Γιώργος Παπακωνσταντίνου - Επί προσωπικού

(ανάρτηση του Γ. Παπακωνσταντίνου στην  προσωπική του σελίδα στο Facebook)

Επί προσωπικού

Δεν είχα σκοπό να σχολιάσω το βιβλίο του Γ. Παπαθανασίου «8 μήνες» που μόλις εκδόθηκε. Ο καθένας έχει δικαίωμα να υπερασπιστεί τα πεπραγμένα του και την υστεροφημία του. Αναγκάζομαι όμως να το κάνω γιατί στο βιβλίο υπάρχουν πολλές αναφορές σε εμένα, αλλά και γιατί περιέχει πλήθος «επιχειρημάτων» που προσβάλουν βάναυσα την ιστορική αλήθεια και τη νοημοσύνη όλων μας. Ασχολούμαι όμως και γιατί όπως φάνηκε από την αναπαραγωγή του σε ορισμένες γνωστές εφημερίδες (ΕΣΤΙΑ, Δημοκρατία), το βιβλίο εντάσσεται σε μία ευρύτερη προσπάθεια να ξαναγραφτεί η ιστορία, να ξεπλυθούν οι ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή και προσωπικά του κ. Παπαθανασίου και να περάσουν εκεί που δεν ανήκουν – να γίνει το μαύρο άσπρο.

Θέλει και λίγο κουράγιο η πολιτική και η ανάληψη ευθύνης και είναι προφανές ότι ο κ. Παπαθανασίου δεν το έχει. Ο κ. Παπαθανασίου είναι ο υπουργός που έβλεπε τα ελλείμματα να περνούν – και παρουσίαζε τα σχέδια αντιμετώπισής τους πάνω σε χαρτοπετσέτες... Ανέλαβε τον Ιανουάριο του 2009 να εφαρμόσει έναν προϋπολογισμό με στόχο ελλείμματος 2% του ΑΕΠ για το 2009. Αντ’ αυτού, έστελνε στους Ευρωπαίους εταίρους μας ψευδή στοιχεία για την πορεία του ελλείμματος. Όταν καταμετρήθηκαν με ακρίβεια όλα τα δημοσιονομικά στοιχεία της μοιραίας για την Ελλάδα εκείνης χρονιάς, αποκαλύφθηκε ότι το έλλειμμα ήταν στην πραγματικότητα άνω του 15%. Σε απόλυτους αριθμούς, από προβλεπόμενο έλλειμμα περίπου 5 δις ευρώ, βρεθήκαμε με πραγματικό έλλειμμα άνω των 36 δις. Αυτή η διαφορά των 31 δις ευρώ είναι αδιανόητη.

Και αυτός ο συγκεκριμένος υπουργός των 8 μηνών εκείνης της χρονιάς, αντί για την ελάχιστη ανάληψη ευθύνης, καταλήγει στο βιβλίο του ότι «τα πήγε καλά». Έχει δε το θράσος να ισχυρίζεται ότι για την υπαγωγή στο μνημόνιο ευθύνεται όχι η κυβέρνηση που δημιούργησε το δημοσιονομικό χάος, αλλά αυτή που στη συνέχεια ανέλαβε να το διαχειριστεί. Αιδώς.

Πάμε όμως από τα γενικά στα συγκεκριμένα. Γιατί τίποτα πλέον δεν πρέπει να αφήνουμε να πέφτει κάτω. Θα σχολιάσω παρακάτω συγκεκριμένα αποσπάσματα από το βιβλίο – και απολογούμαι εκ των προτέρων για το γεγονός ότι αυτή η ανάρτηση εκ των πραγμάτων θα είναι μακροσκελής (και πάλι είμαι επιλεκτικός).

Γ. Παπαθανασίου: «Ο κ. Παπακωνσταντίνου με κατηγορούσε ακόμα και για το γεγονός ότι διασφάλισα τον έγκαιρο δανεισμό της χώρας».

Λάθος. Η κατηγορία είναι άλλη. Είναι ότι με ανακοινωμένο πρόγραμμα δανεισμού για το 2009 ύψους 44 δις ευρώ, η Ελληνική Δημοκρατία είχε μέχρι τον Σεπτέμβριο του έτους ήδη δανειστεί 66 δις ευρώ, 50% παραπάνω απ’ όσα είχαν αρχικά προβλεφθεί! Με άλλα λόγια, γιατί είχε ήδη συντελεστεί ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός. Όχι και να μιλάμε από πάνω...

Γ. Παπαθανασίου: «Όχι μόνο ολοκληρώσαμε επιτυχώς το πρόγραμμα δανεισμού, αλλά υπερκαλύψαμε τις ανάγκες μας. Δανειστήκαμε επιπλέον 8 δις. Ήταν ένα απόθεμα, ένα «μαξιλάρι»...Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ...έσπευσε να τα μοιράσει σε παροχές...».

Το μηνιαίο έλλειμμα του προϋπολογισμού το 2009 τους πρώτους 9 μήνες ήταν λίγο πάνω από 1% (του δε Σεπτεμβρίου 1,5%!) . Με άλλα λόγια, κάθε μήνα έλειπαν από τα ταμεία περίπου 2,5 δις. Και αυτό πριν βγουν στην επιφάνεια τα κρυφά ελλείμματα – στην πραγματικότητα κάθε μήνα του 2009 το έλλειμμα αυξανόταν περί τα 3 δις! Άρα το περίφημο μαξιλάρι δε έφτανε καν για να καλυφθεί το έλλειμμα μέχρι το τέλος του έτους, δηλαδή να πληρωθούν μισθοί, συντάξεις κλπ. Ποιές παροχές του ΠΑΣΟΚ;!

Γ. Παπαθανασίου: «Στις 18/3 ανακοινώθηκε η εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης για το 2009. Βασικός στόχος μας ήταν η δραστική μείωση των δαπανών του δημοσίου. Στους μισθωτούς του δημοσίου με μικτές αποδοχές (εξαιρουμένης της οικογενειακής παροχής) 1500 Ευρώ το μήνα δόθηκε εφάπαξ έκτακτο οικονομικό βοήθημα 500 ευρώ.» κλπ...

Παρακαλώ ξαναδιαβάστε το παραπάνω απόσπασμα για να γίνει κατανοητό πως ακριβώς η κυβέρνηση Καραμανλή αντιλαμβανόταν τη «δραστική μείωση των δαπανών τους δημοσίου»... Ως έκτακτο εφάπαξ στους δημόσιους υπαλλήλους.

Γ. Παπαθανασίου: «Στις 24/3 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπέβαλε προς το Συμβούλιο Ecofin πρόταση για απόφαση σχετικά με τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος για την Ελλάδα. Η Επιτροπή ζητούσε...η δημοσιονομική προσαρμογή να αρχίσει από το 2009, προκειμένου να μειωθεί το έλλειμμα κάτω από το 3% το 2010...»

Μάλιστα. Αυτά ήδη από τον Μάρτιο του 2009, τη στιγμή που το έλλειμμα στην Ελλάδα είχε ήδη ξεφύγει και μεγάλωνε με ρυθμό 1% το μήνα...Η κυβέρνηση Καραμανλή όμως και ο αρμόδιος υπουργός δεν έκαναν τίποτα – τους μήνες που ακολούθησαν το έλλειμμα μεγάλωνε με τον ίδιο ρυθμό. Κατά τα άλλα, σύμφωνα με την Κυριακάτικη Δημοκρατία που επικαλείται το βιβλίο του κ. Παπαθανασίου, μπήκαμε στη διαδικασία επιτήρησης (που σκόπιμα συγχέουν με το μνημόνιο) επειδή υποτίθεται είπα τον Οκτώβριο ότι «η επιτήρηση μας συμφέρει». Μα πόσος σανός τελικά;

Γ. Παπαθανασίου: «Είμαι βέβαιος ότι εάν η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εφάρμοζε τα μισά από τα συγκεκριμένα μέτρα και υλοποιούσε τα μισά από όσα ανακοίνωσε ο Καραμανλής στη ΔΕΘ δεν θα είχαμε καταλήξει στα Μνημόνια».

Εδώ είναι για να γελάει και να κλαίει κανείς ταυτόχρονα. Τα περίφημα «μέτρα» της ΝΔ που θα συγκρατούσαν το έλλειμμα ήταν όλα μαζί σχεδιασμένα να αποφέρουν 1% του ΑΕΠ (όσο αυξανόταν το έλλειμμα κάθε μήνα, για να μην ξεχνιόμαστε). Και σχεδόν το μισό από αυτήν τη μονάδα του ΑΕΠ ήταν ένα μέτρο: η ρύθμιση των ημιυπαίθριων χώρων, από την οποία προσδοκούσαν 1,1 δις. Μόνο που ήταν τόσο καλά σχεδιασμένο που μέχρι τον Οκτώβριο του 2009 είχαν εισπράξει το ιλιγγιώδες ποσό των 7 εκ. Ευρώ!!

Όσο για τις εξαγγελίες «υπευθυνότητας» Καραμανλή στη ΔΕΘ...τα περίφημα «μέτρα άμεσης εφαρμογής» προέβλεπαν κυρίως πάγωμα προσλήψεων, μισθών και συντάξεων για το 2010. Τίποτα απολύτως για το 2009!! Όλα μαζί, ζήτημα αν άθροιζαν σε μία μονάδα του ΑΕΠ μείωση του ελλείμματος – και αυτό για το 2010, επαναλαμβάνω. Άρα, αν το ΠΑΣΟΚ «υλοποιούσε τα μισά από όσα ανακοίνωσε ο Καραμανλής στη ΔΕΘ», θα μείωνε το έλλειμμα περίπου μισή μονάδα του ΑΕΠ – το 2010! Και αυτό όταν ο προϋπολογισμός για το 2010 που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ αμέσως μετά τις εκλογές στόχευε στη μείωση του ελλείμματος κατά σχεδόν 4 μονάδες του ΑΕΠ! Και όταν ούτε καν με αυτή τη μεγάλη προσπάθεια δεν στάθηκε δυνατό να αποφύγουμε το μνημόνιο...που θα αποφεύγαμε υποτίθεται κατά τον κ. Παπαθανασίου αν κάναμε τα μισά από όσα υποσχέθηκε ο Καραμανλής. Επαναλαμβάνω: μα πόσο σανό πια;!

Γ. Παπαθανασίου: «...είχαν ήδη έτοιμο το σχέδιο της δήθεν ανακάλυψης μία καλά κρυμμένης από την κυβέρνηση της ΝΔ ‘δημοσιονομικής βόμβας’ έτοιμης να σκάσει. Το σχέδιο προέβλεπε μία γρήγορη δήθεν απογραφή με προαποφασισμένο αποτέλεσμα. Θα διόγκωναν το έλλειμμα, θα δήλωναν έκπληκτοι και βεβαίως εξοργισμένοι από τα ευρήματα της δήθεν απογραφής».

Ιδού λοιπόν το νέο αφήγημα: ήταν όλα προσχεδιασμένα! Εδώ περνάμε πλέον σε ψεκασμένα χωράφια αντάξια των ΑΝΕΛ. Μόνο που ο κ. Παπαθανασίου γνωρίζει πολύ καλά την αλήθεια. Γνωρίζει, γιατί παρά το γεγονός ότι το Υπουργείο Οικονομικών όλο το καλοκαίρι του 2009 δεν δημοσίευε τα μηνιαία δελτία εκτέλεσης προϋπολογισμού, εκείνος τα ελάμβανε από το Γενικό Λογιστήριο και απλώς τα έβαζε στο συρτάρι του γραφείου του, δίνοντας εντολή να μην δημοσιεύονται! Τι έλεγαν αυτά τα δελτία; Ότι τον Αύγουστο, 8ο μήνα του έτους, το έλλειμμα είχε ήδη φτάσει τα 21 δις Ευρώ, όταν η πρόβλεψη του προϋπολογισμού για το έλλειμμα στο σύνολό του έτους ήταν 9 δις ευρώ! Με απλά λόγια, μας δουλεύει ψιλό γαζί. Η δημοσιονομική βόμβα υπήρχε, ήταν εν γνώσει του, και βεβαίως δεν την εφηύρε το ΠΑΣΟΚ.

Γ. Παπαθανασίου: «Έκρινε αυτός, ο Έλληνας Υπουργός Οικονομικών ότι η Ελλάδα «απέτυχε» να συμμορφωθεί με τις συστάσεις της ΕΕ. Ήταν αυτός που μη παρουσιάζοντας δημοσιονομικά μέτρα και διαρθρωτικές αλλαγές, ουσιαστικά άνοιξε το δρόμο για την ένταξη της χώρας σε καθεστώς επιτήρησης».

Έχουμε εδώ την περίφημη φράση που υποτίθεται είπα στον Πρόεδρο του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων Δ. Τζαννίνη ότι «ίσως μας συμφέρει» η ένταξη της Ελλάδας στην επιτήρηση (εννοώντας - υποτίθεται πάλι - την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και όχι τη χώρα) και αυτός το μετέφερε στον κ. Παπαθανασίου,. Προσπερνώ το γεγονός ότι ένας Πρόεδρος ΣΟΕ ενημερώνει τον προηγούμενο υπουργό (που δεν έχει πλέον καμία απολύτως δουλειά) για τις συζητήσεις με τον προϊστάμενό του και μάλιστα για μία φράση που ποτέ δεν ειπώθηκε. Και βέβαια αδιαφορώ απολύτως για το γεγονός ότι η εφημερίδα Δημοκρατία έκανε την υποτιθέμενη «βόμβα» πρωτοσέλιδο (συγχέοντας φυσικά επίτηδες την υπαγωγή στη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος με την υπαγωγή στο μνημόνιο) – δεν είναι εξάλλου η πρώτη φορά.

Πάμε στην ουσία. Η ΕΕ έχει (σύμφωνα με τον ίδιο τον κ. Παπαθανασίου) από τον Μάρτιο κάνει πρόταση για απόφαση σχετικά με τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος για την Ελλάδα, ζητώντας η δημοσιονομική προσαρμογή να αρχίσει από το 2009. Είμαστε στον Οκτώβριο, το έλλειμμα είναι ήδη 7 μονάδες πάνω από το όριο του 3%. Έχει κάνει δημοσιονομική προσαρμογή η Ελλάδα; Χμ... εσείς τι λέτε; Εξάλλου το παραδέχεται και ο ίδιος! Λέει στο βιβλίο: «Όπως φαίνεται και στο σημείωμα τα μέτρα που τρεις φορές στη διάρκεια του 2009 πήρε η κυβέρνηση της ΝΔ για τον περιορισμό του ελλείμματος δεν ήταν επαρκή». Άρα;

Πόσο μυαλό θέλει για να καταλάβει κανείς ότι η υπαγωγή είναι πλέον αυτόματη, και πως οποιαδήποτε προσπάθεια να την αποφύγει η νέα κυβέρνηση θα έδειχνε απλώς ότι είμαστε εκτός τόπου και χρόνου και θα διέλυε κάθε προσπάθεια να χτιστεί μία νέα αξιοπιστία για τη χώρα, μετά τα ψέματα των προηγούμενων; Όταν μάλιστα πολλές άλλες χώρες με χαμηλότερα ελλείμματα είχαν ήδη υπαχθεί; Στη σημείο εκείνο η υπαγωγή στη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος έδινε στη χώρα μας ένα πλαίσιο και ένα χρονικό ορίζοντα για να μειώσει το έλλειμμα που της άφησε φεύγοντας η ΝΔ.

Όλα τα υπόλοιπα («μου είπε ότι του είπε» κλπ.) είναι για να βγάλει ο κ. Παπαθανασίου από επάνω του τις τεράστιες ευθύνες του για τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας και για το γεγονός ότι έδινε στην Eurostat και στον ελληνικό λαό ψεύτικα στοιχεία.

Γ. Παπαθανασίου: «Αν είχαμε τη λαϊκή εντολή και εφαρμόζαμε την πολιτική μας, το έλλειμμα στο τέλος του 2009 θα ήταν μετά βεβαιότητας μονοψήφιο».

Είμαι σίγουρος πως ούτε και ο ίδιος το πιστεύει αυτό. Γιατί υποθέτω πως μπορεί να κάνει τουλάχιστον απλά μαθηματικά: το έλλειμμα τέλος Σεπτεμβρίου, καταγεγραμμένο επίσημα από το ίδιο το Υπουργείο Οικονομικών, ήταν ήδη 10% του ΑΕΠ. Κάθε μήνα δε, αυξανόταν με ρυθμό άνω της μίας μονάδας του ΑΕΠ. Με αυτήν τη δυναμική, ήταν αδύνατο να καταλήξει στο τέλος του έτους σε επίπεδο χαμηλότερο του 13-14% του ΑΕΠ. Παράλληλα, μισθοί, συντάξεις και δώρα έπρεπε να πληρωθούν στο τελευταίο τρίμηνο· και όσο η ύφεση βάθαινε τόσο τα έσοδα αδυνάτιζαν.

Για να μειωθεί το έλλειμμα κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες την περίοδο Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου και να πέσει κάτω από το 10%, θα έπρεπε από την πρώτη ημέρα μετά τις εκλογές να γίνουν περικοπές περίπου 7,5 δις ευρώ. Με τη συνολική μισθοδοσία και συντάξεις του δημόσιου τομέα στα 30 δις ευρώ, αυτό θα σήμαινε να μην πληρωθούν καθόλου μισθοί και συντάξεις το τελευταίο τρίμηνο. Όχι να αναβληθούν οι πληρωμές – να μη γίνουν καθόλου! Τα περί μονοψήφιου ελλείμματος είναι εκτός πραγματικότητας - στάχτη στα μάτια.

Γ. Παπαθανασίου: «Στις αρχές Οκτωβρίου του 2009, λίγο πριν τις εκλογές, η κυβέρνηση της ΝΔ απέστειλε στην Eurostat τις εκτιμήσεις της για το έλλειμμα. Σύμφωνα με αυτές, το έλλειμμα θα έκλεινε στο 6% του ΑΕΠ. Θυμίζω ότι εγώ ο ίδιος είχα δηλώσει, λίγο πριν τις εκλογές, ότι το έλλειμμα μπορεί τελικά να έφτανε και στο 8%.»

Καταπληκτικό! Η κυβέρνηση στέλνει επίσημα στη Eurostat εκτίμηση για έλλειμμα 6% και την ίδια στιγμή ο Υπουργός Οικονομικών λέει «ε, μπορεί να πάει και 8%». Και αυτό όταν έχει στο συρτάρι του το δελτίο εκτέλεσης προϋπολογισμού από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους που του λέει πως μέχρι τον Σεπτέμβριο το έλλειμμα έχει ήδη φτάσει το 10%!!

Γ. Παπαθανασίου: «...εφόσον απέμεναν άλλοι τρεις μήνες για να κλείσει η χρονιά, η αναφορά για το ύψος του ελλείμματος στο τέλος του χρόνου αποτελεί εκτίμηση. Όχι στατιστικό στοιχείο»

Εδώ προσπαθεί ο κ. Παπαθανασίου να ξορκίσει τις ευθύνες του για το γεγονός ότι έστειλε ψευδή στοιχεία, ευθύνες που δεν είναι μόνο πολιτικές... «Μία εκτίμηση κάναμε»! Καταρχάς, δεν είναι «μία εκτίμηση» όταν ξέρεις 100% πως θα καταλήξεις πολύ παραπάνω – παραπλάνηση είναι. Αλλά - για μισό λεπτό: αν το έλλειμμα του 2009 είναι εκτίμηση, το έλλειμμα του 2008 τι ακριβώς είναι; Δεν είναι «στατιστικό στοιχείο»; Τι έλλειμμα έστειλε η κυβέρνηση της ΝΔ στη Eurostat τον Οκτώβριο του 2009 για το παρελθόν έτος, το 2008, για το οποίο όλα (έσοδα, δαπάνες) υποτίθεται είχαν καταμετρηθεί πλήρως; Έστειλε έλλειμμα 5,5% του ΑΕΠ. Πόσο μέτρησε τελικά η Eurostat το έλλειμμα του 2008; 9,5% του ΑΕΠ, δηλαδή 4 μονάδες παραπάνω! Αν αυτό δεν είναι παραπλάνηση από την ελληνική κυβέρνηση, τι είναι;

Θυμίζω τη σχετική φράση-καταπέλτη στην έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο «είναι της γνώμης ότι η προβληματική́ κατάσταση της Ελλάδας οφειλόταν και στη στατιστική́ λαθροχειρία (fraud στα αγγλικά) κατά́ τα έτη που προηγήθηκαν της κατάρτισης του προγράμματος».

Γ. Παπαθανασίου: «Λίγες μόλις ημέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο νέος Υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι το έλλειμμα θα έφτανε στο τέλος του χρόνου το 12,7%...Πως εξηγώ το γεγονός ότι, τρείς μήνες πριν κλείσει ο χρόνος, προέβλεψε με τόσο μεγάλη ακρίβεια το έλλειμμα; Το πράγμα φωνάζει: Το ύψος του ελλείμματος ήταν προαποφασισμένο».

Ναι, σίγουρα ήταν, και προφανώς ήταν και ο τότε Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Προβόπουλος στο κόλπο! Γιατί πως αλλιώς θα έκανε την παρακάτω δήλωση, τρεις μόλις ημέρες μετά τις εκλογές;
«Δυστυχώς το πρώτο εννεάμηνο προκύπτει ότι το έλλειμμα είναι της τάξης του 10%. Εάν συνυπολογίσει κανείς τη δυναμική όπως έχει διαμορφωθεί για το τι μέλλει γενέσθαι τους επόμενους μήνες, θα μπορούσε κανείς να πιθανολογήσει με σχετική βεβαιότητα ότι το έλλειμμα –δυστυχώς, το ξαναλέω– θα αγγίξει, αν δεν ξεπεράσει, τα επίπεδα του 12%».

Λίγη σοβαρότητα...Ο κ. Παπαθανασίου επιστρατεύει αστεία επιχειρήματα που διαψεύδονται τόσο από τον Διοικητή της ΤτΕ όσο και από τους υπαλλήλους του Υπουργείου Οικονομικών που για πρώτη φορά υπολόγισαν το έλλειμμα χωρίς πίεση να αποκρύψουν την αλήθεια. Μακάρι βέβαια να ήταν «μόλις» 12,7% - όπως ξέρουμε πλέον τελικά όταν έγινε ο πλήρης υπολογισμός ξεπέρασε το 15%...

Γ. Παπαθανασίου: «Η διαφορά ανάμεσα στο 8% που είχα δηλώσει ότι μπορεί να έφτανε το έλλειμμα και στο 12,7% που το φούσκωσε το ΠΑΣΟΚ είναι 10 δις Ευρώ».

Παραθέτω μόλις δύο από τα «επιχειρήματα» με τα οποία επιχειρεί να στοιχειοθετήσει αυτήν την απίθανη μετάθεση ευθυνών. Το πρώτο είναι η κατηγορία πως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «τις τελευταίες ημέρες του έτους πλήρωσε 1,2 δις για χρέη των νοσοκομείων». Μόνο που ξεχνά έναν βασικό δημοσιονομικό κανόνα: εάν το κράτος χρωστάει ένα ποσό – και ανεξάρτητα από το πότε θα πληρωθεί – αυτό υποχρεωτικά εγγράφεται στο έλλειμμα! Και ένα δεύτερο: πως το ΠΑΣΟΚ «κατήργησε τις ρυθμίσεις για τους ημιυπαίθριους, την επιβολή φόρου στα λαχεία, το Ξυστό και τα σκάφη αναψυχής, χάνοντας έσοδα 2,2 δις». Μόνο που τίποτα από αυτά δεν είχε προχωρήσει μέχρι τον Οκτώβριο...για παράδειγμα, από τους ημιυπαίθριους είχαν προγραμματίσει να πάρουν 1,1 δις, και μέχρι τον Οκτώβριο είχαν εισπράξει 7 εκατομμύρια...

Κάπως έτσι «βγάζει» άθροισμα 10δις υποτιθέμενου «φουσκώματος» του ελλείμματος από το ΠΑΣΟΚ. Τσιμουδιά βέβαια για το γεγονός ότι τα ταμεία δεν είχαν χρήματα για να πληρώσουν συντάξεις και έπρεπε να γίνουν νέες επιχορηγήσεις (υπάρχουν οι σχετικές αγωνιώδεις επιστολές προς τη νέα κυβέρνηση των διορισμένων από τη ΝΔ διοικητών των ταμείων αν χρειαστεί...), που φυσικά δεν προβλέπονταν στον προϋπολογισμό. Τίποτα για τις υπερβάσεις δαπανών σε κάθε κωδικό. Και βέβαια απολύτως τίποτα για την απίθανη εκτίμηση εσόδων που είχε κάνει η προηγούμενη κυβέρνηση. Για να έχουμε μία εικόνα: στο 9μηνο τα έσοδα ήταν 1 δις χαμηλότερα από το αντίστοιχο 9μηνο του 2008, και αυτοί είχαν προϋπολογίσει πως στο σύνολο του έτους θα έπαιρναν 11 δις παραπάνω από το 2008!

Εδώ λοιπόν έχουμε δύο επιλογές: είτε ο κ. Παπαθανασίου είναι παντελώς άσχετος, είτε προσπαθεί με πλήρη γνώση να παραπλανήσει. Η επιλογή δική σας.

Γ. Παπαθανασίου: «...κατέθεσαν ένα προϋπολογισμό για το 2010, ο οποίο ήταν εκτός τόπου και χρόνου.»

Θέλει πραγματικά θράσος να κατηγορείς το ΠΑΣΟΚ για έναν προϋπολογισμό «εκτός τόπου και χρόνου», όταν ψήφισες έναν προϋπολογισμό με έλλειμμα 2% και σου βγήκε πάνω από 15%! Θυμίζω πως ο προϋπολογισμός του 2010 προέβλεπε μείωση του ελλείμματος 3,7% και για πρώτη φορά μείωση αντί για αύξηση των πρωτογενών δαπανών. Με τα μέτρα που ανακοινώθηκαν τον Ιανουάριο του 2010 η μείωση πήγε στις 4 μονάδες του ΑΕΠ. Είναι δε ο πρώτος προϋπολογισμός που (μετά και τα μέτρα που ενσωματώθηκαν στο μνημόνιο) πράγματι πέτυχε τον στόχο του. Και ο οποίος πριν το μνημόνιο (δηλαδή στο πρώτο 5μηνο του 2010) είχε μείωση ελλείμματος 40% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά (στοιχεία Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους).

Γ. Παπαθανασίου: «Επανειλημμένα έχω προκαλέσει τον κ. Παπακωνσταντίνου να αναφέρει έστω και ένα μέτρο που πήρε, κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2009, για τον περιορισμό του ελλείμματος. Ουδέποτε μου απάντησε».

1) Διακόψαμε το μέτρο της απόσυρσης εξοικονομώντας 400 εκ. ευρώ, 2) αυξήθηκαν τα τέλη κυκλοφορίας, μέτρο που απέφερε 200 εκ. ευρώ, 3) επιβλήθηκε η έκτακτη εισφορά στις πολύ κερδοφόρες επιχειρήσεις που απέφερε στο 2009 δημοσιονομικά πάνω από 700 εκ. ευρώ, 4) συγκρατήθηκαν οι λειτουργικές δαπάνες όσο αυτό ήταν εφικτό. Δόθηκε μεν το επίδομα αλληλεγγύης, περίπου 500 εκ. ευρώ το 2009, αλλά συνολικά οι κινήσεις μας στους τρεις τελευταίους μήνες – κατά τους οποίους ο προϋπολογισμός είναι στο μεγαλύτερο μέρος ήδη διαμορφωμένος - είχαν θετική επίπτωση της τάξεως του 1 δις ευρώ στο τελικό αποτέλεσμα του 2009.
Τα έχω πει και γράψει πολλές φορές, απλώς ο κ. Παπαθανασίου επιλέγει να μην ακούει.

Γ. Παπαθανασίου: «Η ευθύνη για την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ ανήκει κατά 100% στο ΠΑΣΟΚ».

Και κάπου εδώ, ο κ. Παπαθανασίου το τερματίζει...

Λέει και πολλά άλλα ο κ. Παπαθανασίου. Επικαλείται διάφορες δηλώσεις ξένων αξιωματούχων, διαστρεβλώνοντας ή ερμηνεύοντας όπως θέλει χωρίς κανένα ενδοιασμό (πχ την δήλωση του Gordon Brown σχετικά με την καθυστέρηση της ΕΕ να συνδράμει την Ελλάδα και να πάρει αποφάσεις την ερμηνεύει ως καθυστέρηση του Παπανδρέου!). Προσπαθεί απεγνωσμένα να μας πει ότι τα στοιχεία που κατέθεσε μπορεί να ήταν ανακριβή αλλά όχι πλαστά, και φτάνει στο σημείο να ισχυριστεί πως ο λόγος για τον οποίο δεν δημοσίευε τα στατιστικά στοιχεία ήταν «για να προστατεύσουμε τη χώρα από κερδοσκόπους»! Ωραία προστασία το να ανάψεις το φυτίλι μίας βόμβας για να σκάσει στους επόμενους...

Ειλικρινά, δεν ξέρω αν έχει νόημα η καταγραφή των πραγματικών στοιχείων απέναντι στα όσα γράφονται σε αυτό το βιβλίο. Υποθέτω ότι απευθύνεται στο στενό κομματικό κοινό, και σε όσους προσπαθούν να μας πείσουν μετά από τόσο χρόνια πως όλα καλά τα έκανε και τα άφησε η κυβέρνηση της ΝΔ. Πως αυτές οι τεράστιες θυσίες που υπέστη ο ελληνικός λαός ήταν απλώς αποτέλεσμα «λάθος χειρισμών» και όχι επειδή η Ελλάδα εκτροχιάστηκε πλήρως και είπε και ψέματα στους εταίρους της. Και σε αυτό το έργο ο κ. Παπαθανασίου – παρά τις προσπάθειες να πετάξει την μπάλα έξω - δυστυχώς ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές.

Ελπίζω ειλικρινά να μη χρειαστεί να επανέλθω...


https://www.facebook.com/PapaconstantinouG/posts/10156181591025864

Distinguished Leadership Award 2017

A longtime public servant and the Prime Minister of Greece from 2009 to 2011, George Papandreou understands leading in turbulent times. As Minister of Foreign Affairs, in 1999 Papandreou spearheaded the Greek-Turkish rapprochement and was a staunch supporter of Turkey's candidacy in the EU. His election as prime minister after the devastation of the global financial crisis of 2007-2008 came with a mandate to increase transparency and reduce corruption in Greece's government while humanizing globalization and its economic effects on Greek citizens. Challenged by time and global financial markets, he made the difficult decision to implement austerity programs and cuts to appease the Eurozone. For his work in 2010 of "making the best of Greece's worst year," Foreign Policy Magazine named him a Top 100 Global Thinker. His experiences on the front lines of the Eurozone crisis provide an important lens for understanding Europe today and the continuing struggle, globally, to build inclusive, humane economies. Currently, as President of the Socialist International, a worldwide organization of progressive political parties, Papandreou continues to work on globalizing democratic institutions to meet the global economic challenges and challenges of the imagination that impede a fairer, more just world.


Ένας επί μακρόν υπηρετών σε δημόσια αξιώματα και πρωθυπουργός της Ελλάδας από το 2009 ως το 2011, ο Γιώργος Παπανδρέου κατανοεί τι σημαίνει να ηγείσαι σε ταραχώδεις εποχές. Σαν Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, το 1999 ο Παπανδρέου ηγήθηκε της Ελληνοτουρκικής επαναπροσέγγισης και υπήρξε σταθερός υποστηρικτής της Τουρκικής υποψηφιότητας στην Ε.Ε. Η εκλογή του ως πρωθυπουργού μετά το καταστροφικό ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης την περίοδο 2007-2008, ήρθε με την εντολή να αυξήσει τη διαφάνεια και να περιορίσει τη διαφθορά στη διακυβέρνηση της Ελλάδας και ταυτόχρονα να εξανθρωπίσει την παγκοσμιοποίηση και τα οικονομικά της αποτελέσματα στους Έλληνες πολίτες. Υπό την πίεση τόσο του χρόνου όσο και των παγκόσμιων αγορών, έλαβε τη δύσκολη απόφαση να εφαρμόσει προγράμματα λιτότητας και να κάνει περικοπές ώστε να κατευνάσει την Ευρωζώνη. Για το επίτευγμά του το 2010 "να πάρει το καλύτερο δυνατόν από τη χειρότερη χρονιά της Ελλάδας" το περιοδικό Foreign Policy τον συμπεριέλαβε στη λίστα με τους 100 παγκόσμιους στοχαστές. Η εμπειρία του στην πρώτη γραμμή της κρίσης της Ευρωζώνης παρέχει μια σημαντική οπτική όσο αφορά την κατανόηση της σημερινής Ευρώπης και της συνεχούς προσπάθειας σε παγκόσμιο επίπεδο για τη δημιουργία ανθρωποκεντρικών και χωρίς αποκλεισμούς οικονομιών. Σήμερα, ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ενός οργανισμού προοδευτικών πολιτικών κομμάτων, ο Παπανδρέου συνεχίζει να εργάζεται προς την παγκοσμιοποίηση των δημοκρατικών θεσμών ώστε αυτοί να ανταποκριθούν στις παγκόσμιες οικονομικές προκλήσεις, καθώς και τις προκλήσεις της φαντασίας που εμποδίζουν τη δημιουργία ενός δικαιότερου κόσμου.


http://ila-net.org/Conferences/2017/plenaries.html#Papandreou

http://www.tokinima.gr/papandreou_ila_20171013/

update:
http://www.tokinima.gr/papandreou_ila_20171014/

Ο πολιτικός απατεώνας Κυριάκος Μητσοτάκης

Σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ ο Κυριάκος Μητσοτάκης στον «ΣΚΑΪ» (https://nd.gr/nea/synenteyxi-toy-proedroy-tis-neas-dimokratias-k-kyriakoy-mitsotaki-ston-tileoptiko-stathmo-skai) είπε πολλά και διάφορα. Μεταξύ άλλων κλήθηκε να σχολιάσει και τη δεύτερη αθώωση του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ Α.Γεωργίου, τον οποίο το σύστημα της δεξιάς είχε κατηγορήσει για πλαστογράφηση των στοιχείων που οδήγησαν στο μνημόνιο. Ότι δηλαδή το έλλειμμα που άφησε ο ακαταλληλότερος, δεν ήταν 15,7% αλλά παρακάτω.

http://www.kathimerini.gr/911318/article/epikairothta/ellada/apallagh-toy-andrea-gewrgioy-gia-deyterh-fora-apo-to-symvoylio-efetwn?platform=hootsuite

Θα περίμενε κανείς από τον πολιτικό που ευαγγελίζεται το νέο να αναγνωρίσει τα σφάλματα του κόμματός του και να πάει παρακάτω. Αμ δε! Η απάντησή του ήταν:

«Πολύ μεγαλύτερη σημασία σήμερα για τους πολίτες που μας ακούνε, για το συνταξιούχο που βλέπει τη σύνταξή του να κόβεται, για τον εργαζόμενο του οποίου η επιχείρηση κλείνει επειδή το κράτος δεν μπορεί να τον εξοφλήσει, δεν έχει τι έγινε το 2009 και αν το έλλειμμα ήτανε 15% ή 13%, αλλά το πώς θα βγούμε από το Μνημόνιο και αν μπορούμε εμείς ως εναλλακτική πολιτική δύναμη να δώσουμε σε αυτούς τους πολίτες μία ελπίδα που να στηρίζεται σε ένα αληθινό και ρεαλιστικό πρόγραμμα». 

«Ο κύριος υπεύθυνος για την περιπέτεια αυτή ήταν και παραμένει στο δικό μου το μυαλό ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος σε μια εποχή, που εν πάση περιπτώσει οι θύελλες της διεθνούς οικονομικής κρίσης είχαν χτυπήσει την Ελλάδα μας είπε ότι ‘’λεφτά υπάρχουν’’ και, 7 μήνες μετά, βρεθήκαμε σε ένα Μνημόνιο το οποίο αμφιβάλω αν και ο ίδιος κατάλαβε ακριβώς τι υπέγραψε».

Ο πολιτικός απατεώνας Κυριάκος Μητσοτάκης λέει ότι δεν έχει σημασία πόσο ήταν το έλλειμμα, αλλά σημασία έχει το μνημόνιο, την ώρα η υπογραφή του μνημονίου ήταν αναπόφευκτη, κυρίως λόγω του εκτροχιασμού του ελλείμματος!

Ντροπή!

Τι έχει κάνει η Ε.Ε. για εμάς, δηλαδή;

του Θοδωρή Γεωργακόπουλου


Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της διαΝΕΟσις, έξι στους δέκα Έλληνες πιστεύουν ότι από τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, περισσότερο ωφελημένη βγήκε η Ευρωπαϊκή Ένωση. 45% πιστεύουν ότι η χώρα μας συνολικά ζημιώθηκε από τη συμμετοχή της στην Ε.Ε. Μήπως έχουν δίκιο; Γιατί τι έχει κάνει δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση για εμάς;

Ναι, θα μου πείτε τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις. Το πρώτο πράγμα που λένε όλοι είναι οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις. Κάπου 160 δισ. ευρώ τα τελευταία 35 χρόνια, τα μισά περίπου σε αγροτικές επιδοτήσεις, τα υπόλοιπα σε ΕΣΠΑ, ΚΠΣ και άλλα πακέτα, λεφτά ζεστά, μετρητά, όχι δάνεια, που μπήκαν στη χώρα και έγιναν δρόμοι, υποδομές, έργα, το Taxis, αγροτουριστικές μονάδες, και άλλα πράγματα, λιγότερο επωφελή, αλλά πάντως μπήκαν, και συνεχίζουν να μπαίνουν. Η Ελλάδα υπήρξε μια από τις πιο ωφελημένες χώρες της Ένωσης σ’ αυτό τον τομέα, εισπράττοντας ποσά που φτάνουν το 1-1,2% του ΑΕΠ της από την Ευρώπη κάθε χρόνο. Ταυτόχρονα με τις επιδοτήσεις και τα ΕΣΠΑ, στην Ελλάδα ήρθαν φτηνά και μεγάλα δάνεια από οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, τα οποία κι αυτά έγιναν μεγάλα έργα όπως η Αττική Οδός, η Εγνατία, όλες οι ανακατασκευασμένες εθνικές οδοί, η γέφυρα του Ρίου Αντιρρίου, το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, το Αττικό Μετρό και άλλα. Τι άλλα, δηλαδή, σχεδόν όλα τα έργα υποδομών που έχουν γίνει τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα έχουν γίνει κυρίως με ευρωπαϊκά λεφτά. Αν δεν ήμασταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτά θα έπρεπε να χτιστούν με λεφτά του ελληνικού κράτους, δηλαδή με τους φόρους των Ελλήνων και με δανεικά, ή να μή γίνουν καθόλου, και να είμαστε όπως ήμασταν πριν από την Ευρώπη που το Αθήνα - Καλαμάτα γινόταν σε εφτά ώρες μέσω Αχλαδόκαμπου.


Αλλά εντάξει, οι επιδοτήσεις και τα φτηνά γιγάντια δάνεια για υποδομές είναι το εύκολο. Τίποτα άλλο έχει κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση;

Τις κοινοτικές οδηγίες, θα πει κάποιος. Για παράδειγμα, την οδηγία 91/271/ΕΟΚ για τα υγρά απόβλητα. Που απαιτούσε από όλα τα κράτη μέλη να φτιάξουν υποδομές επεξεργασίας λυμάτων σε όλους τους οικισμούς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εκδίδει πάρα πολλές τέτοιες οδηγίες, που αναγκάζουν τα μέλη της να υπακοούουν στους ίδιους κανόνες. Από αυτές τις οδηγίες, άλλες αφορούν στην προστασία του περιβάλλοντος, άλλες στην ασφάλεια των μεταφορών, στις προδιαγραφές που πρέπει να πληρούν προϊόντα και υπηρεσίες, στην προστασία των αγορών από τα καρτέλ, ένα σωρό πράγματα τα οποία κανονικά θα έπρεπε να κάνουν τα επιμέρους κράτη ξεχωριστά το καθένα αλλά, ας πούμε, η Ελλάδα δεν τα έκανε και πάρα πολύ καλά. Γι’ αυτό πριν εφαρμόσει την οδηγία 91/271/ΕΟΚ και φτιάξει το κέντρο επεξεργασίας λυμάτων στην Ψυττάλεια, τα λύματα της Αθήνας χύνονταν γλυκά στο Σαρωνικό και οι ακτές ήταν ένας μεγάλος βόθρος στον οποίο ελάχιστοι τολμούσαν να πλατσουρίσουν. Γενικά οι μισοί νόμοι που ψηφίζονται από το ελληνικό κοινοβούλιο είναι κυρώσεις ευρωπαϊκών κανονισμών. Το μισό νομοθετικό έργο της χώρας γίνεται στις Βρυξέλλες. Κάποιοι μεγαλύτεροι που θυμούνται πώς ήταν η Ελλάδα όταν αυτοί που νομοθετούσαν ήταν μόνο Έλληνες βουλευτές, και άλλοι που διαβάζουν σήμερα για τα πρόστιμα που πληρώνει σήμερα η Ελλάδα επειδή αρνείται να εφαρμόσει κάποιες από αυτές τις κοινοτικές οδηγίες (π.χ. για τις χωματερές) καταλαβαίνουν ότι αυτή η βοήθεια είναι ευπρόσδεκτη. Ή μάλλον, όχι ευπρόσδεκτη. Απαραίτητη.

Ε και τι, πολλά λεφτά και κανόνες για να μην μας πνίγουν τα σκουπίδια και σκοτωνόμαστε στους δρόμους. Τι άλλο μας έχει δώσει η Ευρώπη;

Κάποιος θα έλεγε ότι η συμμετοχή μας στην ευρωζώνη έσωσε την οικονομία μας από τον πληθωρισμό και τη χειραγώγηση του νομίσματος από λαϊκιστές πολιτικούς, και επίσης έδωσε πρόσβαση σε φτηνά στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια για τους πολίτες, και προσιτό τραπεζικό δανεισμό για τις επιχειρήσεις. Κάποιος άλλος θα ανάφερε τα ταξίδια, ότι μπορείς να πας στη Βαρκελώνη με τον ίδιο τρόπο που πας στη Θεσσαλονίκη, χωρίς συνάλλαγμα, χωρίς τελωνείο, χωρίς καν διαβατήριο. Άλλος θα επισήμαινε τους δεκάδες χιλιάδες φοιτητές που είχαν την ευκαιρία να ζήσουν και να σπουδάσουν για κάποιους μήνες σε άλλες χώρες, άλλος θα ανάφερε τους κοινούς κανόνες πιστοποίησης και ελέγχου για όλες τις χώρες, την κοινή αγορά εργασίας.

Κάποιος άλλος, δε, θα έλεγε ότι τίποτε από αυτά, ούτε καν τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια, δεν είναι το πιο σημαντικό, και ότι η μεγαλύτερη ευεργεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι άλλη: Η πρωτοφανής σε διάρκεια ειρήνη που έχει επικρατήσει σε μια ήπειρο που, πριν συνασπιστεί σε έναν υπερεθνικό οργανισμό, είχε πυροδοτήσει και τους δύο παγκόσμιους πολέμους και, ακόμα πιο πριν, σφαζόταν σε διαρκείς και επαναλαμβανόμενους πολέμους για χιλιάδες χρόνια. Επίσης, η επικράτηση και η κατοχύρωση της φιλελεύθερης δημοκρατίας σε μια ήπειρο όπου γίνονταν απόπειρες στρατιωτικών πραξικοπημάτων ακόμα και μέχρι τη δεκαετία του ’80.

Οπότε τι έχουμε; Μια συμμαχία μερικών από τις ισχυρότερες χώρες του κόσμου, στην οποία εμείς μπήκαμε από τους πρώτους, η οποία μας έχει προσφέρει εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ σε επιχορηγήσεις και φτηνά δάνεια, χιλιάδες κανονισμούς και οδηγίες που έχουν κάνει τη ζωή μας καλύτερη με εντελώς πρακτικούς και συγκεκριμένους τρόπους, θωράκιση για τη δημοκρατία και τους πολύπαθους θεσμούς μας, ελευθερία να ταξιδεύουμε και να δουλεύουμε σε νέα μέρη, ένα ισχυρό νόμισμα που μας εξασφάλιζε φτηνά δάνεια και χαμηλό πληθωρισμό, και γεωπολιτική προστασία και σταθερότητα που για την περιοχή στην οποία βρίσκεται η χώρα μας είναι πρωτοφανής στα χρονικά.

Πώς μπορεί κάποιος να τα βάλει κάτω όλα αυτά και να συμπεράνει ότι η Ελλάδα βγήκε ζημιωμένη από αυτή την ιστορία; Υπάρχουν, νομίζω, τέσσερις πιθανές εξηγήσεις. Πρώτον, μπορεί κάποιοι να μην τα γνωρίζουν όλα αυτά. Να βλέπουν, ας πούμε, την Αττική Οδό και να νομίζουν ότι φτιάχτηκε από τους φόρους τους, και όχι κυρίως από φόρους Γερμανών, Άγγλων, Γάλλων κλπ. Δεύτερον, μπορεί κάποιοι να μην είναι ικανοποιημένοι από τη ζωή τους και την κατάσταση της χώρας τους σήμερα, οπότε να είναι έτοιμοι να αποδώσουν ευθύνες γι’ αυτή την κατάσταση σε ό,τι έχει προηγηθεί, αδιακρίτως. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο αυτό. Τρίτον, υπάρχει και η περίπτωση κάποιος να τα ξέρει όλα αυτά, αλλά να μην του αρέσουν. Να μην του αρέσει η ελευθερία, η φιλελεύθερη δημοκρατία, αυτά τα πράγματα. Ή να μη θέλει τα λεφτά των ξένων, να θέλει η Ελλάδα να μην συνεργάζεται με κανέναν, να μην τον ενοχλεί ο κίνδυνος του πολέμου. Υπάρχουν τέτοιοι συμπολίτες μας, πολλοί. Και τέλος, υπάρχει και ένα άλλο σενάριο. Στην ίδια έρευνα, 26,5% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι πιστεύει πως μας ψεκάζουν. Ε, η τέταρτη εξήγηση είναι ακριβώς αυτή: Να έχουν δίκιο.



http://www.kathimerini.gr/899916/opinion/epikairothta/politikh/ti-exei-kanei-h-ee-gia-emas-dhladh

Η πολιτική «άσ’ το για αργότερα»

Ως πότε στη ΝΔ θα αρνούνται τη χρεοκοπία της χώρας από τον Καραμανλή; (μέρος 1ο)

Του Γιώργου Δημακόπουλου

Στο σπίτι η μοναδική συσκευή τηλεόρασης που έχουμε είναι από τα παλαιά μοντέλα με τον καθοδικό σωλήνα. Αν ξαναπαίξει συνέντευξη Μητσοτάκη με χάιδεμα του Καραμανλή του οκνηρού, μάλλον η τηλεόραση θα έχει την ίδια τύχη με αυτή του τούρκου φίλαθλου που παρακολουθούσε το Εuro το καλοκαίρι και η γυναίκα του την έκλεινε κρυφά από το κινητό της. Την Κυριακή είναι η «επέτειος» από το Καστελόριζο 2010, να μας θυμίζει τη χρεοκοπία. Έχουν περάσει 7 χρόνια που πληρώνουμε τον αμίλητο βουλευτή και ο εκάστοτε πρόεδρος της ΝΔ να μας λέει ότι ο Κώστας ο κουρασμένος «είπε την αλήθεια». Έλεος. Γελάει όλος ο πλανήτης. Αντί να αναλάβει τις ευθύνες του και ο ίδιος και όλοι αυτοί που τον καλύπτουν, γιατί τον θεωρούν κεφάλαιο και εφεδρεία για τη γαλάζια παράταξη και ότι έχει χρήσιμα ψηφαλάκια, κρύβουν την αλήθεια για να κάτσουν στην πολυθρόνα στο Μαξίμου. Αντί να σοβαρευτούν και να πουν την αλήθεια, φτιάχνουν ψεύτικους μύθους. (Χωρίς να καταλαβαίνουν ότι απλά πριονίζουν την καρέκλα τους.) Αρνούμενοι την πραγματικότητα ότι ο Καραμανλής ήταν αυτός που έσπρωξε τη χώρα στα μνημόνια και ανατίναξε τα οικονομικά του κράτους και ότι θα το πληρώνουμε όλοι μας για χρόνια. Και θα πληρώνουμε τον ίδιο και ως βουλευτή, γιατί τα μέλη του κόμματος της ΝΔ δειλιάζουν να πουν την αλήθεια στους πολίτες και να τον στείλουν για σύνταξη, και ο ίδιος δεν έχει την τόλμη να αναλάβει έστω και τώρα τις ευθύνες του. Ο Καραμανλής ακόμη και στο διάγγελμα των εκλογών και στη ΔΕΘ το 2009 είπε ψέματα και δεν είπε την αλήθεια στον ελληνικό λαό, όπως παπαγαλίζουν στη ΝΔ. Τα γεγονότα όμως είναι που λένε την αλήθεια, και όχι τα παραμύθια της ΝΔ.

