Μη δημοφιλής μεν, ρεαλισμός δε.

- Θα πετάξουμε μακριά από την κρίση.
- Μα...δεν έχουμε φτερά!
- Μην είσαι αρνητικός! Και μέχρι τώρα που δοκιμάζαμε με τους τρόπους των προηγούμενων, τι καταλάβαμε; Γιατί να μη δοκιμάσουμε κάτι νέο; Δώσε μια ευκαιρία, τι έχουμε να χάσουμε;;;
- Τα πάντα...!

Ότι μια κυβέρνηση δεν θα υλοποιήσει όσα πίστεψαν όσοι την εξέλεξαν, δεν είναι νέο. Το έχουμε ξαναδεί.

Το νέο είναι ότι οι περισσότεροι την ψήφισαν επειδή «δεν είχε ξανακυβερνήσει» κι επειδή αυτοί που μέχρι τώρα κυβερνούσαν «είναι όλοι ίδιοι».

Ανάμεσά τους και νέοι άνθρωποι, μη κομματικοποιημένοι, αλλά και μη πολιτικοποιημένοι με την συνήθη έννοια του όρου.

Νέοι άνθρωποι που είδαν σε αυτούς που τους υποσχέθηκαν το πρωτόγνωρο, το διαφορετικό, μια αχτίδα ελπίδας στο μυαλό τους, ότι «ίσως και να μην είναι όλοι ίδιοι βρε αδερφέ» όπως μέχρι τότε νόμιζαν.

Σήμερα ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελλάδα είναι η άτακτη χρεοκοπία.

Ο δεύτερος είναι η έξοδος από το Ευρώ ή και την Ευρωπαϊκή Ένωση, έστω και με ελεγχόμενο τρόπο.

Ακόμη δεν έχουν μεγάλες πιθανότητες, αλλά ένα "ατύχημα" μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω σε λίγες μέρες.

Ένας άλλος κίνδυνος με μεσοπρόθεσμες συνέπειες είναι η απογοήτευση των 20-35 ετών ψηφοφόρων του Σύριζα από την διακυβέρνησή του και οι συνέπειες που θα έχει αυτή.

Όταν ο ίδιος πέσει στην παγίδα που έριξε τους προηγούμενους με την αντιπολιτευτική τακτική του. Τότε που αρνούμενος να στηρίξει (τις όποιες) ρεαλιστικές πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων, ήταν με ένα μόνιμο "όχι" σε όλα, δηλώνοντας πάντα ότι αυτός έχει κάτι καλύτερο να προτείνει και να εφαρμόσει όταν κυβερνήσει.

Απηυδισμένοι από την οικονομική κρίση, νέοι άνθρωποι που, μέχρι τώρα δεν πίστευαν σε αυτό που ονομάζουμε "πολιτικό σύστημα", πίστεψαν στο Σύριζα. Άλλωστε "δεν είχε ξανακυβερνήσει", έχει έναν νέο άνθρωπο στην ηγεσία του, έχει διαφορετικές προτάσεις από τους άλλους, λέει όχι στο "επάρατο μνημόνιο"... Απελπισμένοι, πίστεψαν στο διαφορετικό.

Αν μέχρι τώρα αυτοί οι άνθρωποι θεωρούσαν απαξιωμένο το πολιτικό σύστημα, μετά την απογοήτευση από το Σύριζα, πώς θα το βλέπουν; Όταν δουν ότι υπάρχουν κάποιοι κανόνες που η ίδια η κυβέρνηση που προεκλογικά τους απαξίωνε, τώρα είναι  υποχρεωμένη να τους τηρήσει; Όταν δουν ότι οι επιλογές μας είναι όντως περιορισμένες και όσα υποσχόταν προεκλογικά ο Σύριζα, είναι ανέφικτα, και δεν έχουν σχέση με τον πραγματικό κόσμο;

Τρια πιθανά σενάρια υπάρχουν:

Το πρώτο, θετικό για τον Σύριζα, θα είναι να τους πείσει ότι αυτό που βλέπουν, δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά είναι όπως τους το είχε υποσχεθεί. Δύσκολο, αλλά στην πολιτική μπορείς να πείσεις τους πάντες για τα πάντα (για λίγο καιρό τουλάχιστον).

Το δεύτερο, θετικό για το σύνολο της κοινωνίας, θα είναι να προσγειωθούν οι ψηφοφόροι του Σύριζα στην πραγματικότητα και να καταλάβουν πως ούτε ο Σύριζα είναι τόσο άσπιλος όσο τους παρουσιαζόταν προεκλογικά, ούτε και όσοι κυβερνούσαν μέχρι τώρα είναι βελζεβούληδες. Δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο, αλλά αποχρώσεις του γκρίζου και πάντα ψάχνουμε να βρούμε ποιος εκφράζει την πιο...ανοιχτόχρωμη απόχρωση. Και κυρίως, δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις στα προβλήματά μας! Αυτό θα έχει σαν συνέπεια μια πιο ώριμη κοινωνία που θα είναι έτοιμη να πάρει πιο σοβαρές και υπεύθυνες αποφάσεις για το μέλλον της. Αυτό το σενάριο μου φαίνεται το πιο απίθανο, δεδομένων των όσων έχω δει ως τώρα…

Το τρίτο κι εφιαλτικότερο σενάριο θα είναι η πλήρης απαξίωση του πολιτικού συστήματος και ίσως και του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Όταν έχεις πείσει τόσους ανθρώπους ότι επί 40 ολόκληρα χρόνια όσοι κυβερνούσαν τους εκμεταλλεύονταν και έρχεσαι εσύ Σύριζα και τους κάνεις να πιστέψουν ότι μπορεί το υπάρχον πολιτικό σύστημα να γεννήσει τη λύση στο (ψεύτικο) πρόβλημα που και ο ίδιος είχες πλάσει, και η λύση αυτή να είσαι εσύ Σύριζα, πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός, γιατί είσαι υπεύθυνος να μην τους απογοητεύσεις!

Κι αυτό όχι για να μη χάσεις την εξουσία (αυτό αργά ή γρήγορα θα γίνει – νόμος της δημοκρατίας), αλλά για να μην οδηγηθεί σε πλήρη απαξίωση το πολιτικό σύστημα της χώρας. Κι ακόμα χειρότερα, να μην οδηγηθεί σε απαξίωση το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα. (Κι αυτός είναι ο λόγος που αναφέρομαι στους νέους που ψήφισαν Σύριζα. Αυτοί που έχουν ζήσει πολύ μετά τη χούντα και θεωρούν πολλά πλεονεκτήματα που μόνο η δημοκρατία προσφέρει, ως δεδομένα. Αλλά και που επίσης είναι το μέλλον της χώρας)

Όταν κάποιος έχει πειστεί ότι 40 χρόνια τον εκμεταλλεύονταν (οι ίδιοι που ψήφιζε και ξαναψήφιζε, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία) και βλέπει στον Σύριζα μια αχτίδα ελπίδας, όταν αυτή στα μάτια του διαψευστεί, για ποιο λόγο να πιστέψει ότι θα έχει πια σημασία ποιος θα τον κυβερνήσει ξανά; Αν θα είναι πολιτικός, καναλάρχης, εφοπλιστής, χρυσαυγίτης; Ή ακόμη πιο μακριά, αν θα είναι πρωθυπουργός, βασιλιάς ή δικτάτορας;

Η πλήρης απαξίωση του πολιτεύματος (απαξίωση η οποία υφίσταται ήδη κι έχει σαν συνέπεια,για παράδειγμα, ένα μέρος του εκλογικού σώματος να απέχει εσκεμμένα από τις εκλογές), είναι άκρως επικίνδυνη, για λόγους που θεωρώ ότι είναι αυτονόητοι και δεν είναι απαραίτητο να εξηγήσω…

Γι’ αυτό και, αν δεν το θεωρούσα ανέφικτο σε αυτό τον κόσμο, θα ευχόμουν να πετύχει το προεκλογικό πρόγραμμα του Σύριζα.

Τώρα όμως απλά εύχομαι η αποτυχία του να είναι όσο πιο ανώδυνη γίνεται και να μην πληρώσουμε ακριβά, την προσπάθειά τους τόσα χρόνια να κατακτήσουν την εξουσία με κάθε τρόπο.