Μερικές κουβέντες για το θέμα "μνημόνιο"

Με τα χρόνια έχω σχηματίσει μια εικόνα για το θέμα και θα ήθελα να τη μοιραστώ.

Το σκεπτικό δεν είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο, θα το αναλύσω σε απλά βήματα:

1) Τι φταίει για το οικονομικό μας χάλι; Οι δομές του νεοοθωμανικού μας κράτους και τα αμέτρητα κι ασύμμετρα προβλήματα που αυτές δημιούργησαν.

2) Ποια είναι η λύση για να σηκώσουμε κεφάλι σιγά σιγά ώστε και να φτιάξουμε ένα λειτουργικό και παραγωγικό κράτος και να πληρώσουμε τα δανεικά ομαλά; Να αλλάξουμε τις δομές αυτές και να γίνουμε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος (όπως προέβλεπαν εκτός των άλλων τα μνημόνια).

3) Ποιοι ωφελούνται με την υπάρχουσα κατάσταση; Ένα σύστημα ολιγαρχών, το οποίο με τα παρακλαδια του ελέγχει πολύ το κράτος, τα ΜΜΕ, την κοινωνία. Ποιοι δε θέλουν να αλλάξει η υπάρχουσα κατάσταση; Το προαναφερθέν σύστημα.

4) Πώς αμύνεται στο σύστημα στην αλλαγή; Με μια μαγική κίνηση: Τη δαιμονοποίηση του μνημονίου. Καταλογίζοντας οποιοδήποτε αντιλαϊκό, αντιδημοφιλές μέτρο σε πρόβλεψη του μνημονίου. Ορίζοντας το ως την πηγή του κακού! (Είναι έξυπνοι. Αν δεν ήταν, δε θα είχαν γίνει "το σύστημα" )

5) Πώς το καταφέρνει αυτό; Με τα όργανα του: Τα ΜΜΕ και τα κόμματα, τα οποία δίνουν ρεσιτάλ στη δαιμονοποίηση του μνημονίου εδώ και 4,5 χρόνια!

6) Τι άλλες παράπλευρες συνέπειες έχει αυτή τους η επιτυχία; Λύνει τα χέρια των εκάστοτε κυβερνώντων να περνάνε ότι μέτρα επιθυμούν και στο τέλος τα - όποια ελάχιστα - δημοφιλή να τα παρουσιάζουν ως δική τους επιτυχία μετά από "σκληρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα/τη Γερμανία/τους ξένους που μας επιβουλεύονται/κ.ο.κ", ενώ τα αντιδημοφιλή μέτρα τα παίρνουν πάντα "με πόνο ψυχής" - πάλι μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα, αφού οι κακοί δανειστές μας, μάς εξανάγκασαν...

Η μεγαλύτερη - και πιο ανατριχιαστική - επιτυχία του συστήματος που περιγράφω, είναι ότι κατάφερε κι έβγαλε στους δρόμους τους ίδιους τους πολίτες που εκμεταλλεύεται, πείθοντάς τους ότι το να μην αλλάξει κάτι είναι προς όφελός τους! Respect, υποκλίνομαι...

(Είναι σαν να σε πείθω ότι το να μου χαρίσεις ένα εικοσάευρω θα δημιουργήσει οικονομικό όφελος σε σένα και πρόβλημα σε μένα. Θέλει μαγκιά για να το καταφέρει κανείς αυτό!)

Υ.Γ:
Η άνετη ταύτιση "δεξιών" κι "αριστερών" στην κυβέρνηση, δείχνει ότι η κοινωνία πια δεν είναι πολωμένη με βάση το παλιό δίπολο, αλλά σε δυο νέες κατηγορίες:
α) Τους "οι ξένοι μας επιβουλεύονται - το μνημόνιο μας οδήγησε στην κρίση"
β) Τους "κάτι κάναμε κι εμείς λάθος, να δούμε τι και να το διορθώσουμε - η θέση της Ελλάδας στην Ε.Ε. είναι ένα πλεονέκτημα σε αυτή την κρίση κι όχι μειονέκτημα και πρέπει να συνεργαστούμε με τους εταίρους για να λύσουμε το πρόβλημά μας"

Υ.Γ.2:
Η Πορτογαλία χρησιμοποίησε τον ίδιο μηχανισμό στήριξης που δημιουργήθηκε το 2010 για την Ελλάδα. Ναι αυτούς τους "σατανάδες" την τρόικα Ε.Ε - Ε.Κ.Τ - Δ.Ν.Τ. Υπέγραψε μνημόνιο!
Σήμερα ξεπληρώνει το δάνειο του Δ.Ν.Τ. νωρίτερα από το προβλεπόμενο.
Συμπέρασμα: Μάλλον οι Πορτογάλοι δεν τσίμπησαν στο παραμύθι περί κακού μνημονίου και το εφάρμοσαν πλήρως!

Η μόνη φορά χωρίς δεξιά

Ανακοινώθηκε η σύνθεση της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Πλέον είναι κι επίσημο το γεγονός ότι τα τελευταία 11 χρόνια, από το 2004 και μετά και μετά από 5 εκλογικές αναμετρήσεις, η μοναδική περίοδος που η Ελλάδα δεν είχε δεξιούς υπουργούς στην κυβέρνηση ήταν η διετία του Γιώργου Παπανδρέου 2009-2011!


#Η μόνη φορά χωρίς δεξιά!

Εκλογές 25ης Ιανουαρίου 2015 – Απολογισμός

Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: «Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;» Πολέμα!- Ν. Καζαντζάκης

Τι μου άφησε η χθεσινή μέρα; Θα προσπαθήσω να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά, αλλού ψύχραιμα κι αλλού λιγότερο ψύχραιμα.

Ας δούμε πρώτα από όλα τα αποτελέσματα:

Και στη συνέχεια ας τα πάρουμε με τη σειρά…

ΣΥΡΙΖΑ

Κερδίζει τις εκλογές καθαρά. Σχεδόν θριαμβευτικά. Το σχεδόν ίσως κι επειδή τα πρώτα στοιχεία μετά το κλείσιμο των καλπών, άφηναν ανοιχτό το ενδεχόμενο για διψήφιο αριθμό διαφοράς.

Αυξάνει το ποσοστό του κατά 9,45% σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές (26,89%). Πολύ μεγάλη αύξηση. Ξεκάθαρος νικητής. Άγγιξε την αυτοδυναμία, την οποία χάνει για 2 έδρες.

Για μένα έτσι όπως ήρθαν τα αποτελέσματα, καλύτερα να του ‘βγαιναν οι 2 παραπάνω έδρες με ένα λίγο πιο τσιμπημένο ποσοστό και να κυβερνούσε αυτοδύναμος…

Παρότι μάλλον αναμενόμενη η σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας συνεργασία με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, τώρα που την βλέπω να υλοποιείται, με ξενίζει πολύ! Κι όσο κι αν προσπαθώ να υποδεχτώ καλοπροαίρετα τη νέα αριστερή κυβέρνηση, με την ελπίδα να φέρει κάτι καλύτερο στην κοινωνία μας, όταν αυτή τα βρίσκει με τέτοια άνεση κι ευκολία με το πιο αποκρουστικό κομμάτι της δεξιάς (μετά την ακροδεξιά), αυτό της «ψεκασμένης» λαϊκής δεξιάς, αυτό όσο να ‘ναι με προβληματίζει…

Τέλος, έμαθα πριν από λίγο ότι η κυβέρνηση ορκίστηκε με πολιτικό όρκο και το χαρηκα πάρα πολύ. Μπράβο τους!! Ελπίζω κι εύχομαι να σταματήσει πολλές κακές συνήθειες στις σχέσεις κράτους – εκκλησίας, όπως για παράδειγμα, τη μεταφορά με αεροπλάνο πληρωμένο από εμάς, ενός αναμμένου φαναριού από το Ισραήλ κάθε Πάσχα.

Νέα Δημοκρατία

Με το έξιτ-πολ σκέφτηκα «αυτό ήταν, τέλος ο Σαμαράς, θα τον φάνε οι δικοί του»! Κι όμως, είδα μετά από λίγη ώρα έναν άνετο και κουλ Σαμαρά να πηγαίνει με τα πόδια στο Ζάππειο, επευφημούμενος από παθιασμένους νεολαίους, και να δηλώνει χαμογελαστός λίγο-πολύ ότι «εγώ μια χαρά τα έκανα, μια χαρά χώρα παραδίδω, κανονίστε ρεμάλια να μου τη χαλάσετε» και να φεύγει το ίδιο άνετος κι ωραίος. Καμιά υπόνοια για αυτοκριτική. Όσο για αλλαγή ηγεσίας ή οτιδήποτε σχετικό, ούτε κατά διάνοια!

Αφού πέρασε η αρχική έκπληξη, το ξανασκέφτομαι. Και γιατί να μην νιώθει κουλ και άνετος ο Σαμαράς; Αν κοιτάξει κανείς τους αριθμούς, σχεδόν δεν έχασε ποσοστό!! Μετά από 2,5 χρόνια στην εξουσία, σε μια από τις δυσκολότερες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας, με μια προεκλογική μάχη σχεδόν μέχρις εσχάτων με το ΣΥΡΙΖΑ και παίρνει ποσοστό μόλις κατά 1,85% μικρότερο από το 29,66% του 2012! Όταν το ΠΑΣΟΚ από το 2009 στο 2012 έχασε 31 ποσοστιαίες μονάδες!.. Όταν η Ν.Δ. από το 2007 στο 2009 έχασε 8 ποσοστιαίες μονάδες! Τελευταία φορά που συνέβη κάτι αντίστοιχο, ήταν το 2004 όταν το ΠΑΣΟΚ σχεδόν συγκράτησε τα ποσοστά του, χάνοντας μόλις 3 μονάδες σε σχέση με το 2000.

Σου λέει λοιπόν ο Σαμαράς, «πήρα δύσκολα μέτρα και αντιδημοφιλείς αποφάσεις και παρόλα αυτά κράτησα τα ποσοστά μου». Άντε πες του εσύ μετά ότι έχει άδικο…

Για να δούμε πως θα αντιδράσουν οι λοιποί παίχτες στα εσωκομματικά της Ν.Δ.

Χρυσή Αυγή

Για να ψηφίζει κανείς αυτό το πράμα, πρέπει να είναι είτε φασίστας, είτε ηλίθιος, είτε και τα δυο μαζί.-

Το Ποτάμι

Έβγαινε σε όλους τους τόνους πριν από τις εκλογές και έλεγε ότι η μη κατάληψη της 3ης θέσης θα είναι αποτυχία. Τελικά χθες βράδυ ο Σταύρος έκανε μια έξυπνη ντρίμπλα με τη δήλωση: «είμαστε το 3ο δημοκρατικό κόμμα»! Σσσωραίος ρε φίλε…

Σοβαρα τώρα, το ποσοστό του Ποταμιού είναι μια σχετική επιτυχία. Στις ευρωεκλογές που είναι μια χαλαρή ψήφος πήρε 6,60% και θα περίμενε κανείς είτε να ανέβει, είτε να σταθεροποιηθεί, είτε να ξεφουσκώσει με κάνα 3%-4% τώρα και εντελώς στις επόμενες εκλογές. Τελικά φαίνεται – προς το παρόν - να σταθεροποιείται.

Στα θετικά του η συνεργασία με Δράση. Θα ήθελα να είχε συνεργαστεί και με τη Φιλελεύθερη Συμμαχία. Μάλλον φοβήθηκαν πιθανό εκλογικό κόστος λόγω του ομοφυλόφυλου αρχηγού της, με τον «ασυγκράτητο» και προβοκατόρικο λόγο. Κρίμα. Θα ήθελα να ακούγονται φωνές σαν του Βαλιανάτου… Στα θετικά επίσης η μη συνεργασία με τη «Δημιουργία Ξανα» του Τζήμερου. Αντιπαθής άνθρωπος, αλλά κυρίως συντηρητικός πολιτικός λόγος σε όλα του πλην του οικονομικού φιλελευθερισμού.

Γενικά είμαι της άποψης ότι ο φιλελεύθερος λόγος υποεκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο και θα ήθελα να έχει μεγαλύτερη συμμετοχή. (Αν μου πει κανείς σε αυτό το σημείο ότι είναι φιλελεύθερη η Νέα Δημοκρατία, απλά θα βάλω τα γέλια…)

Στα αρνητικά του, όχι η έλλειψη θέσεων (εδώ δεν ξέρουμε σίγουρα ποιες είναι οι θέσεις της νέας κυβένρησης), αλλά η παλινδρόμηση μπρος πίσω μεταξύ κάποιων θέσεων, για τις «εκλογικές ανάγκες». Σαν ψηφοφόρος ζητάω όταν υποστηρίζεις κάτι, να το κρατάς λίγο καιρό, όχι να το πετάς με την πρώτη ευκαιρία. Λέμε τώρα…

Κ.Κ.Ε.

Το κόμμα του λαού ανασυντάχτηκε και τσίμπησε μια μονάδα σε σχέση με το 2012. Καθόλου άσχημα... Από τα κόμματα που συμμετείχαν στις προηγούμενες εκλογές μετά τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, ο επόμενος που κατάφερε να αυξήσει τα ποσοστά του ήταν ο Βασίλης Λεβέντης (surprise)!! Το ακροατήριο πάντως, σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, φαίνεται να παραμένει σταθερό.

Ανεξάρτητοι Έλληνες

Γνωστοί και ως «Ανεξάντλητοι Έλληνες», αφού εκεί που λες ότι ξεμπέρδεψαμε με δαύτους, τσουπ ξαναεμφανίζονται, ή «Ανεξάρτητοι aliens» καθώς στις μισές και βάλε θέσεις τους υπάρχει και μια θεωρία συνωμοσίας για μασόνους, εβραίους και…εξωγήινους, ή ακόμη και ως «Ανεξέλεγκτοι Έλληνες», λόγω της…πληθωρικής τους προσωπικότητας (κατά τον αρχηγό και οι υπόλοιποι)!

Ο νέος κυβερνητικός εταίρος! Προοδευτικός. Αριστερός. Ανοιχτόμυαλος πάνω απ’ όλα! Καλορίζικος!

Προσπαθώ σκληρά, σας διαβεβαιώνω, να σταματήσω την πλάκα, αλλά δε μου βγαίνει… Δεν μπορώ να μιλήσω σοβαρά για το κόμμα του Πάνου του Καμμένου.

Κλασικοί εκπρόσωποι του (ακρο)δεξιού ημιμαθή ψευτόμαγκα ελληναρά. Που σαν τον αρχηγό τους βγαίνουν και κάνουν βαρυσήμαντες δηλώσεις, υποστηρίζοντας την πιο παλαβή ιδέα ως αληθινή, έχοντας και «ακλόνητες αποδείξεις», αλλά σαν Καμμένοι που είναι, όταν έρθει η ώρα του δια ταύτα στο δικαστήριο: «ξέρετε κύριε πρόεδρε, κάποιο λάθος έγινε, εγώ δεν κατηγόρησα ποτέ τον αδελφό του κ. Παπανδρέου ότι κερδοσκόπησε με τα cds, στο ίντερνετ γράφονται αυτά…»!!! (Φααααααπ τριάντα χιλιάδες πρόστιμο Καμμένε!)

Εκπροσωπούν το χειρότερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας μετά τους χρυσαυγίτες.

Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα

Κόμμα που εξέφραζε για δεκαετίες ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Με αρχηγό σήμερα έναν από τους πιο αντιπαθητικούς ανθρώπους της πολιτικής. Που μέρα με τη μέρα, με τα λόγια και τα έργα του καταστρέφει το πρώην κόμμα εξουσίας. Και έχει το θράσος κι αυτός ο *μπιπ* και κάποιοι λοιποί που τον ακολουθούν, να κατηγορούν το κόμμα μου, το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών και τον πρόεδρό του, επειδή το ΠΑΣΟΚ δεν βγήκε τρίτο στις εκλογές, αλλά βγήκε έβδομο!! (Ε, α στο διάλο…)

Φταίει λένε η ίδρυση του Κινήματος που τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ είναι…όσο χαμηλά είναι!

Για μια στιγμή! Για μια στιγμή ρε *μπιπ* Βαγγέλη Βενιζέλε!

Όταν το Νοέμβριο ο Γιώργος Παπανδρέου καλούσε με την επιστολή του στο ΠΑΣΟΚ για έκτακτο συνέδριο ανασυγκρότησης, εσύ και η παρέα σου, που καταντήσατε το ΠΑΣΟΚ σε αυτό το χάλι, σφυρίζατε κλέφτικα και ήσασταν πολύ υπεράνω για να ασχοληθείτε με όσα έλεγε ο Γιώργος. Είχατε σοβαρές δουλειές λέγατε τότε για να ασχοληθείτε με πρώην πρωθυπουργούς, είχατε να συγκυβερνήσετε!

Όταν – ουσιαστικά – προκηρύχθηκαν εκλογές με την αναγγελία της πρόωρης εκλογής προέδρου της δημοκρατίας και είδατε ότι ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ και θα φτιάχναμε νέο κόμμα, αφού το παλιό το κάνατε σαν…τα μούτρα σας, άρχισατε τα «καλέ που πάτε, ελάτε να κάνουμε συνέδριο, εμείς σας θέλουμε». Ναι, οι ίδιοι που μόλις 1 μήνα πριν μιλούσατε για εμάς με υφάκι και σηκωμένη μυτούλα!

«Μπορείς να ξεγελάς λίγους για πολύ καιρό, πολλούς για λίγο καιρό, αλλά όχι τους πάντες για πάντα».

Έτσι την πατήσατε Βαγγέλη κι εσείς. Και σας παρατήσαμε για να κάνουμε μια νέα αρχή, αφού το παλιό κόμμα το είχατε *μπιπ*.

Κι ήρθε η προεκλογικη περίοδος κι άρχισαν τα «σοβαρά επιχειρήματα» από το ΠΑΣΟΚ:

«Το νέο κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου, δεν έχει λόγο ύπαρξης κι εξυπηρετεί μοναχα αποθημένα του ιδρυτή του», λέει…

Κι άρχισαν κι από εμάς τα πρώτα καντήλια προς τις τηλεοράσεις, τους υπολογιστές, τις εφημερίδες που διαβάζαμε (τι φταίνε κι αυτά;…) κάθε φορά που ακούγαμε/διαβάζαμε τον πρόεδρο και στελέχη του ΠΑΣΟΚ να υποστηρίζουν ότι το Κίνημα, που μας ξαναέδωσε την ελπίδα, τη δίψα για συμμετοχή κι ενεργοποίηση για τα πιστεύω μας, δεν είχε λέει λόγο ύπαρξης! Δεν υπήρχαν πολιτικές διαφορές, λέει, με το ΠΑΣΟΚ…

Αν δεν είχα πολιτικές διαφορές με το ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη, θα σε είχα ψηφίσει έστω και μια φορά! Όμως, ευτυχώς, άκουσα τη φωνή της συνείδησής μου και δεν ψήφισα το ΠΑΣΟΚ ΣΟΥ ούτε μια φορά! Και δεν ήταν εύκολο, ιδίως την πρώτη φορά. Ένιωθα ότι πρόδιδα ένα κομμάτι του εαυτού μου. Όμως, όπως πάντα, επικράτησε η συνείδησή μου κι έκλεισα τα μάτια, έσφιξα τα δόντια και ΔΕΝ ψήφισα ΠΑΣΟΚ. Και τώρα νιώθω περήφανος, δικαιωμένος, με ήσυχη τη συνείδησή μου και ευγνώμων που όπως ακολουθώ τις προσταγές της πάντα, έστι έκανα και τότε.

Υπήρχαν και υπάρχουν πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές μεταξύ μας Βαγγέλη. Μια κύρια είναι ότι ο σκοπός ΔΕΝ αγιάζει τα μέσα. Μια άλλη είναι ότι το κοινό συμφέρον μπαίνει πάνω από το προσωπικό. Μια τρίτη είναι ότι στην πολιτική μπορεί να αναγκαστείς να κλείσεις το στόμα σου για πολλά θέματα, αλλά δεν μπορεί να το κρατάς κλειστό για τα πάντα και να ανέχεσαι τα πάντα.

Πίστεψες επίσης ότι απευθύνεσαι σε αμνήμονες. ΕΧΑΣΕΣ! Δεν ξεχνάμε ποτέ τίποτα και κανέναν! Ιδίως όσους και όσα μας πλήγωσαν…

Πάμε ξανά στα εκλογικά.

Χτες βράδυ λοιπόν, σε συνέχεια της προσωπικής επίθεσης των στελεχών του ΠΑΣΟΚ ενάντια στον καθένα από εμάς, όλοι υποστήριζαν σε κοινή γραμμή ότι «αν δεν υπήρχε το Κίνημα το ΠΑΣΟΚ θα ήταν τρίτο κόμμα, αντί για τη Χρυσή Αυγή». Κάποιοι εντελώς ανεγκέφαλοι άθροιζαν τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ με αυτά του Κινήματος. Κάποιοι πιο «έξυπνοι», μίλησαν για γενικότερη ζημιά που έγινε στη βάση από την ίδρυση του Κινήματος. Έναν κόσμο που τους αντιμετώπιζε – λέει – με τη λογική «γιατί να σας ψηφίσω, αφού δεν μπορείτε να τα βρείτε μεταξύ σας».

Έχουμε λοιπόν και λέμε...

Πρώτον: Ρε βλάμμενοι σταματήστε να αθροίζετε τα ποσοστά των δύο κομμάτων! Αν δεν υπήρχε το Κίνημα, δε θα ήξερα τι να ψηφίσω. Το μόνο σίγουρο ότι δε θα ψήφιζα ΠΑΣΟΚ!!!

Δεύτερον: Αγαπητοί εξυπνάκηδες που μιλάτε για τη ζημιά που έγινε στο χώρο, πέσατε στο λάκκο που ανοίγατε όλον αυτό τον καιρό οι ίδιοι. Τον λάκκο του «δεν έχουμε πολιτικές διαφορές με το κόμμα Παπανδρέου»! Αν υποστηρίζεις ότι δεν έχεις πολιτικές διαφορές με το Κίνημα κι ότι αυτό δημιουργήθηκε από ένα καπρίτσιο, τότε είναι λογικό μέρος των ψηφοφόρων που θα σε πιστέψει, να μας μουντζώσει και τους δυο που δεν τα βρίσκουμε «για ένα καπρίτσιο» και να πάει σε κάποιον που θεωρεί πιο σοβαρό. Αν όμως τονίζατε τις πολιτικές διαφορές μας, η συγκεκριμένη μερίδα ψηφοφόρων, που είναι στο χώρο μας, θα διάλεγε πιθανά κάποιον από τους δυο με πολιτικά κριτήρια!

Όμως εδώ θα ήταν μια παγίδα για το ΠΑΣΟΚ, στην οποία, δυστυχώς για το Κίνημα, δεν έπεσε μέσα. Αν έκανε προεκλογική εκστρατεία τονίζοντας τις πολιτικές μας διαφορές (όπως κάναμε εμείς) θα έπρεπε επι της ουσίας να εμφανίσει μόνο του τη γύμνια του στους ψηφοφόρους. Γιατί σε πολιτικό επίπεδο το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου το μόνο που έχει να παρουσιάσει είναι η συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία για να μη φουντάρει η χώρα. Κι από εκεί κι έπειτα βλέπουμε...

Ήταν λοιπόν καταδικασμένο το ΠΑΣΟΚ από τη στιγμή που το Κίνημα ιδρύθηκε να αναγκαστεί να εκτεθεί. Δεν θέλησε όμως, να κρατήσει την αντιπαράθεση σε πολιτικό επίπεδο, αλλά την έριξε στο προσωπικό επίπεδο του ξεκατινιάσματος (κάτι αναμενόμενο δεδομένης της προσωπικότητας του αρχηγού του). Αποτέλεσμα; Να χάσει το ΠΑΣΟΚ, που έτσι κι αλλιώς θα έχανε όπως έγραψα και παραπάνω, αφού με τη δημιουργία του Κινήματος, αναγκαστικά βγήκε στην – πολιτική – σέντρα κι εκεί, σε πολιτικό επίπεδο, το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου είναι ένα τίποτα, αλλά να χάσει και το Κίνημα, λόγω της υποβάθμισης της διαμάχης από το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης θέσεων, που θέλαμε εμείς, στο επίπεδο…Βενιζέλου.

Συμπέρασμα: Δεν ήταν το, έτσι κι αλλιώς καταδικασμένο λογω της απολίτικης ύπαρξής του ΠΑΣΟΚ, που στερήθηκε ψήφους από το Κίνημα, αλλά ήταν το πολιτικοποιημένο Κίνημα που στερήθηκε ψήφους λόγω του χυδαίου επιπέδου αντιπαράθεσης που επέλεξε το ΠΑΣΟΚ.

Θα μου πει κανείς εδώ: Κι εσείς γιατί πέσατε στο επίπεδό τους;

Δεν πέσαμε. Τουλάχιστον προσπαθήσαμε πολύ να κρατήσουμε το επίπεδό μας. Οι προσωπικές αναφορές αποφεύγονταν, ακόμη κι όταν χυδαία μας έλεγαν λίγο πολύ ότι «τρέχετε για το καπρίτσιο του Παπανδρέου (μαλάκες)». Μας έβριζαν κατάμουτρα δηλαδή την ώρα που εμείς δίναμε σχεδόν εκστασιασμένοι από πάθος και διάθεση, ξαναγεννημένοι πολιτικά, έναν αγώνα για τα πιστεύω μας, για όσα το 2009 με 2011 είδαμε ότι δεν ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, αλλά μπορούν να γίνουν πράξη, για τα όνειρά μας!

Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών

Το Κίνημά μας ιδρύθηκε την 3η Ιανουαρίου 2015 και μέσα σε τρεις βδομάδες, στελέχωσε ψηφοδέλτια (νομίζω πλήρως) σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες και έπεισε 152230 ψηφοφόρους – 2,46% - να το ψηφίσουν.

Ναι, είμαι απογοητευμένος που δεν πέρασε το 3% για να έχουμε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Ναι κρυφά μέσα μου ήλπιζα σε ποσοστά που άμα τα αναφέρω θα πέσει γέλιο!

Ναι θέλω πάντα παραπάνω από όσο έχω όταν αφορά τα όνειρά μου...

Αλλά,

Όταν ένας πρώην πρωθυπουργός, με τα όλα προβλήματά του λυμένα, με μια σίγουρη θέση στη Βουλή εσαεί (εφόσον πολιτεύεται με κόμμα που εκλέγει βουλευτές), για να παραμείνει συνεπής σε όσα πρεσβεύει, τα παρατάει όλα στα 62 του χρόνια και ξεκινάει τα πάντα από το μηδέν μαζί μου, μαζί μας, μόνο και μόνο για να κάνουμε τα όνειρά μας πράξη, δεν μπορώ παρά να είμαι χαρούμενος για τον αγώνα που έδωσα και όλους τους αγώνες που θα δώσω από εδώ και πέρα δίπλα του, ή ακόμα και μετά από αυτόν!

Καμιά μάχη δεν κερδήθηκε χωρίς να δοθεί!

Είμαστε εδώ και συνεχίζουμε!

Πάμε!

Πάμε ξανά!







«Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν.
Λείψανα παλιών άστρων και γωνιές αραχνιασμένες τ' ουρανού σαρώνοντας
η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου.
Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει.
Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου.
Που πρώτα θα κρατήσει τις αχτίδες του, σημάδι ότι καιρός να λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση.»

- Οδ. Ελύτη, Το άξιον εστί

Γιατί με το Κίνημα; Απολογισμός-αυτοκριτική-πρόταση

by Costas A.

... ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών του Γιώργου Παπανδρέου – Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
ΓΙΑΤΙ είναι η μόνη από τότε κυβέρνηση ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ

222 νόμοι σε 2 χρόνια, 222 νόμοι σε 2 χρόνια κρίσης και διχασμού...

σε 2 χρόνια αλλεπάλληλων διαβουλεύσεων για τη διάσωση

με μέσο όρο ένα Υπουργικό Συμβούλιο κάθε εβδομάδα

σε δύο χρόνια πρωτοφανούς πόλωσης και αναταραχής ...

... προστασία των δανειοληπτών και της πρώτης κατοικίας
... ΑΣΕΠ χωρίς συνέντευξη και για συμβασιούχους και τοπική αυτοδιοίκηση
... συμβούλια επιλογής διευθυντών και προϊσταμένων
... απογραφή δημοσίων υπαλλήλων
... ενιαία αρχή πληρωμών
... δικαστικοί στα πειθαρχικά των δημοσίων υπαλλήλων
... ενιαίο μισθολόγιο
... ηλεκτρονική διακυβέρνηση και διαβούλευση για κάθε νόμο
... υπηρεσία εσωτερικών υποθέσεων στο υπουργείο οικονομικών για τις εφορίες
... εισαγγελικές αρμοδιότητες στο ΣΔΟΕ
... οικονομικός εισαγγελέας
... άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών
... φορολόγηση 15 % επί της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων των off-shore
... ΔΙΑΥΓΕΙΑ και ανάρτηση στο διαδίκτυο όλων των αποφάσεων του δημοσίου
... νόμος για τις Ανανεώσιμες Πηγές που 100πλασίασε τη φωτοβολταϊκή
ηλεκτροπαραγωγή στο 10 % της συνολικής εγκατεστημένης ηλεκτρικής ισχύος
στη χώρα (μία από τις πρώτες στην Ευρώπη)
... απαγόρευση δόμησης σε NATURA
... επενδύσεις γεωθερμίας
... πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ, που έμεινε στα χαρτιά
... OPENGOV και ανοικτή προκήρυξη όλων των κυβερνητικών θέσεων, αντί του
παραδοσιακού διορισμού ημέτερων αποτυχημένων πολιτευτών
... άρση του καμποτάζ στην κρουαζιέρα
... έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο
... μικτά υπουργικά συμβούλια με την Τουρκιά και ραγδαία αύξηση Τούρκων
τουριστών
... ηλεκτρονική συνταγογράφηση (εξοικονόμηση ενός ΕΝΦΙΑ κάθε χρόνο)
... ενοποίηση των ταμείων και ΕΟΠΥΥ
... ομάδα ΔΙΑΣ στην αστυνόμευση
... νόμος για την ιθαγένεια
... άρση του αφορολογήτου στο 2 % του τζίρου (!) των επιχειρήσεων ΜΜΕ
... Καλλικράτης – εξοικονόμηση 1,8 δις ετησίως
... νόμος-πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση
... ψηφιακό σχολείο
... 3 εκ. στρέμματα σε νέους αγρότες
... άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων
... ανεξάρτητη στατιστική αρχή
... αποδείξεις παντού
... φορολόγηση τριγωνικών συναλλαγών στις εισαγωγές πετρελαίου
... σύστημα εισροών-εκροών στα πρατήρια (3 χρόνια μετά, δεν έχει λειτουργήσει)
... νόμος για τα ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ
... ΚΟΙΝΕΣ ΜΕΤΟΧΕΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΓΙΑ ΚΡΑΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΔΑΝΕΙΟΔΟΤΗΣΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ ΚΑΙ ΣΕ ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΜΜΕ

... ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών του Γιώργου Παπανδρέου – Η ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ
... ναι φέρουμε την ευθύνη που δεν είχαμε έτοιμο το νόμο για τα δημοψηφίσματα τον Μάιο του 2011, ώστε να αντιπαρατεθούμε με ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ στο ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ του "πανευρωπαϊκού" " κινήματος" των "εξαφανισμένων", αλλά δεν περιμέναμε τόση ανευθυνότητα από το κατεστημένο που μας χρεοκόπησε και τις ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ

... ναι φέρουμε την ευθύνη που δεν κόψαμε το σάπιο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ από το 2004, αλλά δεν περιμέναμε να φτάσει μέχρι την ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ για να διασώσει το χρεοκοπημένο τραπεζικό και μιντιακό κατεστημένο

ΑΛΛΑ

... δεν φέρουμε την ευθύνη για τη ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ, αυτή ανήκει αποκλειστικά στη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και το χρεοκοπημένο οικονομικό, τραπεζικό και μιντιακό κατεστημένο

... δεν φέρουμε την ευθύνη για το ΔΙΧΑΣΜΟ που διπλασίασε του πολλαπλασιαστές της κρίσης και την παραμονή μας σε μνημόνια, σε σχέση με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, που διπλασίασε τα λουκέτα, που διπλασίασε την ανεργία, που έφερε τη χώρα στην άκρη του γκρεμού της εξόδου από το ευρώ, αυτή ανήκει στη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και στον ΣΥΡΙΖΑ, το αδιέξοδο δίπολο που εκκολάφθηκε κάτω από τις κάμερες του κατεστημένου στις πλατείες και συντηρείται από τα τηλεπαράθυρα του κατεστημένου ως νέος δικομματισμός

... και δεν θα συναινέσουμε σε κανέναν ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ με ΟΜΗΡΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

... ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών του Γιώργου Παπανδρέου – Η ΠΡΟΤΑΣΗ
... ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ με αυστηρό χρονοδιάγραμμα με αντάλλαγμα την ΕΛΑΦΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ και τη στήριξη για ΟΜΑΛΗ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ...

ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ

... για ευρωπαϊκού τύπου μηχανισμούς παρακολούθησης των χρηματικών ροών και τη σύλληψη της ΜΕΓΑΛΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ, είτε κρύβεται σε λογαριασμούς, σε εμβάσματα στο εξωτερικό, σε off-shore, σε τριγωνικές ενδο-ομιλικές συναλλαγές

... για τον εκσυγχρονισμό και την λειτουργικότητα του δημοσίου (όλες οι συναλλαγές με τον πολίτη ηλεκτρονικά και χωρίς προσωπικές επαφές, ηλεκτρονικές προμήθειες, αξιολόγηση παντού)

... για τον εκσυγχρονισμό της δικαιοσύνης (αποφάσεις σε χρόνο μικρότερο του μέσου ευρωπαϊκού όρου)

... για την εκκαθάριση του τηλεοπτικού τοπίου και απελευθέρωση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ μας από μηχανισμούς μαζικής χειραγώγησης

... για την εκκαθάριση της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας και των "ανέγγιχτων" οργανωμένων ολιγοπωλίων που κερδοσκοπούν στα εισοδήματα


http://epikairo.gr/index.php/en/politiki/item/9402-giati-me-to-kinima-apologismos-aftokritiki-protasi

Γιατί θα ΞΑΝΑ-ψηφίσω το ΚΙΝΗΜΑ.

Προσπαθώ να θυμηθώ ποια δημοσιογράφος ήταν η συντονίστρια του debate των 6 πολιτικών αρχηγών το 2009 όταν ο ΚΚ μιλούσε για έλλειμμα 5,6% και ο παπανδρέου είχε ρωτήσει τον ΚΚ «θέλω να μου πείτε αν αυτά τα νούμερα, αυτοί οι αριθμοί είναι πραγματικοί, αν είναι αληθινοί ή αν κρύβονται άλλοι αριθμοί τους οποίους εμείς θα ανακαλύψουμε», στο ίδιο debate ο ευαγγελάτος ρωτούσε τον ΚΚ για «7.500 συμβασιούχες καθαρίστριες με μισθούς 400 ευρώ απλήρωτες εδώ και 16 μήνες» και τον τσίπρα να αναφέρει στον ΚΚ «συνάντησα νέες και νέους με ένα πτυχίο και μεταπτυχιακό να γυρνάνε από βουλευτικό γραφείο σε βουλευτικό γραφείο, ζητώντας ένα ρουσφέτι σε πρόγραμμα stage των 480 ευρώ ανασφάλιστης εργασίας». Νομίζω ότι η δημοσιογράφος θα θυμάται ότι η απάντηση του ΚΚ ήταν «έχουμε δύο δύσκολα χρόνια μπροστά μας» και ότι θα αρκούσε ένα νοικοκύρεμα και 2 χρόνια πάγωμα μισθών(!!!) και ότι κοκορευόταν ότι «ενώ μας κληροδοτήθηκε ένα έλλειμμα που ξεπερνούσε το 7,5%, μπορέσαμε σε δυο χρόνια μέσα να το φέρουμε κάτω από 3%». Τότε στην ερτ η δημοσιογράφος καθάριζε 219 χιλιάρικα το χρόνο μισθουλάκο, και η ερτ είχε ζημιές 18 εκ. ευρώ. Το 2010 όταν από τη νέα διοίκηση της ζητήθηκε το μηνιάτικο να πέσει στα 6 χιλιάρικα την έκανε για άλλα μετερίζια και η ερτ στο τέλος του 2010 είχε κέρδη 30 εκ. ευρώ. Το 2015 μια δημοσιογράφος του ΑΝΤ1 κατηγορεί τον παπανδρέου σε «συνέντευξη» που δεν το αφήνει ποτέ να απαντήσει, ότι έβαλε τη χώρα στο μνημόνιο και τον ζητά να μετανιώσει και τον κατηγορεί ότι «έσκασε την χώρα» και «δεν ξέρατε τι παραλαμβάνατε, είχατε ειδοποιηθεί απο τον ΚΚ» και άλλες ψεκασμένες μπαρούφες. Μήπως ήταν η ίδια δημοσιογράφος, η συντονίστρια του debate, που και αυτή είχε ακούσει στο studio της ερτ το 2009 (όπως και όλοι οι έλληνες είχαμε ακούσει) τον ΚΚ να μας κοροιδεύει για θωρακισμένη οικονομία και έλλειμμα 6% και 2 χρόνια πάγωμα μισθών. Και μάλλον δεν θα διάβασε ποτέ της την έκθεση του ευρωκοινοβουλίου (Ngoc και Karas το 2014, που καταψηφίσαν οι ελληναράδες ευρωβουλευτές σύριζα και ΝΔ ενώ μέχρι τότε τη μνημόνευαν σαν ευαγγέλιο) για τη στατιστική απάτη και τη χρεοκοπία της κυβερνήσης καραμανλή που 2 ημέρες πριν τις εκλογές του ’09 επίσημα είχε στείλει EDP notification στην ΕΕ για έλλειμμα 6%. Προφανώς ο καημενούλης ο ΚΚ είχε ξεχάσει τον αριθμό 1 πριν το 6, δηλαδή περίπου 23 δισ. από τα 36 δισ. έλλειμμα της χρονιάς!!! Μάλλον για αυτή την ενημέρωση εξανίσταται η κα χούκλη; Αλήθεια τι να κάνει εκείνος ο απατεώνας που είχε δηλώσει έλλειμμα 6% αντί για 15,6%, σε ποια περιφέρεια θα εκλεγεί και πάλι βουλευτής;

Το μέγεθος της κρίσης έγινε πασιφανές όταν τον σεπτέμβριο του 2011, άκουσαμε σοκαρισμένοι τον παπανδρέου από τη δεθ να αναφέρει στο λόγο του «βασικός μου στόχος να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς τουλάχιστον έναν εργαζόμενο, να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς εισόδημα». Την ίδια ώρα η «μισή» ελλάδα διαδήλωνε για το επίδομα πλύσης χεριών, το επίδομα κεραίας και το επίδομα έγκαιρης προσέλευσης, και η άλλη «μισή» έβραζε για το 15% φόρο στις offshore, τον οικονομικό εισαγγελέα και την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, τη διαύγεια και το ΑΣΕΠ και το καμποτάζ στις κρουαζιέρες και στη μικρή μας χώρα «έπεφταν τα τσιμέντα» και έριχναν λάδια στα τουριστικά λεωφορεία. Οι πραγματικά αδύναμοι δεν διαδήλωναν, έκαναν όσα μεροκάματα μπορούσαν, καθώς έβλεπαν τους διαδηλωτές και τα συμφέροντά τους να τους σπρώχνουν στον γκρεμό. Ο παπανδρέου έπεσε από τον βενιζέλο, την εύα, την μιλένα κ.ά. λίγο μετά, τον νοέμβριο του ’11 μετά τις κάννες. Σήμερα ο μακεδονομάχος σαμαράς και ο μόνιμος αντιπρόεδρος βενιζέλος, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, αφήνουν μια χώρα με 450 χιλιάδες οικογένειες με κανέναν εργαζόμενο. Και ενώ πήραν ανεργία 17% από ΓΑΠ (από 9,5 επί ΚΚ) την άφηνουν 25%. Και ζητούν την ψήφο μας!!! Όχι μόνο δεν έβγαλαν νωρίτερα τη χώρα από το μνημόνιο, όπως έταζαν, δεν την έβγαλαν από το μνημόνιο ούτε στην προγραμματισμένη από το 2010 ημερομηνία.

Για τους υπόλοιπους ευρωπαίους πολίτες, η ελλάδα είναι η πιο καθυστερημένη χώρα της ευρωζώνης, ένα απέραντο γραφειοκρατικό πελατειακό καθεστώς που τους πρήζει με τα προβλήματά της, ζητώντας συνέχεια στήριξη και απαιτώντας ειδική οικονομική σχέση με το χέρι προτεταμένο «δώστε μας λαλάκια». Οι έλληνες έχουμε κάνει την εσωστρέφεια της μυθολογίας και της παρελθοντολογίας μας τα απόλυτα ιδανικά για να απαιτούμε διαρκώς, ό,τι συνωμοσιολογικά πιστεύουμε ότι μας οφείλεται από τον υπόλοιπο κόσμο, και δικαιολογεί την απόλυτη αποτυχία μας.

Στα μέσα του ’90 ο σημίτης είχε εκλεγεί υποσχόμενος με μια κινέζικη παροιμία, ότι δεν θα τάξει στον έλληνα ψάρια να τραφεί, αλλά ότι θα τον μάθει να ψαρεύει και να τα πιάνει μόνος του. Το 2004 φεύγοντας από την εξουσία δεν είχε καταφέρει τίποτα από τα δύο, έβαλε τον «καλομαθημένο» έλληνα διορισμένο «πελάτη» του σε ένα πανάκριβο γκουρμέ εστιατόριο με σούσι (μετά από μια βόλτα από το καζίνο του χρηματιστηρίου) χωρίς να του μάθει τίποτα και του μισοανακοίνωσε και τον απλήρωτο λογαριασμό της αστακομακαρονάδας, και για τους «πελάτες» και για όσους δεν είχαν καμία σχέση. Αποχαυνωμένοι προσδοκούσαμε τις ωραίες εποχές της παγκόσμιας πρωτοπορίας της ελληνικής εκπαιδευτικής επανάστασης, που η κάθε νηπιαγωγός κα Νατάσα Παζαΐτη θα διοριζόταν και θα εργαζόταν ως χειρούργος... Το πάρτι-πάρτι στις 7 του μάρτη του Καραμανλή συνεχίστηκε μέχρι και τις τελευταίες ώρες της διακυβέρνησής του, διορίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες «δεν κάνει για τίποτα, να προσληφθεί στο metro» ψηφοφόρους, και αφήνοντας όλα τα προβλήματα για τον επόμενο «άσ’ το για αργότερα» δίνοντας σε μια χαρτοπετσέτα στη λαγκάρντ γραμμένα τα απαιτούμενα μέτρα για τη «θωρακισμένη οικονομία», κρύβοντας το 15,6% δημοσιονομικό έλλειμμα, 300 δις χρέος, 14% έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών και ύφεση 4% στη χρεοκοπημένη ελλάδα των «5 νταβατζήδων» του και των 2,3 εκ. συνταξιούχων, και των καλαματιανών του μουσείου της ακρόπολης.

Τον απρίλιο του 2010 είχε έρθει η ώρα του λογαριασμού. Τα κερατιάτικα που έσπρωχναν οι προηγούμενες γενιές για το «μακρινό» μέλλον ήταν εκεί. Το «άσ’ το για αργότερα» ήταν εκεί, το «γράψ’ τα και έχει ο θεός (της ελλάδας)» ήταν εκεί. Το μέλλον ούτε αναπάντεχα, ούτε αιφνιδιαστικά, ήταν εκεί. Το προγραμματισμένο μέλλον ήταν εκεί. Η επ’ αόριστον αναβολή αντιμετώπιση της πραγματικότητας είχε λήξει. Το δώρο των «γονιών» μας ήταν εκεί. Είτε μετείχαμε είτε δεν μετείχαμε στο πάρτι, είτε φάγαμε είτε δεν φάγαμε. Και τότε όλοι μα όλοι οι έλληνες, σαν έτοιμοι από καιρό, βγήκαμε στους δρόμους φωνάζοντας ότι κανείς μας δεν έφαγε, κανείς μας δεν έκλεψε σε αυτό τον τόπο, πάντα έκλεβαν οι άλλοι, εμείς είμαστε οι φτωχοδιάβολοι, οι μοιραίοι του βάρναλη, είμαστε ο σοφός λαός. Δεν χρωστάμε, δεν πληρώνουμε, να πληρώσουν οι άλλοι, όχι εγώ, να πληρώσεις εσύ. Στο ημερολόγιο τυπικά γράφει 2015, είμαστε ακόμη εκεί στο 2009, και πιο πίσω στο 2004, στο πάρτι-πάρτι στις 7 του μάρτη, είμαστε ακόμη εκεί, και επιμένουμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας.

