Μια εβδομάδα μετά τις εκλογές.
Πέρασε ήδη μια βδομάδα. Μέσα σε μια βδομάδα όσοι δεν βγαίνουμε σαν πιστά τσοπανόσκυλα να επιχειρηματολογούμε υπέρ της νέας κυβέρνησης, δεχόμαστε ύβρεις (αντιδημοκράτες/πληρωμένοι) και απειλές (τελειώσαν τα ψωμιά σας/αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε).
Ένα νέο πατριωτικό παραμύθι αρχίζει να υφαίνεται από τη νέα κυβέρνηση και τα φερέφωνά της: «Έχουμε μπροστά μας μια εθνική προσπάθεια διαπραγμάτευσης και πρέπει να δείξουμε εθνική ομοψυχία».
Ένα νέο πατριωτικό παραμύθι που διαχωρίζει τους Έλληνες σε αυτούς που στηρίζουν την κυβέρνηση, άρα είναι πατριώτες και στους υπόλοιπους, που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση και συνεπώς, σύμφωνα με το νέο εθνικό διήγημα, έχουν αντεθνική συμπεριφορά.
Μια κυβέρνηση που αυτοαποκαλείται «αριστερή», ενώ είναι προφανές για όσους έχουν ακόμη ανοιχτά τα μάτια τους και το μυαλό τους, ότι προς τη λαϊκή δεξιά κινείται περισσότερο.
Ήδη έχω δει πολλοί διαφωνούντες να παρομοιάζονται χυδαία με τους Γερμανούς κατακτητές της κατοχής, από κάποιους που είτε είναι κομματικά όργανα, είτε απλά εντελώς αφελείς (αν και το ένα δεν αποκλείει το άλλο).
Είναι διπλό το θράσος τους όμως, καθώς οι ίδιοι που ζητούν σήμερα «εθνική ομοψυχία» (ζητούν να προβούμε σε εθελοντική αυτολογοκρισία δηλαδή...), ήταν αυτοί που όχι μόνο δε σταύρωσαν καλή κουβέντα για οποιαδήποτε προηγούμενη προσπάθεια, αλλά τις πολέμησαν όλες μέχρις εσχάτων!
( Ήθελαν μήπως να μην αφήσουν τη χώρα να ανασάνει για να έρθουν ως σωτήρες αυτοί να κυβερνήσουν; )
Όταν η ελληνική κυβέρνηση το 2010 διαπραγματευόταν και πετύχαινε το σχέδιο διάσωσης της χώρας με το μηχανισμό στήριξης, αυτοί που αποτελούν τη σημερινή κυβέρνηση ξεσπάθωναν ενάντια στο «επάρατο μνημόνιο». Όταν ο τότε πρωθυπουργός ζητούσε συναίνεση για να σώσουμε τη χώρα, ο σημερινός πρωθυπουργός τον αποκάλεσε «Τσολάκογλου», ανεβάζοντας της αντιπαράθεση σε πρωτόγνωρα επίπεδα χυδαιότητας και δείχνοντας ότι είναι αδίστακτος και ικανός για το οτιδήποτε, προκειμένου να αποσπάσει εκλογικά οφέλη.
Όταν η ελληνική κυβέρνηση το 2011 διαπραγματευόταν και πετύχαινε το πρωτοφανές, να κουρευτεί δηλαδή το ελληνικό δημόσιο χρέος, ο σημερινός πρωθυπουργός μιλούσε για «καταστροφική απόφαση» και επιχειρηματολογούσε ενάντια στο προτεινόμενο δημοψήφισμα. Λίγα χρόνια μετά, αυτός ο χυδαίος πολιτικός έκανε το νέο κούρεμα του χρέους, κεντρικό προεκλογικό του σύνθημα.
Σήμερα, οι ίδιοι που πολεμούσαν οποιαδήποτε εθνική προσπάθεια, έρχονται σαν νέοι Μπους (είτε είστε μαζί μας, είτε είστε με τον εχθρό), να θέσουν οποιαδήποτε σκεπτόμενη αντίδραση, κάτω από το εκβιαστικό δίλημμα: Ή θα μας υποστηρίξεις, ή είσαι ενάντια στα ελληνικά συμφέροντα!
Πέρασε ήδη μια βδομάδα. Μέσα σε μια βδομάδα όσοι δεν βγαίνουμε σαν πιστά τσοπανόσκυλα να επιχειρηματολογούμε υπέρ της νέας κυβέρνησης, δεχόμαστε ύβρεις (αντιδημοκράτες/πληρωμένοι) και απειλές (τελειώσαν τα ψωμιά σας/αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε).
Ένα νέο πατριωτικό παραμύθι αρχίζει να υφαίνεται από τη νέα κυβέρνηση και τα φερέφωνά της: «Έχουμε μπροστά μας μια εθνική προσπάθεια διαπραγμάτευσης και πρέπει να δείξουμε εθνική ομοψυχία».
Ένα νέο πατριωτικό παραμύθι που διαχωρίζει τους Έλληνες σε αυτούς που στηρίζουν την κυβέρνηση, άρα είναι πατριώτες και στους υπόλοιπους, που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση και συνεπώς, σύμφωνα με το νέο εθνικό διήγημα, έχουν αντεθνική συμπεριφορά.
Μια κυβέρνηση που αυτοαποκαλείται «αριστερή», ενώ είναι προφανές για όσους έχουν ακόμη ανοιχτά τα μάτια τους και το μυαλό τους, ότι προς τη λαϊκή δεξιά κινείται περισσότερο.
Ήδη έχω δει πολλοί διαφωνούντες να παρομοιάζονται χυδαία με τους Γερμανούς κατακτητές της κατοχής, από κάποιους που είτε είναι κομματικά όργανα, είτε απλά εντελώς αφελείς (αν και το ένα δεν αποκλείει το άλλο).
Είναι διπλό το θράσος τους όμως, καθώς οι ίδιοι που ζητούν σήμερα «εθνική ομοψυχία» (ζητούν να προβούμε σε εθελοντική αυτολογοκρισία δηλαδή...), ήταν αυτοί που όχι μόνο δε σταύρωσαν καλή κουβέντα για οποιαδήποτε προηγούμενη προσπάθεια, αλλά τις πολέμησαν όλες μέχρις εσχάτων!
( Ήθελαν μήπως να μην αφήσουν τη χώρα να ανασάνει για να έρθουν ως σωτήρες αυτοί να κυβερνήσουν; )
Όταν η ελληνική κυβέρνηση το 2010 διαπραγματευόταν και πετύχαινε το σχέδιο διάσωσης της χώρας με το μηχανισμό στήριξης, αυτοί που αποτελούν τη σημερινή κυβέρνηση ξεσπάθωναν ενάντια στο «επάρατο μνημόνιο». Όταν ο τότε πρωθυπουργός ζητούσε συναίνεση για να σώσουμε τη χώρα, ο σημερινός πρωθυπουργός τον αποκάλεσε «Τσολάκογλου», ανεβάζοντας της αντιπαράθεση σε πρωτόγνωρα επίπεδα χυδαιότητας και δείχνοντας ότι είναι αδίστακτος και ικανός για το οτιδήποτε, προκειμένου να αποσπάσει εκλογικά οφέλη.
Όταν η ελληνική κυβέρνηση το 2011 διαπραγματευόταν και πετύχαινε το πρωτοφανές, να κουρευτεί δηλαδή το ελληνικό δημόσιο χρέος, ο σημερινός πρωθυπουργός μιλούσε για «καταστροφική απόφαση» και επιχειρηματολογούσε ενάντια στο προτεινόμενο δημοψήφισμα. Λίγα χρόνια μετά, αυτός ο χυδαίος πολιτικός έκανε το νέο κούρεμα του χρέους, κεντρικό προεκλογικό του σύνθημα.
Σήμερα, οι ίδιοι που πολεμούσαν οποιαδήποτε εθνική προσπάθεια, έρχονται σαν νέοι Μπους (είτε είστε μαζί μας, είτε είστε με τον εχθρό), να θέσουν οποιαδήποτε σκεπτόμενη αντίδραση, κάτω από το εκβιαστικό δίλημμα: Ή θα μας υποστηρίξεις, ή είσαι ενάντια στα ελληνικά συμφέροντα!
Ο αντιμνημονιακός παροξυσμός τους όλα αυτά τα χρόνια, έρχεται σήμερα να αποδώσει καρπούς, σε μια κοινωνία εξαντλημένη, που είναι ικανή να εναποθέσει τις ελπίδες της για καλύτερες μέρες ακόμη και σε εκπροσώπους της πολιτικής χυδαιότητας και του - όλο και λιγότερο - συγκεκαλυμμένου εθνικισμού.
Είναι θλιβερό για μια κυβέρνηση που αυτοαποκαλείται αριστερή, μέσα στην πρώτη της εβδομάδα, από τη μια να διευρύνει το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης για όσους τη στηρίζουν, ή έστω δεν ασκούν κριτική (με άοπλα κι ακούνητα ματ στην αντιφασιστική πορεία της 31/1) κι από την άλλη να προσπαθεί να θέσει στο περιθώριο όσες διαφορετικές φωνές υπάρχουν, με έναν από τους πιο αισχρούς τρόπους, τον χαρακτηρισμό ως αντεθνικές!
Τα πρώτα απολύτως ανησυχητικά δείγματα, δείχνουν μια κυβέρνηση, που σε αντίθεση με όσα προεκλογικά υποστήριζε, δεν έχει σκοπό να είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων. Εκτός αν κατατάξει όσους της ασκούν κριτική στην κατηγορία των ανθελλήνων …
Υ.Γ:
Το 2011 ο σημερινός υπουργός οικονομικών υποστήριζε σε άρθρο του ότι «η αποτυχία βρίσκεται στο DNA του μνημονίου». Σήμερα το μνημόνιο έχει πετύχει στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία, όπου σε αντίθεση με την Ελλάδα εφαρμόστηκε πλήρως, ενώ η Κυπριακή κυβέρνηση συνεχίζει την προσπάθεια πάνω στον ίδιο δρόμο.
Πόσο τρομακτικό είναι ένας άνθρωπος που αποδεικνύεται ότι δεν θέλει να κατανοήσει τι συμβαίνει (ή δε μπορεί), να ηγείται σήμερα της οικονομίας της χώρας!
Υ.Γ.2:
Το λέω και το ξαναλέω, ο Τσίπρας και ο Σαμαράς είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Εκπροσωπούν το παλιό, το κατεστημένο, αυτό που δεν θέλει να αλλάξει ποτέ τίποτα στη χώρα. Αν οι προβλέψεις του μνημονίου είχαν εφαρμοστεί πλήρως, σήμερα η Ελλάδα δε θα είχε καμιά σχέση με ότι τώρα ζούμε. Όμως τότε, άνθρωποι σαν αυτούς θα έχαναν το ρόλο τους.
Είναι θλιβερό για μια κυβέρνηση που αυτοαποκαλείται αριστερή, μέσα στην πρώτη της εβδομάδα, από τη μια να διευρύνει το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης για όσους τη στηρίζουν, ή έστω δεν ασκούν κριτική (με άοπλα κι ακούνητα ματ στην αντιφασιστική πορεία της 31/1) κι από την άλλη να προσπαθεί να θέσει στο περιθώριο όσες διαφορετικές φωνές υπάρχουν, με έναν από τους πιο αισχρούς τρόπους, τον χαρακτηρισμό ως αντεθνικές!
Τα πρώτα απολύτως ανησυχητικά δείγματα, δείχνουν μια κυβέρνηση, που σε αντίθεση με όσα προεκλογικά υποστήριζε, δεν έχει σκοπό να είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων. Εκτός αν κατατάξει όσους της ασκούν κριτική στην κατηγορία των ανθελλήνων …
Υ.Γ:
Το 2011 ο σημερινός υπουργός οικονομικών υποστήριζε σε άρθρο του ότι «η αποτυχία βρίσκεται στο DNA του μνημονίου». Σήμερα το μνημόνιο έχει πετύχει στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία, όπου σε αντίθεση με την Ελλάδα εφαρμόστηκε πλήρως, ενώ η Κυπριακή κυβέρνηση συνεχίζει την προσπάθεια πάνω στον ίδιο δρόμο.
Πόσο τρομακτικό είναι ένας άνθρωπος που αποδεικνύεται ότι δεν θέλει να κατανοήσει τι συμβαίνει (ή δε μπορεί), να ηγείται σήμερα της οικονομίας της χώρας!
Υ.Γ.2:
Το λέω και το ξαναλέω, ο Τσίπρας και ο Σαμαράς είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Εκπροσωπούν το παλιό, το κατεστημένο, αυτό που δεν θέλει να αλλάξει ποτέ τίποτα στη χώρα. Αν οι προβλέψεις του μνημονίου είχαν εφαρμοστεί πλήρως, σήμερα η Ελλάδα δε θα είχε καμιά σχέση με ότι τώρα ζούμε. Όμως τότε, άνθρωποι σαν αυτούς θα έχαναν το ρόλο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου