέρειες και ιδεολογική “καθαρότητα” αυτή την ώρα. Η μόνη καθαρή θέση εδώ είναι η διάθεση για διάσωση της χώρας και στροφή προς την εξυγίανση και την μεταρρύθμιση που απαιτείται. 

Η αντίδραση στην λύση

Θα είναι βίαιη. Θα σπιλωθούν πρόσωπα, θα κατηγορηθούν άνθρωποι, όχι με όσα σαχλά εθνικιστικά ακούμε μέχρι σήμερα περί Τρόικας και προσπάθειας “αφελληνισμού” που ξεσηκώνουν ανόητους και διαπλεκόμενους μαζί, αλλά με στημένες δικαστικές υποθέσεις και επιχειρήσεις λάσπης. 

Το μόνο που μπορεί να ζυγίσει κανείς για να αντέξει απέναντι σε μία τέτοια επίθεση είναι η εικόνα του χθες που μας έφτασε στο γκρεμό, και η πρόβλεψη του τη μέλλει γενέσθαι εάν δεν αντιδράσουμε τώρα.
Η επόμενη μέρα

Εάν χάσουμε, το σύστημα θα χρειαστεί να βρει νέο χρήμα για να κινηθεί. Αυτό δεν πρόκειται πλέον να έρθει από δανεικά, άρα θα γυρίσουμε σε εθνικό νόμισμα το οποίο θα διαχειριστούν κατά το δοκούν όπως γινόταν μέχρι την είσοδο μας στην ΟΝΕ, και εν μέρει μετά (πριν μας τσιμπήσουν οι δανειστές μας). 

Εάν νικήσουμε, υπάρχει η ελπίδα να ζήσουμε αυτό που είδαμε την τελευταία δεκαετία ως preview ευρωπαϊσμού σε κανονικές συνθήκες ανάπτυξης, δημιουργίας και αξιοπρέπειας, αντί της μέχρι πρόσφατα πλαστής ευημερίας μπροστά από μία κουρτίνα που έκρυβε το πλιάτσικο.

Έκκληση

Αφήστε τις πλατφόρμες, τα πολιτικά μαθηματικά, τις προβλέψεις, και τις προβολές και πιάστε δουλειά με όσους θέλουν και μπορούν. Έγιναν κάποια βήματα την περασμένη διετία, και κάποια μικρότερα παλιότερα. Τώρα δεν υπάρχει ούτε ο χώρος, ούτε ο χρόνος για αναζητήσεις και περιστροφές. Το πεδίο είναι σαφές. Το αντικείμενο επίσης. 

Σταματήστε να σκέφτεστε και πράξτε - ο καθένας από το μετερίζι του. Η ευθύνη μίας πραγματικής κατάρρευσης δεν θα βαρύνει μόνο αυτόν που πήρε την εξουσία και την χρησιμοποίησε λάθος, αλλά και αυτόν που ενώ ήξερε τι έπρεπε να κάνει και μπορούσε να διεκδικήσει την εξουσία, δείλιασε. Έκανε πίσω, γιατί δεν ακολούθησε την λογική, αλλά τις επιταγές συμβούλων και μελλοντολόγων/επικοινωνιολόγων που τους είπαν “περίμενε - δεν είναι ακόμα η ώρα”.

Όχι. Τώρα είναι η ώρα.

Ή τώρα ή ποτέ.

http://alexacos.blogspot.com/2012/03/blog-post.html