Και 5 χρόνια τώρα κυνηγάμε ως αποδιοπομπαίους τράγους αυτούς που μας είπαν ότι χρεοκοπήσαμε, όχι αυτούς που μας χρεοκόπησαν, όχι αυτούς που μετά μας έταξαν 18 δις ισοδύναμα μέτρα και τώρα τάζουν 55 δις αύξηση αεπ και free wifi part2, όχι αυτούς που μας έταζαν ότι θα σκίσουν το μνημόνιο και τώρα λένε θα πληρώσουν τα ομόλογα τον μάρτιο κανονικά και αφήνουν περιστέρια στα θεοφάνεια, κανέναν από αυτούς, εμείς κυνηγάμε αυτούς που μας είπαν την αλήθεια, ότι χρεοκοπήσαμε και ότι κανείς δεν μας δάνειζε, εμάς τον περήφανο λαό, εμάς και τη χώρα που την επέλεξαν οι θεοί. Εμείς ακόμη και σήμερα κυνηγάμε τους (στοχοποιημένους από αυτούς που μας χρεοκόπησαν) αποδιοπομπαίους τράγους, όχι να διορθώσουμε τα λάθη μας, όχι να βρούμε τα λάθη μας. Οι τράγοι δεν εξαφανίζουν τα λάθη, δεν λύνουν τα προβλήματα. Αυτά είναι που πρέπει να βρούμε. Στην ελλάδα κυνηγάμε τους πυροσβέστες, δεν κυνηγάμε τους εμπρηστές, έτσι είναι και σε όποιον αρέσει. Στην ελλάδα π.χ. πρέπει να έχεις ακούσει εκατοντάδες φορές τον ΓΑΠ να αναφωνεί 2 λέξεις μόνο της μονταζιέρας «λεφτά υπάρχουν». Από το 2010 και μετά έχουν πονέσει τα αυτιά μου να το ακούω. Γιατί πριν τις εκλογές του 2009 το άκουσες 2 φορές μόνο, στην δεθ και στην κοζάνη. Αν το άκουσες τότε ολόκληρο, στην ίδια ομιλία άκουσες και αυτό. «Πολλοί νομίζουν ότι την ιστορία γράφουν μόνοι τους οι ηγέτες. Δεν είναι έτσι. Μια κοινωνία αλλάζει μόνο όταν όλοι μαζί προσπαθήσουμε. Ιστορία μπορεί να γράψει ο αγρότης στο χωράφι του, ο νέος επιστήμονας στην έρευνά του. Ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας μπορεί να γράψει ιστορία στο μαγαζί του, η γυναίκα στη δουλειά της, ο υπάλληλος στο Δημόσιο, ο μετανάστης στην οικοδομή, ο καθηγητής στο πανεπιστήμιό του, ο δάσκαλος στη γειτονιά του, το άτομο με αναπηρία με την προσπάθειά του. Η νοσοκόμα στο κέντρο υγείας μπορεί να γράψει ιστορία. Αρκεί να δουλέψουμε μαζί».

Στις εκλογές του μαΐου 2012 τα 5,2 εκ. που ψήφιζαν μέχρι τότε πασόκ-νδ έμειναν 2 εκ. και οι υπόλοιποι 4,3 εκ. ψηφοφόροι μέσω παρθενορραφής έγιναν συριζαυγίτες, καμμένοι, χρυσααυγά κ.λπ. Ξαφνικά οι πιασμένοι στο στασίδι της μονιμότητας του ελληνικού κράτους είδαν το φως το αληθινό και ξαναγεννήθηκαν και ψήφισαν για πρώτη φορά (ξανά!!!). Κανένας μας δεν ψήφιζε μέχρι τότε, κανένας από εμάς τους μοιραίους. Τώρα είμαστε όλοι σύριζα, και όλοι μας φανατικοί, σαν να ψηφίζαμε από τότε, το 2009, που ήταν 4%. Μαθηματικά πώς βγαίνει, 2,5 εκ. ψηφοφόροι σήμερα να παριστάνουν ότι ήταν το 4% του 2009;

Στις ευρωεκλογές ψήφισα το μη χείρον βέλτιστον, ψήφισα ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ για το νέο που εκπροσωπούσε και για την ομοιότητα των λόγων του με τη λογική και την πράξη των κηπουρών και του γαπ, σε ένα ποιο light αμπαλάζ. Όμως 10 μήνες μετά, αν δεν βγει απο το lifestyle αμπαλάζ του, αν δεν σπάσει τα φράγματα και τα καλούπια, θα ξεραθεί σύντομα ξεδιψώντας μόνο τους γυρολόγους λυκούδη, τατσό κ.λπ.

Στις εκλογές στις 25 γενάρη θα ψηφίσω το ΚΙΝΗΜΑ. Και το 2009 πάλι ΚΙΝΗΜΑ είχα ψηφίσει, όχι πασόκ, και τότε ΚΙΝΗΜΑ είχα ψηφίσει και ας έγραφε το ψηφοδέλτιο πασόκ. Ναι, παραδέχομαι ότι είμαι 1 από τους 3.012.542 που είχαν ψηφίσει τότε, οι υπόλοιποι 3.012.541 μπορούν να αρχίσουν να βρίζουν τώρα από τα μετερίζια των τσιπροκαμμένων, μαζί με τους ζάππειους της πολάν και την κόρη του βενιζέλου «μπαμπά, αν είναι να κάνεις κάτι για τη χώρα, κάν’το τώρα» στο ταξίδι από τις κάννες του μόνιμου αντιπρόεδρου. 

Θα ψηφίσω ΚΙΝΗΜΑ για μερικούς απλούς λόγους. 

• Γιατί παραδέχεται ότι η χώρα είναι χρεοκοπημένη και δεν λέει παραμύθια για 12 δις πρόγραμμα θεσσαλονίκης. 
• Γιατί δεν «σκίζει» μνημόνια, αλλά θέλει να σκίσει την πελατειακή ελλάδα. 
• Γιατί όταν το τέλος του 2009 διέκοψε την ομηρία σε 95 χιλιάδες ρουσφετολογικά stage στο δημόσιο όλοι όσοι λένε ότι άργησε να πάρει μέτρα για την κρίση, τότε ήταν εναντίον. 
• Γιατί σιχαίνομαι το ηλίθιο πολιτικό bullying των τελευταίων ετών σε βάρος του παπανδρέου και των «κηπουρών» από όλους τους φασίζοντες αμόρφωτους καθηγητές του ψεύδους και της λάσπης που πληρώνονται με θέσεις επικρατείας στο πασόκ ή στο ευρωψηφοδέλτιο στις γέφυρες ή καμμένους που πληρώνουν πρόστιμο 30 χιλ. ευρώ στο δικαστήριο για εξύβριση ενώ έχτισαν πολιτικές καριέρες και ψεκασμένα κόμματα. 
• Γιατί μου έλειψαν οι αγανακτισμένοι, πού χάθηκαν αυτά τα παιδιά, 14 δις μέτρα και ένφια από τότε δωράκι σαμαρά; Τι να έγιναν; 
• Γιατί θέλω συνέχιση της διαύγειας, του open goverment, του καλλικράτη, των ηλεκτρονικών διαγωνισμών, του ασέπ, του ενιαίου μισθολογίου, του 3ετούς αφορολόγητου των νέων επαγγελματιών, ψήφο και ιθαγένεια στους μετανάστες 2ης γενιάς, δημοψηφίσματα, κοινές μετοχές στις τράπεζες, αδειοδότηση τηλεοπτικών καναλιών, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, μείωση εξοπλιστικών δαπανών, πράσινη ανάπτυξη με φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες αντί για πετρέλαιο και λιγνίτη, κατάργηση των πολεοδομιών, το «νέο σχολείο», το φόρο στα ακίνητα της εκκλησίας, της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, τις χειροπέδες στα λαμόγια, την παύση των τραπεζικών θαλασσοδανείων σε χρεοκοπημένα ΜΜΕ, και άλλα πολλά. Αυτά έγιναν το 2009-11. 

Δεν ξέρω αν το ΚΙΝΗΜΑ θα μπει καν στη βουλή, δεν ξέρω αν θα είναι 3ο κόμμα ή θα είναι εξωκοινοβουλευτική κεντροαριστερά, θα ξέρω όμως ότι θα έχω κάνει το καθήκον μου, ότι θα είμαι εντάξει με τη συνείδησή μου και με ό,τι μπορώ να κάνω για τον τόπο μου, θα έχω ψηφίσει αυτό που πιστεύω. Στα αυτιά μου παίζει η κολεκτίβα των fauve σαν να σπάω το γυαλί, να σπάμε το φόβο, να αντικρίσουμε την πραγματικότητα και να πολεμήσουμε για αυτήν. Η μουσική πολιτική των fauve είναι ότι και το ΚΙΝΗΜΑ που σπάει τη μεγάλη φούσκα που μας τάζουν, η ψεύτικη φλυαρία στην επιστροφή στην «κανονικότητα» του 2009, γιατί η «κανονικότητα» του 2009 ήταν το ίδιο άδικη με αυτή του μνημονικού συντεχνιασμού. Η αλληλεγγύη στην πράξη, η κοινωνία μαζί, το συμφέρον στην άκρη, οι ενοχές για την ανισότητα και την αδικία, η άρνηση στην ηττοπάθεια και τη μιζέρια του ωχαδελφισμού. Δεν ξέρω αν έχω δίκαιο, ξέρω ότι είναι το μοναδικό κείμενο υποστήριξης στο ΚΙΝΗΜΑ στην athens voice, ξέρω ότι είμαστε λίγοι, τολμηροί και ίσως «ανόητοι», αλλά ξέρω ότι είμαστε έτοιμοι από καιρό, κόντρα στην καθεστηκυία πολιτική τάξη και αταξία και ότι τα σπάμε, πάμε.

Το να ζητάς από τους άλλους να ψηφίσουν το ΚΙΝΗΜΑ είναι σαν να τους ζητάς να παραδεχτούν ότι το 2010-11 έλεγαν μαλακίες για ρώσους, κινέζους, επαναδιαπραγματεύσεις, αργεντινή, προδότες, γουδί, κρεμάλες, σκισμένα μνημόνια, σκισμένα καλσόν. Κανείς δεν θα το παραδεχτεί. Όλα τα κάναμε σωστά, όλα καλώς έγιναν, έτσι βολεύει. Blizzard. Κανείς δεν έλεγε μαλακίες για σώρρες, cds, δραχμή. Κανείς...

Στην ελλάδα το 2009 είχαμε έλειμμα 36 δισ. ευρώ και ταυτόχρονα ύφεση 3,9%, ξοδέψαμε 36 δισ. ευρώ παραπάνω από αυτά που είχαμε και είχαμε παρόλο αυτά είχαμε ύφεση 3,9%, δηλαδή ΑΕΠ 9 δις μικρότερο από την προηγούμενη χρονιά!!! Στην πραγματικότητα το 2009 της «θωρακισμένης οικονομίας», χωρίς τα κερατιάτικα, θα είχαμε μπει 45 δισ. ευρω μείον σε σχέση με το 2008. Ποιο μνημόνιο; Σε σύνολο 124,6 δισ. δαπανών γενικής κυβέρνησης τα 31δισ. ήταν μισθοί, τα 30,8 δισ. ήταν συντάξεις, τα 11,9 δισ. ήταν τόκοι και τα υπόλοιπα 50,9 δισ. ήταν λοιπές δαπάνες. Ποιο μνημόνιο;

Στην ελλάδα το 2015 χρειαζόμαστε 29,6 δισ. ανά έτος για συντάξεις σε 2,3 εκ. Συνταξιούχους, άρα μέση σύνταξη 1.072 ευρώ το μήνα (δυστυχώς άλλοι παίρνουν 300 ευρώ και άλλοι 2.800 ευρώ), όταν από έσοδα από εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών με το ζόρι φτάνουν τα 55 δις και αφαίρεσε εισαγωγές κ.λπ. μας μένουν μόλις 1,1δισ. ευρώ. Άρα τα αναγκαία 29,6 δισ. βγαίνουν μόνο από τις δικές μας τσέπες.

Όμως γιατί να πάρεις το δύσκολο δρόμο αφού υπάρχουν πιο εύκολες λύσεις, τάζεις τα πάντα σε όλους, μοιράζεις δανεικά και αφήνεις το λογαριασμό σε μια επόμενη γενιά σε 20 χρόνια π.χ. Ας το αντιμετωπίσουν εκείνοι τότε. Όχι εμείς. Ο λογαριασμός στον επόμενο, παρακαλώ... Γιατί όταν κατά τον κ. αρβανίτη από «το κόκκινο», οι ευρωπαίοι θα λένε μαλάκα και τον επόμενο πρωθυπουργό κ. τσίπρα, τότε εξίσου θα «είναι πάρα πολύ ζόρικο για μένα να λένε τον πρωθυπουργό της χώρας μου μαλάκα και το πρόβλημα δεν είναι ότι τον λένε. Αλλά ότι είναι μαλάκας», τότε ίσως συνειδητοποιήσουμε ότι το παραμύθι τελειώνει μαζί με το bonus των 50 εδρών, και τότε «ο καλπονοθευτικός εκλογικός νόμος», όπως δήλωνε στις εκλογες του ’12 ο συριζα, δεν θα είναι και τόσο καλπονοθευτικός, και όταν ο alex μας ξαναπεί «αν δεν πληρώνουμε τους φόρους μας το κράτος δεν μπορεί να σταθεί όρθιο», θα θυμηθούμε και το παραμύθι με το χαράτσι που δεν θα πλήρωνε και θα το έδινε στο κεθεα, «διότι εγώ ζω στο νοίκι, αγαπητή μου μάγδα».

Έτσι και αλλιώς η ανοχή στη συντηρητική «αριστερά» του αλέξη (και της ραχήλ!!!) έχει ημερομηνία λήξης την πρώτη διαδήλωση ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης του.

συνεχίζεται...

γιώργος δ.

http://sabotaz33.blogspot.gr/2015/01/blog-post.html

http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%B8%CE%B1-%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B1-%CF%88%CE%B7%CF%86%CE%AF%CF%83%CF%89-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1

Υ.Γ:

Ο Γιώργος Παπανδρέου στον eνίκο

Α' μέρος

Β' μέρος

Γ' μέρος



Χθές βράδυ εμφανίστηκε στην εκπομπή του Ν.Χατζηνικολάου ένας Γιώργος Παπανδρέου χειμαρρώδης, χωρίς να μασάει τα λόγια του, χωρίς να χαριστεί σε κανέναν από όσους και όσα μας πλήγωσαν, καταρρίπτωντας σε 3 ώρες δεκάδες επιχειρήματα και μύθους που καλλιεργήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, με μια λέξη: ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟΣ!!!


Μερικές από τις ατάκες του:

Φέρτε μου εδώ τον κ. Καραμανλή μπροστά μου να συζητήσουμε γιατι δεν τον εχω ακούσει να μιλάει. Δεν θα πληρώνω εγώ τα δικά του άλλο!

Ζήτησα συναίνεση από Σαμαρά, είπε οτι θα το σκεφτόταν, τελικά διέγραψε και όσους ψήφισαν το Μνημόνιο!

Οι Παπανδρέου δεν ρίχνουν κυβερνήσεις!

Δεν ήμουν βολικός και δεν πρόκειται να γίνω βολικός!

Σε κάθε περίπτωση θα συνεχίσω μετά τις εκλογές!

Γιατί ψηφίζω το Κίνημα

Πάμε!

Συνέντευξη του Γ. Παπανδρέου στη Σοφία Παπαϊωάννου.

Δε γράφω σύνοψη, δείτε τη!

Ψυχραιμία παιδιά!

Βλέπω με λύπη μου σήμερα πολλούς συντρόφους μου να επιτίθενται με κείμενα και σχόλιά τους στο διαδίκτυο στον Γιάννη Μπουτάρη επειδή εκφράστηκε αρνητικά για τον Γιώργο Παπανδρέου και το Κίνημα.
Ο Γιάννης Μπουτάρης, ένας από τους προοδευτικότερους πολιτικούς της Ελλάδας σήμερα, εκφράζεται με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο χρόνια τώρα. Του αναγνωρίζουμε ότι δεν μασάει τα λόγια του και λέει τη γνώμη του με αυθορμητισμό. Θα πρέπει να του το αναγνωρίζουμε ακόμη κι όταν η γνώμη του δε μας αρέσει!

Αγαπητοί, δείξτε ψυχραιμία! Στηρίζουμε τον Γιώργο Παπανδρέου ο οποίος εκφράζει έναν πολιτικό πολιτισμό τόσο διαφορετικό από τα ήθη αυτής της εποχής. Ας προσπαθούμε να του μοιάσουμε έστω και λιγάκι. Όπως αναφέρεται και στην ιδρυτική διακήρυξη του Κινήματος: Θα πρέπει να γίνουμε η αλλαγή που πρεσβεύουμε!

Ο ενοχλητικός κύριος Παπανδρέου

Ο Γιώργος Παπανδρέου ενόχλησε το σύστημα.
Από το 2010 και μετά δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα. Το κατεστημένο τον θεωρεί εχθρό του και το δείχνει σε κάθε ευκαιρία. 
Τα αισθήματα όμως είναι αμοιβαία. Κι εμείς θεωρούμε το κατεστημένο εχθρό μας και θα παλέψουμε μέχρι τέλους να το νικήσουμε!
Γιατί αυτοί είναι η κύρια αιτία που κρατά την Ελλάδα στο παρελθόν. Δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα, δεν θέλουν να χάσουν τα προνόμιά τους.
Όμως επειδή ή θα αλλάξουμε, ή θα βουλιάξουμε η μάχη θα είναι μέχρις εσχάτων:
Ή εμείς, ή αυτοί!!
Πάμε!

Υ.Γ:
Τίποτα και κανένας δεν ξεχνιέται! 

Αντιγράφοντας τον ΓΑΠ

του Τάκη Μίχα

Όπως έχω επισημάνει και άλλες φορές, οι αντιδράσεις του ελληνικού status quo έναντι των πολιτικών του ΓΑΠ είχαν ελάχιστη σχέση με ορθολογικά αίτια και λόγους. Κλασικό παράδειγμα υπήρξαν οι αντιδράσεις απέναντι στην πολιτική και τις προτάσεις του ΓΑΠ μετά την έναρξη της οικονομικής κρίσης. Με αποκορύφωμα την περίφημη πρότασή του για δημοψήφισμα σχετικά με το αν η χώρα θα πρέπει να παραμείνει στην ευρωζώνη (αποδεχόμενη τη δανειακή σύμβαση) ή όχι.

Η πρότασή του είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από τους νεοσυντηρητικούς της ΝΔ, τους νεοσταλινικούς του ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά από τους εσωτερικούς κομματικούς του αντιπάλους. Χωρίς φυσικά να λησμονούμε και τον μιντιακό χώρο των ολιγαρχών. Με αποτέλεσμα, όπως όλοι γνωρίζουμε, την πραξικοπηματική ανατροπή του. Αν φυσικά είχε γίνει αποδεκτή τότε η πρόταση του Έλληνα πρωθυπουργού, το τοπίο θα είχε ξεκαθαρίσει. Τώρα, αντιμετωπίζουμε ακριβώς την ίδια προοπτική -δηλαδή να συρθούμε μέσα στον επόμενο μήνα σε ένα δημοψήφισμα με το ίδιο ακριβώς ερώτημα. Μόνο που τώρα το δημοψήφισμα θα το προτείνουν εκείνοι που είχαν αντιταχθεί λυσσωδώς στην ιδια ακριβώς πρόταση όταν την έκανε ο ΓΑΠ.

Αυτή η πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών στην αντιμετώπιση της πολιτικής Παπανδρέου, αποδεικνύεται και από ένα άλλο ενδιαφέρον γεγονός. Όταν ο ΓΑΠ εξελέγη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, προσπάθησε να διευρύνει το κόμμα βάζοντας στο εκλογικό ψηφοδέλτιο τους ανεξάρτητους νεοφιλελεύθερους πολιτικούς Στέφανο Μάνο και Ανδρέα Ανδριανόπουλο. Ποιος είδε τότε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Όλες οι δυνάμεις που συγκροτούν τον νεοελληνικό παρεοκρατικό καπιταλισμό βρέθηκαν ενωμένες σε μια εκδήλωση μαζικής υστερίας, καταγγέλλοντας την «προδοσία» των ιερών και οσίων του σοσιαλισμού! Με αποτέλεσμα, φυσικά, να χάσει τις εκλογές.

Όμως, παραδόξως σήμερα, όταν ένα κόμμα όπως το Ποτάμι (που προσδιορίζεται και αυτό στο ευρωπαϊκό επίπεδο ως σοσιαλδημοκρατικό) επιχειρεί μια διεύρυνση, περιλαμβάνοντας στα ψηφοδέλτιά του υποψηφίους προερχόμενους από τη νεοφιλελεύθερη Δράση -και καλά κάνει!- δεν παρατηρείται απολύτως καμία αντίδραση. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή στο μεταξύ έγινε πιο δημοφιλής στην Ελλάδα ο νεοφιλελευθερισμός; Ελάτε καλέ...

Τόσο στην περίπτωση του δημοψηφίσματος όσο και στην περίπτωση της διεύρυνσης ενός σοσιαλδημοκρατικού κόμματος με νεοφιλελεύθερους, οι αντιδράσεις του ελληνικού status quo τότε και τώρα υπήρξαν τελείως διαφορετικές. Το μοναδικό κριτήριο, όπως είναι πασιφανές πλέον σήμερα, δεν ήταν αν οι προτάσεις αυτές ήταν ορθές ή λογικές αλλά ποιος τις έκανε. Στον βαθμό που τις έκανε ο ΓΑΠ ήσαν a priori απορριπτέες. Η αντίθεση του κατεστημένου στον ΓΑΠ δεν είχε ποτέ καμία σχέση με ορθολογισμό. Ήταν πάντοτε μία αντίθεση που προσδιοριζόταν από τα An Sich χαρακτηριστικά του ΓΑΠ και τους συμβολισμούς στους οποίους αυτά παρέπεμπαν.
Τόσο απλά.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=38861

Γεννήθηκε το Κίνημα!

ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΣΤΟΧΩΝ


Ιστορική Ανάγκη
Το 1974, μετά την εθνική τραγωδία της Κύπρου και την κατάρρευση της δικτατορίας, λαϊκή απαίτηση έγινε η απελευθέρωση της Ελλάδας. Όραμα του λαού μας, να απεξαρτηθούμε από τη «ρίζα της συμφοράς»: την εξάρτησή μας από ξένες δυνάμεις που ήθελαν κυβερνήσεις πιόνια, δημοκρατίες ελεγχόμενες και λαούς υποταγμένους. Η απεξάρτησή μας αποτελούσε όρο και ελάχιστη προϋπόθεση για να εδραιωθεί η λαϊκή κυριαρχία αλλά και να πραγματοποιηθεί η κοινωνική δικαιοσύνη.

Σήμερα, το 2015, o κύκλος της μεταπολίτευσης κλείνει.

Απαίτηση των Ελλήνων πολιτών, είναι η απελευθέρωσή μας από μια νέα εξάρτηση, που έχει τη ρίζα της στην αιχμαλωσία των δημοκρατικών μας θεσμών. Αιχμαλωσία από μηχανισμούς ενός οικονομικού, πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου, που υπηρετείται από ένα πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης.

Παρά τα μεγάλα επιτεύγματα των προοδευτικών κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης, πελατειακές δομές, αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές, επιβιώνουν, διαχέονται και κυριαρχούν. Αυτές ευθύνονται για την υπονόμευση των δημοκρατικών λειτουργιών, την περιθωριοποίηση του πολίτη από την πολιτική, την εξάρτηση της αυτοδιοίκησης από ένα συγκεντρωτικό κράτος, τη γιγάντωση των κοινωνικών ανισοτήτων, τη στρεβλή ανάπτυξη και τελικά, τη σπατάλη του πλούτου και των δυνάμεων του Ελληνικού λαού.

Οι στρεβλώσεις και οι εξαρτήσεις αυτές, αντί να αντιμετωπιστούν δημιουργώντας ένα κράτος δικαίου, ενισχύθηκαν συνειδητά από συντηρητικές κυβερνήσεις. Ο τρόπος διακυβέρνησης της χώρας από τη συντήρηση μας κατέστησε ευάλωτους στη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση και έκθετους όσον αφορά στην εκπλήρωση των ευρωπαϊκών μας υποχρεώσεων. Πέραν του ότι παρέδωσε ελλείμματα και χρέη, υπονόμευσε τη διεθνή μας αξιοπιστία και οδήγησε τη χώρα στα πρόθυρα μιας νέας εθνικής τραγωδίας, στο φάσμα μιας χρεοκοπίας, και την κοινωνία σε μια σκληρή δοκιμασία.

Σήμερα, η απαίτηση των Ελλήνων πολιτών για απελευθέρωση από τα δεσμά αυτού του πελατειακού συστήματος μπορεί και πρέπει να μετασχηματιστεί σε ένα κίνημα αξιών.


Η Φύση της Διεθνούς Κρίσης
Το κραχ στη Wall Street το 2008, αποκάλυψε το νέο διεθνές οικονομικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε.

Αυτό χαρακτηρίζεται από:

Την αλληλεξάρτηση των εθνικών οικονομιών μέσω του διεθνούς εμπορίου, τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας και εξάπλωση των επικοινωνιών και τη δεσπόζουσα θέση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Την επένδυση του κεφαλαίου σε νέες δομές παραγωγής που αντικαθιστούν μεγάλο μέρους του εργατικού δυναμικού, του ανθρώπινου κεφαλαίου, με αυτοματοποιημένες μηχανές παραγωγής.

Την εύκολη φυγή του κεφαλαίου που, ψάχνοντας ευκαιρίες για όλο και περισσότερα και μεγαλύτερα κέρδη, καταφεύγει σε αναδυόμενες οικονομίες με φτηνά μισθολόγια, ελλιπείς προδιαγραφές συνθηκών εργασίας, υγιεινής, προστασίας του περιβάλλοντος και με ανύπαρκτες συλλογικές διαπραγματεύσεις ή εγγυημένη προστασία των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Την εύκολη φοροδιαφυγή ή φοροαποφυγή μέσω υπεράκτιων εταιριών, φορολογικών παραδείσων, αλλά και ενός αδιαφανούς τραπεζικού συστήματος.

Την έλλειψη ή και απουσία παγκόσμιων θεσμών και κανόνων, που να ρυθμίζουν, να ελέγχουν, αλλά και να “εξανθρωπίζουν” την παγκοσμιοποίηση και το διεθνές κεφάλαιο.

Συνέπεια αυτών:

Η αδυναμία του κράτους – έθνους να αντιμετωπίσει, μεμονωμένα, διεθνείς κρίσεις χωρίς περιφερειακή και διεθνή συνεργασία.

Η διάρρηξη του κοινωνικού συμβολαίου, ενός συμβολαίου που εδραιώθηκε, μετά από αγώνες μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και αποτέλεσε παράγοντα ευημερίας, σταθερότητας, ισότητας και δημοκρατίας για δεκαετίες στην Ευρώπη.

Η αποφυγή επενδύσεων στην πραγματική οικονομία από ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που βρίσκει αλλού μεγιστοποίηση της κερδοφορίας.

Η τεράστια ανισότητα και η κατακόρυφη συγκέντρωση πλούτου σε χέρια λίγων, σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ παράλληλα, η μεσαία τάξη πλήττεται και οι άνεργοι αυξάνονται ραγδαία, ιδιαίτερα στις αναπτυγμένες χώρες.

Η συγκέντρωση εξουσίας, που οδηγεί στην αιχμαλωσία των δημοκρατικών μας θεσμών από ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, λομπίστες, εξωθεσμικούς παράγοντες, ακόμα και από το οργανωμένο έγκλημα.


Οι αλήθειες της κρίσης

Η Ευρωπαϊκή Ένωση σε σταυροδρόμι

Η πρόσφατη παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008/9, ανέδειξε τις συνέπειες της ατελούς αρχιτεκτονικής των θεσμών της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Ανέδειξε την αδυναμία των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν έναν αντίπαλο χωρίς “πρόσωπο”, ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα που δεν λογοδοτεί σε κανέναν, παρότι έχει τεράστια δύναμη.

Η κρίση ανέδειξε θεσμικές αδυναμίες του κοινού νομίσματος.

Οι διεθνείς αγορές ομολόγων, μέχρι το 2009, χρηματοδοτούσαν κυβερνήσεις της Ευρωζώνης χωρίς ιδιαίτερες διαφοροποιήσεις στα επιτόκια δανεισμού. Με την κρίση, συνειδητοποίησαν ότι το Ευρώ δεν ήταν ενιαίο. Υπήρχε το Ευρώ του σκληρού πυρήνα και το Ευρώ της περιφέρειας. Σε αυτή την εικόνα, συνέβαλε καθοριστικά η συντηρητική πλειοψηφία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αντί να αναγνωρίσει τις ατέλειες του ευρωσυστήματος και να υιοθετήσει προτάσεις όπως των Ευρωομολόγων, επιδεικνύοντας παράλληλα ισχυρή προστασία και αλληλεγγύη στις προσπάθειες κρατών μελών να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες, προτίμησε τη διαιρετική αφήγηση των “καλών” και “κακών” κρατών μελών.

Η συντηρητική πλειοψηφία στους ευρωπαϊκούς θεσμούς απεδείχθη ανέτοιμη και άβουλη να αντιδράσει αποτελεσματικά. Έτσι, δεν αντιμετωπίστηκε εγκαίρως μια κρίση που εξαπλωνόταν και αποσταθεροποιούσε συνολικά την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθιστώντας και την προσαρμογή σκληρή και επίπονη σε πολλές χώρες της Ευρωζώνης.

Η αφήγηση και στάση των συντηρητικών δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχε ως πολιτικό αποτέλεσμα την ένταση του λαϊκισμού, την επιστροφή στον εθνικισμό και την ξενοφοβία σε όλη την ήπειρο.

Η στάση αυτή, στέκεται εμπόδιο στην ολοκλήρωση της Ευρώπης στους τομείς της οικονομικής, κοινωνικής, μεταναστευτικής και αμυντικής πολιτικής που σήμερα αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό ή και φόβο.

Η πολιτική της λιτότητας σε όλη της Ευρωζώνη κινδυνεύει να εδραιώσει μια μακρά περίοδο ύφεσης και ανεργίας. Είναι ορατά πλέον τα επώδυνα αποτελέσματα της δημοσιονομικής πειθαρχίας και λιτότητας που επελέγη, έναντι της δημοσιονομικής υπευθυνότητας και των κοινών πολιτικών ανάπτυξης, που θα είχαν ευεργετικές επιπτώσεις σε όλους τους Ευρωπαϊκούς λαούς.

Η απουσία πολιτικής μεγάλων επενδύσεων σε υποδομές τηλεπικοινωνιών, συγκοινωνιών, δικτύων ενέργειας, παιδείας και καινοτομίας που θα προετοιμάζουν μια βιώσιμη – πράσινη οικονομία, υπονομεύει την προοπτική μιας ισχυρής Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί, επί ίσοις όροις, τις αναδυόμενες οικονομίες και τώρα, καταδικάζει τους νέους σε μακρόχρονη περιθωριοποίηση.

Η πορεία για εκδημοκρατισμό των δομών της ΕΕ έχει αντικατασταθεί από τη ντε φάκτο κυριαρχία των ισχυρότερων στην Ένωση.

Ο άβουλος τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε η ΕΕ την κρίση, έφερε την εσωστρέφεια της Ένωσης. Αποδόμησε τη διεθνή εικόνα και θέση του ιστορικού αυτού εγχειρήματος που λέγεται Ευρώπη. Δηλαδή, ενός μοναδικού προτύπου περιφερειακής διακυβέρνησης βασισμένου στις αξίες της ειρηνικής συνύπαρξης και επίλυσης διαφορών βάσει του διεθνούς δικαίου και όχι του δικαίου του ισχυρού, στις αξίες της ελευθερίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κοινωνικής συνοχής μέσα από ρυθμιζόμενες ελεύθερες αγορές.

Η αδυναμία της Ευρώπης έχει παγκόσμιες συνέπειες, καθώς απομειώνεται η ισχύς και η εικόνα της επιτυχίας ενός μοντέλου περιφερειακής συνεργασίας, που θεωρήθηκε τόσο σημαντική για την ειρήνη και την πρόοδο σε περιφέρειες όπως της Ασίας, της Αφρικής και της Μεσογείου, αλλά και της Λατινικής Αμερικής και της Ευρασίας.

Καθόλου τυχαία δεν είναι η εικόνα αδυναμίας της ΕΕ να παίξει καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις στην ευρύτερη γειτονιά της, όπως της Αραβικής Άνοιξης, του Μεσανατολικού προβλήματος, στην Ουκρανία και στην Ευρασία. Κινδυνεύει να χάσει σημαντική δύναμη επιρροής για προοδευτικές εξελίξεις στη δικιά μας γειτονιά, των Βαλκανίων και της Μεσογείου.

Η Ευρώπη σήμερα, βρίσκεται σε σταυροδρόμι.

Είτε θα παλέψει ενωμένα για να ανατρέψει τις αρνητικές συνέπειες της κρίσης επ’ ωφελεία των πολιτών, αλλάζοντας η ίδια, ακόμα και ηγούμενη της προσπάθειας για τον “εξανθρωπισμό” της παγκοσμιοποίησης, είτε θα καθίσταται, ολοένα και περισσότερο, εργαλείο των ορέξεων των ανεξέλεγκτων αγορών και των γεωπολιτικών παιχνιδιών.

Επιπροσθέτως, η κρίση αυτή κατέδειξε την ανάγκη οι προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη να ξαναβρούν το ιδεολογικό τους στίγμα. να αλλάξουν τους συσχετισμούς, προτάσσοντας τη βιώσιμη ανάπτυξη αντί της λιτότητας, προτάσσοντας τη ρύθμιση των διεθνών αγορών αντί της υποταγής σε έναν αθέμιτο ανταγωνισμό.

Η επικράτηση των προοδευτικών αξιών αποτελεί προϋπόθεση για μια πιο δίκαιη και δημοκρατική κοινωνία.

Τα σοσιαλιστικά, σοσιαλδημοκρατικά, δημοκρατικά, οικολογικά και εργατικά κινήματα, όπως δείχνει και η ιστορία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, συνέβαλαν καθοριστικά στην κατάκτηση και θεμελίωση βασικών πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Βελτίωσαν τη θέση των εργαζομένων, δημιούργησαν το σύγχρονο κοινωνικό κράτος, διεύρυναν τη βάση της δημοκρατίας, ενίσχυσαν την ισότητα δυνατοτήτων, άλλαξαν καθοριστικά τη θέση των γυναικών, συνέβαλαν στην ένταξη των μεταναστών και, τέλος, επέβαλαν ένα νέο σύστημα αξιών.

Συνέβαλαν καθοριστικά, στην ιδέα και τη δημιουργία μιας Ενωμένης Ευρώπης. Όταν είχαν την πλειοψηφία, επέβαλαν μια σειρά από σημαντικές μεταρρυθμίσεις για μεγαλύτερη δικαιοσύνη και ανάπτυξη, με σεβασμό στην προστασία του περιβάλλοντος.

Συνέβαλαν στη διαμόρφωση μιας Ευρώπης, που πρωτοστάτησε στην εμπέδωση της ειρήνης μεταξύ λαών που υπέφεραν από εθνοτικές συγκρούσεις, στην κατοχύρωση της προστασίας των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων και στην αρχή της αλληλεγγύης, αναβαθμίζοντας τον ρόλο των περιφερειών και της αυτοδιοίκησης. Μιας Ευρώπης, που συνέβαλε στη μετατροπή αυταρχικών κρατών σε συστήματα δημοκρατικά.

Όμως, με την οικονομική κρίση και τη βοήθεια της συντηρητικής πλειοψηφίας της ΕΕ, έχει προωθηθεί η αποϊδεολογικοποίηση της πολιτικής.

Ο κίνδυνος περαιτέρω συρρίκνωσης των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, θέτει σε αμφισβήτηση τα πιο σημαντικά κεκτημένα.

Τα φαινόμενα αυτά είναι ορατά και στην Ελλάδα.

Οι πολίτες δικαιούνται να γνωρίζουν

Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις, οι πολίτες και η πολιτική, οφείλουν να έχουν τον πρώτο λόγο.

Οι αγορές μπορεί και πρέπει να χαλιναγωγηθούν. Οι εκλεγμένες κυβερνήσεις να αποκτήσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων και να θέσουν κανόνες και αρχές. Η ανισότητα μπορεί να περιοριστεί εάν δημιουργήσουμε θεσμούς διαφάνειας, ευνομίας και δικαιοσύνης, στη βάση πολιτικών βιώσιμης ανάπτυξης.

Οι συγκρούσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης θα μπορούσαν να προληφθούν ή να επιλυθούν, εάν δοθεί προτεραιότητα στη δημοκρατία, στον δίκαιο καταμερισμό του πλούτου, στον σεβασμό της διαφορετικότητας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου για την οικοδόμηση της ειρήνης.

Μια προοδευτική, σοσιαλιστική, οικολογική Ευρώπη, μπορεί και πρέπει να παίξει καθοριστικό ρόλο στην προώθηση μιας κοινωνίας δικαίου και να αποτελέσει το ανάχωμα στην επέλαση της συντήρησης και στην εξάπλωση του λαϊκισμού.

Πιστεύουμε στον πρωταγωνιστικό ρόλο των πολιτών, στην οργανωμένη παρουσία των πολιτών με προτάσεις δημιουργικές που ενδυναμώνουν τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Αυτό το κίνημα προοδευτικών αξιών, αποτελεί την εγγύηση για την αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων της εποχής μας, όπως η κλιματική αλλαγή, η ανεργία, οι ανισότητες, η φτώχεια, η παράνομη μετανάστευση και οι περιφερειακές συγκρούσεις.

Τοποθετούμαστε με ξεκάθαρο ιδεολογικό στίγμα στο διεθνές και ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Μας εμπνέουν οι αρχές που ενώνουν το σύνολο των σοσιαλιστικών, σοσιαλδημοκρατικών, οικολογικών, εργατικών και δημοκρατικών κομμάτων.

Πιστεύουμε ότι και η διεθνής αλληλεγγύη και συνεργασία, αποτελούν προαπαιτούμενο για ριζικές αλλαγές στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα.

Για αυτό και πιστεύουμε στη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων μέσα στο πλαίσιο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.

Ελλάδα, ο αδύναμος κρίκος

Όταν η κρίση χτύπησε την Ευρώπη, η Ελλάδα ήταν ευάλωτη και εκτεθειμένη. Κυρίαρχο πρόβλημα που επηρέασε αρνητικά και τους εταίρους μας, τους οίκους αξιολόγησης και τις αγορές, ήταν η απώλεια αξιοπιστίας της χώρας μας λόγω της απάτης που έκανε η απερχόμενη τότε κυβέρνηση κρύβοντας την αλήθεια για το ύψος των πραγματικών ελλειμμάτων της ελληνικής οικονομίας.

Οι οίκοι αξιολόγησης – έχοντας όμως και τεράστιες ευθύνες για την παγκόσμια τραπεζική κρίση – αντέδρασαν με υπερβολική σκληρότητα στις προσπάθειες του Ελληνικού λαού και της δημοκρατικής κυβέρνησής του, να θέσει τη χώρα σε νέα πορεία.

Και αυτό, παρότι η νεοεκλεγείσα Ελληνική Κυβέρνηση, είχε λάβει ευρεία πολιτική πλειοψηφία με βάση ένα ριζοσπαστικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα. Πρόγραμμα που έγινε αμέσως έργο, έργο που οδήγησε την Ελλάδα στην πρώτη θέση σε ρυθμό μεταρρυθμίσεων μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ.

Η κρίση έδειξε ότι η Ελλάδα, η πατρίδα μας, ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος, εκτεθειμένη και ευάλωτη.

Η ευθύνη πέφτει στις πλάτες των συντηρητικών κυβερνήσεων που εκτόξευσαν τα ελλείμματα, προχώρησαν σε ανεξέλεγκτο δανεισμό και διεύρυναν το πελατειακό κράτος, διαλύοντας την κρατική μηχανή. Κατά την περίοδο 2004-2009, διπλασιάστηκε το δημόσιο χρέος και η Ελλάδα βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

Όπως απέδειξε η ιστορία και τα παραδείγματα άλλων χωρών, η Ελληνική Κυβέρνηση του 2009, είχε μόνο οδυνηρές επιλογές χωρίς εναλλακτικές λύσεις.

Πάλεψε για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης.

Την κρίση επέτειναν, τόσο η έλλειψη εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης, όσο και η αρνητική στάση της δεξιάς και αριστερής αντιπολίτευσης.

Παρά ταύτα και με αίσθημα ευθύνης, η τότε κυβέρνηση έκανε τα πάντα για να αποτρέψει τη χρεοκοπία της χώρας.

Παράλληλα, δρομολόγησε την περίοδο 2009-2011 ένα χωρίς προηγούμενο κύμα πραγματικών προοδευτικών μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς, κάνοντας την αρχή για την εκ βάθρων αλλαγή της χώρας. Αρχή, που αν είχε ξεκινήσει λίγα έστω χρόνια πριν το 2009, η Ελλάδα δεν θα χρειαζόταν ποτέ Μνημόνιο και Μηχανισμό Στήριξης.

Και όταν ο σοσιαλιστής Πρωθυπουργός θέλησε να ζητήσει τη γνώμη των πολιτών μέσω δημοψηφίσματος, υπέστη τις συνέπειες του ανελέητου πολέμου μιας συμμαχίας δυνάμεων που δεν επέτρεψαν να εκφραστούν οι πολίτες. Πολίτες που, άλλοι επικαλούνται, αλλά όμως, άλλοι σέβονται.

Η εξέλιξη αυτή, διευκόλυνε την ολιγωρία και την ακύρωση των μεταρρυθμίσεων, τη μείωση της λογοδοσίας, την επιστροφή της παλαιοκομματικής πελατειακής λογικής και την προώθηση μέτρων που παραπέμπουν περισσότερο σε λογιστικές ασκήσεις και καθόλου στην κοινή λογική.

Σε αυτές τις πρακτικές οφείλεται και η σημερινή εξάρτηση της πατρίδας από δανειστές και η επιτήρηση από εταίρους.

Το διακύβευμα

O Ελληνισμός έχει περάσει μεγάλες κρίσεις στις χιλιετίες της ιστορίας του. Ο τρόπος που τις διαχειρίστηκε έκρινε και τη φυσιογνωμία του Έθνους στα χρόνια που ακολούθησαν.

Σήμερα, βρισκόμαστε και πάλι μπροστά σε ένα νέο ιστορικό διακύβευμα.

Ποια θα είναι η φυσιογνωμία της Ελλάδας αύριο, μετά την κρίση;

Θα αντιμετωπίσουμε σοβαρά και ριζικά τα αίτια της κρίσης;

Θα έχουμε το θάρρος να εξαλείψουμε τις δομές που μας οδήγησαν στην εξάρτηση από δανειστές και εταίρους;

Τι όραμα έχουμε για την πατρίδα μας την επομένη της κρίσης;

Ουσιαστικές απαντήσεις μπορούμε να δώσουμε μόνο εάν απαντήσουμε στα διλήμματα που ανέδειξαν την κρίση.

Και να επιλέξουμε:

Ελευθερία ή φόβος;

Ανθρωπιά ή κυνισμός;

Δικαιώματα για όλους ή προνόμια για λίγους;

Συνύπαρξη ή ξενοφοβία;

Αλληλεγγύη ή ατομισμός;

Δημοκρατία ή πλουτοκρατία;

Διαφάνεια ή παρασκήνιο;

Αξιοκρατία ή πελατοκρατία;

Λογοδοσία ή ασυδοσία;

Δικαιώματα για όλους ή προνόμια για λίγους;

Δημιουργία ή παρασιτισμός;

Εξωστρέφεια ή εσωστρέφεια;

Ισχύς του δικαίου ή δίκαιο το ισχυρού;

Ανεκτικότητα ή μισαλλοδοξία;

Πολυσυλλεκτικότητα ή ξενοφοβία;

Συμμετοχή ή αδιαφορία;

Συλλογικότητα ή ιδιώτευση;

Συμμετοχή ή αποξένωση;

Χειραφέτηση ή χειραγώγηση;

Στη μάχη της συντήρησης κατά των αξιών της προόδου, είμαστε απέναντι σ’ αυτούς που διψάνε απλώς για την εξουσία, είμαστε με εκείνους που παλεύουν για μία κοινωνία αξιών.

Ποιοι είμαστε

Η Δημοκρατία γεννήθηκε όταν οι Έλληνες πίστεψαν ότι μπορούν να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους.

Η Δημοκρατία απαιτεί να μπορεί ο πολίτης να αναλάβει νηφάλια και κριτικά το μερίδιο της δικής του ευθύνης στο πλαίσιο της ευνομούμενης Πολιτείας.

Να μπορεί μέσα από θεσμοθετημένες διαδικασίες να συμβάλλει ενεργά στη θέσπιση των νόμων.

Να μην αφήνει την τύχη του σε άλλους, σε τυράννους, μάγους, θεοκράτες ή σε οποιαδήποτε ομάδα ολίγων.

Αυτά, έχουν ως φυσική απόρροια την ανάγκη ο πολίτης να είναι ενήμερος, να εκπαιδεύεται, να σκέφτεται κριτικά, να αναζητά την αλήθεια, να βελτιώνεται μέσα από τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την επιστήμη. Όπως και την ανάγκη για συνεχή εξάσκηση μέσω συμμετοχής, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, για τη συλλογική επίλυση προβλημάτων με τη λήψη των ορθών αποφάσεων.

Και σήμερα, είναι αναγκαίο ο πολιτισμός της δημοκρατίας, της προσωπικής συμμετοχής, του διαλόγου, της κριτικής προσέγγισης, της ουσιαστικής αυτογνωσίας, να αναζωογονήσει την πολιτική στη χώρα μας.

Η κριτική ματιά και η δημιουργική ρήξη, είναι απαραίτητες σήμερα που οι Έλληνες και οι Ελληνίδες βιώνουν μια πρωτόγνωρη και πολυεπίπεδη κρίση.

Η κρίση αυτή έδειξε, ότι καμία χώρα δεν μπορεί πια να ευδοκιμήσει αγνοώντας τη διεθνή διάσταση.

Έδειξε ότι χρειαζόμαστε κόμματα και πολιτικούς εκπροσώπους με συνείδηση της ευθύνης τους και με γνώση του διεθνούς περιβάλλοντος.

Έδειξε επίσης ότι αποτελεί ιστορική πια ανάγκη – και μπορούμε και πρέπει, να κοιτάξουμε την Ελλάδα χωρίς φόβο, με αυτογνωσία, υπευθυνότητα αλλά και ισχυρή βούληση να αλλάξει ριζικά.

Η οριστική έξοδος από την κρίση, προϋποθέτει να κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια, αναγνωρίζοντας τα βαθιά, πραγματικά αίτια, που οδήγησαν την Ελλάδα στο χείλος μίας απόλυτης καταστροφής το 2009 και στην εθνικά αναγκαία, αλλά κοινωνικά οδυνηρή προσπάθεια αποφυγής της.

Η αλλαγή δομών είναι προϋπόθεση για να ξεπεραστεί η ίδια η κρίση.

Οι μεταρρυθμίσεις αποτελούν μέρος της λύσης.

Η οριστική έξοδος από την κρίση περνάει μέσα από την κατάργηση του “πελατειακού κράτους.”

Αυτό απαιτεί τη μεγαλύτερη δυνατή κινητοποίησή των δυνάμεων του Ελληνισμού για τη μετάβαση στη «Μεταπελατειακή Ελλάδα», με οδηγό το όραμα οικοδόμησης της Ελλάδας της Δικαιοσύνης και της Δημιουργίας.

Η εμπειρία πέντε ετών από το ξέσπασμα της κρίσης, που σοβούσε για δεκαετίες, οδηγεί σε ένα πολύ απλό συμπέρασμα:

Η Ελλάδα δεν πρόκειται να αποφύγει οριστικά τον κίνδυνο, δεν πρόκειται να υπερβεί την κρίση και να ανακάμψει οριστικά, δεν πρόκειται να μπορεί να αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις των αλλαγών που ζούμε ή επέρχονται αν δεν αλλάξει οριστικά, συθέμελα, στη βάση αρχών και αξιών για μία σύγχρονη λειτουργική δημοκρατία.

Ο τόπος μας, σήμερα, έχει απόλυτη ανάγκη ενός πολιτικού φορέα που θα εκφράζει καθαρά και θα υλοποιεί με αξιοπιστία και χωρίς συμβιβασμούς, στην πράξη, τη συλλογική μας δέσμευση, ενώνοντας τις δυνάμεις της προοδευτικής αλλαγής απέναντι στη δεξιά ή αριστερή συντήρηση και όσους ταυτίστηκαν μαζί της.

Έχουμε συγκεκριμένο ιδεολογικό υπόβαθρο.

Έχουμε συγκεκριμένες ιστορικές και ιδεολογικές καταβολές – δημοκρατικές, προοδευτικές, σοσιαλιστικές και εκφράζουμε τη δημιουργική συνέχεια των πολιτικών αξιών που ενέπνευσαν τα διδάγματα του Ρήγα, την παρακαταθήκη του Καποδίστρια, το έργο του Χαριλάου Τρικούπη, τη συγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τη συνεισφορά των Παπαναστασίου – Πλαστήρα, την Αντίσταση του Ελληνικού λαού ενάντια στον ναζισμό, τον Ανένδοτο του Γεωργίου Παπανδρέου, τον Αντιδικτατορικό Αγώνα και την ίδρυση του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Είμαστε συνδεδεμένοι με τα διεθνή κινήματα ενάντια στον ρατσισμό, τον αντισημιτισμό και την ισλαμοφοβία. Τα κινήματα για την προστασία του περιβάλλοντος, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα δικαιώματα των γυναικών, τα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων, τα νέα δικαιώματα, τα δικαιώματα των LGBT.

Πιστεύουμε και εμπιστευόμαστε τον ενημερωμένο πολίτη. Για μας, η αποκεντρωμένη, συμμετοχική, άμεση και διαβουλευτική δημοκρατία, αποτελούν θεμέλιο λίθο για μια κοινωνία δικαιοσύνης και ευημερίας.

Επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε νέα πολιτική πλειοψηφία στη βάση συγκεκριμένων αξιών και αρχών.

Αρνούμαστε την επιτηδευμένη ασάφεια που, εν τέλει, κρύβει πραγματικές προθέσεις.

Απαιτούνται πολιτικές ηγεσίες που ενημερώνουν υπεύθυνα τους πολίτες, βάσει αντικειμενικών στοιχείων και όχι ψηφοθηρικής παραπλάνησης που δημιουργεί αδιέξοδα και νέες περιπέτειες.

Χωρίς φόβο, δηλώνουμε ότι το Κίνημά μας ήταν και είναι Κίνημα για την προώθηση των αξιών που ενίσχυσαν και ενισχύουν τις δυνατότητες των πολιτών μας.

Αξιών που ενώνουν την κοινωνία και δημιουργούν προϋποθέσεις για ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες.

Θέλουμε να εκφράζουμε όλους τους πολίτες που εμπνέονται από τις αξίες και τις ζωντανές παραδόσεις του Ανθρωπισμού, του Διαφωτισμού, του Πολιτικού Φιλελευθερισμού, του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και της Οικολογίας.

Για μας,

Οι αξίες του Ανθρωπισμού σημαίνουν την πίστη μας στην πρωταρχικότητα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Άρα και σε θεσμούς που υπηρετούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Αναδεικνύουν τη δέσμευσή μας για υπεράσπιση της ανθρώπινης ελευθερίας και την ενεργή απόρριψη κάθε μορφής διακρίσεων ή περιθωριοποίησης λόγω φύλου, καταγωγής, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων και σεξουαλικού προσανατολισμού.

Οι αξίες του Διαφωτισμού σημαίνουν τη θεμελιώδη πεποίθησή μας για την ανάγκη υπεράσπισης του ορθολογισμού, απέναντι στη δεισιδαιμονία, τη δημαγωγία, τον φονταμενταλισμό, τον δογματισμό, τη συνωμοσιολογία και τον λαϊκισμό. Η συνεχής παιδεία και αυτομόρφωση αποτελούν θεμέλιο λίθο της κριτικής σκέψης, της καινοτομίας και πάντα προϋπόθεση της συμμετοχικής δημοκρατίας.

Οι αξίες της Δημοκρατίας και του Πολιτικού Φιλελευθερισμού σημαίνουν την πίστη μας στη θεμελιώδη αρχή της Ελευθερίας καθώς και στην ανάγκη λειτουργίας μιας πολιτείας και των θεσμών της που την προστατεύουν. Και μαζί με αυτή, πιστεύουμε στην αρχή μιας ανοιχτής κοινωνίας, με πλουραλισμό, πολιτικό πολιτισμό και σεβασμό της προσωπικότητας και των δικαιωμάτων των πολιτών. Οι αξίες αυτές απαιτούν και τη συμμετοχή κάθε σωστά ενημερωμένου πολίτη, επομένως και την ευθύνη του να συμβάλλει ενεργά στον συνεχή έλεγχο της εξουσίας.

Οι αξίες του Σοσιαλισμού σημαίνουν τη διαρκή και συνειδητή δέσμευση για κοινωνική δικαιοσύνη, για την οικοδόμηση της ισότητας και της αλληλεγγύης. Σημαίνουν την ανάληψη ευθύνης για δικαιοσύνη ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες, ανάμεσα στις γενιές, αλλά και για την προστασία του περιβάλλοντος. Σημαίνουν και τη διαρκή εγρήγορση απέναντι σε ποικίλες μορφές ανισότητας που στερούν θεμελιώδη δικαιώματα και δυνατότητες των πολιτών.

Οι αξίες της οικολογίας σημαίνουν την έμπνευσή μας από τους κανόνες του φυσικού περιβάλλοντος, όπως τον σεβασμό της οικοπολυμορφίας και αυτονομίας, της αποκεντρωμένης συμβίωσης, της ισοπολιτείας και αταξικότητας.

Ο πολιτικός μας λόγος είναι αξιόπιστος γιατί θεμελιώνεται πάνω σε απαρασάλευτες αρχές που πρεσβεύουμε με συνέπεια.

Φιλοδοξούμε να εκφράσουμε μια κοινωνική συμμαχία που είναι ταυτοχρόνως Συμμαχία Δικαιοσύνης και Δημιουργίας, βάσει των αξιών και των αρχών μας.

Πολιτική αποστολή μας, δέσμευση και υποχρέωσή μας είναι να σφυρηλατήσουμε τη συμμαχία αυτή και να την εκφράσουμε πολιτικά. Με ακριβοδίκαιη προστασία όσων έχουν ανάγκη. Με βιώσιμη και διάφανη υποστήριξη των δημιουργικών δυνάμεων για να αναδείξουν το ταλέντο τους, να εφαρμόσουν τις ιδέες τους και να απολαύσουν τους καρπούς των κόπων τους.

Και πάνω από όλα, να αναγνωρίσουμε ότι τα δικαιώματα συνεπάγονται υποχρεώσεις.

Γι αυτό, δεν μπορεί ποτέ ξανά ο λογαριασμός να σταλεί στην επόμενη γενιά.

Η συμμαχία κοινωνικής δικαιοσύνης και δημιουργίας ενώνει πολιτικά όλους και όλες που αγωνίζονται να δουν τη χώρα να αλλάζει ριζικά προς το καλύτερο, που αγωνίζονται να εμπεδωθούν κανόνες διαφάνειας που να ισχύουν για όλους, χωρίς εξαιρέσεις.

Συγκροτούμε μέτωπο απέναντι στον παρασιτισμό της μεγάλης διαφθοράς των κερδοσκόπων, κρατικοδίαιτων προμηθευτών και φοροφυγάδων και του μικρού παρασιτισμού των άδικων προνομίων συντεχνιών, πελατειακών διευθετήσεων.

Συγκροτούμε μέτωπο απέναντι στην αντίληψη της δεξιάς και αριστερής συντήρησης. Στην αντίληψη, που αντιμετωπίζει το δημόσιο σαν πελατειακό λάφυρο και στρεβλώνει κάθε προσπάθεια αναμόρφωσης του παραγωγικού προτύπου της χώρας, που υπονομεύει τη δημοσιονομική σταθερότητα με τον διαρκή κίνδυνο εκτροχιασμού της οικονομίας.

Συγκροτούμε μέτωπο απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό και κυρίως, απέναντι στις παλιές και νέες ανισότητες που αυτός παράγει.

Συγκροτούμε μέτωπο για την προστασία του περιβάλλοντος, που αποτελεί βασικό άξονα της προοδευτικής πολιτικής ατζέντας και καίρια διαφοροποίησή της από τις συντηρητικές πολιτικές. Σήμερα, οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι πιο εμφανείς από ποτέ και επηρεάζουν αρνητικά όχι μόνο το περιβάλλον, αλλά και την οικονομία, την κοινωνική ευημερία, την ποιότητα ζωής και την ίδια την υγεία των πολιτών.

Η οικονομική κρίση δεν μπορεί να αποτελεί πρόσχημα για οπισθοδρόμηση στο ζήτημα της περιβαλλοντικής προστασίας. Αντίθετα, μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για ένα νέο, πρότυπο ενεργειακό και παραγωγικό μοντέλο, που θα σέβεται το περιβάλλον και ταυτόχρονα θα συμβάλλει στην ανάπτυξη της οικονομίας και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Γι’ αυτούς τους λόγους, είναι αναγκαία μία Προοδευτική Πολιτική για το Περιβάλλον, την Κλιματική Αλλαγή και την Ενέργεια σε διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο.

Συγκροτούμε μέτωπο με όλους τους προοδευτικούς πολίτες. Όλους τους δημοκράτες και σοσιαλιστές για μια νέα αλλαγή.

Οι αρχές μας, οι αξίες μας, οι ιδέες μας, οι προοδευτικές αντιλήψεις μας, επιβάλλουν σαφή και διακριτή ιδεολογική και πολιτική στάση, δεν επιτρέπουν ετεροκαθορισμούς, ούτε και συμπεριφορές παρακολουθήματος έναντι ουδενός, πολύ περισσότερο της συντήρησης.

Η Πρότασή Μας: σχέδιο ελληνικό. Η επανάσταση του αυτονόητου
Η αλλαγή των δημογραφικών και οικονομικών συνθηκών άλλαξε σημαντικά την Ελληνική κοινωνία.

Η κρίση, η ύφεση, η λιτότητα, η ανεργία, η αύξηση των νεόπτωχων, η νέα μεταναστευτική ροή και η φυγή στο εξωτερικό ανθρώπων της εργασίας και του πνεύματος, η τάση επιστροφής από τα αστικά κέντρα στην περιφέρεια, η αύξηση του αριθμού των συνταξιούχων, η αλλαγή της σύνθεσης και του ρόλου της οικογένειας, η διάδοση των νέων τεχνολογιών και η ανάγκη ενσωμάτωσης και διαχείρισης των μεταναστών, επιβάλλει μια νέα οργάνωση της κοινωνίας που να αποτυπώνεται στον στρατηγικό σχεδιασμό και στις επιμέρους πολιτικές.

Ό,τι κι αν κερδίσουμε, για παράδειγμα, στη διαπραγμάτευση που όποια κυβέρνηση κάνει με τους εταίρους μας, όσο χρόνο και όσα χρήματα κι αν μας δώσουν οι εταίροι μας, όσο ευνοϊκή και αν γίνει η ευρωπαϊκή πραγματικότητα, πρώτιστη ευθύνη – δική μας ευθύνη – είναι να συνεχίσουμε να αλλάζουμε ριζικά τη χώρα μας.

Πόσο μάλλον, αν οι ευρωπαϊκές και παγκόσμιες συνθήκες γίνουν πιο δύσκολες. Γιατί, αυτή τη στιγμή, η Ευρωπαϊκή Ένωση σπαράσσεται από διαφωνίες. Κάνει ένα μετέωρο βήμα μεταξύ της μεγαλύτερης και αναγκαίας εμβάθυνσης, συνεργασίας, εποπτείας, αλλά και αλληλεγγύης και από την άλλη μεριά, ενός νέου εθνικισμού που αναπτύσσεται, και της αποδόμησης του Ευρώ και της ίδιας της Ευρώπης όπως την ξέρουμε.

Γι’ αυτό οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι οι μεγάλες θεσμικές αλλαγές αποτελούν προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ, ώστε να γίνει η Ελλάδα ισχυρή. Να σταθεί στα δικά της πόδια – να σταθούμε στις δικές μας ελληνικές δυνάμεις.

Γιατί η εξάρτησή μας ξεκινά από τις δικές μας αδυναμίες, όχι έξωθεν.

Ξεκινά από μια οικονομία που βασίστηκε στον παρασιτισμό, όχι στην πραγματική παραγωγή, από μια παιδεία στραμμένη στην έτοιμη θέση στο Δημόσιο και όχι στην καλλιέργεια των δυνάμεών μας, από την πελατειακή πολιτική που στρέφει τον Έλληνα – τις δυνάμεις του Ελληνισμού – σ’ έναν αέναο ανταγωνισμό για το κυνήγι του μικροσυμφέροντος, της εξουσίας σε βάρος του συνόλου, σε βάρος του κοινού και δημόσιου συμφέροντος, αντί της εδραίωσης βασικών αρχών και δικαιωμάτων για όλους.

Για αυτό προτείνουμε δικό μας σχέδιο.

Ένα σχέδιο Ελληνικό, πατριωτικό που κανείς δεν μας επιβάλλει. που επιλέγουμε εμείς, κτήμα του Έλληνα και της Ελληνίδας.

Ελληνικό σχέδιο για θεσμούς που λειτουργούν, με τον πολίτη συμμέτοχο και τελικό κριτή.

Μόνο έτσι, οι πολίτες θα δουν βελτίωση στην καθημερινότητά τους. Μόνο έτσι οι πολίτες θα εμπιστευθούν το Σχέδιο και τους Θεσμούς, αποτινάσσοντας την ανασφάλεια και την αίσθηση ότι όλα γίνονται ερήμην τους.

Το σχέδιό μας βασίζεται σε ένα τρίπτυχο:

Προϋπόθεση πρώτη: Απελευθέρωση της δημοκρατίας μας, των πολιτειακών θεσμών μας, από τον πελατειακό και μοιραίο εναγκαλισμό από ισχυρά συμφέροντα και δουλείες. Οι αρχές της διαφάνειας, της αξιοκρατίας, της διαβούλευσης, της άμεσης συμμετοχικής δημοκρατίας, της αποκεντρωμένης και αποτελεσματικής διοίκησης, της κοινωνικής λογοδοσίας, του δημοκρατικού ελέγχου κάθε εξουσίας, της ισχύος του δικαίου, αποτελούν πυξίδα για την ενίσχυση και απελευθέρωση των δημοκρατικών μας θεσμών.

Προϋπόθεση δεύτερη: Ανθρωπιά και αλληλεγγύη απέναντι στη σκληρότητα των ανισοτήτων που διαρρηγνύουν την κοινωνική συνοχή ενώ περιθωριοποιούν ανέργους, φτωχούς, συνταξιούχους και αδύναμα στρώματα της κοινωνίας.

Απέναντι στην κυριαρχία των δημοσιονομικών δεικτών, προβάλλουμε και την καθοριστική σημασία των κοινωνικών δεικτών. Πυξίδα μας η κοινωνική δικαιοσύνη μέσα από ένα κράτος που δίκαια θα κατανέμει βάρη, που δίκαια θα διανέμει πλούτο, που δίκαια θα εξασφαλίζει το ελάχιστο αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, αποτελούν πυξίδα για να εξασφαλίσουμε σιγουριά και ασφάλεια για τον κάθε πολίτη.

Προϋπόθεση τρίτη: Ανάπτυξη βιώσιμη, που θα εδράζεται στην ανασυγκρότηση του παραγωγικού μας ιστού επενδύοντας στα δικά μας συγκριτικά πλεονεκτήματα. Πυξίδα μας οι νέες βιώσιμες τεχνολογίες, η εκπαίδευση που αναδεικνύει τη δημιουργική και κριτική σκέψη, που απελευθερώνει το ανθρώπινο δυναμικό και το θωρακίζει απέναντι στις παγκόσμιες τεχνολογικές και οικολογικές εξελίξεις. Θέλουμε την επιχειρηματικότητα, την επιχειρηματική πρωτοβουλία που εδράζεται σε παραγωγικές και όχι παρασιτικές βάσεις, αξιοποιώντας ό,τι πολυτιμότερο έχει η χώρα μας. τον άνθρωπο, τον ελληνικό πολιτισμό και το μοναδικό ελληνικό περιβάλλον.

Προχωράμε στη δημιουργία του Κινήματος.

Συλλογικά μπορούμε να ανατρέψουμε ένα πολιτικό σύστημα που βασίζει την ύπαρξή του στον φόβο, στην αγανάκτηση ή την εξουσιολαγνεία, περιθωριοποιώντας τον πολίτη.

Εμείς δίνουμε φωνή στους πολίτες και στις ανάγκες τους, απευθύνοντας κάλεσμα συμμετοχής και αυτό-οργάνωσης σε ένα πραγματικό κίνημα προοδευτικών αξιών του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, του Προοδευτικού Κέντρου, της Μεταρρυθμιστικής Αριστεράς και της Πολιτικής Οικολογίας, με όραμα την Ελλάδα της Δημιουργίας και της Δικαιοσύνης.

ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών 

• Γιατί η χώρα, προκειμένου να πορευθεί με ασφάλεια στο μέλλον, χρειάζεται αποφασιστικότητα. Χρειάζεται ηγεσία που βάζει πάνω απ’ όλα την Ελλάδα, χωρίς να υπολογίζει προσωπικό ή πολιτικό κόστος. 
• Γιατί είναι αναγκαία η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των δυνάμεων της προόδου. Όταν ξέσπασε η κρίση του 2009 ανέλαβαν τις ευθύνες τους με γενναιότητα και ξεκίνησαν τις μεγάλες αλλαγές που είχε ανάγκη η χώρα. 
• Γιατί στη δημόσια ζωή της χώρας, είναι αναντικατάστατος ο πρωταγωνιστικός ρόλος των δημοκρατών σοσιαλιστών. 
• Γιατί πρέπει να αποκτήσουμε φωνή και δύναμη όλοι εμείς οι χιλιάδες πολίτες που μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες που ως σήμερα αισθανόμαστε πολιτικά άστεγοι γιατί δεν μας εκφράζουν κόμματα ή κομματικές ηγεσίες. Πολίτες που θέλουμε να συνδιαμορφώσουμε, με τη φωνή μας, τη συμμετοχή και αυτο-οργάνωσή μας, το νέο κοινό πολιτικό μας σπίτι, το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών. 
• Γιατί οφείλουμε να εργαστούμε με ένα Ελληνικό Σχέδιο ανάπτυξης και πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Σχέδιο που θα επιτρέψει στη χώρα να ανακτήσει την πολιτική και οικονομική της αυτοδυναμία. 
• Γιατί έχουμε ευθύνη να συνεργαστούμε πέρα από τα σύνορά μας, με άλλες προοδευτικές δυνάμεις για μια νέα διάρθρωση του διεθνούς συστήματος διακυβέρνησης. 
• Γιατί θέλουμε να αγωνιστούμε για την πρόοδο της ευρωπαϊκής ενοποίησης σύμφωνα με το όραμα των ιδρυτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με κύριο γνώμονα την οικοδόμηση μιας Ευρώπης των πολιτών, την αντιμετώπιση του δημοκρατικού ελλείμματος και την προώθηση μιας κουλτούρας αλληλεγγύης στο πλαίσιο της δημοσιονομικής υπευθυνότητας. 

Κάλεσμα στις Ελληνίδες και στους Έλληνες
Η μακρά πορεία των δημοκρατικών, προοδευτικών, σοσιαλιστικών δυνάμεων του τόπου, είναι συνυφασμένη με τα μεγάλα σταυροδρόμια που συνάντησε ο σύγχρονος Ελληνισμός και αλληλένδετη με τα μεγάλα άλματα που έκανε εμπρός στις προκλήσεις που συνάντησε.

Οι Φιλελεύθεροι του Ελευθερίου Βενιζέλου, η Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου και το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα του Ανδρέα Παπανδρέου, απάντησαν στα κρίσιμα διλήμματα της εκάστοτε εποχής. Μετουσίωσαν σε πολιτική πρόταση τις μεγάλες κοινωνικές απαιτήσεις της εποχής τους. Εδραίωσαν έτσι τη δημοκρατία, τη λαϊκή κυριαρχία και τη συμμετοχή του Ελληνικού Λαού στην ευημερία της χώρας.

Σήμερα η χώρα βρίσκεται και πάλι σε ένα σταυροδρόμι. Η παράταξη των αρχών και αξιών που μας ένωσαν και μας ενώνουν βρίσκεται κι αυτή σε κρίση. Τα νέα διλήμματα και κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, δεν θα απαντηθούν με βολικές διευθετήσεις και συνδιαλλαγές. Χρειάζονται νέες πολιτικές προτάσεις, διαρκής σύγκρουση με το πελατειακό κατεστημένο, δημιουργική ρήξη με το κομματικό κατεστημένο. Ήρθε η ώρα για το επόμενο βήμα.

Η κρίση μάτωσε την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Είναι όμως και μια πρόκληση να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία, για να οικοδομήσουμε τη χώρα σε γερά θεμέλια. Από αυτή την κρίση δεν θα βγούμε ένας – ένας. Απ’ αυτή την κρίση θα βγούμε, μόνο αν βγούμε μαζί. Εφόσον δουλέψουμε όλοι μαζί με συγκεκριμένο σχέδιο.

Στη σκέψη κάθε Ελληνίδας και Έλληνα, εξακολουθεί να κυριαρχεί η αγωνία και ο φόβος για το ξεπέρασμα της πολυεπίπεδης κρίσης.

Μιας βαθιάς κρίσης που ανάγκασε σε θυσίες τον Ελληνισμό ώστε να αποφευχθεί το χειρότερο.

Με την επίπονη προσπάθεια των Ελλήνων, κατάφερε η πατρίδα να αποτρέψει μια απόλυτη καταστροφή το 2009, τότε που βρεθήκαμε στο χείλος του γκρεμού, αντιμέτωποι με τη χρεοκοπία.

Είναι βαθιά η πεποίθησή μας ότι η Ελλάδα είχε κάθε δυνατότητα να αποφύγει την κρίση αυτή, αν δεν είχε προηγηθεί η πορεία προς το χάος την περίοδο 2004-2009, όπως και έχει όλες τις δυνατότητες να την ξεπεράσει.

Ως πατριώτες εμπνεόμαστε από τις δυνατότητες που έχει η Ελλάδα. Πιστεύουμε σ’ αυτήν. Ως δημοκράτες ξέρουμε ότι ο κάθε πολίτης της χώρας μας κρύβει θησαυρούς δημιουργικών ικανοτήτων. Πιστεύουμε στον Ελληνισμό.

Αυτές είναι οι ιδεολογικές και πολιτικές αρχές και οι στόχοι του νέου πολιτικού μας φορέα, «ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών».

Απευθυνόμαστε σήμερα στους Έλληνες πολίτες αναλαμβάνοντας τη δέσμευση να πραγματοποιήσουμε, σύντομα μετά τις εκλογές, το ανοικτό ιδρυτικό μας Συνέδριο.

Το Συνέδριο στο οποίο θα αποφασιστούν τα πάντα: από το οριστικό όνομα και το σύμβολο του Κινήματός μας έως την περαιτέρω επεξεργασία των πολιτικών μας θέσεων, των στρατηγικών μας επιλογών και συμμαχιών και την εκλογή οργάνων, ανοίγοντας τον δρόμο για την εκλογή ηγεσίας από τη βάση. Τα πάντα μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες, σε μια λογική αυτο-οργάνωσης και οριζόντιας κινητοποίησης

Όλα συμμετοχικά, όλα κινηματικά, όλα από τη βάση.

Η δέσμευση αυτή δεν αποτελεί συγκυριακή υπόσχεση.

Συνδέεται άρρηκτα με τη φιλοσοφία που μας διέπει.

Θέλουμε να γίνουμε η αλλαγή που πρεσβεύουμε.

Θέλουμε το Κίνημά μας να μην επαγγέλλεται απλά αλλά και να πράττει σύμφωνα με τις αρχές του.

Μας συνδέουν, μας ενώνουν κοινές αξίες.

Από όσους ενστερνίζονται το πλαίσιο αρχών αυτής της διακήρυξης, ζητούμε να συμμετάσχουν ενεργά, με τις απόψεις τους, την πολυμορφία των ιδεών και προτάσεών τους που θα συμβάλουν στη δυναμική ενός Κινήματος που συνεχώς θα ανανεώνεται σε ιδέες, σε προτάσεις, σε δομές, με στόχο πάντα το δημόσιο καλό, τη διασφάλιση ελευθεριών, δικαιωμάτων και δημιουργικών δυνατοτήτων για τη χώρα και τον πολίτη.

Όπως αξίζει σε ένα πραγματικό κίνημα Δημοκρατίας και Σοσιαλισμού.

Καλούμε τον Ελληνικό Λαό να πάρει μέρος στις ανοιχτές συμμετοχικές διαδικασίες των Δημοκρατών Σοσιαλιστών.

Να συνδιαμορφώσει τη φυσιογνωμία του νέου κεφαλαίου της παράταξης των διαχρονικών αξιών που μας ενώνουν.

Να αναδείξει πολιτικούς – φορείς νέων ιδεών, καινοτόμων πολιτικών που μαζί και με τους άλλους ενεργούς πολίτες θα πρωτοστατήσουν για τη μετάβαση στη “Μεταπελατειακή Ελλάδα, την Ελλάδα της Δικαιοσύνης και της Δημιουργίας.


Σήμερα, 3 του Γενάρη 2015.



Πάμε!






http://www.tokinima.gr/#sign-form