Tον Αύγουστο του 2007, ενώ καιγόταν η μισή Ελλάδα, ο κ. Καραμανλής ισχυριζόταν ότι «το δημοσιονομικό έλλειμμα παρουσίασε θεαματική βελτίωση»

Στις 17 Αυγούστου του 2007 ενώ καιγόταν η μισή Ελλάδα από την ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού, «τους στρατηγούς άνεμους» και τις «ασύμμετρες απειλές» κ.λπ. κυβερνητικές προπαγανδιστικές μπούρδες (απολογιστικά, η πλειοψηφία των πυρκαγιών προκλήθηκε από ανθρώπινα λάθη, μαγείρεμα, τσιγάρα, ΔΕΗ, σκουπίδια, υψηλές θερμοκρασίες με χαμηλή υγρασία) και ενώ θρηνούσαμε 69 νεκρούς, μοιράζοντας 3χίλιαρα στους καμένους, προκήρυξε εκλογές γιατί ο κος Καραμανλής ισχυριζόταν ότι «το δημοσιονομικό έλλειμμα παρουσίασε θεαματική βελτίωση και βρίσκεται πλέον κάτω από τα όρια του Συμφώνου Σταθερότητας. Το γεγονός αυτό επέτρεψε την έξοδο της χώρας από τη διαδικασία του υπερβολικού ελλείμματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελλάδα απέκτησε, σε ευρωπαϊκό αλλά και στο γενικότερο διεθνές επίπεδο, την οικονομική –και όχι μόνον– αξιοπιστία που της αρμόζει. Φυσικά, η προσπάθεια περαιτέρω μείωσης του ελλείμματος πρέπει να συνεχισθεί απαρέγκλιτα, και θα συνεχισθεί». Η ΝΔ νίκησε στις εκλογές αυξάνοντας τα ποσοστά της! Οι πολίτες την ξαναψήφισαν για να προχωρήσει στην κατάρτιση του «κρίσιμου» προϋπολογισμού 2008! (Στην πραγματικότητα την ξαναψήφισαν για να συνεχιστεί το πάρτι όπου όποιος ήθελε προσλαμβανόταν στο δημόσιο με προφορική συνέντευξη Πάκη ή έπαιρνε τρελή σύνταξη από τα 55 του. Σύμφωνα με το δελτίο 7 πορείας εκτέλεσης προϋπολογισμού Ιούλιος 2006 «Το μεγαλύτερο μέρος των πρωτογενών δαπανών του τακτικού προϋπολογισμού (49%) αφορούν δαπάνες για αποδοχές προσωπικού, το 30% δαπάνες για επιχορηγήσεις ασφαλιστικών ταμείων και άλλων φορέων, το 10% αποδιδόμενους πόρους, το 6% αντικριζόμενες δαπάνες (αποδόσεις στην Ε.Ε. και γεωργικές επιδοτήσεις) και το υπόλοιπο 5% λοιπές δαπάνες». Το εκλογικό σώμα αποφάσισε ότι «το πάρτι συνεχίζεται».

Το 2007, όταν η Ελλάδα βγήκε από την επιτήρηση λόγω της απογραφής του 2004, το έλλειμμα αντί να είναι μικρότερο του 3%, όπως υποστήριζε αλά greek statistics η ΝΔ, είχε ανέβει στο 6,4%! Τον Αύγουστο του 2008 ο «κρίσιμος» προϋπολογισμός για τον οποίο είχαν προκηρυχθεί οι εκλογές ήταν πια χαρτί υγείας, το χρέος έχει φτάσει τα 250 δις, δηλ 70 δις παραπάνω από αυτό που παρέλαβε η ΝΔ, η Ελλάδα άνηκε στις χώρες pigs και στην ΕΕ συζητούσαν για νέα επιτήρηση, και το Υπουργείο Οικονομίας για να σώσει την κατάσταση ενημέρωνε ότι θα κατέθετε σχέδιο νόμου με το οποίο θα θεσπίζονταν κανόνες για τον έλεγχο των δαπανών και τη διαφάνεια της οικονομικής διαχείρισης των οργανισμών του Δημοσίου (νοσοκομεία, ασφαλιστικά ταμεία και Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης). Με το ίδιο σχέδιο νόμου θα προβλεπόταν και η ενσωμάτωση των Ειδικών Λογαριασμών στον προϋπολογισμό. Σε απλά ελληνικά, το σχέδιο νόμου θα περιελάμβανε πια επίσημα στον προϋπολογισμό όλα τα κρυφά ελλείμματα, αυτά ντε που την επόμενη χρονιά που τα πέρασαν οι Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου - Ελστατ - Γεωργίου κατηγορήθηκαν από τη ΝΔ ότι ανέβασαν το έλλειμμα του 2009 από το 12,6% στο 15,4%, αυτά ντε που τους κατηγορούσαν μετά ότι έπρεπε να συνεχίσουν να τα κρύβουν κάτω από το χαλί, όπως έκαναν οι ίδιοι, λες και δεν τα πλήρωνε ο έλληνας φορολογούμενος, αλλά θα έβγαιναν από τα ψεκασμένα 600 δις του Σώρρα! Στην ελληνική στατιστική υπηρεσία του Κοντοπυράκη ήταν ανίκανοι (;) να υπολογίσουν τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων, των νοσοκομείων και των ΟΤΑ, ώστε να τα καταγράφουν στο δημόσιο έλλειμμα, όπως απαιτούσε η ΕΕ ή έτσι παρίσταναν. Τον Αύγουστο 2008 ο τσάρος Αλογοσκούφης ανακοινώνει έκτακτα οικονομικά μέτρα, για τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, τον έλεγχο των δημοσίων δαπανών, την περαίωση, τη ρύθμιση των φορολογικών υποθέσεων, την αύξηση της προκαταβολής φόρου στις επιχειρήσεις, και την επαναφορά των τεκμηρίων. Τον Οκτώβριο ο πρωθυπουργός κάλεσε στο Μαξίμου τον υπουργό Αλογοσκούφη, και με τις δημοσκοπήσεις στο χέρι του ζήτησε να πάρει πίσω τα μέτρα. Εκείνος του απάντησε. «Πρόεδρε, εγώ δεν μπορώ να τα πάρω πίσω. Ας το κάνει ο επόμενος υπουργός Οικονομίας». (Στον ανασχηματισμό στις 7/1/2009 στη θέση του ανέλαβε ο Παπαθανασίου.) Στις 6 Οκτωβρίου 2008 τρεις εβδομάδες μετά την πτώση της Lehman Brothers, ο πρθ φλυαρούσε ανέξοδα «η ελληνική οικονομία είναι θωρακισμένη από τις μεταρρυθμίσεις που έχει κάνει η κυβέρνηση και έχει σημαντικές αντοχές. Το έλλειμμα μειώθηκε, οι ρυθμοί ανάπτυξης εξακολουθούν να είναι από τους υψηλότερους στην ευρωζώνη, ενώ η ανεργία μειώνεται». Ο Καραμανλής ήταν ενήμερος για την τραγική κατάσταση της οικονομίας, σύμφωνα με τον Γιώργο Αλογοσκούφη: «Μου έλεγε απλώς “ασ’ τα για αργότερα”, είχε πλήρη συνείδηση τι ακριβώς συνέβαινε στην οικονομία». Τα μέτρα ανακοινώνονταν για να παριστάνει ότι κάτι έκανε και δεν υλοποιούνταν ποτέ, μετά έλεγχε στα γκάλοπ την πτώση του, και πάγωνε τα μέτρα.

Στις 24/8/2008 ο τότε εκπρόσωπος του Πασόκ Παπακωσταντίνου επισήμανε ότι το χρέος στο εξάμηνο έχει ήδη ξεπεράσει τον ετήσιο στόχο που τέθηκε στον προϋπολογισμό και υπενθυμίζοντας τη δέσμευση της ΝΔ για εξοικονόμηση 10 δισ. ευρώ ετησίως, σημείωσε: «Αντί να κάνει κάθε χρόνο νοικοκύρεμα 10 δισ., φορτώνει την ελληνική οικονομία, φορτώνει τον Έλληνα και την Ελληνίδα γύρω στα 14 δισ. χρέος κάθε χρόνο. Αυτή είναι η διαχείριση της ΝΔ». Λίγες ημέρες μετά στη Βουλή ο Σημίτης είπε δημόσια αυτό που ήξερε όλος ο υπόλοιπος πλανήτης, για την ανάγκη για προσφυγή στο ΔΝΤ. «Αν παρουσιαστούν δυσκολίες δανεισμού του ελληνικού κράτους θα έχει δοθεί η αφορμή να διατυπωθεί η υπόδειξη ότι η λύση θα πρέπει να επιζητηθεί μάλλον με προσφυγή στο ΔNT. Θα είναι μια ταπεινωτική για την Eλλάδα εξέλιξη, η πιο καταστροφική κατάληξη της διακυβέρνησης της NΔ» (Ο κος Σημίτης βολικά «ξέχασε» τις δικές του ευθύνες όταν το έλλειμμα του 2003 προβλεπόταν στο 1,7% και τελικά αποδείχθηκε 7,2%) Στην ΕΕ έχουν αρχίσει να συζητούν για ΔΝΤ με σκοπό η παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας να είναι αρμοδιότητά του και όχι φροντίδα της Ευρωπαϊκής Eπιτροπής.

Το έλλειμμα για το 2008 τελικά μετρήθηκε στο 9,8% του ΑΕΠ

Στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στις 21/12/2008 στην κορύφωση της διεθνούς κρίσης ο κος Κυριάκος Μητσοτάκης ψηφίζοντας ΝΑΙ στον προϋπολογισμό της χρεοκοπίας για το 2009 (με πρόβλεψη για έλλειμμα μόλις στο 2% του ΑΕΠ!) έκλεινε την ομιλία του στη Βουλή τονίζοντας: «Αυτόν το φόβο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο οποίος είναι διάχυτος σήμερα στην ελληνική κοινωνία, πρέπει να αντιμετωπίσουμε με γενναιότητα, με ειλικρίνεια, με υπευθυνότητα, την οποία εγγυάται μόνο η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή». Το αφήνω ασχολίαστο. Σήμερα καυχιέται ότι μας είχε προειδοποιήσει έγκαιρα και ο ίδιος! Πότε; Το έλλειμμα για το 2008 τελικά μετρήθηκε στο 9,8% του ΑΕΠ. Όπως ακριβώς το είχε πει ο Καραμανλής «το έλλειμμα μειώνεται»! Αυξανόμενο!


Ο Καραμανλής με διάγγελμά του στις 5/2/2009 για τη διεθνή κρίση κομπορρημονούσε «αυτή την πολιτική εφαρμόζουμε χωρίς ωραιοποιήσεις και αυταπάτες αποφασιστικά, επίμονα, υπεύθυνα» και υπόσχεται 1. διατήρηση της ανάπτυξης 2. συγκράτηση των δαπανών μηδενισμό της σπατάλης δραστικό περιορισμό της φοροδιαφυγής 3. στήριξη των οικονομικά ασθενέστερων. Θα θα θα θα...

Τέλος Φεβρουαρίου ο προϋπολογισμός είχε γίνει ήδη κομφετί, το κρυφό έλλειμμα τρέχει τρελά, το χρέος καλπάζει, η ΕΕ πιέζει για σκληρά μέτρα και η κυβέρνηση προαναγγέλλει για πολλοστή φορά νοικοκύρεμα και αναφέρεται στο δωδεκάλογο περιστολής δαπανών με περικοπές στις αποδοχές golden boys και διοικητών, 10% μείωση δαπανών στα υπουργεία, μαχαίρι στις προσλήψεις, μηχανογράφηση στη συνταγογράφηση, ενιαία υπηρεσία καταβολής αποδοχών των δ.υ., μείωση του κόστους γραφειοκρατίας κατά 25%. Ασπιρίνες. Ούτε για τον πυρετό. Όμως ακόμη και αυτά τα ελάχιστα μέτρα αναγγέλθηκαν μεν, αλλά δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. «Άσ’ το για αργότερα»! Τα περισσότερα τα υλοποίησε η κυβέρνηση Παπανδρέου μετά. Ο Καραμανλής και η ΝΔ ενώ είχαν τους αριθμούς και τα στοιχεία τα έκρυβαν και δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να διορίζουν και να φλυαρούν για «θωρακισμένη οικονομία».

Το πρωτογενές έλλειμμα το 2009 ήταν 24 δις

Την 1 Μαρτίου 2009 ο πρθ στη συνέντευξη Τύπου μετά το τέλος των εργασιών του Έκτακτου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες αναφέρει «Θα ξεκινήσω με μία αναφορά που κάνατε στο δανεισμό. Και αυτό είναι ανάγκη να ξεκαθαριστεί. Η Ελλάδα δεν αντιμετώπισε και δεν αντιμετωπίζει ούτε σήμερα κανένα πρόβλημα στην εξυπηρέτηση του χρέους της, στην εξυπηρέτηση των δανειακών της αναγκών. Η δανειοληπτική ικανότητα της χώρας δεν αμφισβητείται από κανέναν». Μόνο που δεν πέφτουν οι σοβάδες από το κτίριο! Αλλά ο Μπαρόζο και οι σύντροφοί του στην επιτροπή εξακολουθούν να τον καλύπτουν. Τα ελλείμματα (μαζί με πληρωμές τόκων) που άφησε η ΝΔ το 2008 και 2009 φτάνουν τα 60 δις, σε 2 χρόνια τα ελλείμματα ήταν σχεδόν όσο ένας κρατικός προϋπολογισμός. Και ο Καραμανλής μάς κορόιδευε ότι με τα μέτρα που είχε ανακοινώσει στη ΔΕΘ αξίας 2,5 δις (εάν δεν τα άφηνε και πάλι για αργότερα) θα έσωζε τη χώρα σε 2 χρόνια! Ούτε ο Χάρι Πότερ Σαμαράς, ούτε καν ο Τσίπρας με τα ταμπούρλα, δεν ξεφτίλισαν τόσο πολύ τους αριθμούς. Αντί να περιορίσει το πρωτογενές έλλειμμα του 2008 των 12 δις το έκρυβε και το φούσκωνε 2,5 δις κάθε μήνα το 2009 φουσκώνοντας συντάξεις, μισθούς, προμήθειες, διορισμούς, και κορόιδευε για παπαγαλάκια, διπλασιάζοντας το πρωτογενές έλλειμμα το 2009 στα 24 δις. Ακόμη και αν το 2010 κάποιος Χάρι Πότερ μπορούσε να κρύψει τα ελλείμματα, το κράτος θα έπρεπε να δανειστεί επιπλέον 24 δις για να μείνουμε στα ίδια με την προηγούμενη χρονιά. Τα 2,5 δις του Καραμανλή δεν έφταναν ούτε για ασπιρίνες. Και κάποιοι ακόμη και τώρα ξεδιάντροπα μας παπαγαλίζουν ότι η ΝΔ έγκαιρα είπε την αλήθεια! Η ΝΔ μέχρι και το 2012 που ο αρχιτέκτονας «του αντιμνημονίου» κος Σαμαράς ανέλαβε τη διακυβέρνηση αρνιόταν ότι είχαν αφήσει έλλειμμα 24 και 36 δις σε 2 χρονιές μόνο, και ψεκάζονταν για έλλειμμα 6%.

Έχω γράψει το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου πριν χρόνια, και το είχα αφήσει σε ένα αρχείο με τη λογική ότι τα χρόνια περνάνε, οι πολίτες πάμε μπροστά, το παρελθόν ανήκει στην ιστορία, και ότι το κείμενο δεν χρειάζεται να ανέβει. Και όμως στο 2017 ακόμη συζητούμε για το πώς μπήκαμε στο μνημόνιο, κυνηγάμε δικαστικά ακόμη τον Γεωργίου της Ελστατ, και ψεκάζουμε ακόμη διάφορες ασυναρτησίες για να αποκρύψουμε τις δικές μας ευθύνες, αλλά κυρίως για να αποκρύψει η ΝΔ και ο κος Μητσοτάκης τις δικές τους ευθύνες. Στις άλλες τρεις χώρες που μπήκαν σε μνημόνια οι εμπρηστές παραδέχτηκαν την καταστροφή που έκαναν και το «βούλωσαν» και έβαλαν πλάτη στους διάδοχους τους ώστε να βγουν από το λούκι. Στην Ελλάδα είμαστε ακόμη σε μνημόνια και θα συνεχίσουμε για πολύ ακόμη, και οι εμπρηστές συνεχίζουν να κατηγορούν τους «πυροσβέστες», τους πολίτες, την ΕΕ, τους νέους πολιτικούς, τα νέα κόμματα, ότι αποκάλυψαν την αλήθεια, και να διεκδικούν και πάλι την εξουσία για να συνεχίσουν το πάρτι που άφησαν στη μέση. Και αν κοιτάξουμε προς την εξουσία θα διαπιστώσουμε ότι τα ίδια πρόσωπα που χρεοκόπησαν τη χώρα τότε βρίσκονται και πάλι μπροστά είτε σε υπουργεία, είτε στην Προεδρία της Δημοκρατίας, και πολλοί βαρόνοι της ΝΔ κρυφά ή φανερά συγκυβερνούν με τον κο Τσίπρα και τον κο Καμμένο. Και ο κος Μητσοτάκης συνεχίζει να παριστάνει ότι δεν τρέχει τίποτα και υπόσχεται και αυτός ανώδυνες λύσεις. Μπορούμε να σκεφτούμε πόσες δραχμές θα μετράγαμε σήμερα για πιτόγυρα, αν στις εκλογές του 2009 είχε νικήσει η ΝΔ του κου Καραμανλή; Ή να σκεφτούμε για λίγο τι θα είχαμε προλάβει αν στις εκλογές του 2007 δεν είχαμε ψηφίσει να συνεχιστεί το πάρτι; Με τα αν δεν διορθώνεις τίποτα από ό,τι έχει συμβεί, αλλά μπορείς να αποφύγεις την επανάληψη του ίδιου λάθους ή να προκαλέσεις τις αλλαγές που χρειάζονται.


(συνεχίζεται)


http://www.athensvoice.gr/politiki/i-politiki-gia-argotera


Update:

μέρος 2ο

μέρος 3ο

Με τη δραχμή χειρότερα.

Το μεγαλύτερο λογικό σφάλμα που κάνει κάποιος που υπολογίζει τις αυξήσεις που έγιναν στα προϊόντα επί ευρώ, είναι ότι ο συλλογισμός του σταματάει (ή αρχίζει) στο 2001 με την καθιέρωση του ευρώ. Λες και πριν από αυτό είχαμε ένα σταθερότατο νόμισμα και δεν αυξανόταν τίποτα κι όχι ένα αδύναμο νόμισμα που υποτιμόταν κάθε λίγα χρόνια και πληθωρισμό που κάλπαζε!

Γι' αυτό αν κάποιος θέλει να κάνει σωστή σύγκριση για το πόσο αυξήθηκαν τα προϊόντα και οι υπηρεσίες επί ευρώ σε σχέση με την εποχή που είχαμε δραχμές, θα πρέπει να συγκρίνει μεταβολές κι όχι τιμές.

Θα πρέπει να συγκρίνουμε το ποσοστό μεταβολής της τιμής στα 16 χρόνια του ευρώ με το αντίστοιχο ποσοστό μεταβολής σε 16 τυχαία χρόνια δραχμής!

Μη μου λέτε λοιπόν εσείς οι δραχμολάγνοι ότι το Χ προϊόν έκανε 100 δραχμές και τώρα κάνει 2 ευρώ, δηλαδή η τιμή του εξαπλασιάστηκε επί ευρώ, άρα το ευρώ είναι κακό. Αφού υπολογίζετε ότι σε 16 χρόνια ευρώ η τιμή εξαπλασιάστηκε, να μου πείτε πόσες φορές είχε αυξηθεί σε 16 χρόνια δραχμής! Η απάντηση μπορεί να είναι 50 φορές και η σύγκριση δείχνει πάντα ότι με τη δραχμή οι αυξήσεις ήταν μεγαλύτερες, με τη δραχμή ήταν χειρότερα!

Με λίγη απλή αριθμητική βλέπουμε...

Τα Νέα 1981: 15 δραχμές.

Τα Νέα 2001: 300 δραχμές.
Αύξηση 1981-2001: 1900% σε 20 χρόνια!

Τα Νέα 2001: 0,8 ευρώ
Τα Νέα 2017: 1,3 ευρώ. 

Αύξηση 2001-2017: 62,5% σε 16 χρόνια!

Μέση ετήσια αύξηση 1981-2001 (a.k.a. πληθωρισμός): 95%

Μέση ετήσια αύξηση 2001-2017: 3,9%!!



(η φωτογραφία είναι του Διονύση Βλάχου)

Το ίδιο ισχύει για όλα τα προϊόντα και υπηρεσίες.

Με τη δραχμή ακρίβαιναν πιο γρήγορα. Πολύ πιο γρήγορα!

Άλλο παράδειγμα, που θυμάμαι (το γνωστό που χρησιμοποιούν οι δραχμολάγνοι με την τυρόπιτα):
Τυρόπιτα 1988: 35 δραχμές (αυτό το θυμάμαι από το σχολείο, αγόραζα σχεδόν καθημερινα!)

Τυρόπιτα 2001: 250 δραχμές.

Αύξηση 614,3% σε 13 χρόνια!

Τυρόπιτα 2001: 0,8 ευρώ

Τυρόπιτα 2017: 1,2 ευρώ

Αύξηση 2001-2017: 50% σε 16 χρόνια. 

Μέση ετήσια αύξηση 1988-2001: 47,2%
Μέση ετήσια αύξηση 2001-2017: 3,1%

Επίσης το ίδιο ισχύει και για κάτι ακόμα που ξεχνάμε πόσο σημαντικό ρόλο παίζει: Το συνάλλαγμα. Με το οποίο εισάγουμε ένα σωρό πραγματάκια πρώτης ανάγκης, όπως πετρέλαιο και φάρμακα.

Ισοτιμίες Δραχμής/Δολαρίου:
Μάρτιος 1978: 1$=37,1 δραχμές

Ιανουάριος 2001: 1$=365,6 δραχμές

Μείωση της αξίας του νομίσματός μας κατά -89,9%!!!

Ιανουάριος 2001: 1$=1,07€

Μάρτιος 2017: 1$= 0,93€

Αύξηση της αξίας του νομίσματός μας κατά 15,1%!

Ακόμη κι αν προσθέσει κανείς στους υπολογισμούς το τελευταίο επιχείρημα των υποστηρικτών της δραχμής, ότι επί δραχμής αυξάνονταν και οι μισθοί, θα δει ότι και πάλι η σύγκριση είναι υπέρ του ευρώ. 

Ποιος δεν πιστεύει στα θαύματα;

Συγκλονίζει η υπόθεση 60χρονου άνδρα που ξαναμίλησε μετά από σχεδόν 10 χρόνια

Ο 60χρονος από τις Σέρρες είχε να μιλήσει απο το 2009

Πανελλήνια συγκίνηση έχει προκαλέσει η είδηση ότι ένας εξηντάχρονος άνδρας από τις Σέρρες άρχισε ξαφνικά να μιλάει έπειτα από πολλά χρόνια αφωνίας, σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν σήμερα το φως της δημοσιότητας.

Ο 60χρονος Κωνσταντίνος Κ., τα πλήρη στοιχεία του οποίου δεν δόθηκαν στην δημοσιότητα, είχε χάσει αιφνιδιαστικά την ικανότητα της ομιλίας το 2009 και έκτοτε επικοινωνούσε με το φιλικό και οικογενειακό του περιβάλλον μέσω της νοηματικής και ενός ειδικά διαμορφωμένου Playstation.

Ειδικοί γιατροί και λογοθεραπευτές που είχαν εξετάσει τον άνδρα είχαν δώσει ελάχιστες πιθανότητες να ανακτήσει τη φωνή του, ενώ τόνιζαν ότι με το πέρασμα του χρόνου το ενδεχόμενο να μιλήσει απομακρυνόταν.

Μια συγκινητική όμως έκπληξη περίμενε σήμερα τους συγγενείς και φίλους του 60χρονου όταν αιφνιδιαστικά, κατά τη διάρκεια ενός ρεπορτάζ στην τηλεόραση για ένα εκκλησιαστικό σκάνδαλο, άρχισε ξαφνικά και πάλι να μιλάει.

«Έγινε ένα θαύμα» είπε δακρυσμένη στους δημοσιογράφους η σύζυγος του. «Ήμουν στην κουζίνα και ετοίμαζα τρία κιλά παϊδάκια για το μεσημεριανό του και ξαφνικά τον άκουσα να μιλάει στο σαλόνι. Έλεγε κάτι για σκοτάδια και φως που δεν πολυκαταλάβαινα, αλλά φαντάστηκα ότι μπορεί να ήταν σε σύγχυση λόγω της πολύχρονης αφωνίας.»

Όπως είπε η ίδια, ευχαριστεί το Θεό για την ανέλπιστη αυτή εξέλιξη. «Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Είχα κάνει τάμα στην Παναγιά την Βατοπεδιώτισσα, μεγάλη η χάρη της, και οι προσευχές μου εισακούστηκαν» κατέληξε κλαίγοντας.

http://tovatraxi.com/social/syglonizei-i-ypothesi-60xronou-pou-ksanamilise/#.WNLaJPmGNiJ

To παραμύθι περί συναίνεσης και τα πράσινα παπαγαλάκια

Του Γιώργου Πετρουλάκη

Τα «πράσινα παπαγαλάκια», η συναίνεση και ποιος κατάλαβε την κρίση
Ήταν Τετάρτη 20 Μαΐου 2009, τρεις περίπου εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές. Στον μόλις ενός έτους Τομέα Επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ τα πάντα ήταν έτοιμα – μεταξύ των οποίων τουλάχιστον καμιά δεκαριά τηλεοπτικά σποτάκια. Θυμάμαι την κοινή γραμμή Προέδρου George A. Papandreou , Γραμματέα Giannis Ragkousis, Εκπροσώπου George Papaconstantinou και επικεφαλής Τομέα Επικοινωνίας Παύλος Γερουλάνος : «Πάμε για καμπάνια με θετικό περιεχόμενο, μιλάμε με θέσεις όχι γκρίζα σποτ». Παρά ταύτα, είχαμε και 4-5 σκληρά αντιπολιτευτικά σποτάκια καβάτζα – ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να σε οδηγήσει μία εκλογική μάχη. Βρισκόμασταν σε αναμονή για το πότε θα ξεκινούσε η τηλεοπτική καμπάνια της κυβέρνησης, για να απαντήσουμε άμεσα. Είχαν καθυστερήσει, αλλά αυτό μας εξυπηρετούσε γιατί κρατούσαμε και εμείς πολύ τηλεοπτικό χρόνο για τις τελευταίες μέρες.

Το τηλέφωνο χτύπησε λίγο πριν τις 7. «Πριν τα δελτία ειδήσεων στις 8 βγάζουν το πρώτο σποτ», μου λέει ο Γερουλάνος. «Θα προσγειώνομαι Θεσσαλονίκη εκείνη την ώρα, δες τι παίζει και μιλάμε για την αντίδρασή μας». Συμφωνήσαμε να μιλήσουμε μόλις έχουμε εικόνα και είναι δυνατή η επαφή.

Λίγα λεπτά πριν τις 8 προβλήθηκε για πρώτη φορά το παρακάτω σποτ, το πρώτο που είδα από τα «πράσινα παπαγαλάκια». Θυμάμαι, έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό: είναι δυνατόν να κοροϊδεύουν όσους λένε ότι υπάρχει κρίση; Γιατί αυτό έκαναν. Από την άλλη, τα «πράσινα παπαγαλάκια», ευθεία μομφή και βγάλσιμο γλώσσας προς την τότε αξιωματική αντιπολίτευση, έχουν ξεσηκώσει θύελλα στο ΠΑΣΟΚ. Το τηλέφωνο χτυπάει δαιμονισμένα: «Φουλ επίθεση θέλει, δεν πρέπει να περάσει αναπάντητη η πρόκληση», το μήνυμα που έρχεται από πολλούς φίλους. Όσο περνάει όμως η ώρα άρχιζε να εδραιώνεται η αντίληψη που έλεγε πως όσο κι αν δημιουργούσαν επικοινωνιακό ντόρο, τα πράσινα παπαγαλάκια θα γυρνούσαν μπούμερανγκ για τους εμπνευστές τους.

Κατά τις 9 το βράδυ μιλάω ξανά με Γερουλάνο. Έχει γίνει κι αυτός δέκτης πιέσεων να περάσουμε στην αντεπίθεση με σκληρή τηλεοπτική αντιπολίτευση. «Ποια είναι η αίσθησή σου;», με ρωτάει. «Πιέσεις δεχτήκαμε για αντεπίθεση, αλλά δεν είναι ανυπόφορες. Και υπάρχουν κι αυτοί που λένε ότι θα μετανιώσουν γρήγορα στην κυβέρνηση τα σποτάκια», του απαντάω. «Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι χρειάζεται να απαντήσουμε. Το αντίθετο, ας τους αφήσουμε να εκτεθούν. Ουσιαστικά λένε στον κόσμο ότι δεν υπάρχει κρίση. Εμείς την ατζέντα μας, πρέπει να πάμε θετικά». Βγάλαμε θυμάμαι όλη την εκλογική αναμέτρηση των ευρωεκλογών χωρίς αντιπολιτευτικό σποτ.

Αργά το βράδυ την ίδια μέρα κάθομαι με το Δημήτρη Στεφάνου στο γραφείο μας και πιάνουμε την κουβέντα. «Είναι δυνατόν τον ρωτάω, να ζητάνε συναίνεση ελάχιστες εβδομάδες πριν για την αντιμετώπιση της κρίσης και τώρα να κάνουν καμπάνια λέγοντας ότι δεν υπάρχει κρίση και να κοροϊδεύουν όσους μιλάνε για κρίση; Πώς εκθέτουν έτσι τον αρχηγό τους;», τον ρωτάω. «Δεν πιστεύουν φίλε ούτε ότι υπάρχει κρίση, ούτε στη συναίνεση. Το πρώτο γιατί είναι μέρος της κρίσης και δεν το παραδέχονται. Και το δεύτερο γιατί θυμήθηκαν και ύστερα εγκατέλειψαν τη συναίνεση όταν τους είπαν οι επικοινωνιολόγοι να τα κάνουν. Άγονται και φέρονται. Δυστυχώς».

https://www.facebook.com/george.petroulakis.75/posts/10155986195224199

Πατρίς - Θρησκεία - Γονυκλισία

Της Λίνας Παπαδάκη

Έστω κι αν ο Φουκουγιάμα διαψεύστηκε, και το τέλος της Ιστορίας δεν θα γραφτεί ποτέ, είχαμε πιστέψει ότι είχε αλλάξει η μελάνη που γραφόταν. Κι εκεί όμως υπήρχε λάθος. Μερικά πράγματα γράφονται πάντα με την ίδια σινική και δεν σβήνονται ποτέ. Ένα από αυτά είναι οι περιπέτειες της ψυχής της ελληνικής Δεξιάς.

Ο εκσυγχρονιστής κ. Μητσοτάκης με κανάλια και κουστωδίες επισκέφθηκε το Άγιο Όρος, λες και δεν υπήρχε άλλος τρόπος, εφόσον ένιωθε την ανάγκη να προσκυνήσει, να το κάνει ιδιωτικώς και μακριά από τα επιδοκιμαστικά βλέμματα του αδιάκριτου κοινού που μετρά τους ηγέτες του με τα σταυροκοπήματα. Σε αυτό το κοινό απευθύνεται και ο ευρωπαϊστής Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όταν αγνοεί τη θεσμική σημειολογία του αξιώματός του και αναπαύεται με ευλάβεια στα γόνατά του.

Ο υπερήφανος για τις μνημονιακές του επιδόσεις Άδωνις Γεωργιάδης δημοσίως εξεδήλωσε την ανακούφισή του που πολιτικός προϊστάμενος των Ενόπλων Δυνάμεων είναι ο ορκισμένος εχθρός του Πάνος Καμμένος. ‘Εχει εθνικές ευαισθησίες, είπε, εννοώντας ότι με τους αριστερούς που μπλέξαμε φαντάσου να βάζανε εκεί κανέναν Φίλη. Τους χωρίζουν ανελέητες προσωπικές μονομαχίες μέχρι διαπόμπευσης και δικαστηρίων, αλλά ο υπόγειος δεσμός τους παραμένει αρραγής. Το ανοξείδωτο μέταλλο της Δεξιάς.

‘Ετσι και τώρα, 16 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, ένας βουλευτής των ΑΝΕΛ και ο κ. Νικολόπουλος παραμέρισαν τις αγεφύρωτες πολιτικές διαφορές του για να καταθέσουν δημοσίως τον κοινό λυγμό τους για το προαιώνιο εθνικό παράπονο. Το συλλογικό ελληνοχριστιανικό απωθημένο της ανέγερσης του Τάματος του Έθνους, για να πιστωθεί επιτέλους τον Μεγαλοδύναμο η κρίσιμη συμβολή του στην απελευθέρωση του Γένους. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για να πραγματοποιηθεί το μπαρόκ ελληνοχριστιανικό όραμα που ούτε η Χούντα δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει, τώρα που έχουμε όλα τα άλλα προβλήματά μας λυμένα.

Ο κ. Καραμανλής παρίστανε τον μετριοπαθή κι έκανε τον φίλο στους αριστερούς αλλά πρώτος - πρώτος είχε υπογράψει στο Δημοψήφισμα του Χριστόδουλου. Ο κ. Σαμαράς πριν από κάθε μεταρρυθμιστική του φράση έβαζε κι ένα «με τη βοήθεια της Παναγιάς», μπαινοβγαίνοντας στο γραφείο του κ. Μπαλτάκου με τις 80 αγιογραφίες. Ο κ. Μητσοτάκης τράβηξε τώρα το αυτί των 16 βουλευτών του αλλά λίγες βδομάδες πριν δε είχε τολμήσει να αντιταχθεί στην επιμονή του κ.Ιερώνυμου να υπαγορεύσει τη διδακτέα ύλη στα σχολεία. Γνωρίζει τίνος κόμματος ανέλαβε την αρχηγία - όλοι οι αυθεντικοί δεξιοί συνομιλούν πάντα με ένα πολυάριθμο ειδικό κομμάτι της κοινωνίας που η ψήφος του ενσωματώνει ες αει την ευλογία του παπά της ενορίας. Αυτό το κομμάτι είναι τόσο κρίσιμο που ούτε η αριστερά το υποτιμά, γι' αυτό και ο κ. Τσίπρας από την πρώτη στιγμή φρόντισε να διατηρεί ζεστή την αγκαλιά του με την εκκλησία.

Ο ελληνοχριστιανικός ιδεασμός των δεξιών είναι το αντίστοιχο του ηθικού πλεονεκτήματος των αριστερών. Μόνοι αυτοί διαθέτουν την αποκλειστικότητα των πατριωτικών ευαισθησιών και του θρησκευτικού αισθήματος, ακριβώς όπως μόνο οι αριστεροί κατέχουν το μονοπώλιο της κοινωνικής ευαισθησίας και της ηθικής υπεροχής. Και με τον ίδιο τρόπο το εμπορεύονται αμφότεροι. Μόνο που όταν έχεις βεβαιότητα για τις αρχές και τα πιστεύω σου και αυτοπεποίθηση για την ακεραιότητα του συστήματος αξιών σου δεν έχεις καμία ανάγκη να τα διαφημίζεις:



http://www.athensvoice.gr/politiki/patris-thriskeia-gonyklisia

Η χυδαία κανονικότητα

Του Θοδωρή Γεωργακόπουλου

Ο ξυλοδαρμός του καθηγητή του Παντείου από νεαρούς επειδή τους έκανε παρατήρηση, ή οι αδιανόητες ύβρεις των χρυσαυγιτών προς τη μάνα του ανθρώπου που ένας από αυτούς δολοφόνησε δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά μιας κοινωνίας σε κρίση. Το ξέρετε, υποθέτω. Το αντιλαμβανόμαστε όλοι. Είναι απλά οι κραυγαλέες εκφάνσεις μιας κανονικότητας. Γιατί η χυδαιότητα, η αγένεια, η περιφρόνηση απέναντι σε ανθρώπους και κανόνες είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του κοινωνικού περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε.

Είμαι σίγουρος ότι έχετε απειράριθμα παραδείγματα από την καθημερινή σας ζωή, ειδικά αν βγαίνετε από το σπίτι σας και κινείστε σε δημόσιους χώρους, αν μιλάτε ποτέ με άλλους ανθρώπους, ή αν οδηγείτε στους δρόμους. Φαντάζομαι πως έχετε αντιληφθεί πως το πρόβλημα δεν είναι οι μεμονωμένες εξάρσεις βίας ή σποραδικές εκρήξεις χυδαιότητας. Το πρόβλημα είναι η ήπια, καθημερινή αντικοινωνική συμπεριφορά των ανθρώπων γύρω μας, τόσο συνηθισμένη και καθολική που, πια, περνά σχεδόν απαρατήρητη.


Πρόσφατα ήμουν προσκεκλημένος σε μια εκδήλωση με θέμα το προσφυγικό. Στο πάνελ συμμετείχαν διάφοροι πολύ πιο ενδιαφέροντες από εμένα άνθρωποι, και εγώ. Το κοινό περιλάμβανε φοιτητές και ειδικούς, μερικοί εκ των οποίων είχαν ταξιδέψει από το εξωτερικό για να παρευρεθούν. Όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες εκδηλώσεις, πριν από τις τοποθετήσεις των συμμετεχόντων εκπρόσωποι των φορέων που διοργάνωναν την εκδήλωση απηύθυναν σύντομους χαιρετισμούς που από το πρόγραμμα προβλεπόταν να διαρκέσουν τρία λεπτά. Ο πρώτος χαιρετισμός κράτησε πέντε λεπτά. Ο δεύτερος οκτώ. Η τρίτη τήρησε το τρίλεπτο (ήταν αλλοδαπή). Και μετά ανέβηκε ο τέταρτος.

Ο τέταρτος μίλησε για 25 λεπτά. Είκοσι. Πέντε.

Για εικοσιπέντε λεπτά το κοινό και οι προσκεκλημένοι τον άκουγαν να αναλύει τη γνώμη του για το προσφυγικό πρόβλημα, ενίοτε φωνάζοντας, παρασυρμένος από το πάθος και το δίκιο που, για κάποιο λόγο, τον έπνιγε. Η ιδιότητά του δεν είχε καμία σχέση με το θέμα, ήταν πρώην δήμαρχος δήμου της Αττικής, αλλά είχε πολλά πράγματα να πει, όλες τις κοινοτοπίες και όλους τους κενούς συναισθηματισμούς που μπορεί να φανταστεί κάποιος. Δεν έχει σημασία ποιος ήταν ή πως τον λένε, γιατί θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από αυτό το γιγάντιο pool πανομοιότυπων φωνακλάδων πολιτικάντηδων που παρήγαγε το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης. Και μετά, ο τύπος αυτός, αφού μας έκλεψε 25 λεπτά από τη ζωή μας που ποτέ δεν θα πάρουμε πίσω, όταν επιτέλους του τελείωσαν τα κλισέ και αποφάσισε να κατέβει από το βήμα, δεν πήγε να καθίσει στη θέση του για να παρακολουθήσει την εκδήλωση την οποία είχε μόλις βγάλει τραγικά εκτός προγράμματος. Έφυγε.

Δεν είναι εξαίρεση ούτε αυτός, ούτε άνθρωποι σαν κι αυτόν.

Όταν η βουλευτής Νίκης Κεραμέως έμεινε έγκυος, διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να σταθεί πουθενά στο χώρο εργασίας της, επειδή οι συνάδελφοί της κάπνιζαν παντού χωρίς κανένα δισταγμό. Ο χώρος εργασίας της είναι η Βουλή των Ελλήνων, οι συνάδελφοί της είναι οι δημοκρατικά εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού, και αυτό που σας λέω συνέβη πέρυσι.

Όταν οι ίδιοι βουλευτές της χώρας περιφρονούν το νόμο που ψήφισαν μέσα στο κτίριο όπου τον ψήφισαν, αντιλαμβάνεται κανείς ότι έχουμε ξεπεράσει κάποιο όριο ως κοινωνία, κάποιο σύνορο θεσμικής και συλλογικής κατάρρευσης. Και φοβάμαι ότι δεν το έχουμε ξεπεράσει τώρα πρόσφατα.

Η αγαπημένη μου ιστορία χυδαιότητας και αγένειας όλων των εποχών είναι αυτό που συνέβη τον Απρίλιο του 2001, όταν συνδικαλιστές έκαναν κατάληψη στο Υπουργείο Εργασίας διαμαρτυρόμενοι -τι σημασία έχει το γιατί- και στα πλαίσια της κατάληψής τους έφεραν στο γραφείο του υπουργού δύο φέρετρα. Φέρετρα. Τα οποία μετά τα έβγαλαν και τα έκαψαν. Υπουργός Εργασίας τότε ήταν ο Τάσος Γιαννίτσης, ο γνωστός, αυτός που, επειδή προσπάθησε να φτιάξει το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας (μια μεταρρύθμιση που πιθανότατα θα απέτρεπε την χρεοκοπία σχεδόν δέκα χρόνια μετά), το πολιτικό σύστημα και οι ψηφοφόροι τον εξαφάνισαν με συνοπτικές διαδικασίες. Ο Τάσος Γιαννίτσης, λοιπόν, που τότε προσπαθούσε να περάσει ένα πακέτο μέτρων για την καταπολέμηση της φτώχειας, ήρθε αντιμέτωπος με τους συνδικαλιστές με τα φέρετρα. Έχει σημασία που το τονίζω αυτό. Επειδή μερικές εβδομάδες νωρίτερα ο 27χρονος γιος του Τάσου Γιαννίτση είχε δολοφονηθεί από ληστές στο Μεξικό. Εκείνη την εποχή ακριβώς, οι διαμαρτυρόμενοι συνδικαλιστές κάθισαν και σκέφτηκαν ποια άραγε να είναι η καταλληλότερη μορφή αγώνα για την περίσταση, και αποφάσισαν ότι η καλύτερη δυνατή ιδέα ήταν να του πάνε στο γραφείο φέρετρα.

Αμέσως μετά, η Αλέκα Παπαρήγα τους επισκέφτηκε για να τους υπενθυμίσει τη στήριξη του ΚΚΕ στο δίκαιο αγώνα τους.

Η χυδαιότητα της καθημερινότητας, από την περιφρόνηση του οδηγού που προσπερνά από αριστερά αυτούς που περιμένουν να στρίψουν δεξιά στο φανάρι και χώνεται, μέχρι τους βουλευτές που παραβιάζουν τους νόμους που ψηφίζουν, δημιουργεί αυτό το equillibrium ανομίας μέσα στο οποίο βουλιάζουμε από πάντα. Είμαστε ένα συνονθύλευμα ατόμων το καθένα εκ των οποίων πιστεύει πως ο χρόνος του και τα δικαιώματά του έχουν μεγαλύτερη αξία από των υπολοίπων, πως υποχρεώσεις απέναντι στο κοινό σύνολο δεν υφίστανται και πως η υπακοή στους κοινούς κανόνες είναι προαιρετική.

Και αυτή η παθολογική κατάσταση δεν βελτιώνεται. Αυτή η ασθένεια δεν θεραπεύεται. Μέσα στην κρίση κανένα μάθημα δεν μαθαίνουμε, ίσα ίσα, σε fora και σε Μέσα η χυδαιότητα και η περιφρόνηση ξεχύνονται, αναπαράγονται, ανατροφοδοτούνται και πολλαπλασιάζονται. Τρώνε σαν σαράκι κάθε ίχνος εμπιστοσύνης σε θεσμούς ή και μεταξύ των ανθρώπων, τρωγόμαστε σιγά σιγά, κάθε μέρα, με κάθε τσιγάρο σε κλειστό χώρο, με κάθε γκραφίτι, σε κάθε παράνομο προσπέρασμα, μέχρι να απομείνουμε μια εντελώς κατεστραμμένη χώρα, με πλήρως αποκτηνωμένους πολίτες.


http://www.kathimerini.gr/896854/opinion/epikairothta/politikh/h-xydaia-kanonikothta

Το μετέωρο βήμα...

ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΦΩΦΗΣ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ

Παρατηρώντας κι ερμηνεύοντας τις επιλογές του πολιτικού Γιώργου Παπανδρέου τα τελευταία 15-20 χρόνια, βρίσκω την συνάντηση με την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και de facto επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, και την απόφαση συμμετοχής του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών στην τελευταία, λογική. Λογική από την πλευρά του Γιώργου Παπανδρέου αν νομίζει ότι οι συνθήκες στο ΠΑΣΟΚ είναι κατάλληλες για να υπάρξει σύνθεση κι όχι ανταγωνισμός (απόψεων, προσώπων, καρεκλών, κλπ). 

Κι επειδή τον Γιώργο Παπανδρέου τον θεωρώ σαν πολιτικό και σαν άνθρωπο ρεαλιστή, λογικό, με κρύο αίμα και ικανό να ελέγχει τα πάθη του σε αξιοζήλευτο βαθμό, κι επειδή επίσης είμαι σίγουρος ότι πιστεύει στη σύνθεση διαφορετικών απόψεων κι όχι στη μονολιθικότητα, πιστεύω ότι έχει την πεποίθηση ότι η παράταξη που θα προκύψει από τον προ ημερών αρραβώνα, θα πετύχει να διαδραματίσει θετικό ρόλο.

Ήδη από το 2004 όταν έβαλε στο ψηφοδέλτιο επικρατείας τους Ανδριανόπουλο και Μάνο από τη μία και τους Δαμανάκη και Ανδρουλάκη από την άλλη, είχε δείξει αυτό που περιγράφω παραπάνω: Σύνθεση, συζήτηση, δημιουργία για το κοινό καλό το οποίο μπαίνει πάνω από όλους και όλα.

Αυτή του η θεώρηση είναι που τον έκανε να παραμείνει στο ΠΑΣΟΚ σαν απλός βουλευτής το 2011, κάτω από την ίδια πολιτική στέγη με τους προδότες που τον ανέτρεψαν και που πάλι σήμερα βρίσκει μπροστά του.

Η προσωπική μου εκτίμηση διαφέρει. Όπως διέφερε και το 2011, όταν μετά την προδοσία των Καννών και την κατάληψη του ΠΑΣΟΚ με ρεσάλτο από τους κουρσάρους του Βενιζελισμού, έθεσα τον εαυτό μου εκτός κόμματος κι έμεινα κομματικά "άστεγος" ως την 3η Ιανουαρίου 2015.

Θεωρώ το σημερινό ΠΑΣΟΚ έναν, αν όχι νεκρό οργανισμό, έναν οργανισμό που βρίσκεται τουλάχιστον σε κώμα. Πιστεύω ότι ο πρόσφατος αρραβώνας θα αποδειχθεί λανθασμένη επιλογή (αν μπορεί να θεωρηθεί ποτέ λανθασμένη η προσπάθεια για σύνθεση απόψεων) κι ότι θα υπάρξουν συγκρούσεις που θα τον διαλύσουν σύντομα. Θα έλεγα και χάσιμο (πολιτικού) χρόνου, αλλά δεδομένου ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2019, δεν έχουμε έλλειψη από αυτόν!

Πιστεύω ότι οι εκπρόσωποι του συστήματος μέσα στο ΠΑΣΟΚ, αυτού του συστήματος που πολέμησε λυσσαλέα όλες τις μεταρρυθμιστικές τομές της διακυβέρνησης Παπανδρέου, θα παίξουν και πάλι το ρόλο τους, τον ίδιο με πριν μερικά χρόνια βρώμικο ρόλο της παρεμπόδησης οποιασδήποτε αλλαγής μπορεί να θίγει τους πάτρωνές τους. Η ομιλία του Βενιζέλου δείχνει προς αυτή την κατεύθυνση...

Αν υπάρχει ακόμα κάποιο προοδευτικό και ανεξάρτητο κομμάτι ζωντανό στον πάλαι ποτέ πανίσχυρο οργανισμό του ΠΑΣΟΚ, με διάθεση να έρθει σε ρήξη με το κατεστημένο σύστημα εξουσίας και καταφέρει με την ένεση φρεσκάδας του Κινήματος να αποβάλλει τα συστημικά παράσιτα, τότε ίσως υπάρχει μια ελπίδα. Αυτή τη στιγμή δεν δίνω πάνω από 30%-40% πιθανότητες επιτυχίας στο όλο εγχείρημα. Ίσως να είμαι και πολύ αισιόδοξος, παρασυρμένος από το γενικότερο κλίμα ευφορίας που επικρατεί στο χώρο τις τελευταίες μέρες.

Φυσικά θα είμαι παραπάνω από ευτυχής αν αποδειχθεί λανθασμένη η εκτίμησή μου και καταφέρει να δημιουργηθεί ένα κίνημα στον προοδευτικό χώρο που θα μπει σφήνα ανάμεσα στην δεξιά και την αριστερή συντήρηση και θα συνεχίσει την αναμόρφωση/αλλαγή της Ελλάδας από εκεί που είχε σταματήσει: Το Νοέμβριο του 2011.