Ο Θεός δεν ρίχνει Ζάρια με το Σύμπαν

Η περίφημη φράση που αποδίδεται στον Albert Einstein, από τις αρχές του 20ου αιώνα, δείχνει να έχει ξεπεραστεί από τις νέες γνώσεις και τις εξελίξεις στην επιστήμη στον τομέα της κβαντικής φυσικής, της αστροφυσικής και της κοσμολογίας.

Η λειτουργία του σύμπαντος και οι κανόνες που τη διέπουν είναι τόσο αρμονικοί που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως όλα αυτά είναι μια τυχαία εξέλιξη.

Κι όμως δεν μπορεί παρά να είναι έτσι!

Ας πάρουμε το παράδειγμα της γης και της εμφάνισης του ανθρώπου σε αυτή.

Η τελευταία μεγάλη έκρηξη συνέβη πριν από 14 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου. Πριν από περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια δημιουργήθηκε το αστέρι της γειτονιάς μας, ο ήλιος και μετά από μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια και η γη μας.

Σύμφωνα με την ισχύουσα θεωρία της εξέλιξης κάποια στιγμή εμφανίστηκαν στον πλανήτη οι πρώτοι μονοκύτταροι οργανισμοί, τους οποίους εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης τους οδήγησαν στην πιο πολύπλοκη και όμορφη μηχανή του γνωστού μας κόσμου: τον ανθρώπινο εγκέφαλο!

Άραγε τι πιθανότητες θα υπήρχαν, αν γινόταν μια νέα μεγάλη έκρηξη να οδηγηθούμε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο στη δημιουργία του ίδιου ακριβώς άστρου, στο ίδιο ακριβώς σημείο του σύμπαντος, την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο, γύρω από το οποίο θα περιστρεφόταν υπό τις ίδιες ακριβώς συνθήκες, ένας πλανήτης, πάνω στον οποίο η εξέλιξη θα δημιουργούσε, μέσω της ίδιας ακριβώς διαδικασίας, το ίδιο ακριβώς ον, τον άνθρωπο;…

Δεν χρειάζονται γνώσεις στατιστικής για να απαντήσει κανείς σε αυτό το ερώτημα.

Η πιθανότητα να υπάρξει ο άνθρωπος στη σημερινή του κατάσταση έπειτα από μια άλλη μεγάλη έκρηξη είναι μηδενική!

Όσο κι αν αυτό ενοχλεί τον αρκετά μεγάλο (σχετικά με το μέγεθός μας στο σύμπαν) εγωισμό μας, είναι η πραγματικότητα.

Για την ακρίβεια η πιθανότητα να υπάρξει ένα παρόμοιο σύμπαν με το τωρινό είναι μηδενική.

Μετά από μια νέα μεγάλη έκρηξη οι κανόνες που διέπουν τη λειτουργία του σύμπαντος, όσο αρμονικοί κι αν είναι, θα βασίζονται στην τυχαία εξέλιξη και οι φυσικοί νόμοι πιθανώς να μην έχουν καμιά απολύτως σχέση με τη σημερινή τους μορφή.

Το σύμπαν με τη μορφή που το παρατηρούμε σήμερα και τους κανόνες που διέπουν τη λειτουργία του και ο άνθρωπος σαν μέρος του κόσμου αυτού, είναι δημιουργήματα μιας τυχαίας εξέλιξης.

Ο κόσμος που βλέπουμε γύρω μας, μπορεί να είναι μέρος αυτής της τυχαίας εξέλιξης, αλλά αυτό δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να μας ανησυχεί και να μας απογοητεύει.

Σίγουρα δεν είμαστε το κέντρο αυτού του όμορφου κόσμου, αλλά είμαστε ένα μέρος του και αυτό είναι κάτι για τον οποίο θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες και να φροντίζουμε να το απολαμβάνουμε καθημερινά!