της Άννας Δαμιανίδη
Όταν κάψανε το Μινιόν και τον Κατράντζο πριν τριάντα χρόνια, λέγαμε πως ήταν προβοκάτσια. Στο μεταξύ κάηκαν μερικά ακόμα μαγαζιά, το Πολυτεχνείο, ύστερα η Αθήνα ολόκληρη, αλλά εκείνο ήταν εξέγερση, και τώρα τα υπέροχα αυτά κτίρια του κέντρου, τα μοναδικά, διαλεγμένα ένα ένα σε μια πόλη άσχημη, και πάλι μας λένε ότι είναι προβοκάτσια.
Λοιπόν, κάνετε λάθος όσοι το πιστεύετε αυτό. Δεν είναι προβοκάτσια, είναι η επανάσταση. Περπατήσατε καμιά φορά στους δρόμους; Βλέπετε τι γράφουν οι αφίσες; Διαβάζετε τα συνθήματα που στάζουν μίσος και προτροπές για φωτιές και κρεμάλες και σφαγές; Αυτό έχουν στο νου τους οι εμπρηστές και καταστροφείς της Αθήνας. Κάνουν επανάσταση όταν σπάνε βιτρίνες, όταν ρίχνουν μολότοφ, όταν καίνε το Αττικόν, το Άστυ, τα Στάρμπακς, τα νεοκλασσικά κτίρια. Συνεχίζουν την επανάσταση που άρχισαν πρόπερσι και σκοπεύουν να την ολοκληρώσουν. Αρκεί μια βόλτα στο κέντρο της πόλης για να βεβαιωθείτε. Το γράφουν στις αφίσες. Γιατί δεν τους πιστεύετε τους ανθρώπους; Το λένε με χίλιους τρόπους, με ποιήματα, με συνθήματα, με εικόνες, με σκιτσάκια. Δεν το κρύβουν καθόλου. Τι μου λέτε για προβοκάτορες; Είπαμε να μη διαβάζετε το μνημόνιο, ούτε μια αφίσα δεν μπορείτε να διαβάστε;
Είναι εξάλλου διαρκής επανάσταση. Είναι χρόνια τώρα, κάθε φορά που καλεί η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ διαδηλώσεις, κάθε φορά οι επαναστάτες καταστρέφουν ένα κτίριο, μια πρόσοψη, ένα μαγαζί, μια είσοδο μετρό. Στις μεγαλειώδεις στιγμές τους βάζουν φωτιά σε τετράγωνα. Μην περιμένετε να συγκινηθούν, δεν πάνε σινεμά. Χαίρονται με τη θλίψη και την ανημπόρια μας. Κι έχουν κερδίσει τις καρδιές. Άντε να πεις ότι πας σινεμά και σ’ αρέσει. Άντε να μιλήσεις για μπαρ, για θέατρα, για βόλτες. Πρέπει να κλαίγεσαι συνέχεια, να μιζερεύεις, να οικτίρεις τα παιδιά σου, να βρίζεις κάθε θεσμό. Έχουν ιδρύσει το βασίλειο της μιζέριας μέσα μας.
Μην ξεγελάτε άλλο τους εαυτούς σας, δεν θα μείνει όρθιο τίποτε. Μπορεί να τη μισείτε αυτή την πόλη κι εσείς, εξάλλου από το μίσος μέχρι την αδιαφορία και την περιφρόνηση κυμαίνονται τα συναισθήματα απέναντι της. Αλλά θα πρέπει να μισείτε και τον εαυτό σας αν συνεχίστε να τον κοροϊδεύετε. Δεν είναι προβοκάτορες οι άνθρωποι. Είναι επαναστάτες. Ονειρεύονται κρεμάλες, φωτιές, καρμανιόλες, αυτό συγκράτησαν από τη γαλλική επανάσταση, την καρμανιόλα. Τη βία. Τι καθεστώς θέλουν να ιδρύσουν; Μπορείτε να το φανταστείτε. Εξάλλου το έχουν ήδη ιδρύσει μέσα μας, έχουν σπείρει το φόβο και την ισοπέδωση. Έχουν διαβεί νικηφόροι. Σκύβουμε το κεφάλι και κλαιγόμαστε σεμνά. Μέσα μας ένα μικρό μαύρο ζώο μπορεί και να ηδονίζεται με τις καταστροφές. Οι άνθρωποι είναι άγρια πλάσματα αν αποφασίσουν να αρνηθούν τον πολιτισμό. Κι εμείς είμαστε στο κατώφλι της άρνησης, στεκόμαστε και τον πετροβολάμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου