Ή τώρα ή ποτέ.

Ξέχνα ότι ήξερες, θυμήσου ότι έγινε.

Δεν είναι καιρός για πολλές λέξεις - κανείς μας δεν έχει πλέον την υπομονή ούτε να γράψει, ούτε να διαβάσει πολλά. Θα είμαι σύντομος λοιπόν, σχεδόν επιγραμματικός.
Money makes the world go round - βγαλμένο από τη ζωή το άσμα

Το δημόσιο χρήμα, δανεικό και μη, μοιράστηκε σε ομόκεντρους κύκλους γύρω από την πολιτική εξουσία που ήταν και ο βασικός δίαυλος. Ομοίως και η όποια παραγωγή, αυτή που ευνουχίστηκε με “επιδοτήσεις”.

Προφανώς, όποιος έλεγχε τα μέλη της πολιτικής εξουσίας, έλεγχε αυτό το χρήμα και την παραγωγή. Είτε εμφανιζόταν ως “Δημοσιογραφικός Όμιλος”, είτε ως συνδικαλιστής για να μοιράσει κατόπιν πλασματικές υπερωρίες και επιδόματα “στα δικά του παιδιά”.

Ο λαϊκισμός δεν είναι ανοησία ή παραλογισμός, αλλά εργαλείο κλοπής.
Βασικό εργαλείο για τα παραπάνω, ήταν η αδιαφάνεια και η ρητορική που κάλυπτε τις ανακολουθίες και τους παραλογισμούς με συναισθηματικές εξάρσεις. Ο συνδικαλιστής που διεκδικεί πλασματικές υπερωρίες (που έφταναν πολλές φορές σε δεύτερο μισθό) δεν μίλαγε για τα λεφτά των πλασματικών υπερωριών, αλλά για “τα δίκια τους”.

Ομοίως οι επιχειρηματίες που χρειαζόντουσαν κρατικό χρήμα για να μείνουν στην ζωή: διεκδικούσαν δάνεια με κρατικές εγγυήσεις που σχεδόν πάντα κατέληγαν να αποπληρώνονται από το κράτος ή τις τράπεζες του. Εργαλείο τους, κυρίως ο έλεγχος του τύπου, ηλεκτρονικού ή μη, αθλητικού, πολιτικού ή λιβελικού/παράδοξου/εθνικιστικού.

Τέλος, η εκκλησία που δεν “διαχειρίζεται” μόνο την πίστη του λαού, αλλά την χρησιμοποιεί για να διαχειριστεί την περιουσία της. Εδώ το εργαλείο, ο άμβωνας, διαφέρει ελαφρά από τον τύπο αλλά συνεργάζεται με αυτόν ενώ λειτουργεί με τους ίδιους όρους. Αυτούς της συναισθηματικής χειραγώγησης.

Παράδειγμα

Η εκκλησία ενίοτε, προχωράει σε κινήσεις δανεισμένες από τους συνδικαλιστές, όπως έγινε με τα συλλαλητήρια για τις ταυτότητες. Η ρητορική μιλούσε για τον “Εθνικό χαρακτήρα” του θρησκεύματος. Το πραγματικό διακύβευμα ήταν η μείωση της επιρροής της εκκλησίας στα κοσμικά ζητήματα. 

Δεν προσπάθησε δα κανείς να κλείσει εκκλησίες - ένα μικρό βήμα ήταν για τον διαχωρισμό Εκκλησίας - Κράτους.

Τότε λοιπόν, δημιουργήθηκε και δημοσίως ένα αρραγές μέτωπο κατά της συγκεκριμένης μεταρρύθμισης. Τηλεόραση, εφημερίδες, πολιτικοί, παπάδες, συνδικαλιστικές οργανώσεις είπαν σύσσωμοι: “ξέχνα το - το σύστημα αυτό θα μείνει ως έχει”. Προστάτευσαν το σύστημα τους. 

Το σήριαλ που ακολούθησε στις επόμενες εκλογές, με το ποιον πολιτικό αρχηγό θα φιλήσει πιο εγκάρδια ο Χριστόδουλος έξω από την Μητροπολιτική κατοικία στην Φιλοθέη, η υπογραφή του Κώστα Καραμανλή υπέρ των ταυτοτήτων κλπ, όπως και το εκλογικό αποτέλεσμα ανήκουν πλέον στην ιστορία. Όπως θα μείνουν στην ιστορία τα εικοσιτετράωρα των κάμεραμαν συγκεκριμένου καναλιού έξω από την πόρτα του Χριστόδουλου.

Η συμμαχία

Η λαϊκή Δεξιά, η παλαβή Αριστερά, η Εκκλησία, ο ψευτοσυδικαλισμός. Οι τίτλοι τους είναι παραπλανητικοί εφόσον υποδηλώνουν ανοησία. Πιστέψτε με - μόνο ανόητοι δεν είναι. 

Τα εργαλεία

Τα ΜΜΕ, το συνδικαλιστικό σύστημα, ο Κυριακάτικος Άμβωνας, οι πολιτικοί και συνδικαλιστές που προωθεί και εκλέγει αυτό το σύστημα εδώ και δεκαετίες. Κύρια συναισθήματα που εργαλειοποιούνται: ο φόβος και ο Εθνικισμός.

Η λύση 

1. Η διαφάνεια στην διαχείριση του δημόσιου χρήματος είναι όρος για τον “αφοπλισμό” του συστήματος. Ναι, στην συγκεκριμένη περίπτωση το χρήμα είναι εκτός από σκοπός και “πολεμοφόδιο”. Με αυτό βρίσκεις πειθήνιους συμμάχους, αυτό μοιράζεις με όρους μαφίας στον στρατό σου προκειμένου να γίνει η δουλειά σου. 
2. Η αλλαγή του δίαυλου κλοπής του δημόσιου χρήματος, δηλαδή η αλλαγή των πολιτικών προσώπων και των κρατικών λειτουργώνπου συμπράττουν διοικητικά. 
3. Άρα, πρέπει να αλλάξει το πειθαρχικό σύστημα στην δημόσια διοίκηση, και η ταχύτητα απόδοσης της δικαιοσύνης. Ακόμα και σήμερα, οι ίδιοι “δημόσιοι λειτουργοί” ενεργούν μέσα στο δημόσιο σχεδόν ανενόχλητοι. Μπλοκάρουν αλλαγές, στήνουν παγίδες, και διευκολύνουν καταστάσεις με ότι έχει απομείνει στο δημόσιο κορβανά κατόπιν κατάρρευσης. 
4. Η αποκάλυψη του συστήματος και του τρόπου λειτουργίας του μέχρι σήμερα ούτως ώστε να μπορεί να ερμηνεύσει ο πολίτης τα τεκταινόμενα μέσα από αυτή την καθαρή οπτική, αντί του πρίσματος και της διάθλασης που προκύπτει από τα παραδοσιακά μέσα και την ρητορική τους. 
5. Η συσπείρωση όσων διαφωνούν με τα παραπάνω πέρα από ιδεολογικές ή άλλες ανούσιες, σε αυτή την συγκυρία, διαφορές. Φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες, αριστεροί, και υγιείς συνδικαλιστές οφείλουν, ναι οφείλουν, να ενωθούν ενόψει εκλογών και πλήρους καταστροφής της χώρας και να λειτουργήσουν από κοινού. Δεν υπάρχει ούτε χώρος, ούτε χρόνος για λεπτομέρειες και ιδεολογική “καθαρότητα” αυτή την ώρα. Η μόνη καθαρή θέση εδώ είναι η διάθεση για διάσωση της χώρας και στροφή προς την εξυγίανση και την μεταρρύθμιση που απαιτείται. 

Η αντίδραση στην λύση

Θα είναι βίαιη. Θα σπιλωθούν πρόσωπα, θα κατηγορηθούν άνθρωποι, όχι με όσα σαχλά εθνικιστικά ακούμε μέχρι σήμερα περί Τρόικας και προσπάθειας “αφελληνισμού” που ξεσηκώνουν ανόητους και διαπλεκόμενους μαζί, αλλά με στημένες δικαστικές υποθέσεις και επιχειρήσεις λάσπης. 

Το μόνο που μπορεί να ζυγίσει κανείς για να αντέξει απέναντι σε μία τέτοια επίθεση είναι η εικόνα του χθες που μας έφτασε στο γκρεμό, και η πρόβλεψη του τη μέλλει γενέσθαι εάν δεν αντιδράσουμε τώρα.
Η επόμενη μέρα

Εάν χάσουμε, το σύστημα θα χρειαστεί να βρει νέο χρήμα για να κινηθεί. Αυτό δεν πρόκειται πλέον να έρθει από δανεικά, άρα θα γυρίσουμε σε εθνικό νόμισμα το οποίο θα διαχειριστούν κατά το δοκούν όπως γινόταν μέχρι την είσοδο μας στην ΟΝΕ, και εν μέρει μετά (πριν μας τσιμπήσουν οι δανειστές μας). 

Εάν νικήσουμε, υπάρχει η ελπίδα να ζήσουμε αυτό που είδαμε την τελευταία δεκαετία ως preview ευρωπαϊσμού σε κανονικές συνθήκες ανάπτυξης, δημιουργίας και αξιοπρέπειας, αντί της μέχρι πρόσφατα πλαστής ευημερίας μπροστά από μία κουρτίνα που έκρυβε το πλιάτσικο.

Έκκληση

Αφήστε τις πλατφόρμες, τα πολιτικά μαθηματικά, τις προβλέψεις, και τις προβολές και πιάστε δουλειά με όσους θέλουν και μπορούν. Έγιναν κάποια βήματα την περασμένη διετία, και κάποια μικρότερα παλιότερα. Τώρα δεν υπάρχει ούτε ο χώρος, ούτε ο χρόνος για αναζητήσεις και περιστροφές. Το πεδίο είναι σαφές. Το αντικείμενο επίσης. 

Σταματήστε να σκέφτεστε και πράξτε - ο καθένας από το μετερίζι του. Η ευθύνη μίας πραγματικής κατάρρευσης δεν θα βαρύνει μόνο αυτόν που πήρε την εξουσία και την χρησιμοποίησε λάθος, αλλά και αυτόν που ενώ ήξερε τι έπρεπε να κάνει και μπορούσε να διεκδικήσει την εξουσία, δείλιασε. Έκανε πίσω, γιατί δεν ακολούθησε την λογική, αλλά τις επιταγές συμβούλων και μελλοντολόγων/επικοινωνιολόγων που τους είπαν “περίμενε - δεν είναι ακόμα η ώρα”.

Όχι. Τώρα είναι η ώρα.

Ή τώρα ή ποτέ.

http://alexacos.blogspot.com/2012/03/blog-post.html

Αφήστε χώρο στους παρανόμους

του Σταύρου Θεοδωράκη

Βαρέθηκα τις παρελάσεις και θέλω να σας μιλήσω για τα ψάρια και τους νεκρούς (όχι του ‘21). Τον Νοέμβριο το Δημοτικό Συμβούλιο Μαρκόπουλου αποφάσισε να εφαρμόσει επιτέλους τον νόμο που ψηφίστηκε πριν έξι (!) χρόνια και να δημιουργήσει και στην Ελλάδα έναν χώρο καύσης νεκρών. Λίγες μέρες μετά, αρχές Δεκέμβρη, η «προοδευτική» εκκλησία και συγκεκριμένα ο «προοδευτικός» Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Χατζηνικολάου, κάλεσε τον λαό σε εξέγερση γιατί «στο Μαρκόπουλο θα καίνε ανθρώπους». Αστεία πράγματα, θα μου πείτε. Και όμως την τελευταία μέρα του Φεβρουαρίου, στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Μαρκόπουλου, εμφανίστηκαν 50 μαγκουροφόροι οι οποίοι απείλησαν τους Δημοτικούς Συμβούλους να μην τολμήσουν «να κάψουν ανθρώπους». Και οι άνθρωποι, σκεπτόμενοι «πού να μπλέκεις τώρα» έκαναν αυτό που κάνει δεκαετίες το κράτος. Υποχώρησαν και ακύρωσαν την απόφαση τους, για την δημιουργία χώρου καύσης νεκρών. Επανήλθαμε λοιπόν ξανά στο σημείο μηδέν. Η Ελλάδα θα παραμείνει η χώρα της Ευρώπης που δεν θα έχει χώρο καύσης νεκρών και η Βουλγαρία θα συνεχίσει να μας «εξυπηρετεί» και σε αυτόν τον τομέα.

Και πάμε τώρα στα ψάρια. Στο Αιγαίο υπάρχει μια ομάδα κάποιων ωραίων τύπων που κάτω από τον τίτλο «Αρχιπέλαγος» δίνουν την μάχη «για να περιοριστούν οι πλιατσικολόγοι του Αιγαίου». Εποικοδομητικές συγκρούσεις δηλαδή, από αυτές που έχει ανάγκη ο τόπος και όχι στρακαστρούκες. Τελευταίοι μεγάλοι τους αντίπαλοι, οι δυναμιτιστές του Αιγαίου. Ένας παλιός, φτηνός και άθλιος τρόπος ψαρέματος. Τα τελευταία όμως δύο χρόνια το κακό έχει παραγίνει. Κάθε μέρα έχουμε πενήντα με εξήντα εκρήξεις δυναμίτιδας στο Αιγαίο (όπως επίσης έχουμε τραυματισμούς δυναμιτιστών και ατυχήματα σε καράβια που μεταφέρουν δυναμίτες – γεγονότα δηλαδή που μαρτυρούν την «βρωμοδουλειά»). Το «Αρχιπέλαγος» έχει απευθυνθεί σε δήμους, λιμεναρχεία, βουλευτές, έχει δώσει στοιχεία, έχει δώσει περιοχές, έχει δώσει ονόματα. Και όμως κανείς δυναμιτιστής δεν έχει πιαστεί. Ψέματα. Στον Ρέντη είχαμε μια σύλληψη δυναμιτιστή. Από έναν τροχονόμο, νομίζω, που άνοιξε τυχαία ένα πορτ μπαγκάζ.

Η ανομία - για να συνοψίσω – απειλεί σιγά σιγά όλους. Ακόμη και τους νεκρούς και τα ψάρια. Από τις βίλες κάποιων πολιτικών, μέχρι την διαφθορά κάποιων εκκλησιαστικών παραγόντων και τα καλάθια κάποιων «ψαράδων», όλα μαρτυρούν ότι μεταμορφωνόμαστε σε μια χώρα ανομίας. Που δεν θα πρέπει να την μπερδεύουμε με την παρανομία. Δεν είμαι νομικός αλλά νομίζω ότι είναι ευδιάκριτη η διαφορά. Η παρανομία αφορά το σκοτεινό κομμάτι της κοινωνίας, η ανομία το «φωτεινό». Ένας πολιτικός και ένας δημοσιογράφος που μεταμφιέζονται και κλέβουν μια τράπεζα μπαίνουν στην παρανομία, το έγκλημα δηλαδή. Ο πολιτικός και ο δημοσιογράφος όμως που «συνεργάζονται» για να δημιουργήσουν έναν εθνικό κίνδυνο, για να πάρουμε ένα καινούργιο όπλο και κυρίως μια καλή μίζα, συμμετέχουν στην ανομία.

Δεν ξέρω αν θυμάστε, πριν μερικά χρόνια, υπήρξε ένας ταξιτζής που ζήτησε ένα υπερβολικό κόμιστρο από έναν τουρίστα που τον έφερε από το αεροδρόμιο στη "Μεγάλη Βρετάνια", χρησιμοποιώντας την μεγάλη διαδρομή. Δεν ξέρω αν ξέρετε ποια είναι η μεγάλη διαδρομή. Αττική Οδός - Ελευσίνα- Ιερά Οδός – Εθνική - Παραλιακή – Συγγρού –κέντρο! Για κακή του τύχη ο τουρίστας είχε ξανά έρθει στην Αθήνα και αρνήθηκε να πληρώσει το κόμιστρο. Ο ταξιτζής για αν τον τιμωρήσει έφυγε μαζί με τις βαλίτσες του. Εδώ διαπιστώνουμε μια παρανομία, είναι σαφές. Προσέξτε όμως πως έχουμε μια ελληνική ανομία. Μετά από δύο μέρες ο ταξιτζής τον οποίο «αναζητούσε» όλη η ελληνική αστυνομία, παρουσιάστηκε σε τηλεοπτικό σταθμό. Και δικαιολόγησε στα «παράθυρα» την πράξη του λέγοντας ότι η Ακρόπολη των προγόνων του αξίζει κάτι παραπάνω από τα 30 ευρώ που θέλει να πληρώσει κάθε κουτόφραγκος τουρίστας. Ο ταξιτζής ολοκλήρωσε την θεωρία του χωρίς να εμφανιστεί ούτε η αστυνομία ούτε καν το 166 για να τον οδηγήσει έστω σε κάποιο νοσηλευτικό ίδρυμα.

Τώρα τι μπορούμε να κάνουμε. Η μόνη σωτηρία, το έχω ξαναπεί, είναι η προδοσία. Να προδώσει δηλαδή ο καθένας την τάξη του. Να βρεθούν δηλαδή κάποιοι δημοσιογράφοι, κάποιοι πολιτικοί, κάποιοι πανεπιστημιακοί – άρχισα από τους δυσεύρετους – κάποιοι λιμενικοί, κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι και να μην υποχωρήσουν. Να μην ενδώσουν στην ανομία. Να το κάνουν για την χώρα. Να το κάνουν για το δίκιο. Να το κάνουν και για την ισορροπία του συστήματος. Γιατί έτσι όπως πάμε σύντομα στην Ελλάδα θα χαθεί η αξία της παρανομίας. Αφού όλοι θα μετέχουμε στην ανομία.

ΥΓ. Τα παραπάνω είναι σκέψεις που έκανα όταν (πριν μερικές μέρες) κλήθηκα από το ΕΛΙΑΜΕΠ, την Κίνηση Πολιτών, την Διεθνή Διαφάνεια και άλλες οργανώσεις, να μιλήσω με θέμα «Ποιότητα Θεσμών και Ανομία». Τις είχα απωθήσει αυτές τις σκέψεις, μέχρι χθες που ξανάνοιξε η κουβέντα για την ανάγκη πάταξης της φοροδιαφυγής. Έλα;

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=13811 

Είσαι μπούφος! (κι εγώ επίσης)

του κοριτσιού του διπλανού portal

Έχω μια ανακοίνωση να κάνω παίδες: Όπως ξέρετε σας αγαπώ. Αλλά σήμερα τα πήρα άσχημα και σκέφτομαι σοβαρά να κηρύξω το απρόοπτο πλην αναπόφευκτο τέλος της επικοινωνίας μας. Απορείτε γιατί; Γιατί είστε μπούφοι, να γιατί! Γιατί εγώ είμαι ακόμα πιο μπούφος από σας, να κι ένα άλλο γιατί. Γιατί τι σκατά να πουν δυο μπούφοι μαζί, να ένα ακόμα πιο καθοριστικό γιατί.

Δεν είμαι σε θέση να ιεραρχήσω τους λόγους που με έπεισαν ότι είμαστε δύο μπούφοι (εγώ ο μπούφος-μονάδα κι εσείς ο συλλογικός μπούφος, ο ακόμα πιο επικίνδυνος, γιατί τη μονάδα τη βαράς και συνέρχεται, ο συλλογικός όμως μπούφος δε συνέρχεται με την καμία όπως βλέπω φίλε! Είναι αήττητος και απτόητος και –το χειρότερο- ούτε που του χει περάσει απ΄το μυαλό ότι είναι μπούφος όταν

1. …ξεκινάει μια ωραιότατη Κυριακή (με ανθισμένες αμυγδαλιές και πουλάκια και 20 βαθμούς κελσίου και γκομενάκια με τισέρτ και λιβάδια γεμάτα φρέσκα γαϊδουράγκαθα) και τη χαλαλίζει εν ψυχρώ για να πάει στην κάλπη να ψηφίσει έναν υποψήφιο αρχηγό κόμματος που είναι ο μοναδικός υποψήφιος για την ηγεσία αυτού του κόμματος που μόλις του ρήμαξε τη ζωή (και την τσέπη του ρήμαξε αλλά δεν επικεντρώνω σ΄αυτήν γιατί είμαι πνευματικός άνθρωπος όπως ξέρετε). Είναι μάλιστα τόσο μπούφος που δίνει και δυο ευρώ από πάνω για να μπορέσει ο παλαιότατος αυτός πολιτικός να δηλώσει ότι τώρα αρχίζει ένα νέο κεφάλαιο. Για αυτόν αρχίζει. Αλλά όταν αρχίζει κάτι γι αυτούς, ακόμα δεν καταλάβατε ότι τελειώνει οριστικά για μας μπούφοι;

2. …είναι έτοιμος να δώσει αυτοδυναμία σ΄έναν άλλο υποψήφιο πρωθυπουργό για να τον σώσει από το μνημόνιο. Πως θα σε σώσει ρε μπούφο; Αυτός κατακρήμνισε το ίδιο του το κόμμα επειδή είχε άλλα σχέδια για την πάρτη του. Τον κόβεις για αποτελεσματικό; Γιατί; Εχει καταφέρει τίποτα στη ζωή του; Αυτός ούτε ένα αυγό δεν θα χει τηγανίσει -και να προσπάθησε θα σπασε σίγουρα τον κρόκο, τόσο άχρηστος. Ή μήπως σε πείθει το βλέμμα του; Ο άνθρωπος κοιτάει πάντα κάπου στο βάθος του κήπου όπου είναι μια ωραία δεσποινίς που ακούει στο όνομα εξουσία. Εσένα ούτε να σε χέσει, όχι να σε δει. Σου φαίνεται μήπως σταθερός στις απόψεις του και τον εμπιστεύεσαι; Αυτός μέσα σε ελάχιστους μήνες μας είπε ότι το μνημόνιο είναι απεχθές και στη συνέχεια ότι είναι αναγκαίο. Το πραγματικά απεχθές όμως είναι ότι ελπίζεις σ΄ αυτόν μπούφο.

3. …πιστεύει ότι είναι λογικό να εκφράζει την αγανάκτησή του ο λαός με μούντζες, καρέκλες, καφέδες και γιαούρτια στα κεφάλια όσων αυτός και ο λαός δεν γουστάρει. Δεν χρειάζεται καν να έχει λόγο. Απλά δεν γουστάρει. Καμαρώνει που το βλαστάρι του φασκελώνει τους επίσημους στις παρελάσεις. Το χτυπάει υποστηρικτικά στην πλάτη όταν πάει να πλακωθεί με την παράταξη που δεν γουστάρει στο πανεπιστήμιο. Κουνάει το κεφάλι με κατανόηση όταν βάζουν φωτιά στα λίγα νεοκλασσικά της πόλης του (και ποτέ δεν αναρωτιέται γιατί δεν πυρπόλησαν ακόμα καμιά από τις τερατοπολυκατοικίες του Βωβού λ.χ. Ουπς σόρι, θα είναι αντιστασιακός και ο Βωβός φαντάζομαι) . Κοίτα που φτάσαμε με τη λογική του μπούφου: γέροι με καραμπίνες στις εφορίες, Βόμβες στα γήπεδα και πολιτοφυλακή της χρυσής αυγής στους δρόμους, ο Καρατζαφύρερ στη τηλεόραση να συνιστά σε όλους τους (μπούφους) να πάρουν ένα όπλο και να βαράν ανεξέλεγκτα. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: όταν σε πλακώσουν εσένα όμως κάτι άλλοι (μέλη του λαού επίσης, μην το ξεχνάμε αυτό) μην έρθεις να μου κλαφτείς μπούφο. Για να είμαι εντελώς τίμια μαζί σου όχι μόνο δεν θα σε υποστηρίξω, θα σου ρίξω και καμιά ανάποδη αν έχω τα νεύρα μου. Όποιος σπέρνει γιαούρτια, στο τέλος τρώει την αγελάδα στο κεφάλι μπούφο, κατάλαβες;

4. …τιμά τους πολιτικούς ανάλογα το βαθμό παπάτζας τους. Κλαίει ο Λοβερδος στην τιβί για το δράμα του ΕΣΥ; Χρυσό παιδί και φιλότιμο ο Λοβέρδος. Σκίζει τα ρούχα του ο αρχιαριβίστας Καρατζαφύρερ για το δράμα του νοικοκυρέου, να ένας ευαίσθητος πολιτικός λέει στην κυρά του καταπίνοντας ένα σουβλάκι με τζατζίκι. Βλέπει το Μιχαλολιάκο να δηλώνει ότι η Χρυσή Αυγή θα εξωπετάξει από την Ελλάδα τους ξένους και ξεχνάει ότι το παιδί του τώρα είναι ξένος σε κάποια άλλη χώρα με Μιχαλολιάκους να το απειλούν. Για να μην αναφερθώ στην τεράστια δημοτικότητα εκείνου του αρχικαραγκιόζη της Θεσσαλονίκης που μοίραζε μουστοκούλουρα για τον πεινασμένο λαό και εσύ μπούφο τα παιρνες! Αν αυτό το νομάρχη θέλει η καρδιά σου, εγώ δεν τη θέλω την καρδιά σου! Τελεία και παύλα!

5. … κοιτά καχύποπτα κάθε καινούριο άνθρωπο που αποφασίζει να βουτήξει μέσα στα σκατά και να προσπαθήσει να κάνει κάτι. Είναι μαλάκας, δε λέω, εφόσον αποφάσισε να βουτήξει μέσα στα σκατά. Αλλά να βρίζεις λ.χ. την Τίνα ως άσχετη (και ποια είναι αυτή; Και τι προσόντα έχει; Από πού ξεφύτρωσε; Στο γυμναστήριο τη συνάντησε ο Γιώργος); Ε λοιπόν έπρεπε να πηγαίνει συχνότερα στα γυμναστήρια ο Γιώργος γιατί το μόνο καλό που έκανε ήταν ότι συνάντησε αυτή που προσπάθησε (ο μπούφος!) να σώσει τα δάση σου για να μη γίνουν οικόπεδα. Αντίθετα αυτοί που συνάντησε στα γραφεία του κόμματος του είχαν βάλει στο μάτι τα οικόπεδα και τα κατάφεραν χάρη στη βλακεία σου μπούφο!

6. … κραυγάζει κάθε τόσο αγανακτισμένος «που είναι επιτέλους οι πνευματικοί άνθρωποι; Γιατί σιωπούν;» και μόλις τολμήσει ένας «πνευματικός άνθρωπος» (δεν θα σου συγχωρήσω ποτέ ότι με ανάγκασες να χρησιμοποιήσω αυτή τη γελοία έκφραση) να ανοίξει το στόμα του, κραυγάζει ακόμα πιο δυνατά Σκάσε ρε μαλάκα, πουλημένε, τι να μας πεις κι εσύ που έτρωγες τις επιχορηγήσεις; χωρίς να ξέρεις καν ποιος είναι πράγματι αυτός που κράζεις τόσο εύκολα. Γι αυτό σιωπούν ρε μπούφο, κατάλαβες τώρα;

7. …χαίρεται που ο νέος υπουργός παιδείας ζήτησε από την εκκλησία να πηγαίνει πιασμένη χέρι χέρι με την εκπαίδευση. Θα μου πεις είσαι χριστιανός, ΟΚ. Αλλά πρέπει να παραδεχτείς ότι μόνο ένας μπούφος θα πίστευε ότι η παιδεία θα βελτιωθεί με τη βοήθεια του θεού όταν πάει τόσο κατά διαόλου!

Σταματάω. Η πίεσή μου έφτασε 18.8. Σφυγμοί 104. Αποφάσισα να πάω να δουλέψω σερβιτόρα στην Οία. Μόλις τελειώνω τη δουλειά θα βγαίνω στη βεράντα και θα κάνω ζεν μέχρι να εκραγεί και το ηφαίστειο να ησυχάσουμε. Τουλάχιστον θα πάω στο διάολο αντικρίζοντας την απόλυτη ομορφιά και όχι ένα τρελαμένο γέρο με καραμπίνα στην εφορία –και να φοβάμαι ότι είναι ο παππούς μου (ή ο Μιχαλολιάκος)

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=13688 

Πάγκαλος-Διαμαντοπούλου υπέρ Ραγκούση. Υπάρχουν κι άλλοι;

Διευρύνεται το μέτωπο υποστηρικτών Ραγκούση για τα ταξί, λίγες ώρες μετά τις δηλώσεις του Αλταφάζ, εκπροσώπου της Κομισιόν, με τις οποίες άδειασε το σχέδιο νόμου Βορίδη. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θόδωρος Πάγκαλος σε τηλεοπτική του συνέντευξη στη ΝΕΤ δήλωσε πως ο κ. Ραγκούσης έχει δίκιο για το νομοσχέδιο για τα ταξί. Ενώ και η υπουργός Ανάπτυξης Άννα Διαμαντοπούλου (ΒΗΜΑ FM) τόνισε: "Δεν βάζω στο «τραπέζι» τη συζήτηση εάν δέχεται ή όχι η τρόικα. Το θέμα είναι εμείς τι θέλουμε να κάνουμε. Εμείς θέλουμε να έχουμε υπηρεσίες που είναι ανοιχτές, που σέβονται τον επαγγελματία, αλλά σέβονται και τον πολίτη» via

Απόλυτα ξεκάθαρος ο Πάγκαλος, είπε τα πράγματα με το όνομά τους για την ακροδεξιά απελευθέρωση των ταξί. Η Διαμαντοπούλου έμμεσα τάχθηκε υπέρ των θέσεων Ραγκούση. Η απόφαση της Διαμαντοπούλου να συμπράξει με Βενιζέλο μας οδήγησε στην ανάρτηση -> Άννα γιατί; Εντούτοις, είμαστε βέβαιοι πως η Διαμαντοπούλου παραμένει μια πραγματική μεταρρυθμίστρια και δε θα συμβιβαστεί με παρόμοια νομοσχέδια τύπου Βορίδη που 'τσεκουρώνουν' τις μεταρρυθμίσεις και τον εκσυγχρονισμό των δομών της χώρας.

Μαθαίνουμε, επίσης, πως...

τη θέση Ραγκούση υποστήριξε 'σιωπηρά' διψήφιος αριθμός βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι τον συνεχάρησαν από τηλεφώνου για την αταλάντευτη και ξεκάθαρη θέση του υπέρ του ανοίγματος του επαγγέλματος των ταξί. Συνέπεια τούτου είναι η έναρξη διεργασιών για τη δημιουργία ενός μεταρρυθμιστικού πόλου και στο κοινοβουλευτικό πεδίο. Άλλωστε, στην ελληνική κοινωνία το μεταρρυθμιστικό ρεύμα σαφώς υπάρχει, κάτι που αποδεικνύεται και από τη συμμετοχή στο διαδικτυακό εγχείρημα του Ραγκούση -> proxorame.gr και αποτελείται από νέους κυρίως μορφωμένους, ηλικίας 20-40 ετών, οι οποίοι τοποθετούνται κυρίως διαδικτυακά. Η γενιά αυτή, η οποία αποφάσισε αποχή από τις εσωκομματικές κάλπες που έστησε το ΠΑΣΟΚ, ενώ δείχνει τη διάθεση να μην παραμείνει αποστασιοποιημένη.

Ο Βενιζέλος ήδη δείχνει τη διάθεσή του να συμβιβαστεί με όλους και με όλα. Η επιλογή Γεννηματά ως εκπρόσωπος τύπου σχολιάζεται αρνητικά διότι οργιάζουν οι φήμες πως αποφασίστηκε στη νυχτερινή συνάντηση των Γεννηματικών με τον ΒΒ. στο σπίτι του Παπαϊωάννου και είναι ένα πρώτο δείγμα πως οι επιλογές των προσώπων που θα έχουν θέσεις κλειδιά στο νέο ΠΑΣΟΚ θα είναι προϊόν κυρίως διαπραγματεύσεων και λιγότερο ικανοτήτων. Αυτό έχει δυσαρεστήσει το περιβάλλον αλλά και τον ίδιο τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος απέδειξε στην προεδρική του πορεία πως δεν τηρεί ιεραρχίες και επετηρίδες αλλά επιλέγει αξιοκρατικά και με γνώμονα τις ατομικές ικανότητες των υποψηφίων.

Εν αντιθέσει, η στάση Ραγκούση για τα ταξί τον φέρνει πιο κοντά και στο μπλοκ των δυσαρεστημένων μεταρρυθμιστών-οπαδών του ΓΑΠ που δυσανασχέτησαν με την κίνηση των τεσσάρων (Λοβέρδος-Διαμαντοπούλου-Ραγκούσης-Μόσιαλος), θεωρώντας πως ήταν κίνηση κατά του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Σύμφωνα με πληροφορίες μας, η κίνηση αυτή δε δημιουργήθηκε ενάντια στον ΓΑΠ αλλά επειδή υπήρξε η πληροφόρηση σύμπραξης ΓΑΠ-Βενιζέλου και εκτιμήθηκε πως θα έπρεπε να προστατευθεί η μεταρρυθμιστική προσπάθεια.

Όλα αυτά κάνουν την πολιτική συνέχεια εντός του ΠΑΣΟΚ να προμηνύεται ενδιαφέρουσα...

http://www.epikairo.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=10542:2012-03-25-11-14-03&catid=44:politikh&Itemid=27

Για όλα φταίνε οι άλλοι...

Βόθρος!

του Νίκου Δήμου

• Μου γράφει ένας αναγνώστης:
• «Την περίοδο 2000-2004 εργαζόμουν ως ωρομίσθιος καθηγητής σε κολυμβητήριο μεγάλου δήμου του Λεκανοπεδίου. Το κολυμβητήριο αυτό είναι το μοναδικό της περιοχής. Ήταν δε η πρώτη φορά που εργαζόμουν ως καθηγητής.
• Αφού ξεκίνησα να εργάζομαι, ανακάλυψα με έκπληξη τα κάτωθι: το κολυμβητήριο διέθετε μόνο έναν γυμναστή (εμένα) για τα 600 και πλέον άτομα που είχαν γραφτεί σε αυτό. Όλα αυτά με μισθό ωρομισθίου 5,75 ευρώ την ώρα. 
• Ο “υπεύθυνός μου”, που ήταν γυμναστής, όπως εγώ (καθηγητής Φυσικής Αγωγής), έκανε δουλειά γραφείου, διότι ήταν… μόνιμος!
• Ο ίδιος, επίσης, μου είχε εκμυστηρευτεί ότι έγινε μόνιμος, κάνοντας αυτός και άλλα 2-3 άτομα “διαδήλωση” στο κέντρο της Αθήνας! Την άλλη μέρα ήμασταν μόνιμοι, μου είπε.
• Την ίδια περίοδο που το κολυμβητήριο διέθετε μόνο έναν ωρομίσθιο καθηγητή (εμένα), διέθετε επίσης ως προσωπικό 10 κηπουρούς. Τα δέντρα του κολυμβητηρίου ήταν εφτά μετρημένα! Διέθετε, επίσης, 20 φύλακες και 10 καθαρίστριες».
• Αυτά ο αναγνώστης. Τίποτα καινούργιο. Τα ίδια συμβαίνουν σε όλους τους ΟΤΑ -π.χ. στον Οργανισμό Νεότητας και Άθλησης του Δήμου Αθηναίων (ΟΝΑ), όπου οι μόνιμοι δεν πατάνε καν (ούτε στα γραφεία) και οι συμβασιούχοι σκοτώνονται- αλλά και στα απορρίμματα (μαφία εκεί!).
• Για όλα αυτά, βέβαια, φταίει η Μέρκελ.
• Όπως ευθύνεται και για τους μιζαδόρους του υπουργείου Ανάπτυξης, για τους κομπιναδόρους του ΙΚΑ Καλλιθέας, για τους υπεύθυνους προμηθειών των νοσοκομείων που είχαν στις αποθήκες υλικό αρκετό για να μας βάλουν όλους στον γύψο (πού είσαι, Παπαδόπουλε!), για τους χιλιάδες άνδρες που πήραν επίδομα τοκετού, για τους απέθαντους συνταξιούχους που εισπράττουν 30 χρόνια μετά θάνατον, τους πεντακόσιους τυφλούς ανοιχτομάτηδες της Ζακύνθου κ.λπ.
• Αλλά για τα επιδόματα, τις «μαϊμού» αναπηρικές και τους φοροφυγάδες, φταίει αποκλειστικά ο Σόιμπλε.
• Η χώρα αυτή είναι βόθρος!
• Μια χαβούζα με βοθρολύματα, που ζέχνει εκατοντάδες χιλιόμετρα γύρω και μολύνει όλη την Ευρώπη. Κι έχουμε το θράσος να τα βάζουμε με την τρόικα, τη Μέρκελ, τον Ράιχενμπαχ (τους νεοναζί του Στάθη), όταν επί χρόνια δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να κλέβουμε ο ένας τον άλλο κι όλοι μαζί το κράτος (δηλαδή, πάλι εμάς). Αναρωτιέμαι: εκείνοι που βρίζουν το μνημόνιο (και είναι η πλειονότητα) συνειδητοποιούν, άραγε, τη δική μας συμβολή που του άνοιξε την πόρτα; Αν δεν κλέβαμε, δεν εξαπατούσαμε και πληρώναμε τους φόρους μας, θα χρειαζότανε;

http://www.lifo.gr/mag/columns/4725 

Ένα μπράβο στον Ραγκούση που τόλμησε...

Πριν από λίγες ώρες κυκλοφόρησε σαν είδηση στα ΜΜΕ η μη στήριξη του Γιάννη Ραγκούση στο νομοσχέδιο για τα ταξί που έφερε στο υπουργικό συμβούλιο ο Βορίδης. 

Ο Ραγκούσης, συντελεστής μερικών από τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις των κυβερνήσεων Παπανδρέου, δεν ανέχτηκε τις αλλαγές στο νομοσχέδιο που αρχικά ο ίδιος είχε επεξεργαστεί και που ουσιαστικά από μεταρρύθμιση το μετατρέπουν σε συναλλαγή με τους ιδιοκτήτες ταξί...

Πριν από λίγο ανέβασε στο site του τα εξής:

Βασικά σημεία εισήγησης Γ. Ραγκούση στο Υπουργικό Συμβούλιο για το νομοσχέδιο για Ταξί: «Ρύθμιση Θεμάτων Επιβατηγών Δημοσίας Χρήσης Αυτοκινήτων»όπως έχει δοθεί από τον υπουργό Μεταφορών για τη συνεδρίαση

1. Αντιμετωπίζει τη Δημόσια Περιουσία όπως είναι οι Άδειες Επιβατηγών Δημοσίας Χρήσης ως ιδιωτική περιουσία του κατόχου η οποία μεταβιβάζεται, κληρονομείται και δωρίζεται, ακριβώς όπως σήμερα συμβαίνει, από τους κατόχους της Άδειας Επιβατηγού Δημοσίας Χρήσης. Η δυνατότητα δωρεάς και μεταβίβασης σε συνδυασμό με το κλείσιμο της αγοράς που εγγυάται ο μαθηματικός αλγόριθμος επιτρέπει τη διατήρηση της μαύρης στην ουσία αγοράς των Αδειών Κυκλοφορίας ΤΑΞΙ.

Άρα διατηρείται η μαύρη αγορά, η παραοικονομία και η φοροδιαφυγή, η οποία υπενθυμίζεται ότι αφορά συναλλαγές 4.000.000.000 (δισεκατομμύρια) ευρώ μόνο για την περασμένη δεκαετία.

2. Το επάγγελμα παραμένει ερμητικά κλειστό.

Με το εφεύρημα του αλγόριθμου δεν δίνεται καμία νέα άδεια σε όλη την Αττική, τη Θεσσαλονίκη αλλά και τις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας για τις επόμενες δεκαετίες.

3. Κλείνει πριν καν ανοίξει και η αγορά των Ειδικής Μίσθωσης Οχημάτων (9θέσειων τουριστικών προμισθωμένων) η οποία αποτελεί μια αγορά που λειτουργεί ελεύθερα σε όλο τον κόσμο, ανεξάρτητη ουσιαστικά από την αγορά των ΤΑΞΙ, και η οποία συνεισφέρει πολλά στον τουρισμό και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Με το παρόν νομοσχέδιο ο αριθμός των Ειδικής Μίσθωσης οχημάτων (9θέσιων τουριστικών προμισθωμένων) αποτελεί τμήμα του αριθμού που προκύπτει από το αποτέλεσμα του αλγόριθμου των ΕΔΧ οχημάτων.

4. Οι έδρες των Ταξί παραμένουν, πλην Αττικής, οι προ-Καποδίστρια Τοπικές Κοινότητες. Δεν λαμβάνεται υπόψη στο σχεδιασμό η νέα διοικητική δομή της χώρας.

5. Σύμφωνα με το παρόν νομοσχέδιο, επιτρέπεται σε έναν ιδιοκτήτη ΕΔΧ η συγκέντρωση έως και 10% του μέγιστου αριθμού αδειών κυκλοφορίας ανά Δήμο ή του 5% ανά Περιφέρεια. Γεγονός που σημαίνει ότι στην Αθήνα θα μπορεί 1 εταιρεία να διαθέτει έως και 650 άδειες. Στην προηγούμενη ρύθμιση προβλεπόταν η δυνατότητα σε εταιρείες να κατέχουν έως 10 άδειες ΕΔΧ.

Το προτεινόμενο σχέδιο νόμου προωθεί μία εξαίρεση που πραγματοποιείται για μία συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα όταν το σύνολο του ελληνικού λαού έχει υποστεί τις αναπόφευκτες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, την αναγκαία υπερφορολόγηση σε επιχειρήσεις, το άνοιγμα άλλων μέχρι πρόσφατα κλειστών επαγγελμάτων.

Αποτελεί μία εξαίρεση που προστατεύει τα στενά συμφέροντα μιας μικρής ολιγαρχίας και εγείρει ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης και πολιτικής ηθικής.

http://www.ragkousis.gr/teleutaia-nea/deltia-tupou/707/vasika-shmeia-eishghshs-g--ragkoush-sto-upourgiko-sumvoulio-gia-to-nomosxedio-gia-taksi:--ruthmish-thematon-epivathgon-dhmosias-xrhshs-autokinhton/ 

Υ.Γ:

Διαβάζω σε tweets ότι στο megamou η Τρέμη και τα άλλα παιδιά καλούν το Ραγκούση να παραιτηθεί. Μεγαλύτερη επιβεβαίωση της ορθότητας της απόφασής του υπάρχει;;;

Τοποθέτηση Γιώργου Παπακωνσταντίνου στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής

 

Χαίρομαι ειλικρινά που μου δίνεται η δυνατότητα να συμβάλλω στις εργασίες της εξεταστικής επιτροπής για τη διαμόρφωση του ελλείμματος του 2009.

Πιστεύω ότι χρωστάμε στους Έλληνες πολίτες μια σε βάθος διερεύνηση για το πως η χώρα έφτασε ως εδώ.

Και είμαι πεπεισμένος πως τα στοιχεία που θα καταθέσω αποδεικνύουν πέρα από κάθε αμφιβολία:

Ότι η κυβέρνηση της ΝΔ εν γνώσει της έστελνε ψευδή στοιχεία στους Ευρωπαίους εταίρους μας κρύβοντας το πραγματικό ύψος τους δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας

Ότι από τη στιγμή που ανέλαβα το Υπουργείο Οικονομικών τον Οκτώβριο του 2009, με απόλυτη διαφάνεια επιχειρήσαμε να καταγράψουμε τα πραγματικά δημοσιονομικά στοιχεία – χωρίς καμία προσπάθεια απόκρυψης και φυσικά ούτε «φουσκώματος».

Θεωρώ ότι υπάρχουν βαρύτατες ευθύνες σε όσους συνειδητά έστελναν ψευδή στοιχεία. Γιατί έβλαψαν τη χώρα.

Και θεωρώ αδιανόητο να κατηγορούνται αυτοί που αποτύπωσαν το πραγματικό έλλειμμα. Που εφάρμοσαν τους Ευρωπαϊκούς κανόνες.

Η απόκρυψη είναι πολιτικό έγκλημα, όχι η αποτύπωση.

Είναι αδιανόητη σήμερα η αμφισβήτηση του πραγματικού ύψους του ελλείμματος του 2009. Σήμερα, μετά από την ανεξαρτητοποίηση της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, μετά από ενδελεχείς μελέτες μηνών από την Ευρωπαϊκή στατιστική Υπηρεσία, μετά από την πλήρη επικύρωση των Ελληνικών στοιχείων χωρίς επιφυλάξεις.

Το έλλειμμα του 2009 ήταν τελικά 15,8% του ΑΕΠ. 36 δισεκατομμύρια ευρώ. Δυστυχώς.

Και όποιος αμφισβητεί αυτό το νούμερο θα πρέπει να εξηγήσει γιατί αυξήθηκε το χρέος κατά 36 δισεκατομμύρια ευρώ το 2009, αν το έλλειμμα ήταν 2, 3, ή 5 δισεκατομμύρια ευρώ μικρότερο – όπως κάποιοι ισχυρίζονται. [ΚΑΤΑΘΕΣΗ: Χρέος και έλλειμμα]

Και να εξηγήσει γιατί το 2009 όταν είχαμε ανακοινώσει δανειακές ανάγκες 40,7 δις ευρώ τελικά καταλήξαμε να δανειζόμαστε 66 δις ευρώ. [ΚΑΤΑΘΕΣΗ: Δανεισμός του 2009]

Πιστεύω ότι τουλάχιστον η Ελληνική Βουλή αποδέχεται την εγκυρότητα των σημερινών στατιστικών δεδομένων της χώρας και επιχειρεί να εξετάσει την ουσία των πραγμάτων που δεν είναι άλλη από αυτή του πως φτάσαμε σε αυτά τα επαχθή ελλείμματα που οδήγησαν την χώρα στο χείλος της καταστροφής.

Και θεωρώ ότι αυτή η αγωνία αποτυπώνεται και στα ερωτήματα που συνοψίζουν τους στόχους αυτής της εξεταστικής, τα οποία είναι:

“Ποιοι παράγοντες, ποια μέτρα, ποιες συνθήκες οδήγησαν στη διαμόρφωση του ύψους του ελλείμματος και του χρέους του 2009.

Ποιες διαρθρωτικές αδυναμίες, που υφίστανται διαχρονικά, έπρεπε να είχαν αντιμετωπιστεί, για να μην φτάσει η Ελλάδα να αμφισβητείται διαρκώς ως προς την αξιοπιστία των στατιστικών της δεδομένων.”

Θα ξεκινήσω από την περίοδο μέχρι τις εκλογές του 2009.

Δυστυχώς για τη χώρα, η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ όχι μόνο προκάλεσε μια πραγματική οικονομική καταστροφή που μας έφερε στο χείλος του γκρεμού, αλλά επιχείρησε κιόλας συστηματικά να το κρύψει, να εξαπατήσει τους Έλληνες πολίτες, τους Ευρωπαίους εταίρους μας, τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, και τις αγορές.

Θυμίζω. Στις 6/10/2008 η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με Πρωθυπουργό τον κ. Καραμανλή και Υπουργό Οικονομικών τον κ. Αλογοσκούφη, καταθέτει προσχέδιο Π/Υ 2009. Στόχος για έλλειμμα το 2009 στο 1,8% του ΑΕΠ.

Στις 21/12/2008 ψηφίζεται το τελικό σχέδιο Προϋπολογισμού με έλλειμμα στο 2% του ΑΕΠ.

Στις 5/2/2009 έχουμε την κατάθεση από την κυβέρνηση της ΝΔ του επικαιροποιημένου Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης, με Υπουργό Οικονομικών τον κ. Παπαθανασίου πια. Αναθεώρηση στόχου ελλείμματος για το 2009 στο 3,7% του ΑΕΠ.

Τον Απρίλιο του 2009 οι Εαρινές προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής βλέπουν έλλειμμα για το 2009 στο 5,1% του ΑΕΠ.

Την ίδια ακριβώς περίοδο – θυμίζω παραμονές Ευρωεκλογών – η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και δεν δημοσιοποιεί στοιχεία ελλείμματος ως όφειλε, που έδειχναν ότι το έλλειμμα το πρώτο τρίμηνο του 2009 είχε ήδη φτάσει στα 7 δις ευρώ, αλλά και τα στελέχη της τότε Κυβέρνησης – ο ίδιος ο κ. Σαμαράς – δήλωναν δημόσια ότι το έλλειμμα δεν θα ξεπεράσει το 4,5% του ΑΕΠ.
EDP Οκτώβριος 2009
EDP Απρίλιος 2010
EDP Οκτώβριος 2010

Ειδικά ο κ. Σαμαράς στις 18 Μαΐου 2009 είχε δηλώσει «Το δημοσιονομικό μας έλλειμμα υπολογίζεται στο 4-4,5% για το 2009, ενώ στις περισσότερες άλλες χώρες κυμαίνεται από 5 έως 13%». (από ομιλία στο ίδρυμα Κωνσταντίνος Καραμανλής)

Στις 17 Απριλίου 2009, ο Υπουργός Οικονομικών σε συνάντηση με τους Γενικούς Γραμματείς των Υπουργείων δίνει την εξής εντολή: «μην πληρώσεις, άστα για του χρόνου», ενώ παρακάλεσε όσες υποχρεώσεις μπορούν να αναβληθούν για την επόμενη χρονιά να αναβληθούν. Με άλλα λόγια, «δεν πληρώνω» και βλέπουμε [ΚΑΤΑΘΕΣΗ: Έγγραφο της ΓΓ Επικοινωνίας]

Στις 27 Απριλίου 2009, η χώρα μπαίνει ξανά σε επιτήρηση από την ΕΕ για το έλλειμμα του 2007. Να θυμίσω ότι το 2007 ήταν η χρονιά των πρόωρων εκλογών γιατί δήθεν είχαμε μειώσει τα ελλείμματα και έπρεπε να συντάξουμε Προϋπολογισμό. Και το 2007, όπως αποκαλύφθηκε – όχι επί Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – αλλά από την ίδια την Eurostat είχε εξαπατήσει τις Ευρωπαϊκές Αρχές και είχε εκθέσει την χώρα. Από τον Απρίλιο του 2009 είναι η Ελλάδα σε επιτήρηση.

Θυμίζω ότι την περίοδο των Ευρωεκλογών – κι ενώ υπήρχε το αίτημα για διπλές εκλογές – η τότε Κυβέρνηση διαβεβαίωνε ότι δεν συντρέχει κανένας λόγος πρόωρων Βουλευτικών εκλογών.

Παρόλα αυτά φαίνεται πως ήδη η Νέα Δημοκρατία γνώριζε ότι το καράβι βούλιαζε. Και το ήξερε και το απέκρυπτε.

Στις 25/6/2009, αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές έχουμε ανακοίνωση μέτρων του Υπ. Οικονομικών ύψους 1,8 δισ. ευρώ (0,8% ΑΕΠ) για να επιτευχθεί ο στόχος του ελλείμματος για 3,7%. (Προφανώς ήδη είναι γνωστός ο εκτροχιασμός, αλλά η Κυβέρνηση συνεχίζει να αναφέρεται σε έλλειμμα 3,7%). Από αυτά, ένα μόλις μέτρο, οι ημιυπαίθριοι, προέβλεπε έσοδα 1,1 δις.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί ότι αυτά τα μέτρα δεν φτάνουν, ενώ δεν είναι διαρθρωτικού χαρακτήρα. Αυτό αποτυπώνεται σε κείμενο της 2/7/2009 στο Eurogroup. Εκεί προβλέπεται ότι το έλλειμμα του 2009 θα ξεπεράσει το 10%. Το κείμενο αυτό κρατήθηκε κρυφό από την Ελληνική κοινωνία και δεν δημοσιοποιήθηκε ποτέ από την κυβέρνηση της ΝΔ. [ΚΑΤΑΘΕΣΗ: Κείμενο Eurogroup 2009]

Μετά το Eurogroup μέσα στον Ιούλιο 2009 ο Πρόεδρος του Eurogroup J.C. Juncker στέλνει προς τον Υπ. Οικονομικών Γ. Παπαθανασίου επιστολή σχετικά με το έλλειμμα. Και αυτή η επιστολή κρατήθηκε κρυφή και δεν δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα. [ΚΑΤΑΘΕΣΗ: Επιστολή Junker προς Παπαθανασίου]

Στο μεταξύ τον Ιούλιο, τον Αύγουστο, το Σεπτέμβριο ο τότε Υπουργός Οικονομικών λαμβάνει στο γραφείο του από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους τα Δελτία Εκτέλεσης Προϋπολογισμού που δείχνουν ότι το έλλειμμα έχει ξεφύγει. Και αποφασίζει να μη τα δημοσιεύσει, παρά το γεγονός ότι είναι υποχρέωση η δημοσιοποίηση των στοιχείων εκτέλεσης προϋπολογισμού την 20η κάθε μήνα. Για δεύτερη φορά, μέσα στην ίδια χρονιά, αλλά για πρώτη φορά στην ιστορία των δελτίων εκτέλεσης προϋπολογισμού σταματάει η δημοσίευση των στοιχείων εκτέλεσης του προϋπολογισμού, που έδειχναν πόσο έξω είχε πέσει ήδη ο Προϋπολογισμός. [[ΚΑΤΑΘΕΣΗ:
Δελτίο Εκτέλεσης Προυπολογισμού του Ιουνίου
Δελτίο Εκτέλεσης Προυπολογισμού του Ιουλίου
Δελτίο Εκτέλεσης Προυπολογισμού του Αυγούστου]

Την ίδια στιγμή, η Τράπεζα της Ελλάδος έχει δημοσιοποιήσει τον Σεπτέμβριο στο μηνιαίο στατιστικό της δελτίο το ταμειακό έλλειμμα για την περίοδο Ιανουαρίου-Αυγούστου 2009: 20 δις Ευρώ ή 8,3 % του ΑΕΠ [ΚΑΤΑΘΕΣΗ: Στατιστικό Δελτίο Τράπεζας της Ελλάδος

EDP Οκτωβρίου 2009]

Ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός επιβεβαιώνεται και από άλλα δύο στοιχεία: την προειδοποίηση προς τον Υπουργό Οικονομικών από τους διοικητές ασφαλιστικών ταμείων ότι θα χρειαστούν επιπλέον επιχορηγήσεις άνω το 1 δις Ευρώ [ΚΑΤΑΘΕΣΗ: Επιχορηγήσεις ΙΚΑ ΟΑΕΕ]

και από τα στοιχεία που προσκομίζονται στη Βουλή ανεξόφλητων χρεών στα νοσοκομεία 5,5 δις Ευρώ έως το 2008 [ΚΑΤΑΘΕΣΗ: Επιστολή του Αβραμόπουλου προς τον Παπαθανασίου για τα χρέη νοσοκομείων].

Παρ’όλα αυτά, στις 2/10/2009, μόλις 2 ημέρες πριν τις εκλογές, η κυβέρνηση της ΝΔ στέλνει πρόβλεψη με την επίσημη ενημέρωση (EDP Notification) για έλλειμμα 6% του ΑΕΠ το 2009. Αυτή είναι η τελευταία εγκληματική πράξη σε βάρος της χώρας. Αυτή που στοίχισε ολοκληρωτικά την απώλεια της αξιοπιστίας όχι μόνο των στατιστικών, αλλά και των Ελληνικών θεσμών και της Ελληνικής πολιτείας απέναντι στους εταίρους μας. [ΚΑΤΑΘΕΣΗ EDP Οκτωβρίου 2009]

Και κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει καμία δικαιολογία γι αυτή την πράξη.

Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αποστολή ελλείμματος 6% του ΑΕΠ πέρα από την εσκεμμένη και από πρόθεση αποστολή ψευδών δεδομένων και προβλέψεων που ήταν τελείως στον αέρα.

Είναι πιστεύω σαφές από τα παραπάνω ότι η κοινοποίηση ελλείμματος 6% κατά κανένα τρόπο δεν μπορεί να ερμηνευτεί απλώς ως “αισιόδοξη πρόβλεψη”.. Αποτελεί συνειδητή προσπάθεια απόκρυψης των πραγματικών στοιχείων του ελλείμματος ενόψει των εκλογών.

Έρχομαι τώρα στην περίοδο μετά τις εκλογές.
Τι παραλάβαμε στο Υπουργείο Οικονομικών.
Μάλλον είναι καλύτερο να ξεκινήσω με το τι δεν παραλάβαμε:

Δεν παραλάβαμε πρωτόκολλο ούτε καν υπολογιστές
Δεν παραλάβαμε αρχείο με τι είχε και τι δεν είχε συμφωνηθεί με τους εταίρους μας
Δεν παραλάβαμε προσχέδιο προϋπολογισμού, ενώ αυτό έπρεπε να κατατεθεί άμεσα, κανονικά την επομένη των εκλογών.
Δεν παραλάβαμε απολογισμό για το που βρίσκεται η χώρα
Δεν παραλάβαμε κανένα σχέδιο για το πως θα αντιμετωπιστεί ο εκτροχιασμός του ελλείμματος που όπως αποκαλύφθηκε στη συνέχεια ήταν πλήρως γνωστός στην απερχόμενη Κυβέρνηση.

Άρα ξεκινήσαμε από μηδενική βάση για να διαπιστώσουμε ποια ήταν η πραγματική οικονομική κατάσταση, ειδικά η δημοσιονομική κατάσταση.

Υπάρχει μία σοβαρή λεπτομέρεια που κανένας δεν λαμβάνει υπόψη, όπως φαίνεται στο δημόσιο διάλογο.

Δεν ήταν η πρώτη δουλειά που κάναμε στο Υπουργείο Οικονομικών να ψάξουμε να βγάλουμε σκάρτη την προηγούμενη κυβέρνηση και να δούμε αν έλεγαν ή δεν έλεγαν ψέματα για το έλλειμμα.

Αυτό ήταν προφανές. Και αυτό μου το επιβεβαίωσε δύο μέρες μετά την ορκωμοσία της Κυβέρνησης και ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας.

Η πρώτη δουλειά που έπρεπε να κάνω ήταν η σύνταξη του Προϋπολογισμού του 2010.

Οι εκλογές έγιναν 4 Οκτωβρίου 2009 και η κατάθεση του Προσχεδίου του Προϋπολογισμού με βάση το Σύνταγμα γίνεται την πρώτη Δευτέρα του Οκτώβρη (άρα υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να κατατεθεί στις 5 Οκτωβρίου).

Σε συνεννόηση με τον Πρόεδρο της Βουλής πήραμε προθεσμία λίγες ημέρες για να συντάξουμε εκ του μηδενός Προσχέδιο Προϋπολογισμού, το οποίο και κατέθεσα στην Βουλή στις 5 Νοεμβρίου 2009.

Και όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν νοείται σύνταξη Προϋπολογισμού χωρίς εκτίμηση πραγματοποίησης του έτους που κλείνει.

Δηλαδή, έπρεπε μέσα στον Οκτώβριο του 2009 από την μέρα που ορκίστηκε η Κυβέρνηση έως τις 5 Νοεμβρίου που καταθέσαμε το Προσχέδιο να δούμε που βρίσκονται οι δαπάνες και τα έσοδα του Κρατικού Προϋπολογισμού και πως αναμένεται να κλείσουν έως το τέλος του έτους.

Ταυτόχρονα, υπήρχε η υποχρέωση αποστολής στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στην Eurostat των στοιχείων της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος (το EDP notification).

Θυμίζω ότι είχε σταλεί στις 2 Οκτωβρίου 2009 από την προηγούμενη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, συγκεκριμένα από τον ΓΓ ΕΣΥΕ ένα EDP που περιείχε πρόβλεψη ελλείμματος Γενικής Κυβέρνησης 6% του ΑΕΠ. Η Eurostat είχε στείλει πίσω μία σειρά ερωτημάτων προς απάντηση από τις ελληνικές αρχές. Και άρα η επανάληψη της αποστολής ήταν επιβεβλημένη.

Στις 7 Οκτωβρίου 2009 είναι η πρώτη μέρα δουλειάς στο Υπουργείο Οικονομικών αμέσως μετά την ορκωμοσία της Κυβέρνησης.

Σχεδόν αμέσως, αρχίζω να παραλαμβάνω ενημερωτικά σημειώματα από όλους τους Γενικούς Γραμματείς και Γενικούς Διευθυντές με τις εκκρεμότητες του Υπουργείου και να κάνω συναντήσεις μαζί τους.

Στις 9 Οκτωβρίου 2009 γίνεται η πρώτη συνάντηση με τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Ο Διοικητής, έχοντας τα ταμειακά στοιχεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού του Κράτους για το 9μηνο μας ανακοινώνει ότι το έλλειμμα του Κρατικού Προϋπολογισμού σε ταμειακή βάση έχει ήδη φτάσει το 10% του ΑΕΠ και με βάση τη δυναμική που έχει αναπτύξει θα φτάσει, αν όχι θα ξεπεράσει το 12% του ΑΕΠ.

Σας διαβάζω επί λέξη τη δήλωση του Διοικητή που είναι δημοσιευμένη:

« Αυτό που επιτρέπεται να πω στη βάση των στοιχείων των ταμειακών για την πορεία του ελλείμματος με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του Α΄ εννεαμήνου και δυστυχώς το πρώτο εννεάμηνο προκύπτει ότι το έλλειμμα είναι της τάξης του 10%. Εάν συνυπολογίσει κανείς τη δυναμική όπως έχει διαμορφωθεί για το τι μέλλει γενέσθαι τους επόμενους μήνες θα μπορούσε κανείς να πιθανολογήσει με σχετική βεβαιότητα ότι το έλλειμμα - δυστυχώς, το ξαναλέω – θα αγγίξει αν δεν ξεπεράσει τα επίπεδα του 12%.”

Αυτή είναι η πρώτη δημόσια ανακοίνωση για το που βρίσκεται και που αναμένεται να βρεθεί το έλλειμμα του 2009. Και δεν είναι δική μου, ούτε της Κυβέρνησης. Πρώτος ο Διοικητής της ΤτΕ μιλάει για έλλειμμα που θα ξεπεράσει το 12% του ΑΕΠ.

Παράλληλα, εκείνες τις ημέρες παραλαμβάνω από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, τα δελτία εκτέλεσης προϋπολογισμού των μηνών Ιουλίου, Αυγούστου, Σεπτεμβρίου που σύμφωνα με τον νόμο έπρεπε να έχουν δημοσιοποιηθεί την 20η ημέρα κάθε ένα από αυτούς τους μήνες και που είχαν κρατηθεί στο συρτάρι του τέως Υπουργού Οικονομικών.

Επαναλαμβάνω, ότι στα δελτία αυτά φαίνεται ήδη ότι το έλλειμμα έως τον Αύγουστο ήταν περίπου 21 δις ευρώ δηλ. ήδη κοντά στο 10% του ΑΕΠ. Δηλαδή στους πρώτους 8 μήνες του έτους έχουμε έλλειμμα 10% και επιλέγει η τότε πολιτική ηγεσία να ανακοινώσει ότι στο σύνολο του έτους το έλλειμμα θα είναι 6% του ΑΕΠ.

Όπως ήταν γνωστό, αυτό παρέλαβα από την τότε Γενική Γραμματέα Δημοσιονομικής Πολιτικής, σε έναν αναλυτικότατο πίνακα που περιλαμβάνει τις υπερβάσεις δαπανών [[ΚΑΤΑΘΕΣΗ: Πίνακας με υπερβάσεις δαπανών το 2009]

Ο εκτροχιασμός επιβεβαιωνόταν πλήρως από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, που πλέον περιλάμβαναν και τον μήνα Σεπτέμβρη.

Στις 9 Οκτωβρίου 2009, θυμίζω μόλις 2 μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων μου, έφτασε στο Υπουργείο Οικονομικών επιστολή από το Υπουργείο Εργασίας όπου ζητούνταν πρόσθετες επιχορηγήσεις σε ΙΚΑ και ΟΑΕΕ για να μπορέσουν να καλύψουν συντάξεις, δώρα και άλλες δαπάνες έως το τέλος του έτους. Η επιστολή έλεγε ότι για τα δύο αυτά ταμεία θα χρειαζόταν έως τις 15 Οκτωβρίου να δοθεί πρόσθετη χρηματοδότηση 348 εκ. ευρώ για να καλυφθούν οι συντάξεις Νοεμβρίου. Η εκτίμηση ήταν ότι έως το τέλος του έτους θα χρειαζόταν πάνω από 1 δισεκατομμύριο ευρώ (για Νοέμβριο, Δεκέμβριο και Δώρο Χριστουγέννων). Τελικά μόνο το ΙΚΑ χρειάστηκε 1,4 δις ευρώ πρόσθετη επιχορήγηση το 2009. [ΚΑΤΑΘΕΣΗ: Πίνακας με περβασεις ταμείων]

Αυτή ήταν η αφετηρία σύνταξης του Προϋπολογισμού του 2010 το οποίο έπρεπε να κατατεθεί σε λίγες μόλις εβδομάδες.

Και με αυτά τα δεδομένα βρεθήκαμε μπροστά στο τραγικό πρόβλημα,.

Με την δημόσια ανακοίνωση του Διοικητή της ΤτΕ και τα στοιχεία που σταδιακά ερχόντουσαν στην επιφάνεια, ήταν σαφές ότι:

1) Πρώτον, η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας ήταν δραματική

2) Το στοιχείο αυτό το είχε αποκρύψει η προηγούμενη κυβέρνηση

3) Καλούμασταν να συντάξουμε και δώσουμε στη δημοσιότητα έναν προϋπολογισμό με στοιχεία τελείως διαφορετικά από το EDP, αναιρώντας αναγκαστικά το περιεχόμενο μιας κοινοποίησης την οποία βεβαίως αμφισβητούσε ούτως ή άλλως η Eurostat.

4) Καλούμαστε να απαντήσουμε στις διευκρινιστικές ερωτήσεις που ζητούσε η Eurostat για το EDP της 2 Οκτωβρίου 2009 [ΚΑΤΑΘΕΣΗ: Eurostat report]

Όπως ήταν προφανές, ήταν αδύνατον να διατηρήσουμε μια εκτίμηση 6% του ΑΕΠ την ίδια στιγμή που τα πραγματικά δεδομένα έδειχναν ότι έχουμε ξεφύγει πάνω από το 10% του ΑΕΠ και ο Διοικητής της ΤτΕ μιλούσε για 12%

Και ούτε ήταν δυνατόν να στείλουμε απαντήσεις στις διευκρινίσεις που ζητούσε η Eurostat που να υποστηρίζουν ένα απολύτως αναληθές 6% του ΑΕΠ και σε 20 μέρες να βγούμε με έναν Προϋπολογισμό που να δείχνει ένα διψήφιο έλλειμμα ή να αποστείλουμε νέες εκτιμήσεις όσο γίνεται πιο κοντά στην πραγματικότητα;

Προκειμένου να δούμε που ακριβώς βρισκόμαστε, αρχίζουμε να καλούμε σε συσκέψεις όλους τους εμπλεκόμενους στην κατάρτιση των στοιχείων του προϋπολογισμού (δηλ. της Κεντρικής και Γενικής Κυβέρνησης), και συγκεκριμένα:

Στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους
Στελέχη της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικής Πολιτικής
Στελέχη από τα τμήματα που σχετίζονται με τα έσοδα
Στελέχη της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας
Στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδας

Με έκπληξη διαπιστώσαμε, ότι αυτοί οι δημόσιοι λειτουργοί, κάθισαν για πρώτη φορά στο ίδιο τραπέζι. Οι άνθρωποι που ήταν οι μόνοι αρμόδιοι να συντάσσουν τους πίνακες με τα οικονομικά δεδομένα του δημοσίου και οι αρμόδιοι για να διαμορφώνουν τις προβλέψεις και τις εκτιμήσεις των δεδομένων μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν ξαναβρεθεί ποτέ να συνεργάζονται για τη σύνταξη Προϋπολογισμού και EDP.

Ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη ήταν το γεγονός, ότι ο καθένας από αυτούς τους υπηρεσιακούς παράγοντας κρατώντας στα χέρια του στοιχεία για κάθε ένα από τους λογαριασμούς που συνδιαμορφώνουν το έλλειμμα του δημοσίου, μπορούσε να μας αποδείξει γιατί με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί η εκτίμηση του 6% του ΑΕΠ που είχε σταλεί.

Το συμπέρασμα ήταν ότι κανένας από αυτούς τους υπηρεσιακούς παράγοντες δεν ήταν σε θέση να μας περιγράψει πως είχε προκύψει η εκτίμηση του ελλείμματος Γενικής Κυβέρνησης του 6% του ΑΕΠ που είχε σταλεί στις Ευρωπαϊκές Αρχές στις 2 Οκτωβρίου 2009.

Αντιθέτως μας επιδείκνυαν στοιχεία που εμφανώς δεν είχαν συμπεριληφθεί στην Κοινοποίηση της 2 Οκτωβρίου 2009. Σημειώνω, ότι η κοινοποίηση της 2 Οκτωβρίου 2009 είχε σταλεί ημιτελής, εξ ου και είχε ζητήσει η Eurostat πρόσθετες διευκρινίσεις για το πως προκύπτει η εκτίμηση.

Δυστυχώς, τις αιτίες νομίζω τις αποτυπώνει καλύτερα από τον καθένα το Πόρισμα της Ανεξάρτητης Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων που δημοσιεύτηκε ύστερα από ενδελεχή έρευνα την 1η Φεβρουαρίου 2010 και από τη οποία θα αναφέρω ακριβώς την φράση στη σελ. 29 της έκθεσης που καταθέτω [ΚΑΤΑΘΕΣΗ: Πόρισμα επιτροπής για τα στατιστικά της χώρας]

«Ο διπλασιασμός του ελλείμματος της Γενικής Κυβέρνησης μεταξύ των γνωστοποιήσεων της 2ας και 21ηςΟκτωβρίου οφείλεται κατά 92,8% στην μεταβολή του ελλείμματος της Κεντρικής Κυβέρνησης (σημείωση: αυτό που μετράει το ΓΛΚ) και κατά το υπόλοιπο στη μείωση του πλεονάσματος των ασφαλιστικών ταμείων.

Όπως προέκυψε από τη συζήτηση κατά την τριήμερη επίσκεψη της Eurostat στην Αθήνα (16 και 18 Νοεμβρίου 2009) η αναθεώρηση των στοιχείων της κεντρικής κυβέρνησης που περιλαμβάνονταν στη γνωστοποίηση της 2ας Οκτωβρίου δεν οφείλεται σε αναθεώρηση των στοιχείων που είχαν συνεισφέρει οι διάφοροι φορείς (ΓΛΚ, ΤτΕ, κ.λπ. data source-agencies) αλλά στο γεγονός ότι τα στοιχεία που περιλαμβάνονταν στη γνωστοποίηση της 2ας Οκτωβρίου δεν αντιστοιχούσαν στα στοιχεία που είχαν στείλει στην ΕΣΥΕ οι διάφοροι φορείς και υπηρεσίες. Αυτό δηλαδή που άλλαξε στη γνωστοποίηση της 21ης Οκτωβρίου είναι ότι καταχωρήθηκαν τα πραγματικά στοιχεία των διαφόρων φορέων και υπηρεσιών».

Όλη την περίοδο μέχρι τις 21 Οκτωβρίου 2009 που στάλθηκε η νέα κοινοποίηση του EDP –αυτή που θα περιλαμβανόταν και στον προϋπολογισμό- και έως τις 5 Νοεμβρίου 2009 που κατατέθηκε το Προσχέδιο του Προϋπολογισμού 2010 καθώς και τις 20 Νοεμβρίου 2009 που κατατέθηκε το οριστικό σχέδιο Προϋπολογισμού 2010, δεν υπήρξε σύσκεψη που να μη συμμετέχουν όλοι οι αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες. Και δυστυχώς δεν υπήρξε σύσκεψη που να μην αποκαλύπτεται ένας «ξεχασμένος» λογαριασμός ή μια «ξεχασμένη» εγγραφή που να λειτουργεί αυξητικά του ελλείμματος.

Με αυτά τα δεδομένα:

Η εκτίμηση για το έλλειμμα της Κεντρικής Κυβέρνησης του 2009 αναθεωρήθηκε από τα 17,5 δισεκατομμύρια ευρώ (που είχε σταλεί στις 2/10) στα 32,1 δισεκατομμύρια ευρώ στις (21/10).

Προσέξτε. Ήδη γνωρίζαμε από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος ταμειακό έλλειμμα 25,6 δις ευρώ. Δηλαδή ένα έλλειμμα που αυξανόταν με ρυθμό 2.56 δις τον μήνα. Και με όλα τα δεδομένα εκτροχιασμού και πρόσθετης ανάγκης χρηματοδότησης από διάφορους φορείς του δημοσίου κάναμε μια συντηρητική –αισιόδοξη αν θέλετε- εκτίμηση για μέση αύξηση του ελλείμματος 2,1 δις ευρώ τον μήνα.

Για το έλλειμμα Γενικής Κυβέρνησης, από τα 14,36 δισεκατομμύρια ευρώ που είχε εκτιμηθεί στις 2/10 το μόνο που ουσιαστικά άλλαξε εκτός από την πιο ρεαλιστική αποτύπωση της Κεντρικής Κυβέρνησης ήταν το μέγεθος της λεγόμενης «άσπρης τρύπας». Έχοντας στα χέρια μας στοιχεία ότι τουλάχιστον το ΙΚΑ και ο ΟΑΕΕ θα ξεφύγουν κατά τουλάχιστον 1 δις ευρώ, η «άσπρη τρύπα» των 2,8 δις ευρώ αναθεωρήθηκε προς τα κάτω στα 1,7 δις ευρώ.

Το αποτέλεσμα ήταν ένα έλλειμμα Γενικής Κυβέρνησης ύψους 30,1 δισεκατομμυρίων ευρώ ή περίπου 12,5% του ΑΕΠ.

Με αυτή την εκτίμηση ελλείμματος εμφανίστηκα ως Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας, στο πρώτο Συμβούλιο Eurogroup-Ecofin στις 18 και 19 Οκτωβρίου 2009 στο Λουξεμβούργο.

Το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου 2009 στο Eurogroup ο Πρόεδρος, Jan-Claude Juncker είπε την περίφημη φράση “the game is over”. Το «παιχνίδι τελείωσε».

Προφανώς εγώ την άκουσα για λογαριασμό της χώρας μου και αυτή ήταν η πρώτη στιγμή που έγινε απολύτως σαφές στους εταίρους σε τι κατάσταση είχε αφήσει τη χώρα η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά και το πόση μεγάλη ζημιά είχε υποστεί η αξιοπιστία της χώρας από τους τραγικούς χειρισμούς και την ολιγωρία που είχε επιδείξει στις συνεχείς προειδοποιήσεις των εταίρων μας.

Γιατί δυστυχώς είχαν υπάρξει πάρα πολλές προειδοποιήσεις αλλά ταυτόχρονα και συστηματική απόκρυψη από την προηγούμενη Κυβέρνηση της τεράστιας ανησυχίας που είχε ήδη εκφραστεί στο πλαίσιο του Eurogroup για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας.

Με πιο χαρακτηριστικές τις επιστολές του ίδιου του Προέδρου του Eurogroup, αλλά και την έκθεση που είχε παρουσιάσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο Eurogroup στις 2 Ιουλίου 2009, στην οποία κρίνοντας από τη δυναμική του ελλείμματος μόλις τους τρεις πρώτους μήνες του έτους είχε πει ότι αν δεν ληφθούν μέτρα το έλλειμμα του 2009 θα ξεπεράσει το 10% του ΑΕΠ. Κανείς Έλληνας πολίτης δεν το έμαθε τότε αυτό.

Στο περιθώριο των Συμβουλίων έκανα και την πρώτη συνάντηση με τον τότε Επίτροπο Οικονομικών Υποθέσεων Joakin Almunia. Στη συνάντηση που είχαμε συμφωνήσαμε δύο πράγματα:

Πρώτον, η Ελλάδα θα έστελνε επικαιροποιημένο EDP με την νέα εκτίμηση ελλείμματος το αργότερο μέχρι τις 21 Οκτωβρίου 2009, προκειμένου η έκδοση της Eurostat για τα στοιχεία όλων των χωρών να μην αφήσει κενό το πλαίσιο της Ελλάδας –ναι, αυτή ήταν η απειλή- κάτι το οποίο θα αποτελούσε ένα ακόμη πλήγμα στην αξιοπιστία της χώρας, μιας και δεν έχει συμβεί ποτέ.

Δεύτερον, στον Προϋπολογισμό του 2010 θα αποτυπωνόταν μια σημαντική δημοσιονομική προσπάθεια, ώστε το έλλειμμα του 2010 να πέσει κάτω από 10% του ΑΕΠ, ενώ ταυτόχρονα η Ελληνική Κυβέρνηση θα έπρεπε να «αποδείξει» στον Προϋπολογισμό που θα κατέθετε, ότι οι όποιες δεσμεύσεις για την προώθηση της ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής δεν θα εμπόδιζαν το στόχο της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Ανταποκριθήκαμε και στις δύο αυτές δεσμεύσεις.

Πράγματι το νέο EDP στάλθηκε στις 21 Οκτωβρίου και στις 22 Οκτωβρίου η έκδοση της Eurostat δεν ήταν κενή για την Ελλάδα και περιλάμβανε τα σχετικά στοιχεία – φυσικά με επιφυλάξεις. Να τονίσω ότι τέτοια αντιμετώπιση, δηλαδή να σταλούν στοιχεία μία μέρα πριν την επίσημη ανακοίνωση της Eurostat και να γίνουν αποδεκτά δεν νομίζω να έχει υπάρξει για άλλη χώρα. Και ο λόγος ήταν ακριβώς γιατί το πλήγμα στην αξιοπιστία από την απουσία ελληνικών στατιστικών θα ήταν ακόμη πιο δυνατό, και αυτό έπρεπε να το αποφύγουμε.

Ο Προϋπολογισμός που κατατέθηκε τον Νοέμβριο προέβλεπε μείωση του ελλείμματος κατά 3,6 μονάδες του ΑΕΠ, δηλαδή κάτω από 10% του ΑΕΠ.

Περιλάμβανε μέτρα που επιχειρούσαν να ανακόψουν την πορεία της χώρας προς την ύφεση – αύξηση δαπανών παιδείας και ΠΔΕ – και μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα όπως:Μείωση των λειτουργικών δαπανών

Αύξηση ΕΦΚ σε τσιγάρα και ποτά
Αύξηση φόρων σε κληρονομιές και γονικές παροχές
Πάγωμα μισθών στο δημόσιο
Μη ανανέωση συμβάσεων σε εργαζόμενους ορισμένου χρόνου κ.λπ.

Θυμίζω: αυτά έγιναν το Νοέμβριο του 2009, δηλ. μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μετά τις εκλογές.

Προς απάντηση όσων με ευκολία, ελαφρότητα ή σκοπιμότητα θέλουν να μιλάνε για αδράνεια. Δεν υπήρξε καμία καθυστέρηση ούτε στην αναγνώριση του προβλήματος ούτε στην ανάληψη δράσης για τη συγκράτηση των ελλειμμάτων.

Αφήσαμε μήπως το έλλειμμα του 2009 να εκτροχιαστεί; Κάθε άλλο.

Στο τελευταίο τρίμηνο του έτους η δυναμική του ελλείμματος είναι ήδη διαμορφωμένη. Κανείς δεν μπορεί να ανατρέψει την πορεία ενός προϋπολογισμού μόλις τους τελευταίους μήνες του έτους.

Ακόμη και αυτοί που σήμερα – παρά τις τεράστιες ευθύνες τους – παριστάνουν τους τιμητές και τολμούν να μιλούν δημόσια για «μαγειρέματα του ελλείμματος και σκοπιμότητες όπως ο κ. Παπαθανασίου, όταν έστελνε επιστολές στον κ. Almunia για μέτρα που θα ανακοινώνονταν μετά τις εκλογές μιλούσε για μέτρα που θα ενσωματώνονταν στον Προϋπολογισμό του 2010 και καταθέτω τις σχετικές επιστολές [ΚΑΤΑΘΕΣΗ: ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΑΛΜΟΥΝΙΑ_15]

Παρ’ όλα αυτά προσπαθήσαμε να συγκρατήσουμε το έλλειμμα σε αυτούς τους μήνες. Στο τελευταίο δίμηνο του 2009 και με στόχο τη συγκράτηση του ελλείμματος λάβαμε μέτρα ύψους άνω του 1 δις ευρώ, ή 0,4 μονάδες του ΑΕΠ.

Και συγκεκριμένα:

άμεσα διακόψαμε το μέτρο της απόσυρσης εξοικονομώντας 400 εκ. ευρώ,
αυξήθηκαν τα τέλη κυκλοφορίας για κάποιες κατηγορίες οχημάτων που απέφερε 200 εκ. ευρώ παραπάνω,
επιβλήθηκε η έκτακτη εισφορά στις πολύ κερδοφόρες επιχειρήσεις που απέφερε στο 2009 δημοσιονομικά πάνω από 700 εκ. ευρώ,
ενώ επιχειρήθηκε η συγκράτηση των λειτουργικών δαπανών όσο αυτό ήταν εφικτό

Δόθηκε το επίδομα αλληλεγγύης, περίπου 500 εκ. ευρώ το 2009, αλλά συνολικά οι κινήσεις μας στους δύο τελευταίους μήνες είχαν θετική επίπτωση της τάξεως του 1 δις ευρώ στο τελικό αποτέλεσμα του 2009.

Υπήρχε περίπτωση – όπως λένε κάποιοι – να συγκρατηθεί το έλλειμμα σε μονοψήφιο νούμερο;

Το έλλειμμα του 2009 ήταν τελικά 36,5 δις ευρώ ή περίπου 16% του ΑΕΠ. Για να κλείσει σε μονοψήφιο νούμερο χρειαζόταν να παρθούν και να αποδώσουν τους τελευταίους δύο μήνες του έτους μέτρα 6 μονάδων του ΑΕΠ. Δηλαδή περίπου 15 δις ευρώ.

Έστω ότι μένουμε στην εκτίμηση για το 2009 του Νοεμβρίου του 2009, αυτή που έδειχνε έλλειμμα κοντά στο 13% ή τα 30 δις ευρώ. Πάλι για να μείνει έστω και οριακά κάτω από το 10% του ΑΕΠ, θα χρειαζόντουσαν μέτρα ύψους τουλάχιστον 7 δις ευρώ, περίπου 3 μονάδες του ΑΕΠ.

Κοινώς έπρεπε τον Οκτώβριο να αποφασίζαμε κάτι σαν:

Πλήρες κόψιμο των τελευταίων 3 συντάξεων και μισθών των δημοσίων υπαλλήλων (αφού βρισκόμασταν στον Οκτώβριο και αφού το μισθολογικό και συνταξιοδοτικό κόστος στο δημόσιο ήταν περίπου 30 δις ευρώ)

Ναι, πολύ απλά, το πρόβλημα που άφησε πίσω της η ΝΔ ήταν τέτοιο που για να μείνει το έλλειμμα κάτω του 10%, θα έπρεπε να σταματήσουμε να καταβάλλουμε μισθούς και συντάξεις. Τόσο απλά.

Όπως εξήγησα ήδη, δεν μείναμε με σταυρωμένα χέρια σε καμία στιγμή. Πριν ακόμη την ολοκλήρωση της συζήτησης και ψήφισης του Προϋπολογισμού από την Βουλή το Υπουργείο Οικονομικών ήδη είχε ξεκινήσει:

Η σύνταξη του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης για την περίοδο 2010-2012, το οποίο και δημοσιεύσαμε στις 15 Ιανουαρίου 2010.
Η προετοιμασία του σχεδίου νόμου για την ανεξαρτητοποίηση της Στατιστικής Υπηρεσίας με τη δημιουργία της ΕΛΣΤΑΤ. Για να μην ξαναζήσουμε ποτέ στο μέλλον τέτοια φαινόμενα. Για να μην ποτέ ξανά Ελληνική Κυβέρνηση, είτε του ΠΑΣΟΚ, είτε της ΝΔ, είτε οποιουδήποτε κόμματος, στον πειρασμό να τα κάνει όλα λίμπα, κρύβοντάς το κιόλας από πάνω. Και θυμίσω ότι αυτή η ιστορία, δηλαδή να βάλουμε σε τάξη τους λογαριασμούς κράτησε μήνες και δούλεψαν δεκάδες άνθρωποι υπηρεσιακοί από το Ελληνικό δημόσιο, την ΕΛΣΤΑΤ, το ΓΛΚ, την ΤτΕ και από την ΕΕ και την Eurostat. Και μόνο τον Νοέμβριο του 2010 έκλεισαν οριστικά τα θέματα των αστερίσκων και των επιφυλάξεων
EDP Οκτώβριος 2009
EDP Απρίλιος 2010
EDP Οκτώβριος 2010

Θυμίζω ότι το Πρόγραμμα Σταθερότητας προέβλεπε συγκεκριμένα μέτρα και έθετε ως στόχο τη μείωση του ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ το 2012.

Και μέχρι τον Μάρτιο του 2010 είχαμε ανακοινώσει τρεις φορές μέτρα. [ΚΑΤΑΘΕΣΗ: Πίνακας μέτρων που ανακοινώθηκαν]

Μπόρεσαν όλα αυτά να μας κρατήσουν στις αγορές;

Μπόρεσαν μέχρι και το Απρίλιο. Γιατί θυμίζω ότι η Ελλάδα κατάφερε να δανείζεται από τις αγορές μέχρι και τον Απρίλιο – ακριβά μεν αλλά δανειζόταν.

Παράλληλα, δουλεύαμε για να εξασφαλίσουμε και την απόφαση ότι ανά πάσα στιγμή θα ήταν διαθέσιμος ένας μηχανισμός στήριξης για την Ελλάδα.

Θυμίζω ότι η απόφαση να δημιουργηθεί μηχανισμός στήριξης πάρθηκε οριστικά από το Eurogroup στις 11 Απριλίου 2010, μετά από τιτάνια μάχη που δώσαμε. Μέχρι τότε η χώρα δεν είχε καμία διέξοδο πέραν της χρεοκοπίας αν σταματούσαν να μας δανείζουν οι αγορές.

Συνοψίζοντας, η κρίση που βιώνουμε σήμερα και η πρωτοφανής ταλαιπωρία την οποία έχει υποστεί ένας ολόκληρος λαός έχει πολύ σαφή αίτια. Κυρίως:

1) Πρώτον, γιατί στα τέλη του 2009, η χώρα μας είχε δυσθεώρητο έλλειμμα και χρέος

2) Δεύτερον, γιατί είχαμε πει ψέματα ως χώρα για το έλλειμμα της

Γιατί η Νέα Δημοκρατία αντί να έχει σχεδιάσει και έχει λάβει εγκαίρως μέτρα, άφησε το καράβι ακυβέρνητο.

Άφησε τις αποφάσεις για «του χρόνου» και «για αργότερα».

Και η μόνη απόφαση που πήρε ήταν όχι να λύσει αλλά να αποκρύψει το πρόβλημα πρώτα από όλα από τους πολίτες, από την Βουλή, από τους διεθνείς εταίρους μας.

Αυτά πλήρωσε η χώρα και πληρώνει ο πολίτης σήμερα.

Και υπάρχουν πολύ σοβαρές ευθύνες απόκρυψης:
Στον Υπουργό που συνέταξε τον Προϋπολογισμό του 2009, και σε αυτόν που τον εκτέλεσε μέχρι τον Οκτώβριο
στους αρμόδιους ΓΓ Οικονομικών και ΕΣΥΕ που έπαιξαν αυτό το εγκληματικό παιχνίδι «απόκρυψης και ψεύδους» σε βάρος των Ελλήνων πολιτών και των εταίρων μας.

Γιατί έστελναν πλαστές προβλέψεις που δεν στηρίζονταν σε κανένα στοιχείο.
Γιατί αγνοούσαν τις προειδοποιήσεις των εταίρων μας και έλεγαν ψέματα στους πολίτες για το μέγεθος του προβλήματος.
Γιατί απέκρυψαν την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού και εξέθεσαν ανεπανόρθωτα την χώρα στέλνοντας στοιχεία που δεν βασίζονταν σε κανένα πραγματικό μέγεθος.

Είναι αποκαλυπτικές οι εκφράσεις που έχουν ήδη ακουστεί στην εξεταστική από τους καθ’ ύλην αρμόδιους.

Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για τέτοιου είδους επιχειρήσεις εξαπάτησης του κόσμου.

Γιατί κατά τη γνώμη μου η συζήτηση περί του πόσο είναι και πόσο δεν είναι το έλλειμμα του 2009 μόνο για αποπροσανατολισμό εξυπηρετεί, αλλά και για να μην αναλάβουν – πάλι εν όψει εκλογών – τις ευθύνες τους αυτοί οι οποίοι οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή.
Στην καταστροφή οδήγησε την χώρα το πρόβλημα.
Ούτε η αποτύπωσή του από τους εμπειρογνώμονες.
Ούτε οι λύσεις που επιχειρήθηκαν να δοθούν.
Το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα.

Και το τεράστιο έλλειμμα αξιοπιστίας, πρώτα από όλα της ίδιας της πολιτικής, που για χρόνια αναλαμβάνει δεσμεύσεις που δεν εκπληρώνει.

Αλλά και το τεράστιο έλλειμμα αξιοπιστίας των αριθμών που έχουμε αφήσει πίσω μας και αυτό πρέπει να γίνει και εθνικό μας κτήμα.

Είναι στιγμή για αυτογνωσία. Για συζήτηση για λύσεις στα προβλήματα και εύκολες συνταγές αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχουν.

http://www.gpapak.gr/frontpage-four/ipomnima-%E2%80%93-simia-topothetisis-giorgou-papakonstantinou-stin-exetastiki-epitropi-tis-voulis-%C2%ABschetika-me-to-ellima-tou-2009-ke-tous-paragontes-pou-odigisan-stin-amfisvitisi-ton-ellinikon/

Ο Παπακωνσταντίνου έξω από τα δόντια...ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

Γιατί στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί!
Όλα τα παράσιτα έχουν πέσει να φάνε τους συντελεστές της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου.


Δεν θα τους περάσει! 


Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου λέει χύμα όσα όλοι ξέραμε:

• Η συμμετοχή του ΔΝΤ κατά 3/11 στο πακέτο στήριξης του πρώτου μνημονίου ήταν επιλογή των Ευρωπαίων κι όχι δική μας. Ο πρώην υπουργός οικονομικών ονομάζει τη Μέρκελ σήμερα.
• Η επιλογή ήταν μια: Μνημόνιο ή Χρεοκοπία. Κι όλοι καταλαβαίνουμε επίσης ότι το Μνημόνιο ήταν η πιο ανώδυνη από τις δυο επιλογές!!
• Κανένας πολιτικός δεν είναι τόσο μαζοχιστής ώστε να παίρνει αντιδημοφιλή μέτρα χωρίς να χρειάζονται. Πόσο μάλλον όταν αυτά τα μέτρα ήταν από τα πιο σκληρά που πάρθηκαν ποτέ σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. ΑΝΤΙΘΕΤΑ η πιο πατριωτική κυβέρνηση είναι αυτή που ανάμεσα στο μεγάλο πολιτικό κόστος και στην εθνική καταστροφή επιλέγει το πρώτο. Και η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου αποτελείτο από ωραίους Έλληνες! (και κρίνοντας από τις αντιδράσεις έλεγα τότε μελαγχολικά ότι έχουμε καλύτερη κυβέρνηση από ότι θα μας άξιζε...)

Ο πόλεμος του συστήματος εναντίον αυτών που του πήγαν κόντρα, θα συνεχιστεί! 
Γιώργος Παπανδρέου, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, Γιάννης Ραγκούσης, Τίνα Μπιρμπίλη, Ηλίας Μόσιαλος, Σταύρος Λαμπρινίδης, Δημήτρης Δρούτσας, κλπ...

Άλλον περισσότερο και άλλον λιγότερο θα προσπαθήσουν να τους συντρίψουν ώστε το μήνυμα να περάσει και σε όσους άλλους θα σκεφτόντουσαν πιθανόν να λειτουργήσουν αντισυστημικά, ορθολογικά και πατριωτικά.

Αλλά η φωνή μας θα ακούγεται και το κεφάλι δε θα το σκύψουμε...

Υ.Γ:


Χωρίς λόγια:

Γιατί δυσκολεύονται να ψηφίσουν ΔΗΜΑΡ...

Για όσους ακομμάτιστους ψηφοφόρους αισθάνονται οτι ο ιδεολογικός χώρος που τους εκφράζει βρίσκεται μεταξύ σοσιαλδημοκρατίας και φιλο-ευρωπαϊκής ανανεωτικής αριστεράς, το ΠΑΣΟΚ ήταν μέχρι πρότινος το (μοναδικό;) καταφύγιο, ειδικά αν αποδέχονταν τις προσωπικότητες και τις εξαγγελίες των Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου. Τώρα μετά τα δύο τελευταία κυβερνητικά χρόνια της κρίσης, είτε γιατι καταλογίζουν απογοητευτικά αποτελέσματα και απαράδεκτες ολιγωρίες στην κυβέρνηση Παπανδρέου, είτε γιατί δεν τους αντιπροσωπεύει ένα βενιζελικό ΠΑΣΟΚ, με πρωτοπαλλήκαρα του τύπου Αντωνίου, Γιαννακά, Σαλαγιάννη και Λιντζέρη, πολλοί αναζητούν μια άλλη διέξοδο.


Και να που η (διορατική;) διάσπαση του Συνασπισμού, που είχε διολισθήσει μεταξύ Περισσού και αριστερισμού, τους προσφέρει ξαφνικά μια άλλη δυνατότητα: Η μετριοπαθής συνιστώσα των “Ανανεωτικών” που αποσχίσθηκε, ανδρώνεται σε ένα κόμμα, που διεκδικεί διψήφια ποσοστά - και ευρεία εκπροσώπηση στη Βουλή. Ενδεχομένως, απολύτως προσωρινά, γιατί παπανδρεϊκοί και άλλοι διαμαρτυρόμενοι θα γυρίσουν αργά ή γρήγορα στην κοιτίδα του μεγάλου κόμματος.

Ωστόσο, παρά την εντυπωσιακή δημοσκοπική άνοδο, η Δημοκρατική Αριστερά δείχνει να χάνει τη μια πρόκληση μετά την άλλη. Για να είμαστε πιο ακριβείς, δείχνει να ποντάρει περισσότερο στους “αγανακτισμένους”, παρά στο “χτίσιμο” μιας σκεπτόμενης προοδευτικής πρότασης, που θα οδηγήσει την κεντροαριστερά και συνολικά το πολιτικό σκηνικό, σε μια νέα κατεύθυνση.

Το πρώτο κρίσιμο τεστ ήταν η ευκαιρία να συμμετάσχει στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Εκεί, ο προοδευτικός ψηφοφόρος με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, θα περίμενε μια ξεκάθαρη τοποθέτηση, του τύπου: “Κατανοώ την ανάγκη να γίνει το κούρεμα και να υπογραφεί η νέα δανειακή σύμβαση, παρά τα επαχθή μέτρα. Και θα στηρίξω την κυβέρνηση, υπό την προϋπόθεση οτι δεν θα υπάρξει συμμετοχή ακροδεξιών στελεχών.” Μια τέτοια προσέγγιση, θα άφηνε πιθανώς τη Δημ. Αρ. εκτός σχήματος, καθώς ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα δεχόταν να μη μοιράζεται το “μνημονιακό βάρος” με το ΛΑΟΣ (πολιτική που, ταυτόχρονα με τον “διεμβολισμό” στελεχών, απέδωσε προς την κατεύθυνση συρρίκνωσης του ακροδεξιού γείτονα της πολυκατοικίας), αλλά θα είχε αποφύγει να συγκυβερνήσει, “με το κεφάλι ψηλά”, εκτιμώμενη από όσους απωθούνται από την ακροδεξιά και ταυτοχρόνως από το ετερόκλητο “αντιμνημονιακό μέτωπο”. Με ένα σμπάρο, δυό τρυγόνια.

Το δεύτερο απογοητευτικό δείγμα έχει να κάνει με τις “ανοιχτές αγκάλες”, προς στελέχη και παράγοντες, που προέρχονται από ένα “όχι και τόσο επιθυμητό” ΠΑΣΟΚ. Συζητήσεις με βουλευτές αγνώστων λοιπών στοιχείων, συνεργασία με δημοσιογραφικά στελέχη συνδεδεμένα με τις χυδαιότερες επιδόσεις της τηλεοπτικής ειδησεογραφίας και η αίσθηση οτι η Δημ. Αρ. προσφέρεται ως καταφύγιο καιροσκοπικών επιδιώξεων, δεν δίνουν και την καλύτερη εντύπωση για μια διακριτή προσπάθεια αποφυγής των παθογενειών του παρελθόντος - όλα για χάρη της εμπορικής επιτυχίας.

Το τρίτο και βασικότερο, είναι η εμφανής προσπάθεια της Δημ. Αρ. να μην αποποιηθεί κανένα όφελος, από την αντιμνημονιακή ρητορεία. Αντί να καταρρίψει σχηματικούς διχασμούς και διλήμματα, το κόμμα της ανανεωτικής αριστεράς προτιμάει να πιάσει στασίδι από την πλευρά του ποταμού, που συγκεντρώνει τους περισσότερους λουόμενους. Εκτός αν δεν επικοινωνεί σωστά τις θέσεις της...

Για τους ψηφοφόρους αυτούς, η ενίσχυση της Δημ. Αρ. θα είχε ιδιαίτερο νόημα, στο τοπίο της παραδοσιακής αριστεράς - ειδικά αν αναδεικνυόταν σε σημαντικότερη δύναμη, από το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, προς μεγάλη απογοήτευση των πρώην συντρόφων της. Αλλά δεν θα αποτελούσε κανένα ιδιαίτερο όφελος, για την πορεία της χώρας, αν απλώς συντασσόταν με ένα 30% αντιμνημονιακού κοινοβουλίου, που θα επένδυε στη χειροτέρευση των συνθηκών, για χιλιάδες εργαζομένους και ανέργους. Και που απλώς θα αποτελούσε έναν παράγοντα αρνητισμού, στην επίπονη προσπάθεια της χώρας να ανακάμψει...

http://prokopisdoukas.blogspot.com/2012/03/blog-post_20.html

Η νέα αριθμητική της διαδοχής

Πως το 3,5% μετατρέπεται σε 22%

Ανάλυση του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ

Μετά την εκλογή του νέου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, τα στελέχη του και τα Μέσα «της παράταξης» αισιοδοξούν. «Ο απρόβλεπτα υψηλός βαθμός συμμετοχής στην ψηφοφορία θέτει ευθέως σε αμφισβήτηση το σύνολο των τελευταίων δημοσκοπικών ευρημάτων, καθώς ο αριθμός των συμμετεχόντων αντιστοιχεί περίπου στο 3,5% του εκλογικού σώματος. Επομένως, σύμφωνα με τις κατάλληλες αναγωγές, η αφετηρία του ΠΑΣΟΚ σήμερα θα βρισκόταν γύρω στο 22%» (ΤΑ ΝΕΑ 19/3/2012).Το 2004, στην πρώτη εσωκομματική διαδικασία για την ανάδειξη του Προέδρου συμμετείχε 1 στους 3 ψηφοφόρους του κόμματος στις εθνικές εκλογές (34%, πίνακας 1). Αυτός ο αριθμός αντιστοιχούσε στο 13,8% του συνολικού εκλογικού σώματος (με βάση τα έγκυρα). Αντίστοιχα, το 2007, συμμετείχαν σχετικά λιγότεροι (28% των ψηφοφόρων του), που αντιστοιχούσε συνολικά, στο 10,7% του εκλογικού σώματος. Διατυπωμένο αντίστροφα, το 2004, η σχέση των ψηφοφόρων ΠΑΣΟΚ προς τα μέλη και τους φίλους του, αποδείχθηκε 2,9:1, ενώ το 2007, 3,5:1.

Ας δεχθούμε προς στιγμήν και χάριν ευκολίας, ότι στη διαδικασία της περασμένης Κυριακής συμμετείχαν, πράγματι, 236.151μέλη και φίλοι του ΠΑΣΟΚ. Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί στο 3,4% του συνολικού εκλογικού σώματος του 2009. Το τελευταίο Πολιτικό Βαρόμετρο της Public Issue (Μάρτιος 2012) εκτιμά την σημερινή εκλογική επιρροή του ΠΑΣΟΚ (πριν την εκλογή του νέου Προέδρου σε 11%. Η σχέση ψηφοφόρων/φίλων που προκύπτει, με βάση την εκτίμηση υπολογίζεται σε 3,2:1, λόγος που δεν αποκλίνει από τα ιστορικά δεδομένα.

Αντιθέτως, το ποσοστό 22%, που αναφέρεται από τα Μέσα ως «απολύτως ρεαλιστικός» εκλογικός στόχος, με βάση το εκλογικό σώμα των Β2009, αντιστοιχεί σε 1.508.835 άτομα. Επομένως, για να πραγματοποιηθεί, πρέπει στις προσεχείς εκλογές να ψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ τουλάχιστον 6πλάσιος αριθμών πολιτών, από αυτούς που συμμετείχαν στην εσωκομματική διαδικασία της περασμένης Κυριακής. Για την ακρίβεια ο λόγος ψηφοφόρων/φίλων που προκύπτει με βάση τον εκλογικό «στόχο» είναι6,5:1 (22%: 3,4%). Ακόμη και αν υποτεθεί ότι η αποχή προσεγγίσει τα αυξημένα επίπεδα των Ευρωεκλογών του 2009 και ληφθεί ως βάση το αντίστοιχο συρρικνωμένο εκλογικό σώμα των 5.127.237 πολιτών, τότε και πάλι για να επιτευχθεί το 22% (που αντιστοιχεί θα αντιστοιχεί τότε σε 1.127.992 ψηφοφόρων), η σχέση ψηφοφόρων προς «φίλους», πρέπει να αποδειχθεί4,8:1. Διαφορετικά ειπωμένο, θα πρέπει να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ στις κάλπες των εθνικών εκλογών σχεδόν 5πλάσιοι από όσους συμμετείχαν στην εκλογή του νέου Προέδρου. Πρόκειται, αναμφίβολα, για μεγαλεπήβολο εγχείρημα, που αν πετύχει, θα στείλει δικαίως τις δημοσκοπήσεις στον κάλαθο των αχρήστων.

http://www.publicissue.gr/1966/ 

Κηπουροί και πώς να τους ξεφορτωθείτε με δυο κινήσεις

Η χρήση της λέξης "κηπουρός" για να χαρακτηρίσουν κάποιοι προσωπικές επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά το καλοκαίρι από τον Γιώργο Φλωρίδη στην εκπομπή "Φάκελοι".
Δεν γνώριζα τότε τη "θεωρία του κηπουρού" που λέει λίγο πολύ οτι ο βασιλιάς μπορούσε να διορίσει Πρωθυπουργό όποιον ήθελε, ακόμα και τον κηπουρό του. Κάτι το οποίο φυσικά σημαίνει οτι όποιος διορίζει σε συγκεκριμένες θέσεις άτομα που βρίσκονται κοντά σε αυτόν, έχει σύμφωνα με τη συγκεκριμένη θεωρία, ηγεμονικές τάσεις.

Ας δούμε λίγο ποιοί θεωρούνταν κηπουροί του Γιώργου Παπανδρέου...
Η κυρία Τίνα Μπιρμπίλη και οι κύριοι Γιώργος Παπακωνσταντίνου, Δημήτρης Δρούτσας, Παύλος Γερουλάνος, Ηλίας Μόσιαλος, Γιάννης Ραγκούσης.

Η Τίνα Μπιρμπίλη ήταν ένα από τα άτομα που δέχθηκαν τρομερό πόλεμο από τη μέρα που ανέλαβε το νεοσύστατο Υπουργείο Περιβάλλοντος. Η πράσινη ακτιβίστρια με τις ... πράσινες εμμονές της, δημιούργησε πρόβλημα σε διάφορους μπετολάγνους, οπαδούς του δόγματος "Οικοδομή, αγάπη μου". Δύσκολα ξεχνιέται το μπαϊράκι που σήκωσαν βουλευτές του Πασοκ με αφορμή το νομοσχέδιο για τη δόμηση στις περιοχές Natura. Πρώτη φορά είχαμε Υπουργείο Περιβάλλοντος και μάλιστα με Υπουργό σχετική με το αντικείμενο. Ένα άλλο βασικό πρόβλημα της Τίνας Μπιρμπίλη ήταν οτι όπως λένε οι φήμες, ο Γιώργος Παπανδρέου τη γνώρισε σε γυμναστήριο, κάτι το οποίο προφανώς την καθιστά μη αξιόλογη, γιατί ως γνωστόν τα αξιόλογα στελέχη ή τα συναντάς σε εκδηλώσεις ή στα συστήνουν... χορηγοί.

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ευρωβουλευτής του Πασοκ, άνθρωπος ηπίων τόνων, που κατέχει τα Οικονομικά, στην αρχή δεν αμφισβητούνταν ιδιαίτερα από κανέναν, εισέπραξε όμως όλη τη φθορά, κατηγορήθηκε οτι δεν διαπραγματεύτηκε και στο τέλος αντικαταστάθηκε μετά την καλοκαιρινή ανταρσία βουλευτών, που θεώρησαν ικανοποιητική την αντικατάστασή του από τον μελλοντικό ηγέτη του Πασοκ, ο οποίος μπορεί να μην κατέχει τα οικονομικά, αλλά έχει λέγειν.

Ο Δημήτρης Δρούτσας, επίσης άνθρωπος ηπίων τόνων, δεν κατηγορήθηκε ιδιαίτερα από κανέναν, προσωπικά δεν μπορώ να αξιολογήσω το έργο του, όπως και το έργο οποιουδήποτε Υπουργού Εξωτερικών, καθώς αυτό φαίνεται με τα χρόνια και με τις συμμαχίες που διαμορφώνονται.

Ο Παύλος Γερουλάνος, άνθρωπος ηπίων τόνων και αυτός, όπως άλλωστε όλοι οι κατά Φλωρίδη "κηπουροί", ανέλαβε ένα Υπουργείο μέσω του οποίου πολλοί προκάτοχοί του δια των επιδοτήσεων στον χώρο της τέχνης, δημιούργησαν πολλές χρήσιμες συμμαχίες. Δεν ξέρω κατά πόσο έπραξε το ίδιο, το έργο του δεν μπορώ να το κρίνω, αλλά θα θυμάμαι για αρκετό καιρό την επιστολή του Θανάση Παπαγεωργίου που ένιωσε προσβεβλημένος με τη μικρή επιδότηση που πήρε.

Ο Ηλίας Μόσιαλος, άνθρωπος με βιογραφικό που απλά το χαζεύεις και σκέφτεσαι οτι το πιθανότερο είναι να μη το αποκτήσεις ποτέ, εξελέγη βουλευτής Επικρατείας. Μέχρι τον Ιούνιο του 2011 δεν είχε αναλάβει κάποια θέση και στον τελευταίο ανασχηματισμό ανέλαβε Υπουργός Επικρατείας. Λίγο καιρό αφ΄οτου ανέλαβε τα καθήκοντά του παρουσίασε σχέδιο αναδιάρθρωσης της ΕΡΤ και ξεκίνησε η .... επανάσταση τόσο από την ΕΡΤ όσο και από βουλευτές που πήγαν να πάθουν καρδιακό, ακούγοντας οτι σκέφτεται να κλείσει την ΕΤ1 και κυρίως το περιοδικό που κάθε Έλληνας αγοράζει φανατικά, τη "Ραδιοτηλεόραση". Δεν έχει αυτή τη στιγμή κάποια υπουργική θέση, στην ΕΡΤ πάντως, όπως και μέσα στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, ακόμη τον βρίζουν.

Ο Γιάννης Ραγκούσης, τέως δήμαρχος Πάρου και επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του Πασοκ, ανέλαβε το Υπουργείο Εσωτερικών στην πρώτη κυβέρνηση Παπανδρέου. Επι Υπουργείας του πέρασε ο Καλλικράτης, ο νόμος για την ιθαγένεια, ενώ έγινε πραγματικότητα η Διαύγεια. Στη συνέχεια ανέλαβε το Υπουργείο Υποδομών, ενώ τώρα είναι αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας. Αποτελεί το κόκκινο πανί των εκλεγμένων στελεχών του Πασοκ καθώς υπήρξαν υπόνοιες οτι διανοήθηκε να σκεφτεί να θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία του Πασοκ όντας μη εκλεγμένος.

Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί; Είναι μη εκλεγμένοι! Διορισμένοι από τον Γιώργο Παπανδρέου, οπότε σύμφωνα με το σκεπτικό των πραγματικών εκπροσώπων του Ελληνικού λαού όπως η Θεοδώρα Τζάκρη, είναι και μη αξιόλογοι. Φυσικά δεν μπορούν να έχουν καμία φιλοδοξία και εξυπακούεται οτι είναι κατώτεροι των εκλεγμένων με σταυρό βουλευτών. Άλλωστε η δήλωση "δεν υπήρξα ποτέ κηπουρός" που παίζει πολύ τον τελευταίο καιρό, είναι κάτι σαν παράσημο που από εδώ και πέρα θα πρέπει να κοσμεί κάθε βιογραφικό βουλευτή ή Υπουργού.

Υπάρχει τρόπος να εκλείψουν αυτά τα πολιτικά ζωύφια, οι κηπουροί, που τόσο ενοχλούν, αρκεί να κινητοποιηθούν οι πραγματικοί εκπρόσωποι του Ελληνικού λαού.

Κηπουροί είναι: Οι βουλευτές Επικρατείας και οι εξωκοινοβουλευτικοί Υπουργοί.
Άρα:

- Κατάργηση του θεσμού των βουλευτών Επικρατείας τον οποίο εισήγαγε ο Κων/νος Καραμανλής προκειμένου να συμπεριλάβει μετά την τραυματική περίοδο της δικτατορίας στα ψηφοδέλτιά του εξέχοντες επιστήμονες, καταξιωμένες προσωπικότητες Ελλήνων που διέπρεπαν στο εξωτερικό, αλλά και προσωπικότητες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δεν θα ήσαν διατεθειμένες να κατέβουν στο στίβο της πολιτικής. (Σχετικό ρεπορτάζ της Καθημερινής εδώ)

- Πλήρης σύνδεση νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, να μην επιτρέπεται δια νόμου να υπάρχουν εξωκοινοβουλευτικοί Υπουργοί.

Έτσι και μόνο έτσι θα σταματήσουν να υπάρχουν οι τόσο ενοχλητικοί για κάποιους "κηπουροί". Όποιος χρησιμοποιεί αυτό τον προσβλητικό χαρακτηρισμό, θα πρέπει να έχει και τα κότσια να προτείνει αυτά τα τόσο απλά πράγματα, εκτός βέβαια αν βαθιά μέσα του... ζαχαρώνει μία θέση στο Επικρατείας. Περιμένω λοιπόν από τα τόσο αξιόλογα εκλεγμένα με σταυρό στελέχη, να πάρουν τις σχετικές πρωτοβουλίες, αλλιώς καλύτερα να μην ξαναχρησιμοποιήσουν τη λέξη "κηπουροί".

http://tsougdw.blogspot.com/2012/03/blog-post_15.html

...Τι σημαίνει Δεξιά!

Πράξη 2η:

 

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Παρασκευή, 9 Μαρτίου 2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας κ. Γιάννης Μιχελάκης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Η θετική εξέλιξη της ανταλλαγής των ομολόγων δικαιώνει τη στάση της Νέας Δημοκρατίας και τη στήριξη στη συγκεκριμένη αποστολή της κυβέρνησης Παπαδήμου. Στήριξη, χωρίς την οποία, το σημερινό αποτέλεσμα θα ήταν αδύνατο.

Όμως, η βιωσιμότητα του χρέους δεν εξασφαλίζεται:
ούτε μόνο με το «κούρεμα», που έγινε αναπόφευκτο με τις πολιτικές της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, που ανέβασαν το χρέος από το 120% του ΑΕΠ το 2009 στο 170% σήμερα.
Ούτε με την επιμήκυνση της αποπληρωμής, τα χαμηλότερα επιτόκια και τη νέα δανειακή συμφωνία, που δείχνουν και την τεράστια διαφορά σε σχέση με το Μνημόνιο του 2010.
Απαιτείται, άμεσα, η λήψη μέτρων για την Ανάκαμψη και την Ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας.
Και αυτά μπορούν να γίνουν από μια νέα Κυβέρνηση με νωπή και ισχυρή λαϊκή εντολή.
Ώστε, η χώρα να αξιοποιήσει, χωρίς καμία άλλη καθυστέρηση, το χρόνο που κέρδισε και τις ευκαιρίες που υπάρχουν μπροστά της».

http://www.nd.gr/web//guest/press/-/journal_content/56_INSTANCE_c6UH/10154/916788



Είχε προηγηθεί η 1η Πράξη:

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Πέμπτη, 27 Οκτωβρίου 2011

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνης Σαμαράς, έκανε την ακόλουθη δήλωση για την απόφαση της 27ηςΟκτωβρίου:

«Μετά από ενάμιση χρόνο σκληρών θυσιών του Ελληνικού λαού, η χθεσινοβραδινή απόφαση αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι η πολιτική της κυβέρνησης ήταν και λαθεμένη και αδιέξοδη. Κι όπως ήλθαν τα πράγματα, αυτή η απόφαση ήταν, τελικά, αναπόφευκτη…

Η μεγαλύτερη απόδειξη αυτής της αποτυχημένης πολιτικής ήλθε, δυστυχώς για τον κ. Παπανδρέου, κατευθείαν από τις Βρυξέλλες.

Τελικά, με το κούρεμα που αποφασίστηκε, το χρέος της χώρας μας το 2020 θα είναι όσο ήταν και το 2009, πριν μπούμε στο Μνημόνιο, δηλαδή 120% του ΑΕΠ!

Αυτή η κυβέρνηση, όχι μόνο μας έφερε δύο χρόνια φορο-επιδρομών και λιτότητας, αλλά χωρίς ίχνος ντροπής τολμά και πανηγυρίζει πως, σε εννιά χρόνια από σήμερα, το 2020, θα μας έχει φτάσει… και πάλι στο 2009!

Και μάλιστα υπό πολύ χειρότερες συνθήκες! Κι ενώ θα έχει εκποιηθεί μεγάλο μέρος της δημόσιας περιουσίας.

Τόσο καιρό τους προειδοποιώ ότι το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι μόνο πόσο θα «κουρευτεί» το χρέος. Αλλά το πως η Ελληνική οικονομία θα βγει από την ύφεση, ώστε να βγάλει πρωτογενή πλεονάσματα και να μπορέσει κάποια στιγμή να ορθοποδήσει. Ώστε να ξεπληρώσει τα χρέη της. Και σήμερα με δικαιώνουν οι ίδιες οι επίσημες εκθέσεις…

Όλα, επομένως, εξαρτώνται πια από ένα πράγμα: Να τεθεί, πια ως προτεραιότητα η Ανάκαμψη! Και για να συμβεί αυτό, η πολιτική που εφαρμόζεται πρέπει να αλλάξει. Όχι να αλλάξουν οι στόχοι που έχουμε όλοι για τη μείωση του ελλείμματος. Αλλά να αλλάξουν αυτά που δεν αποδίδουν και εμποδίζουν την Ανάκαμψη. Όπως οι αλλεπάλληλες φοροεπιδρομές και οι αβάστακτες οριζόντιες περικοπές.

Αν δεν αλλάξουν όλα αυτά, δεν βρισκόμαστε πιο κοντά στη λύση. Αλλά μπροστά σε άλλα εννιά χρόνια φτώχειας και κατάρρευσης, που δεν αντέχει, ούτε η Οικονομία, ούτε η Κοινωνία.

Κι όπως φαίνεται, καμιά αναφορά δεν γίνεται σε Ανάκαμψη. Άρα το λάθος παραμένει και διαιωνίζεται…

Τώρα, ως προς το ίδιο το «κούρεμα»: η μείωση του χρέους θα είναι μικρότερη από τα 100 δισεκατομμύρια. Διότι θα υπάρχει προσαύξηση χρέους από την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Ενώ δεν αναφέρεται τίποτε συγκεκριμένο για το τι θα συμβεί στα Ασφαλιστικά Ταμεία. Αυτό είναι πολύ κρίσιμο γιατί αφορά τις συντάξεις εκατομμυρίων Ελλήνων. Λέγεται ότι υπάρχει εγγύηση γι’ αυτές. Πώς; Και από πού;

Επίσης, δεν διευκρινίζεται πως θα γίνει η βελτίωση της αξιοπιστίας των νέων ομολόγων, με τα οποία θα ανταλλαγούν τα παλιά. Και δεν είναι σαφές ακόμα σε ποιο βαθμό θα συμμετάσχουν εθελοντικά οι ιδιώτες, ώστε να μην υπάρξει «χρηματοδοτικό κενό»…

Ούτε διευκρινίζεται τι θα γίνει με τη ρευστότητα, που - θα το λέω συνέχεια - είναι το νούμερο ένα πρόβλημα της Οικονομίας. Έχει στεγνώσει η αγορά.
Τέλος, είμαι βαθιά ανήσυχος για το τι επιπτώσεις θα έχει στην Ευρωζώνη αυτή η απόφαση, πέρα από τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους. Είναι φανερό ότι το Ταμείο Χρηματο-οικονομικής Σταθερότητας, το EFSF , δεν ενισχύεται επαρκώς για να αντιμετωπίσει τις κερδοσκοπικές πιέσεις στη δευτερογενή αγορά. Ούτε εξοπλίζεται αρκετά για να εξουδετερώσει τους κινδύνους «μεταδοτικότητας» της κρίσης. Μπορεί αυτό να μην αφορά άμεσα το ελληνικό χρέος, αλλά αφορά την Ευρωζώνη, της οποίας είμαστε και θα παραμείνουμε αναπόσπαστο μέρος. Άρα, μας αφορά κι έχουμε κάθε λόγο να προβληματιζόμαστε.

Η κυβέρνηση πρέπει να αναλογιστεί ότι τέσσερις φορές ως τώρα πανηγύρισε που μας… «έσωσε»: Όταν υπέγραφε το Μνημόνιο, το Μάιο του 2010. Όταν αποφασιζόταν η επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους μας, τον περασμένο Μάρτιο. Όταν ψηφιζόταν το Μεσοπρόθεσμο, τον περασμένο Ιούλιο. Και όταν έκλεινε η Συμφωνία της 21ης Ιουλίου. Στην τελευταία περίπτωση, μάλιστα, κόμπαζε ότι «έβαλε πάτο στο βαρέλι». Κι ότι διασφάλιζε τότε, τη «βιωσιμότητα του χρέους».

Έπεσε, βέβαια, έξω και τις τέσσερις φορές!

Και τώρα πανηγυρίζει που πέτυχε «κούρεμα» του χρέους, αυτό ακριβώς που ως πριν λίγο καιρό απέκλειε κατηγορηματικά με κάθε τρόπο.

Η Ελλάδα χρειάζεται πάνω απ’ όλα Ανάκαμψη της Οικονομίας. Αυτό πρέπει να είναι η προτεραιότητα όλων, για να βγάλουμε πρωτογενή πλεονάσματα, να βγούμε από την κρίση, να μπούμε σε δρόμο ανάπτυξης να αποκαταστήσουμε την κοινωνική συνοχή.

Και – το πιο σημαντικό απ’ όλα: να διαφυλάξουμε την εθνική μας κυριαρχία. Που δεν δικαιούμαστε, δεν μπορούμε και δεν έχουμε κανένα απολύτως λόγο να την παραδώσουμε. Σε κανένα! Και με οποιοδήποτε τρόπο…

Άλλωστε, μας το απαγορεύει το Σύνταγμα και δεν το επιτρέπουν, ούτε οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες.

Η Νέα Δημοκρατία θα εξακολουθήσει να λέει “όχι” στο λάθος, να στηρίζει ο,τιδήποτε σωστό και να απορρίπτει εξ αρχής και χωρίς συζήτηση κάθε σκέψη για απώλεια εθνικής κυριαρχίας.

Όσοι, επομένως, πανηγυρίζουν πως θα φέρουν την Ελλάδα του 2020 πίσω στο 2009, να σοβαρευτούν!
Οι υπεύθυνοι του σημερινού ναυάγιου δεν μπορούν να παριστάνουν άλλο τους… ναυαγοσώστες. Ο κύκλος αυτής της κυβέρνησης έκλεισε!

Όμως, η Πατρίδα μας θα τα καταφέρει!

Αναλογιστείτε την ημέρα που ξημερώνει αύριο. Και να ’στε σίγουροι:

Όλοι μαζί θα σταθούμε στα πόδια μας. Κι όσοι στοιχηματίζουν ότι θα γονατίσουμε, θα χάσουν…

Η Ελλάδα δεν είναι «παρίας» στην Ευρώπη. Έχουμε δυνατότητες - και κυρίως ατσαλένια θέληση, το τσαγανό, να ορίσουμε τις τύχες μας και να εγγυηθούμε το μέλλον.

Χρόνια Πολλά σε όλους, για την αυριανή Εθνική επέτειο του ΟΧΙ!».

http://www.nd.gr/web//press-office/press/-/journal_content/56_INSTANCE_Rb5c/36615/801212