Πάμε!

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Μια παρανόηση δεκαετιών...

Αλλο το «ελληνικό δαιμόνιο» και άλλο η περίφημη «ελληνική ιδιαιτερότητα» των τελευταίων δεκαετιών...



Εμείς οι Ελληνες είμαστε -λέει- προσαρμοστικοί, δαιμόνιοι, ευρηματικοί. Και είναι αυτά μας τα πλεονεκτήματα που μας έβγαζαν πάντα από τα δύσκολα. Που είναι όμως αυτοί οι έλληνες; Είναι κάποιο κόμπλεξ κατωτερότητας που τους αναγκάζει να μένουν στην αφάνεια της μιζέριας τους, ή μήπως πολιτικοί και δημοσιογράφοι προβάλουν τον έλληνα που τους βολεύει; Aυτόν που έχει το περιθώριο να πέφτει σε αφασία και να «μιζεριάζει».

Είναι δύσκολοι οι καιροί, ο κόσμος πιέζεται πολύ και έχει πέσει σε κατάθλιψη... Αλήθεια; Και ‘γω που νόμιζα ότι η κατάθλιψη είναι σπορ των πλουσίων... Και πόσο πιο δύσκολοι καιροί είναι αυτοί, από τότε που ο κόσμος εγκατέλειπε καραβιές τη χώρα;

Αναρωτιέμαι πόσοι από αυτούς που πραγματικά τα φέρνουν δύσκολα έχουν την πολυτέλεια να παραδέρνουν μέσα στην κατάθλιψη. Αυτούς που εγώ γνωρίζω και μπορώ να βεβαιώσω ότι περνάνε δύσκολα, δεν έχουν χρόνο παρά μόνο για να εργάζονται σκληρά. Δεν έχουν χρόνο ούτε για γκρίνια, ούτε για χαλάρωση και κανένα «όργανο» (συνδικαλιστικό ή άλλο) δεν τους «δικαιολογεί» τις απουσίες ή τις εργατοώρες της ανυπακοής. Οι έλληνες που γνωρίζω εγώ και που πραγματικά πιέζονται έχουν γεμάτο πρόγραμμα. Εχουν πολύ δουλειά! Εχουν υποχρεώσεις, στόχους και όνειρα - που είμαι βέβαιη ότι θα κάνουν πραγματικότητα.

Ολα θα πήγαιναν ρολόι -ή κάπως έτσι- αν δεν ήμασταν τόσο αδύναμοι και κακομαθημένοι. Αν ξέραμε να συνεργαζόμαστε και αν ξεχνάγαμε για λίγο αυτό το κόμπλεξ κατωτερότητας (που συγχέουμε με ανωτερότητα) που μας αναγκάζει να βολοδέρνουμε γύρω από τις ανούσιες ζωές που έχουμε χτίσει με πολλά δάνεια. Οσοι άλλωστε περνούν δύσκολα (ή έχουν περάσει δύσκολα) και αντεπεξέρχονται, γνωρίζουν πολύ καλά ότι διαθέτουν το συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι όλων –ανεξαιρέτως- των υπολοίπων. Αυτό, για όσους αναρωτιούνται γιατί ευημερούν οι έλληνες του εξωτερικού.

Από το ’80, η μαμά Ελλάδα ανάθρεψε πολλά μαμμόθρεφτα. Κακόμαθε πολλά παιδιά της και τους συγχωρούσε τον δογματισμό, την γκρίνια, την μαγκιά, την ημιμάθειά τους.

Επί δεκαετίες συντηρήθηκε η παρανόηση.

Είναι άλλο πράγμα το «ελληνικό δαιμόνιο» και άλλο η περίφημη «ελληνική ιδιαιτερότητα» των τελευταίων τριών δεκαετιών. Πρόκειται για δύο διαφορετικούς κόσμους. Το «ελληνικό δαιμόνιο» το έθρεψε η ανάγκη για ευημερία, ανάπτυξη και επιτυχία, ενώ την «ελληνική ιδιαιτερότητα» την δημιούργησε μια κακομαθημένη γενιά που πίστευε ότι της χρωστάνε.

Είναι άλλο ο έλληνας που καινοτομεί, δημιουργεί και ξεπερνά εμπόδια με τη βοήθεια του συναρπαστικού μυαλού του και άλλο ο έλληνας με τις γνωστές παγκοσμίως πλέον αγκυλώσεις του, σε θεωρία και πράξη, που βαδίζει στον δρόμο της απομόνωσης υποκρινόμενος τον «ξεχωριστό».

Αλλο ο έλληνας που θέλει και μπορεί και άλλο ο έλληνας που δηλώνει ότι μπορεί αλλά αποδεικνύεται ότι κατά βάθος δεν θέλει. Αυτός που θέλει να πετύχει παλεύει με νύχια και με δόντια. Αυτός που ποντάρει περισσότερο στο βόλεμα της σταθερής μετριότητας απομένει να γκρινιάζει ες αεί για τα εμπόδια, χάνοντας τον στόχο [που τελικά ίσως να μην υπήρξε ποτέ].

Από τους δύο αυτούς Ελληνες ο δαιμόνιος θα σώσει τη χώρα. Ο γκρινιάρης κι ανυπάκουος θα εξακολουθήσει να υπερασπίζεται το δικαίωμά του στην γκρίνια, προσφέροντας για μια ακόμη φορά μέτριες υπηρεσίες στον εαυτό του και στη χώρα, λησμονώντας ότι αν ήταν λίγο πιο «δαιμόνιος» θα όριζε αποτελεσματικότερα το μέλλον του.


της Aλεξίας Κονάχου, από το skai.gr,

http://www.skai.gr/news/opinions/article/165464/mia-paranoisi-dekaetion-/?cid=12


5 σχόλια:

Υπευθυνότητα και αρετή είπε...

Ζήτω η πείνα και η φτώχια.
Λατέρνα, φτώχια και γαρύφαλο, αυτή θα πρέπει να είναι η μοίρα του Έλληνα.
Ο Αράπης είναι ευχαριστημένος μ'ένα πιάτο φαί και μια αλλαξιά ρούχα.
Ο λεβέντης Έλληνας θα πρέπει να είναι ευχαριστημένος μ'ένα κομμάτι ψωμί κι ένα τρύπιο σώβρακο, επειδή είναι ΛΕΒΕΝΤΗΣ και όχι εκφυλισμένος αράπης.
Βασικός μισθός στα 100 ευρώ με 50% δωρεά στον εργοδότη για δώρο κάθε χριστούγεννα και ΠΑΣΧΑ.

Ζήτω το ΠΑΣΟΚ!
Ναι στην φτώχια και στην πείνα που ξυπνούν το μυαλό! Όχι στην ευημερία και στον εκπουστισμό!
Ισόβια πρωθυπουργία στον Γεώργιο Παπανδρεου!

fanis panagiotopoulos είπε...

Κάποιοι σαν εσένα έφτασαν την Ελλάδα σ'αυτό το χάλι...

Υπευθυνότητα και Αρετή είπε...

Κρυφο-τΣΥΡΙΖΑς είσαι;
Εγώ προτείνω τρόπους για να ξεφύγουμε από το χάλι, να γίνουμε ο βαλκανικός δράκος που θα ξεπεράσει την Ινδία και την Κίνα.
Την ελλάδα την έφτασαν σε αυτό το χάλι οι κοπρίτες που θέλουνε μισθούς 700 ευρώ για τα χλιδάνεργα χαϊδεμένα τους, ένα δωμάτιο για κάθε μέλος της οικογένειάς τους, αυτοκίνητο για να πάνε στο χωριό τους, παράταση ζωής ένα μήνα για τη γιαγιά τους και σύνταξη.
Πρέπει να μάθουν να ζουν φτωχοί για να πλουτίζουν οι ικανοί και να γίνουμε εξαγωγική δύναμη. Είναι προτιμότερο να συντηρούμε την ευημερία του άνθους του πληθυσμού παρά να μοιράζουμε την πενία στο σύνολο.
Χαίρομαι που ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΑΣ ΗΓΕΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ συνειδητοποίησε αυτή τη μεγάλη αλήθεια.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΣΟΚ!

fanis panagiotopoulos είπε...

Μια ζωή ίδιοι... από τον Δηλιγιάννη στο Γούναρη κι από'κει στο Μεταξά κι από τον Παπάγο στον Έβερτ, τον Ακαταλληλότερο και το Σαμαρά, οι ίδιοι ανεγκέφαλοι δεξιοί οπαδοί...

Keep walking!

Υπευθυνότητα και Αρετή είπε...

Εγώ Δεξιός; Εγώ υποστηρίζω τις πολιτικές του Γιώργου, και αποδέχομαι πλήρως τις αποφάσεις του.
Αρνείσαι ότι ο Έλληνας είναι κοπρίτης και καλομαθημένος;
Αρνείσαι ότι το Μνημόνιο είναι ευλογία; Αν όχι, γιατί αμφισβητείς τους ειδήμονες;
Ο βασικός μισθός του Βούλγαρου είναι 200 ευρώ. Είσαι φασίστας και ρατσιστής για να πιστεύεις ότι ο Βούλγαρος αξίζει το ένα πέμπτο του Έλληνα; Και αλήθεια, πόσος πιστεύεις ότι πρέπει να είναι ο δίκαιος βασικός μισθός του έλληνα;
Μήπως είσαι Σαμαρικός και παριστάνεις τον φίλο του ΠΑΣΟΚ;
Εγώ στηρίζω άκριτα και ειλικρινώς τον Γιώργο. Δεν λέω ψέματα σαν κι εσένα.