ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗ
Η κρίση της ελληνικής κοινωνίας σήµερα ξεκινά και από το ότι η ισότητα και το κράτος δικαίου παραβιάστηκαν συστηµατικά, τόσο από ισχυρούς επιχειρηµατίες όσο και από ανεύθυνους ή αδίστακτους πολιτικούς, που χρεοκόπησαν το δηµόσιο ταµείο.
Δυστυχώς λίγοι πολιτικοί σήµερα αγωνιούν για το κράτος δικαίου. Θυµίζω ότι η κυβέρνηση του Κώστα Καραµανλή είχε σε κάποια στιγµή επτά υπουργούς της που είχαν ορίσει γιους, κόρες ή συζύγους τους ως ειδικούς συµβούλους τους. Ξέχασαν ίσως ότι το καθήκον τους ήταν να υπηρετούν το δηµόσιο, όχι το ιδιωτικό συµφέρον. Η σηµερινή κυβέρνηση είναι πολύ πιο προσεκτική σε θέµατα δικαιοσύνης, αλλά το κύρος των θεσµών έχει φθαρεί ανεπανόρθωτα. Παρ’ όλα αυτά, η θεραπεία του προβλήµατος δεν µπορεί να είναι η αυτοδικία. Η ανοµία θα καταστρέψει και τους υπόλοιπους πολιτικούς θεσµούς και τότε η κρίση µας θα είναι όχι µόνο οικονοµική, αλλά και κρίση επιβίωσης.
Ολοι όσοι παίρνουν το δίκαιο στα χέρια τους γίνονται εκείνοι µικροί δικτάτορες, αρνούµενοι τους κοινούς κανόνες. Η βία και η αυτοδικία καταδικάζουν τη χώρα στη στασιµότητα και την ανωριµότητα και κατά µία έννοια δικαιώνει τους πρώτους παρανοµήσαντες.
Αν όλοι διεκδικούµε µε τη βία και την εξαπάτηση µεγαλύτερο µερίδιο από τη συλλογική πίτα, τότε οι θεσµοί δεν έχουν νόηµα.
Ο δικαιολογηµένος θυµός µας για την αποτυχία της Ελλάδας πρέπει να διοχετευτεί δηµοκρατικά ώστε να αλλάξουµε τη χώρα προς το καλύτερο. Η ανοµία βοηθά µόνο τους ήδη ισχυρούς. Οι λαϊκιστές πολιτικοί δεν θα σας το πουν, γιατί η χαλαρότητα των θεσµών τούς συµφέρει. Αν όµως θέλετε ισότητα και δικαιοσύνη, πρέπει να προστατέψετε τους δηµοκρατικούς θεσµούς µας, ατελείς καθώς είναι, σαν την πιο πολύτιµη κατάκτησή σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου